ontsteking

[A1972]

Hallo dames,

Thx voor alle lieve reacties ( Hai Jo, lief dat je reageert....je hebt je er zelfs voor geregisteerd... )

Schoonzusje is net ff langs geweest met nieuwe bh's ( oude passen niet meer, alles is te groot...) omdat ik dat aan haar gevraagd heb.Eerlijk gezegd denk ik dat deze nieuwe ook nog te groot zijn,maar ja dat zullen we morgen wel zien. Schoonzusje schrok een beetje daarvan en dat had ik toch echt niet zo bedoelt..... Ze schrok van het feit dat er echt niks meer zit, het is echt plat.

De kleine was ook mee en dat kleine mannetje zorgt voor genoeg afleiding. Altijd goed! Kon mijn verhaal een beetje kwijt en dat is ook wel fijn.

Manlief kwam nog even tussendoor thuis koffie drinken....dat is wel fijn,ondanks dat hij gewoon aan het werk is,heeft hij toch wat moeite om zijn hoofd er bij te houden, hij zou nu het liefst thuis zijn bij mij. Ik laat hem maar, mocht hij toch eerder naar huis komen,dan is het ook prima. Natuurlijk heeft hij gisteren ook een rotdag gehad. Vanavond maar saampjes knus op de bank hangen.

Vanmorgen wat in huis geschuifeld, wat losse rommel op het aanrecht opgeruimd,zoals ik iedere ochtend doe. Het valt me erg tegen. Ik heb toch nog veel pijn en mijn uithoudingsvermogen is nul. Ik ben steeds licht in mijn hoofd en hoor stemmen soms ver weg klinken. Mijn oren beginnen dan te suizen. Net zoals je je kan voelen voordat je flauw gaat vallen....

Dus ik doe toch nog te veel. Ik denk dat ik straks even op de bank ga met een dekentje, kan ik toch nog een beetje dutten.De wonden branden heel erg en het lijkt op een soort van schrijnende pijn. Maar ook in de borst , of beter gezegd; wat daar nog van over is ,werkt het nog. Het maakt af en toe een beetje een borrelend geluid, kan het niet goed uitleggen. Soms voel ik wat lopen. Toch voel ik wel dat het beter is dan gisteren, ben wel ziek,maar toch anders.

Van tijd tot tijd schiet ik vol en soms laat ik me tranen maar de vrije loop. Het is zo dubbel.

Opgelucht dat het uit mijn lijf is, dat ik minder ziek ben dan gisteren en dat het niet erger is geworden,opgelucht, dat ik niet meer bij iedere beweging hoef te denken dat ik wat voel, of dat ik juist te veel doe. Opgelucht omdat ik geen enge verbandwissels meer heb. De angst is weg. Wat heeft dat veel energie gekost in de afgelopen weken.

Maar toch....ik heb het er moeilijk mee....dan vraag ik me af...waarom moest ik nu weer degene zijn die dit overkomt? Nee, ik weet wel dat het zelden voorkomt in deze mate,maar waarom dan juist bij mij ? Waarom heb ik een stomme allergie die het alleen maar nog erger gemaakt heeft? Waarom mag ik geen borsten hebben zoals bijna ieder ander?

Toch weet ik dat nooit moet vragen naar het waarom......daar zal ik nooit achter komen en soms gebeuren er dingen in je leven die je niet kunt begrijpen,maar die je moet accepteren zoals ze zijn. Hoe pijnlijk soms ook.

Dus af en toe zet ik het hier maar neer....dat lucht weer ff op. Ik wil ook niet als een 'pieperd' overkomen,want dat ben ik in r.l. absoluut niet. Ik kan er zo lang over doen als ik wil, want over sommige posts doe ik wel een uur,omdat ik dan volschiet en in stilte zit te huilen. En misschien help ik er wel iemand anders mee. Al zou het maar 1 iemand helpen om op tijd in te grijpen en symptomen te voelen en te herkennen,dan is al mijn ellende toch nog ergens goed voor geweest.

