Ga naar inhoud

Omie : 19 oktober 2010 : Dr. Heintz : AZ St.-Lucas : Gent


Aanbevolen berichten

  • Reacties 128
  • Created
  • Laatste Reactie

Top Posters In This Topic

Lieve Omie.

Heel veel sterkte morgen en ik kijk uit naar je verslag, een teken dat je weer lekker thuis bent!

Je zal zien hoe blij je ermee bent en dan weet je waarvoor je het gedaan hebt en je wachten wordt eindelijk beloond!!

Probeer je niet te druk te maken, het komt echt allemaal goed. :147:

Tot woensdag, dikke knuff, Ivon.

Link naar reactie
Delen op andere sites

aan iedereen die al gespost heeft en die dat tot mijn volgende schrijfsel nog zullen doen: heel erg bedankt voor het meeleven. Ik ben er snel weer terug! Tot dan Omie

PS Ik heb mijn 4jarige kleinzoon bij mij op bezoek; verdenk er mijn dochters van dat ze zo willen zorgen dat ik wat verstrooing heb. Hij helpt bij het koken......

Link naar reactie
Delen op andere sites

aan iedereen die al gespost heeft en die dat tot mijn volgende schrijfsel nog zullen doen: heel erg bedankt voor het meeleven. Ik ben er snel weer terug! Tot dan Omie

PS Ik heb mijn 4jarige kleinzoon bij mij op bezoek; verdenk er mijn dochters van dat ze zo willen zorgen dat ik wat verstrooing heb. Hij helpt bij het koken......

Link naar reactie
Delen op andere sites

hahaha, je hebt hele slimme kinderen Omie! Ik hoop alleen niet dat je weer je keuken opnieuw kan soppen nu na het koken met je kleinzoon :154:

Alhoewel, dat kan je dan doen als je vannacht niet kan slapen evt. :153:

Tot snel en ik zal duimen voor je voor morgen.

Dikke knuff, Ivon.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Hoi Omie.

nog effe van deze kant heeeel veeel succes en sterkte..Je zult alleen maar blij zijn denk ik als je wakker word...

Ik denk aan je meid....groetjes van Chantal.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Lieve Omie, het zit erop :136: :136: :136:

VAN HARTE MET JE NIEUWE LEVEN :119: :119: :119:

Laat je maar lekker verwennen en sterk maar lekker aan en daarna is het heerlijk genieten van je kleine borsten.

Ik hoop dat alles is meegevallen en je snel naar huis mag.

Dikke knuff, Ivonne.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Hier ben ik vanuit mijn luie zetel met mijn verslagje.

De dokter had mij bij het laatste consult gezegd dat ik de 2de operatie op zijn programma was en dat ik om 8u moest binnen zijn om rond half tien geopereerd te worden. Operatieduur ongeveer drie uur en een half.

Met een slapende kleinzoon naast mij werd ik naar het ziekenhuis gebracht (dochter Sofie wou er tijdens de uren van de operatie met Milan een uitstapje in Gent van maken) en we kwamen er netjes op tijd aan. Na de inschrijving moest ik naar de afdeling gaan en daar kreeg ik een kamer toegewezen bij een -bleek achteraf- zeer aangename mevrouw die toen weg was voor de operatie aan haar voeten.

Er werd door de verpleegster nog een en ander gevraagd voor op mijn infofiche en ze vertelde mij dat ze nog steunkousen moest bestellen voor mij en dat ik zeker niet mee mocht gaan naar de operatie als ik ze niet aanhad- ze zei dit voor het geval iemand anders mij zou begeleiden- en toen had mijn eurootje al moeten beginnen vallen, mede door het feit dat niemand mij zei dat ik het operatieschortje al moest aantrekken..................en wij maar wachten en wachten.............

Om 11u zijn ze dan toch maar vertrokken om Milan zijn botten te gaan kopen (wat was dat manneke al braaf geweest!) en toen ze met de buurvrouw terugkwamen heb ik gevraagd waarom ik nog niet aan de beurt was. De verzorgster is gaan kijken en bleek dat ik om 13u50 gepland stond!!!

Rond 13u zijn ze mij dan komen halen, net toen Sofie en Milan er weer aan kwamen en konden ze mij tot aan de operatiedeur meeduwen. Het is ongelooflijk hoeveel wachtende en ontwakende mensen daar samen liggen. Iedereen was er heel vrolijk en vriendelijk.

