Ga naar inhoud

Javaantje : 23 augustus 2013 : Dr. de Meyere : Artemedis: Heroperatie 25 november 2013 en 27 februari 2014


Aanbevolen berichten

Dank je meid! :D... echt spannend hoor

Hahah dacht ff dat je iemand anders was want zij heeft dezelfde profielfoto

Link naar reactie
Delen op andere sites

  • Reacties 419
  • Created
  • Laatste Reactie

Morgen is jouw daaaaaaaaag!!!! Spannend!!!

Maar komt goed, want je hebt de beste chirurg van het westelijk halfrond :D

Succes!!

xxx BB

Jaaaa eindelijk is het mijn dag :D ... Joeehooee

Dank je BB

Veel succes morgen! Zal je verhaal zeker volgen, want misschien ga ik ook wel bij Dr. De Meyere voor mijn operatie.

Dank je DD...

Je zal mijn verslag zo snel mogelijk te lezen krijgen ;)

Link naar reactie
Delen op andere sites

Hoi Javaantje ,

Heel veel s6 morgen , voor mij inmiddels alweer 3,5 maand terug dat ik door demeyere geopereerd ben , absoluut n goede keuze geweest ! Je gaat iig heerlijk slapen en heerlijk wakker worden .

Xxx

Link naar reactie
Delen op andere sites

Hoi Javaantje ,

Heel veel s6 morgen , voor mij inmiddels alweer 3,5 maand terug dat ik door demeyere geopereerd ben , absoluut n goede keuze geweest ! Je gaat iig heerlijk slapen en heerlijk wakker worden .

Xxx

Hey Marlie,

Dank je wel. K ben heel erg beniwud hoe alles loopt. :)

Lig je al in bed! je moet morgen vroeg op!

Boobie dag komt eraan!!!!

Ja wilde wel maar werd met een kut gevoel naar bes gestuurd. Grrr mannen!

Link naar reactie
Delen op andere sites

o ben zo benieuwd hoe het met je is, hoe het is verlopen en / of je tevreden bent met het resultaat!! niet te veel last??

Link naar reactie
Delen op andere sites

Dag ladies,

Tijd om mijn verslagje te maken, vinden jullie niet ;)

23 augustus om 6.15 vertrokken we van huis. Geen zenuwen, wat mij zeer verbaasde terwijl ik normaal best zewuwachtig en stressig kan zijn.

De navigatie gaf aan als aankomst 8.15... Damn das vroeg! Liever te vroeg dan te laat hè...

Rond 8.00 wezen chillen op een parkeerplek bij een supermarkt in Lonkeren. Manlief moest ff aan hapje eten en beetje gekletst over de BV.

ondertussen kreeg ik nog een sms van de assistente of ze mij konden verwachten om 11uur (haha jaa zeker ;) )

10.00 aangekomen bij Artemedis en moesten ff wachten in de wachtkamer...

10.45 werden we naar binnen geroepen... Oeee en nu begint het beetje spannend te worden hoor. Een zuster kwam bij me en zei dat ik me moest omkleden (sokjes en badjas aan) en terug op me plek. Daarna kwam mevrouw de anesthesist me eea uit leggen over de narcose en een "pomp" in mijn keel om te ademen? (waat maar die doet u toch in wanneer ik slaap hè?)

Ik vond de uitleg, uuhmm wat je uitleg kan noemen, behoorlijk snel gaan en wat kortaf, niet geruststellend.

Niet kort daarna kwam dr. De Meyere, of we nog vragen hadden (ja dat hadden we), daarna ff een fotosessie en afteken. Ik keek in de spiegel en dacht bij mezelf al "hmmm dit gaat denk ik wel klein worden"... Mutsje op en DeMeyere zei moet je hem geen kusje geven? Ik dacht huh nu al? Manlief kusje gegeven en ik mocht mee naar de operatiekamer...

Ik wilde mijn badjas weer pakken maar dat hoefde niet. Dus ik liep in mijn leuke D&G stringetje :P.. Dat was wel ff vreemd.. Maar goed, hoe vaakt heeft hij dat wel niet gezien? hihi

11.15 Ik ging op tafel liggen: ene zuster deed een band om mijn rechterarm, de anesthesist de linkerarm. Ondertussen werd ik een beetje zenuwachtig en kreeg ik een brok in me keel. "ooww dit gaat nu echt gebeuren"...

Ik kreeg een naald in me arm voor de narcose en ik kreeg een kapje voor zuurstof. Terwijl de anesthesist zei dat ik een wat prikkelende gevoel zal voelen, voelde ik het inderdaad prikken en mijn ogen werden zwaar. 3x geknippert, proberen tegen te houden maar was in no time foetsie!

rond 13.15 hoorde ik wat gerommel en "ja ga maar daar omkleden". Maar dacht bij mezelf (nog ogen dicht) Omkleden? ik lig toch nog op de operatietafel?