[minimeid]

hoi a1972

ik ben eigenlijk nieuw hier, heb je gehele verhaal gelezen.

wat een drama, wens je alle goeds wat iemand in deze toestand te wensen is.

oh ja en ik vind je en kei van een vrouw, en bikkel.

sterkte ermee

gr. minimeid

[Sendai]

Jij overkomen als een pieperd????

Diegene die dat ooit luidop durft te zeggen, krijgt waarschijnlijk de hele kolonie vrouwen en die éne man hier over zich heen!!!!

Hoe jouw man je steunt en er is voor je is super. Als schrijven je helpt, doen meid! Wij kunnen je alleen maar tot steun zijn door te lezen hoe jij je hier dapper doorheen slaat.

Marieke zei het ook al, zelden iemand gezien die tegelijk zo dapper en toch zo kwetsbaar is...

[Gast Blonde Dollie]

Hi,

Ik heb echt in een enkele adem je posts gelezen. Wat een pech en wat een verdriet. Echt, de tranen biggelden over mijn wangen. Wat vreselijk dat dit je moest overkomen. Dat een droom je grootste nachtmerrie wordt.

Ik wens je ontzettend veel sterkte. Ik hoop dat je wonden snel genezen en dat je wellicht weer een nieuwe kans krijgt zonder ook maar een enkele complicatie.

Liefs,

Dollie

[A1972]

Hallo dames,

Dank jullie wel voor alle reactie en berichtjes, overweldigend en lief!

Ik heb vanmiddag een tijdje op de bank gelegen en wat gedut. Ik was ook zo moe. Ik werd weer wakker met veel pijn en kon met moeite omhoog komen. Nu ik even weer rechtop zit,gaat het wat beter.

Manlief is intussen toch eerder naar huis gekomen, hij wilde toch wat in de buurt zijn. De kids zijn ook thuis,dus het weekend kan beginnen.

Ik probeer straks wat te eten, ik heb sinds eergisteren niks meer gehad, alleen maar gedronken. Het komt er gewoon allemaal weer uit. Mijn maag en darmen zijn,denk ik ,ook van slag door alle medicatie.

Groetjes,

A.

[marriebarrie]

Het is fijn dat je hier je EI kwijt kan.

Het is voor je man en de mensen om je heen ook zwaar.

Je hebt zoveel verdriet!

Je hebt zoveel weken geleden....dat komt er nu allemaal uit!!

Meid ,wat heb je het zwaar gehad afgelopen weken.

Ik denk dat je geestelijk nu gewoon even op bent!!!

Schrijf het hier maar neer...er is altijd wel iemand die het leest(luisterd)

We leven allemaal met je mee.

Want dit gun je niemand....

En de vraag waarom...ik denk dat niemand jou daar antwoord op kan geven!!

Het is gewoon dikke vette pech!!

Maar meissie ...je komt er boven op...het belangrijkste is nu tijd en rust voor je zelf te nemen..en je niet groter voordoen dan je bent.

dikke knuf

marianne

[Jazzy]

Jeetje wat een verhaal! ik krijg er tranen van in m'n ogen Ik moet wel zeggen dat ik je een erg sterke vrouw vind. Ik hoop dat je wonden snel genezen en dat de pijn snel over is.

Dikke knuffel!

[Jayro]

Ik lees met je mee vanaf je eerste post. Ik vind het verschrikkelijk voor je.

Hoop dat je borsten goed herstellen en dat jij jezelf snel beter zal voelen.

Ontzettend fijn dat je mensen om je heen hebt die je steunen en wat een super vent!

Krijg je ook nog de uitslagen van de kweekjes?

Veel sterkte en beterschap.

[Esther24]

[caatje_pj]

meisje meisje wat maak jij een hoop ellende mee

en wat een heerlijke vent heb je!

Ongelofelijk zeg, hoe jij dit doorstaat, hier zijn geen woorden voor...