Rond kwart over een is de dokter langs gekomen om de tekening op mijn lichaam te maken – ik zei hem dat ik hem aan mijn familie beschreven had als een blonde god en dat hij nu die reputatie van god moest waarmaken in zijn werk.

Om half twee kwamen een verpleegster en de anestesiste mij halen. Ik had gevraagd om een middel tegen misselijheid omdat ik 's morgens thuis al aan het braken was geweest en nadat ze een mislukte poging gedaan had om een infuus te leggen (gevolg nu een dikke blauwe arm) liep alles verder vlot, kreeg ik het middel tegen misselijkeid toegediend en werd ik langzaaaaaaaam in slaap gebracht.

Ik werd terug wakker tussen half zes en kwart voor zes met een fel branderig gevoel aan beide zijkanten van mijn lichaam, een druk op mijn borstbeen en plakkende ogen (door zalf bleek achteraf) . Ik had ook nog een wazig zicht maar ik had een ding goed onthouden . Als ik goed wakker zou zijn en zonder pijn dan mocht ik terug naar de afdeling. Ik heb dus mijn ogen niet meer dicht gedaan en toen de verpleegster zag dat ik wakker was riep ze dat ze straks iets zou geven tegen de pijn.......en ik dacht straks straks straks! Geef dat nu maar tegen dat vervelend gevoel..

Toen ze wat later een spuitje kwam geven zei ze dat dat na tien minuutjes zou werken (amai zo lang nog!!!) en dan heeft ze nadien toch ook nog wat morfine gegeven omdat ik zo goed wakker was en de pijn niet echt weg ging.......en toen mocht ik terug naar mijn kamer.(blokken was bezig op TV)

Even later kreeg ik van Milan een knuffel die ik nu koester en een dekentje (I love you!) dat nu op mijn benen ligt.

Mijn echtgenoot Rudy is er dan aangekomen, ook hij vond dat het een ellendig lange dag geweest was.

Sofie had ook al verschillende smsjes rondgestuurd en de eerste groetjes kwamen al binnen. Dat was leuk!

De bezoekers gingen allemaal naar huis en dan gingen we ook slapen want de buurvrouw had een beetje koorts.

Ik heb de ganse nacht mooi op hetzelfde plekje gelegen omdat ik me tamelijk comfortabel voelde en telkens de verpleegster binnen kwam vroeg ze waarom ik niet sliep. Ik lag continu te soezen want er was toch veel achtergrondgeluid maar ik voelde mij wel goed zo. Alleen wist ik telkens dat de vier uur wachttijd tussen de medicatie bijna verstreken was want toen stak dat branderig gevoel telkens weer eerst de kop op. Ook nu heb ik daar nog het meeste last van én van de kriebelende plakkers waarmee het verband aan mijn lichaam vast zit.

Wat ik nog niet verteld had.....ik had natuurlijk nog een baxter en twee drains maar daar had ik geen last van. Waar ik mij op voorhand ongerust over maakte was het feit dat ik op de “pan” zou moeten plassen. Voor de operatie was ik dus zo dikwijls als mogelijk gaan plassen maar uiteindelijk, toen ik 's nachts toch door de verpleegster gevraagd werd om te plassen is ook dat zonder problemen verlopen.

's Morgens kregen we een ontbijt en ben ik voor het eerst wat rechter gaan zitten.

Even later was de dokter er al om te zeggen dat de operatie goed verlopen was en dat hij dacht dat er aan een kant 600g weggehaald is en aan de andere kant meer dan 700g. De juiste cijfers zal ik zaterdag wel horen want dan moet ik bij hem langs gaan.

Ik mocht mij op de rand van mijn bed wassen en nadat de drains verwijderd waren (ook niet erg!, een beetje raar gevoel maar niet pijnlijk) mocht ik kiezen of ik 's middags nog bleef eten want anders mocht ik naar huis. Ik voelde mij op dat moment zo ongeveer als iemand de onder een camion gelegen had en besloot dan maar om eerst nog te eten en mij dan te laten afhalen.