Maar nee gelukkig lag ik al in de vercouverkamer :D... (wat bleek nou, mijn vriend was er al een tijdje maar werd ff weggeroepen omdat zij zich moest omkleden)

Daarna was ik weer ff weggevallen, toen hoorde ik manlief bij me komen... Hij was zooo happy om mij te zien, maar ondertussen zo emotioneel. :wub:

Ondertussen kreunde ik van de pijn. Volgens mij vroeg de zuster wat voor een cijfer ik kon geven voor de pijn, zei ik 7 of 8... (hahaha maar wat bleek. Mijn vriend vroeg aan mij wat voor pijncijfer ik het kon geven)

Ooww wat een narcose allemaal wel niet met je kan doen hè ;)

Mijn schatje gegroet en gelijk vroeg ik hoeveel erin was gegaan.

Terwijl mijn vriend met mij praatte wilde ik mijn ogen open doen. Maar het kon gewoon echt niet. Echt met fakking veel moeite ging t ook niet...

Mijn spraak was ook niet echt 100%... "scha-hatje hoe laa-haat is het?" "hoe-hoeveel hee-heeft hij erin ge-gedaan"?

Was echt bizar om me zo te horen... Ik kreeg amper zuurstof/lucht tijdens het praten. Dat vond ik best vervelend.

Anyway hij zei dat hij het niet wist (Maar eigenlijk wist die het wel :P, maar wilde mij niet teleustellen omdat ik nog van de kaart was). Toen ik eenmaal weer bij was, vertelde hij me wat er in was gegaan. van binnen voelde ik me wel teleurgesteld. ("waarom wel bij haar en niet bij mij? we hebben toch dezelfde voorsituatie #Vlinder29)Maar toen hij eenmaal had uitgelegd had ik het bij me neergelegd.

Mijn vriend is bij de operatie wezen kijken hoe et eruit zou zien. Hij gaf aan, bij het zien van, tegen DeMeyere dat ik het niet leuk zal vinden met zo weinig. DeMeyere zei tegen mijn vriend: ik ga je laten wat er gebeurd als er een grotere prothese in zou gaan. Hij moest ff weg en DeMeyere had er een 275 cc testprothese ingezet. Mijn vriend moest weer terug komen en DeMeyere liet snel zien dat de prothese er aan de onderkant uitstak en als hij de prothese naar boven duwde mijn grote borstspier er voor zorgte dat de prothese met druk naar beneden werd geduwd. Door dit zal er dan teveel spanning op de incisie kwam te staan wat voor problemen kon zorgen.
Hierop heeft mijn vriend gezegd dat die kleinere dan inderdaad beter zou zijn.

Naast mij in de operatiekamer hoorde ik dat ze klaar waren met het meisje van het omkleden, we waren dus alweer een uur verder. Mijn vriend moest ff achter de schermen gaan staan want dat ene meid moest op bed gaan liggen.

Ik werd heel nieuwsgierig. Hoe gaan ze dat nou flikken?... De deur ging open en ik zie dat meisje lopend de kamer binnen komen, ondersteunend door de zusters :20: ... En ging ook zelf op bed liggen. Who the F*** flik ze dat? Ze was gewoon wakker en ze loopt gewoon.

Dat herinner ik me niet eens. Hebben ze dat ook zo bij mij gedaan? Dat vroeg ik me dus af...

Afijn, het was inmiddels 3uur en er kwam al een 2e meid die geopereerd moest worden.

Dus ik "moest" weg. Ik was inmiddels wel weer helder aan het worden. Cola gedronken voor wat suikers... Ik ben gelukkig niet misselijk of duizelig geworden. De zuster deed mijn broek aan terwijl ik nog op mijn rug lag. Oow damn wat deed ze ruw met mij!...

Ik kon niet in me eentje in een zithouding zitten, zelfs niet met een zuster en mijn vriend die mij een duwtje wilde geven in mijn rug. DeMeyere deed langzaam de bedleuning rechtop en zo kon ik zelf op het randje van de bed zitten. Mijn broek werd goed gezet en mijn vest werd aangedaan. Alleen de rechterarm want ik kreeg mijn linkerarm niet erin...Ik kreeg een goude tasje mee met paar spulletjes erin; medicatie schema, garantie van Mentor, nummer van prothese en 2 waterdichte pleisters.

dr. De Meyere ging met ons mee naar de deur en hielp mij met het afstapje. Dat vond ik heel lief van hem!..Volgens mijn vriend was hij best bezorgd om mij, omdat hij weet hoe pijnlijk het is. Dat zag je ook aan zijn gezicht. DeMeyere liet ook aan mijn vriend merken dat hij goed voor me moest zorgen en op me moest letten... Een goede man die DeMeyere! :)

Pffff en nu de auto in... oow dat ging opzich wel. De stoelleuning werd goed gezet en daar gingen we... Ja hoor de eerste hobbeltjes. Daammnn auwiieee!...

