ontsteking

[Gast cinta]

Zeker heel fijn dat je man en kids zo ontzettend lief voor je zijn meid. Gos wat heb ik het met je te doen. Leef heel erg met je mee. Als ik wat kon doen zou ik het zo voor je doen. Probeer positief te blijven ook al is dat heel erg moeilijk. Ontzettend veel sterkt met je herstel. En wie weet komt je droom ooit nog eens uit en heb jij prachtige boobs. Geef nu alleen toe aan het genezingsherstel en kijk later verder van wat je wil. Enne jij schrijft prachtig.

Heel veel liefs,

Cinta xx

[A1972]

Hallo dames,

Iedereen zo erg bedankt voor alle lieve reacties! Dat doet me goed. Ik wil in r.l. ook niet steeds dat het onderwerp van gesprek mijn borsten zijn. Maar soms denk ik zelf ook nergens anders meer aan.

Geen beste nacht achter de rug. Ik kon niet lekker liggen, de wonden deden zeer en 1 plekje links brandt heel erg. Ik hoop dat ze snel dichttrekken. Bij verbandwissel gisterenavond zag het er redelijk rustig uit. Links heeft niet meer gelekt,maar oogt toch nog wat vochtig, rechts heeft minimaal gelekt,wat oud bloed denk ik. Ik heb geprobeerd de pleisters zo te plakken dat de plooi onbedekt blijft. Op die manier hoop ik dat de wondpleisters niet aan de wond gaan plakken en er zo toch wat lucht bij komt.

Vannacht ging de klok maar langzaam vooruit. Mijn gedachten gingen terug naar afgelopen donderdag en de periode er voor. Ik voel nog steeds opluchting dat ze eruit zijn. Maar die andere kant van de verwijdering is er ook.... daar word ik de hele dag mee geconfronteerd. Vannacht ging er van alles door me heen. Nog heel even met man-lief er over gehad. Die kan op dit soort momenten iets beter relativeren dan ik. Hij vindt het ook heel erg,maar zegt ook dat dit op dit moment het beste is. Hoe ziek had ik moeten worden als ik was blijven aanmodderen met antibiotica etc. Dat herstellen, zowel geestelijk als lichamelijk onze eerste prioriteit is en dat als ik ooit nog een keer zou willen en durven, dat hij mij dan ook daarin steunt. Maar dat nog een keer willen en durven, daar wil ik nog niet eens aan denken....

Heb mijn lijf nog niet aan man-lief durven laten zien, ik vind het niet mooi. Ik wil ook niet dat hij het ziet. Ik heb nog nooit de badkamerdeur op slot gedaan als ik ga douchen. Nu doe ik dat wel. Ik besef dat man-lief evengoed van mij houdt, ook met dit lijf, maar ik vind het vreselijk als hij dit moet zien. Ik heb daar nog iets meer tijd voor nodig. De lieverd vindt het geen punt, hij begrijpt het wel.

Vandaag schijnt het heel mooi weer te worden. Misschien dat ik straks nog even wat buiten ga zitten. Ik wil proberen hier in huis wat dingetjes te doen, beetje opruimen en aanrommelen. De hele dag achter de pc hangen, op de bank televisie kijken of slapen, wordt ook erg saai. Man-lief is aan het werk, de kids zijn naar school. Vanavond gaan we barbecueën. Daar kan ik altijd enorm van genieten, dus ik hoop dat ik wat weg kan krijgen en dat het er in blijft. Ik denk zelf dat dit door de antibiotica komt. Heb gisteren de laatste dosis gehad.

Wat maar niet vooruit schijnt te gaan, is de erge vermoeidheid die ik voel. Ik kan er niet goed tegen dat het even niet zo gemakkelijk gaat. Ik ben ongeduldig,denk ik. Ik ben altijd erg actief geweest, zelfs als ik al ooit ziek was, dan gaf ik er nog niet aan toe. Ik ging maar door en door.

Mijn lijf voelt zwaar aan, iedere beweging kost me energie,maar toch wil ik in beweging blijven. Denk dat die ontsteking er flink ingehakt heeft. Toch voel ik me wel aan de beterende hand. Iedere dag is er weer een vooruit denk ik dan maar....

Morgen naar de huisarts , wondcontrole en bloeddruk meten. Kijken of dat al beter geworden is.

Tot zover even....

[ikke59]

kan je wel gebruiken!