Sterkte

[Bibike]

Och meid toch, wat een verhaal! Je schrijft prachtig, maar helaas is de inhoud van het verhaal zo vreselijk verdrietig. Ik hoop dat snel duidelijk wordt waardoor de ontsteking veroorzaakt is. Verder hoop ik dat je wens in de toekomst alsnog in vervulling gaat, maar dan uiteraard zonder deze vreselijke ellende.

Hele dikke knuf!

[anneken]

maar meisje toch , wat een verschrikkelijk verhaal !!

ik leef echt met je mee ! ik hoop dat je de tijd neemt om helemaal te herstellen en dat je dan de moed kan vinden om je droom alsnog waar te maken !!

groetjes ,

anne

[A1972]

Hallo dames,

Bedankt voor alle lieve reacties, wat fijn om dat steeds weer te lezen.

Ik heb vanavond voor het eerst sinds 2 dagen weer wat gegeten,maar het komt er gelijk weer uit. Maag en darmen zijn toch nog wat van streek en alles borrelt. Eten vind ik op zich nog niet zo heel erg belangrijk, als het drinken er maar in blijft. Want dat blijf ik wel doen, ik wil niet uitdrogen.

Vandaag begonnen met de nieuwe antibioticakuur,die er voor moet zorgen dat de laatste eventuele achtergebleven bacteriën uit mijn lijf verdwijnen. Ik geloof dat het inmiddels kuur nr 4 of 5 is, in de afgelopen weken. Als ik terug denk is het haast bizar. Zo veel medicatie kan nooit geen goed doen. Maar deze kuur doet hopelijk z'n werk.

Vanavond ook de eerste verbandwissel sinds de operatie van gisteren. Ik moet namelijk iedere dag de open wonden uitspoelen. Toen ze me dat gisteren vertelde,draaide mijn maag zich al om.

Maar ik kan er niet omheen he...?

Dus ik loop maar naar boven, pak mijn spulletjes bij elkaar van de slaapkamer. Manlief vraagt of hij me mag helpen. Ik wil dat niet. Ik vind het zo erg,dat ik er nog niet klaar voor ben om hem mijn nieuwe lijf te laten zien. De lieverd begrijpt het en zegt dat hij in de buurt blijft en dat hij bij een eerste kik bij me is.

Ik trek mijn badjas uit in de badkamer en sta voor de spiegel. Er gaat van alles door mij heen, ik krijg het warm,maar heb kippenvel.

Ik realiseer me dat ik gisterenmiddag ook zo voor de spiegel stond , in mijn kamer in de WK. Toen stond ik te staren naar mijn borsten die er toen nog zaten en waarvan ik afscheid moest nemen. De tranen liepen toen over mijn wangen en ik voel mijn ogen alweer branden.

Ik trek mijn nachthemd uit , mijn hemdje krijg ik met moeite uit. Rekken en strekken gaat wat moeizaam en is pijnlijk.

Ik zie een groot wit verband, vast geplakt over wat er nog zit.

Ik voel mijn handen trillen als ik de pleisters voorzichtig lospeuter. Het zit stevig vast en het doet zeer aan de huid. Heel voorzichtig peuter ik de bovenkant en de zijkant los.

Ik zie wat er nog van over is.

Iedere vezel in mijn lijf staat strak van de spanning. Mijn hart bonkt in mijn keel en ik begin te zweten.

Met moeite krijg ik de onderkant los,want het zit losjes vast om de wonden wat ruimte te geven,maar het ingelegde gaas zit vast aan de wonden.

God, ik durf niet meer te kijken...ik durf het er niet vanaf te halen, ik zit gewoon helemaal te trillen.

Maar ik moet.....ik moet gewoon....

Het verband zit los en er zit wat wondvocht in. Het valt me mee hoe weinig het is na 24 uur. Ik vouw het dicht en leg het in de wastafel. Ik gooi het straks wel weg.

Er gaat van alles door me heen,want ik weet dat ik nu in die spiegel moet kijken. En ik wil het niet, ik wil het niet zien.