Wat een klote rit was dit en ging dit worden zeg. Niet lang nadat we op de snelweg zaten kwamen we in de file en bij elke klein hobbeltje of kuiltje deed t zo pijn (maja liever langzaam rijdend dan met 120 :( ) Mijn vriend die mij elke x moest helpen om de rugleuning goed te zetten. Rechtop, dan weer halfrecht, dan weer liggend en zo maar door... Ikwerd wel ff emotioneel omdat ik echt alles moest vragen aan hem.

Ondertussen zijn we wel gestopt om wat te eten en medicijnen te nemen. Maar goed, we waren ong 21.30!! thuis GDamn bijna 6uur onderweg geweest waarvan 3 uur file rijden en 2 pauzes.

Ik was iig blij toen ik thuis was en ff normaal kon zitten...

22.00 mijn medicatie genomen en beetje gechild op de bank met manlief. Al snel werd ik wat duf. Zal wel een combi zijn door de medicijnen en het vroeg opstaan.

23.00 En toen was het tijd om naar bed te gaan. We wisten eerste instantie niet hoe we dat moesten doen. Ben iig op bed gaan zitten en mijn vriend legde zijn ene arm tegen mijn rug zodat ik ontspannend tegen zijn arm lag en zo mij langzaam neergelegd. Dat was niet echt prettig om te voelen. Ik spande mijn buikspieren aan terwijl ik dat niet moest doen. Maja automatisme he ;)

En daar lag ik dan. Op mijn rug met een voedingskussen onder mijn knieeen en 2 kussens achter mijn rug zodat ik beetje rechtop lag.

3.30 schrok ik opeens wakker van die tering muziek bij de buren. Toen voelde ik opeens veel pijn. aaah Nu moest ik wel paractemaols hebben. Mijn vriend zijn arm onder mijn rug geduwd, vasthoudend aan de bedrand, ikke ontspannen en hop hij duwd me omhoog. AArrrgg dat deed echt pijn. En kreeg gewoon geen lucht! Dat was echt een k** gevoel. Wc opgezocht en mijn vriend paracetamols opgelost.. Hup weer bedje in en deze x anders. Op bed goed zitten, knieeen naar de borst, arm van mijn vriend tegen mijn rug aan, ontspannen en als een bolletje rollend naar achter langzaam neergelegd... zoo en dat voelde wat beter!

7.30 werd ik wakker en het ging wel ok. Nonstop wel 4uurtjes kunnen slapen... Manlief die mij weer goed helpt met het opstaan en wat een kutgevoel dat is... Bleh!

Eiwitshakey op, medicatie erin en het ging redelijk goed.

Nu gaat t wel steeds beter. Ik kan nu makkelijker zitten, makelijker lopen. Dingen pakken doe ik echter alleen wat laag ligt.

En nu maar kijken hoe deze dag verloopt ;) en op naar een volgend verslagje? :P

xxx

Link naar reactie
Delen op andere sites

Nou, van harte gefeliciteerd met je boobs meid!!!

Zo hey, wat een uitgebreid en ook op sommige punten wel herkenbaar verslagje!! Die zuster vond ik ook niet zo lief :45:

Die werd kwaad op mij omdat ik mijn arm niet recht hield, maar steeds boog, waardoor het infuus steeds afknelde... Ja duh, ik was zo duf als een konijn hahahaha. En ik maar steeds tegen mezelf zeggen: arm recht, arm recht, dadelijk wordt de zuster weer boos en tot wel 3 keer toe betrapte ik me daarna er weer op (en ook nog 1 keer door de boze zuster :unsure: ) dat ik die verdomde arm steeds boog :45:

Nou ja.. even on topic haha

Jullie waren wel lekker op tijd he!! :152: Sjeesus.. Maar goed, beter te vroeg dan te laat :)

En dan dat lopen van operatiekamer naar je eigen bed! Ik kan me dus heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel vaag herinneren dat ik van de operatietafel af moest en daar nog wat stomme opmerkingen gemaakt heb, maar daarna werd het weer 1 groot zwart gat haha. Stom is dat he, dat je zelf naar je bed moet lopen haha, maar het kan dus echt! Ook jij hebt dat gedaan ;)

Laat je maar goed verzorgen door je vriend, maar zo te horen komt dat wel helemaal goed ;)

En trouwens: fijn he? Dat hij je vriend heeft laten zien dat het echt maximaal was wat er nu in gegaan is..... Dat geeft toch wel een geruststelling, denk ik.. Bij mij was ook 450 het maximale en mijn man heeft ook gezien hoe een maat groter zou zijn geworden, en dat werd ook echt niet mooi...

Een goed herstel!!!

xxx BB

Link naar reactie
Delen op andere sites

Gearchiveerd

Dit topic is nu gearchiveerd en gesloten voor verdere reacties.




×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Belangrijke informatie

We hebben cookiesop uw apparaat geplaatst om deze website te verbeteren. Je kunt je cookie instellingen aanpassen, anders nemen we aan dat je het goed vindt dat we verder gaan.