[minimeid]

hoi a1972

ik blijf je verhaal volgen, ik wil je na elke update wel weer opnieuw sterkte wensen en alles wat daarbij bij hoort.

dat doe ik maar niet omdat ik weet dat je pijn en je verdiet er niet minder op worden. wel wil ik je even laten weten dat ik echt met je te doen heb en ik hoop van harte dat je opden duur de kracht weer vindt om je opnieuw te laten opereren en dat het dan toch nog allemaal goed komt.

geef je lijf voldoende rust je hebt een beste klap te verwerken en ik blijf aan je denken.

heel veel sterkte dan ng maar eens.

gr. minimeid

[whitney]

Hoi meid, heb je verhaal gelezen. Verschrikkelijk! Ik kom je steunen en sterkte wensen. Dat de dagen maar vlug gaan voor je zodat je vlug geneest.

Groetjes Whitney

[A1972]

Hallo dames,

Vandaag dag 5 na explantatie.

Voel me slecht, heb koorts en sta wat wankel op mijn pootjes. Heb een zware hoofdpijn en mijn linkerborst maakt soms een wat borrelend geluid. Daar zit dus nog wat wondvocht/etter/oud bloed in. Er komt maar weinig uit. Ik heb wel heel goed geslapen. Dat is wel fijn.

Ik denk dat ik gisteren te druk geweest ben. Ik heb met veel pijn en moeite geprobeerd de badkamer schoon te maken. (wastafel/douchecabine/toilet/vloertje). Daar heb ik de hele ochtend over gedaan en ik was ,zelfs met heel veel pauzes, helemaal kapot. Ik wilde die ruimte schoon hebben,omdat ik daar ook de wond moet uitspoelen. Maar dat ging dus maar moeizaam en mijn lichaam fluit me dus direkt terug. Man-lief is niet aan de badkamer toegekomen in het afgelopen weekend.

Rest van de dag heb ik wel rustig aan gedaan. Ben er nu wel achter dat ik dit soort dingen echt niet moet doen.

Kreeg nog 2 x visite en dat was wel even fijn. Even over wat anders praten,want hoe rot ik me ook voel, hoe klein mijn huiskamer nu ook even is....de wereld om mij heen draait gewoon door.....

Ik vind het moeilijk om maar weinig te doen. Ik ben normaal een heel actief iemand en zit zelden stil. Moeilijk om te accepteren dat mijn lichaam nu even niet wil. Zit veel achter mijn pc, (internetaankopen....zooooo gevaarlijk....als je te veel tijd hebt.....je koopt altijd te veel...) op de bank tv te kijken of te slapen. Dat gaat me dan gewoon vervelen.

Ik heb gisteren voor het eerst een bh aan gehad. Dan lijkt het nog wat. Een 80B. Is net gevuld,normaal heb ik 75, maar ben toch wat gezwollen onder mijn borsten. Ik wil ook niet dat de bhrand gaat snijden in de wonden. Een b-cup had ik voor de vergroting ook,maar nu is het heel slap en hangt het. Bovenin is alle vulling weg. Het ziet er niet uit. Iedere keer voor de spiegel blijf ik dat een pijnlijk moment vinden.

In mijn hoofd krijg ik het nog niet helemaal op een rij....dat heeft tijd nodig...besef ik.

Ben een kilo afgevallen, woog 61 kilo met borsten, ben een kilo kwijt aan borsten en wondvocht, dus dat tel ik maar niet mee. Weeg nu 59 kilo.

Iedereen bedankt voor alle lieve reacties en prive berichtjes. Dat doet me goed!

Tot zover even....

Vandaag huisartsbezoek, afwachten of hij vindt,dat het er goed genoeg uitziet met mijn wonden en bloeddruk meten.

[Sendai]

Hoi Lieverd,

Doe wel rustig aan he! Hoe moeilijk het ook is om stil te zitten, je lichaam heeft na die rollercoaster van de voorbije weken ècht wel rust nodig.

Ook hier wordt je topic op de voet gevolgd, maar lijkt het zo stom op je elke keer opnieuw sterkte te wensen. Je zal dat ondertussen ook wel weten, maar laat dat je er niet van weerhouden om het van je af te schrijven he!!!

Ik hoop dat je huisarts je straks na al die tijd, eindelijk alleen maar wat positiefs te vertellen heeft!

Toi toi toi!!!

[marriebarrie]

Oohh..meissie....je badkamer poetsen das toch veels te zwaar.