Ik dwing mezelf te kijken en richt mijn hoofd op. Ik voel hoe hard ik inmiddels begin te trillen en het zweet breekt me uit. De tranen lopen over mijn wangen en ik huil in stilte. Mijn hoofd tolt en ik besef dat dat mijn lijf is...daar in de spiegel. Wat zie ik er uit....het lijkt niet eens meer op wat het ooit was. Wat verschrikkelijk!

Ik zie de sporen van het spoelen, de pleister randen, ik kan zien waar de protheses gezeten hebben. De huid is heel slap en heel gevoelig. Het is leeg.

IK voel me zo leeg.

Ik draai me om en stap onder de douche. Geen idee hoe mijn littekens er uit zien. Ik wil nog niet kijken met een klein spiegeltje.

Ik douche me snel af en zorgvuldig spoel ik de wonden. Het brandt en voelt schrijnend aan.

Voorzichtig droog ik me daarna af. Ik merk dat mijn lijf echt zeer doet en dat het maar moeizaam gaat. Ik neem een hap lucht en ik pak mijn kleine spiegeltje en kijk naar de littekens in de plooi. Tot mijn verbazing ziet het er rustig uit. Ze staan redelijk dicht,maar ze zijn groter gemaakt. Vandaar dat het dus zo brandt. Er komt rechts nog wat wondvocht uit en ik dep het voorzichtig weg. Ik vind het wel eng dat de littekens zo groot zijn.

Ik bekijk mezelf nog eens in de spiegel, ik merk dat ik nog steeds sta te trillen. Ik vind het niet mooi eruit zien en besef dat dit ook niet mooi gaat worden. Ik voel me verminkt.

Ik pak de nieuwe pleisters die ik meegekregen heb en zie dat ze te klein zijn. Wat een gedoe weer. Kan het nou niet 1 keer meezitten....pfffff...! Ik pak snel mijn oude doos met grote wondpleisters. Gelukkig heb ik die nog bewaard. Ik plak alles af en trek een schoon nachthemd aan.

Ik sta nog steeds voor de spiegel naar mezelf te kijken. Ik heb de eerste verbandwissel doorstaan! Opgelucht trek ik mijn basjas aan,maar toch voel ik me rot.

Confronterend en hard. Ik kan er niet meer om heen. Ik zal moeten wennen aan deze leegte.

Ik loop naar beneden. Manlief vraagt aan me of het gaat. Ik schiet direct vol en zeg dat dit niet meer mooi is. Dat ik me verminkt voel. Hij zegt niks en pakt me voorzichtig vast en laat me huilen. Hij zegt dat goed komt, dat het tijd nodig heeft en dat ik mezelf die moet geven om te herstellen. Maar dat bij het herstellen ook het beseffen hoort. En beseffen is verwerken. En dat moet ik mezelf toestaan te voelen.

Ik weet het, ik zie het en ik voel het....

[jaidy]

wat een heftig verhaal....

ik wil je heeel veel sterkte wensen, en hoop dat het snel beter met je gaat!!

liefs

[mii18]

Heb net voor het eerst je verhaal gelezen en de rillingen lopen over me lijf!!

Pfff... wat leef ik met je mee zeg!! Vind het echt veschrikkelijk voor je!!!!!!

Schrijf het hier maar allemaal van je af ! En wat heb je een lieve man zeg!

Ik wil je heeeeeel erg veel sterkte wensen meis,

blijf alsjeblieft positief hoe moeilijk het ook is!!!

Ik hoop echt dat je je droomboobs nog zult gaan krijgen..

Zet hem op meis

[Eefje]

Meis, ik leef ook ontzettend met je mee, door hoe je je verhaal schrijft zie ik gewoon alles levendig voor me, dit kan gewoon niemand onbewogen laten! Wat ben je sterk en gelukkig kun je steunen op een schat van een man! Echt uit de grond van m'n hart meid, heeeeeel veeeeeeel kracht toegewenst bij het accepteren van je nieuwe zelf, hoe moeilijk ook, je zult dit overkomen

Dikke knuff,

[monica]

Ik zit hier met tranen je verhaal te lezen, wat een heftig verhaal!