Ik ben dus thuis van woensdag kort na de middag en ik voel dat het inderdaad precies altijd wat beter gaat. Ik heb woensdagnamiddag wel de fout gemaakt door mij straf voor te doen en eens een beurt pijnstillers over te slaan maar dat moest ik 's avonds wel bekopen omdat ik de pijn dan niet meer vlot weg kreeg.....dat zal ik voorlopig dus niet meer doen en zelfs 's nachts ben ik om de vier uur wakker geworden omdat ik een pijnstiller nodig had. Spijtig dat ik dan daarna niet gemakkelijk terug in slaap geraak.

Wat mij na de operatie vooral opviel was dat ik bijna geen borsten meer over heb! En dat ik nu mijn dikke maag en buik zie! Maar ik zit daar voorlopig niet mee in. Ik besef dat mijn maag en buik doorzakken omdat ik het lastig heb om mijn buikspieren in te trekken ......en die grote borsten....'k ben blij dat ik daar vanaf ben. Ik voel me nog niet euforisch maar ik voel me per uur verbeteren en zo goed had ik het eigenlijk niet verwacht. Ik ben onder alles ook heel rustig gebleven en ik alleen maar zeggen tegen wie nog moet geopereerd worden: laat het rustig over je heen komen, wat een ander kan dat kun jij ook. Veel succes en ik blijf jullie alvast op de hoogte houden.

Dank ook aan al wie mij gesteund heeft via het forum en in mijn persoonlijke omgeving

Omie Magda

PS wat ik nog vergeten schrijven ben is dat dat branderig gevoel komt doordat ze aan de zijkant van mijn borsten, onder mijn armen, liposuctie gedaan hebben en de dokter had op voorhand gezegd dat ik daarvan het meeste last zou hebben en het is die pijn die eigenlijk altijd eerst de kop opsteekt. Voor de rest doen mijn borsten geen pijn...alleen jeuken de plakkers!!!

Link naar reactie
Delen op andere sites

Hey Omie

wat een leuk verslag...En lekker uitgebreid.

Wat fijn dat je er nu vanaf bent en niet teveel pijn hebt..Neem maar goed steeds na 4 uur de pijnstilling in dan gaat het wel met de pijn.

Ik heb komende dinsdag de mammo en hoop ook heel erg dat alles goed is..Ga er eingelijk wel vanuit.moet ook gewoon want ik wil die bvk gewoon krijgen ,17 nov.

Duim je alsjeblieft komende dinsdag voor mij??

gr Chantal.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Lieve Omie.

Wat een leuk verslag heb je gemaakt en wat heb ik gelachen om het feit dat je nu je buik ziet en hij minder slank is dan je dacht :154: Ik zeg dat nu nog steeds tegen mezelf :155:

Dat branden......... menn wat een ellende was dat. Ze vroegen me steeds of ik pijn had en dan zei ik: neeeeeeee, geen pijn, het brand als de hel!!

Gelukkig gaat dat snel weg hoor. Je zal zien dat je iedere dag een beetje opknapt. Ik ben blij dat je nu al tevreden bent over je borsten, en weet je, het mooie moet nog komen :rolleyes: Denk om deze wijze woorden, niet te veel te snel doen!!!!

Laat je lekker verwennen en geniet nu maar extra van je kleinzoon, want nu hoef je je aandacht niet te verdelen. :125:

Dikke knuff, Ivon.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Hoi Omie.

Hoe is het vannacht gegaan? Ik hoop dat het allemaal goed gaat en het slapen je goed af gaat.

Sterkte, Ivon.

Dank je Ivon, het ging eigenlijk wel goed. Ik heb van mijn zus een lang dik kussen geleend en daar kan ik een soort van nestje mee maken. Zo ben ik veilig voor de priemende ellebogen en zwaaiende armen van mijn man want hij weet het zelf niet maar die ligt geen minuut stil.

Om de vier uur neem ik dan een pijnstiller en ga ik eens plassen en 's morgens verhuis ik naar de relaxzetel in de living. Ik loop wat rond, lees de krant en e-mails en kom eens piepen op het forum. De dagen gaan eigenljk nog snel genoeg want ik doe ook wel een dutje tussendoor.

Morgen krijg ik dus echt zicht op "de zaak" hihi.....en een ander verband zeker?! Benieuwd naar het uitzicht...!

Omie

Link naar reactie
Delen op andere sites




×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Belangrijke informatie

We hebben cookiesop uw apparaat geplaatst om deze website te verbeteren. Je kunt je cookie instellingen aanpassen, anders nemen we aan dat je het goed vindt dat we verder gaan.