Ik wens je heel veel sterkte!!

monica

[Marieke1984]

.......................................

Sterkte.

<3

[A1972]

Hallo dames,

Bedankt voor jullie reacties!

Vannacht vrij onrustig geslapen en ik ben er vroeg uitgegaan. Heb het rustig aan gedaan vandaag. De pijn is iets minder. Ik ben wel heel erg moe en heb nog geen uithoudingsvermogen. Ik moet tussendoor gewoon vaak even zitten.

Af en toe ben ik nog wat licht in mijn hoofd en duizelt het me allemaal, kan ook slecht tegen lawaai en drukte. Misschien wel de naweeën van de slaapverdoving. Ik weet het niet.

Manlief en kids zijn in de namiddag naar een verjaardag gegaan. Ik kreeg nog visite, dat was wel even gezellig. Daarna nog even een uurtje op de bank gelegen.

Af en toe heb ik steken in mijn lege borsten en mijn wonden zijn nog wel gevoelig. Ik heb nog geen bh durven aantrekken,omdat de band waarschijnlijk dan toch in het litteken drukt. Heb onder mijn shirt een strak hempje aangetrokken. Af en toe voel ik nog wat vocht naar beneden kruipen en dat kriebelt en brandt. Met grote wondpleisters is het allemaal goed afgedekt. Vanavond weer spoelen, dat vind ik nog wel eng.

Ik ben op internet gaan kijken naar een corrigerend badpak. Ik had een heel mooie bikini gekocht toen ik mijn borsten nog had. Trots stond ik er mee voor de spiegel en zag mijzelf al op het strand. Die gaat nu niet meer passen,die is te groot. Ik heb een badpak uitgekozen die iets gevoerd is en een voorgevormde cup heeft. Het oogt ook wel wat slanker. Ik ben de laatste weken nogal opgeblazen omdat ik wat inactiever was en op de een of andere manier toch veel vocht vasthield op mijn buik. Dat is nu wat meer geworden, hopelijk trekt dat nog wat weg.

Ik had in de afgelopen weken ook best wel veel topjes aangeschaft. Die waren mooi gevuld en stonden ook echt leuk. Die zijn nu natuurlijk ook allemaal te groot. Echt jammer.

Op dit moment ben ik vrij rustig. Ik heb het met mijn visite ook nog kort er over gehad. Dat kon zonder tranen. Iedereen leeft zo mee! Kreeg vandaag nog een grote bos bloemen en een klein cadeautje. Lief!

Ik ben weer een dag verder in mijn herstel.....

[Gast cinta]

Ohh jeminee zeg ik krijg hier kippevel van. Jeetje meid wat heb ik het met je te doen. Kan me voorstellen dat je intens verdrietig bent. Zou ik ook zeker zijn. Wel goed is dat dr.Visser het serieus neemt allemaal. Wat een nachtmerrie dat de protheses eruit moeten. Hoop dat als alles goed verlopen is er nog een kans in zit voor nieuwe protheses. Tenminste als jij dat zelf dan nog wil he. Meid ik duim voor je. Gigantisch veel sterkte meid.

Heel veel liefs,

Cinta xx

[hutsefluts]

hoi ho topperd van mij

we leven met je mee en met je mannetje en de boy's kom van de week wel effe aan als je het goed vind ga nu effe kalm aan doen dan he

dikke kus jo

[A1972]

Hallo dames,

Bedankt voor alle reacties!

Heb vandaag een flinke dip.

Vandaag een pyama dag. Werd om een uur of 8 wakker en na een toiletbezoek toch maar weer terug gekropen, het hele huis was toch nog in diepe rust. Uiteindelijk werd ik rond half 11 weer wakker. Je zou denken dat ik dan voldoende slaap gehad heb,maar ik blijf me moe voelen. Gisteren eigenlijk de hele dag koud gehad en vandaag weer. Heb voor de zekerheid toch maar wat paracetamol ingenomen. Ik ben ook verkouden geworden, denk omdat mijn weerstand echt nul is.

De pijn is wel ietsjes minder, alleen heb ik het gevoel dat beide borsten aan de binnenkant gekneusd zijn. Soms wat steken en een wat zeurderige pijn. Voor de rest voelt het wel vrij 'goed' aan, voor zover je daarvan kan spreken. Eten gaat nog niet zo best, ik kan weinig verdragen op de maag,het drinken gaat wel goed. Ook heb ik al 2 dagen flinke hoofdpijn. Het bewegen op zich gaat steeds beter, dat is wel prettig,want soms voel ik me net een oud vrouwtje. Ik kon vannacht half op mijn zij/half op mijn rug liggen. Dan slaap ik wel beter.

Qua herstel voel ik wel dat ik de beterende kant op ga. Heb alleen geen uithoudingsvermogen. Als ik iets te veel doe, moet ik gewoon daarna gaan zitten,want het zweet breekt me dan uit.

Toch is het al 100 % beter dan afgelopen donderdag.

Weten jullie wat ik niet mis? Die strakke sportbh die ik al 6 weken dag en nacht aan had. Het hield het verband/gaasjes wel goed op z'n plek,maar knelde natuurlijk wel altijd. Schoonzusje-lief heeft 2 nieuwe voor me gekocht, die ik morgen wil passen. Als ze passen,dan was ik ze eerst uit,omdat ik iedere vorm van eventuele vreemde,nieuwe bacteriën wil vermijden. Morgen is het behoorlijk warm,dus dan zijn ze snel droog en wie weet kan ik ze op de wond verdragen. De wonden op zich ziet er redelijk uit, ik kan er in ieder geval niet meer in kijken en er komt minimaal vocht uit. Ik hoop dat ze maar snel dichttrekken. Ik ben wel opgelucht dat ik niet meer zo vaak hoef te spoelen, want ik was dat spoelen en verwisselen zo zat....moe werd ik er van.

Toch wel iedere keer die confronterende momenten voor de spiegel. Dat is toch steeds weer even slikken. Ik hoop dat de huid zich nog iets aanspant, het is allemaal nog zo vers.

De kids zijn zo lief voor me, 1 kik en ze rennen al voor me. Bij iedere beweging is het...mama....gaat het...? Als ik te lang in de badkamer ben, komen ze al vragen of het lukt. Man-lief is bewonderenswaardig! Lief voor me, steunt me en laat me gewoon mijn ding doen. Is er op momenten dat ik een knuffel nodig heb,maar is ook uit de buurt als ik het even niet meer kan verdragen. Zorgt dat alles op rolletjes loopt,zodat ik niks hoef te doen, behalve opknappen.

To zover even....

[Xanaa]

Hoi A.

Wat een verhaal!

Wat ontzettend vreselijk dat jij het uitkomen van je droom hebt zien veranderen in een nachtmerrie.

Ik leef ontzettend met je mee! Heel veel sterkte met je herstel en neem je tijd om goed te herstellen. Fijn dat je aan je man zo'n goede steun hebt!

Liefs Xanaa

[SuuSBoob]

Lieve meid,

ik heb net je hele verhaal gelezen en wat is dit verschrikkelijk zeg!

ik heb hier echt geen woorden voor..

ik vind het verschrikkelijk dat het een van ons moet overkomen en ik hoop dat je snel kan herstellen, zowel lichamelijk als geestelijk, want wat een klap is dit zeg!

ik wens je heel veel sterkte in de komende tijd en ik hoop dat jouw droomborsten ooit nog gaan komen!

want dat gun je ik van harte!

Veel liefs, Suus

[mii18]

Wat fijn dat je zon lieve man hebt en lieve kids !!

Dat zal je vast heel erg goed doen!!

Wil je nogmaals veel sterkte wensen !!