Mara herken het gevoel,ik heb het ook,zou nu zo graag mijn hele huis op zijn kop willen zetten en gaan poetsen.

Ook om lekker bezig te zijn i.p.v alleen maar zitten en slapen.

Ik ben moeier van het niks doen dan als ik vanalles doe.

probeer toch te rusten...je lichaam heeft het nodig.

Ik hoop dat de huisarts wat positiefs te meleden heefd.

En geestelijk gaat het echt nog wel wat duren denk ik!

En virtuele knuffel van mij!

[A1972]

Hallo dames,

Was daarstraks bij mijn huisarts. Die had ik sinds vorige week dinsdag niet meer echt gesproken ( alleen via assistente...).

Hij was niet verbaast dat ik me zo beroerd voel. Hij vroeg aan mij wat ik dan verwacht had...dat ik maar zo ineens weer fris en fruitig zou rond springen na een zware ontsteking en operatie...? Uhhh ...nou....eigenlijk wel dus. Voelde me net een klein kind die op z'n vingers getikt word....

Stom! Het is heel normaal dat ik me nu ziek voel,koorts heb etc etc. Dat mijn bovenlichaam beurs en pijnlijk is , is normaal. Steekjes zijn ook normaal, van binnen is alles gekwetst, door die infectie en door het spoelen. Wonden ogen goed. Lekt minimaal,dus dat is goed. Ik was zeker nog wel 4 weken aan het herstellen van deze ontsteking, er is wel gespoeld,grotendeels is het weg,maar antibiotica moet de rest doen. Je hebt 6 weken zo rond gelopen, dan kun je toch ook niet verwachten dat je ineens weer fit bent....? Je lichaam heeft geknokt en doet dat nu nog. Veel medicatie gehad in je systeem en dat heb je nu nog steeds. Dat voelt een lichaam ook...

Bloeddruk is ook nog hoog. Moest zeker nog een maand doorgaan met die pillen.

En dan had hij het nog niet eens over het geestelijke gedeelte....dat had wellicht nog meer tijd nodig. Zei dat hij dit echt vreselijk voor me vond en dat hij gehoopt had dat dit allemaal niet nodig was geweest. Pfff.....nu niet ineens heel aardig tegen me doen,want daar kan ik juist nu niet zo goed tegen.

Tja.....gelijk weer janken dus....Wilde dat helemaal niet!

En ja hoor.....daar is dus kuur nummer 6. 40 capsules maar liefst. En ik kan al zo slecht tegen antibiotica. Maar dok vindt het nodig. HIj is er toch nog niet helemaal gerust op. Uit voorzorg toch maar even doorgaan met antibiotica. Recept voor grote wondpleisters mee gekregen, omdat die andere te klein zijn.

Verder veel rusten, goed eten en drinken en NIET roken, althans mijn best doen om er zo min mogelijk op te steken.....en bovenal mezelf toestaan om ziek te mogen zijn. Ik moest me niet zo verzetten. Maar gewoon laten gebeuren en rust nemen. Met andere woorden...niet zo eigenwijs zijn en ga ''gewoon'' ziek zijn!

Ja,ja...makkelijker gezegd,dan gedaan.....

[Gast Blonde Dollie]

Poeh. Ik hoop echt dat je je gauw een stuk beter voelt.

Probeer uit te rusten. En ja, roken is niet goed.. Maar onder stress en verdriet rook ik ook een pakje per dag weg.. Dus ik kan het me zo goed voorstellen!

Heel veel sterkte!!

Liefs,

Dollie

[Eefje]

Hey meis,

Ja is tuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan hé , maar de doc heeft wel gelijk, je kunt inderdaad niet verwachten dat je 1 2 3 weer tip top in orde bent, je moet het jezelf ook gunnen om tijd te nemen voor je herstel! Veel sterkte weer!

Dikke knuff,

[A1972]

Hallo dames,

Vandaag is het precies een week geleden. Vorige week rond deze tijd zat ik nog in de auto , niet wetende wat een impact het zou hebben op mij.

Ik ben er nu wat rustiger in,maar kan met een gerust hart zeggen,dat ik het als heel heftig ervaren heb en dat afgelopen week een rollercoaster van gemengde gevoelens geweest is.

Allereerst het maar ziek blijven voelen, de angst dat ze er toch uit moeten, de klap als je voor het eerst onder de dekens kijkt als je terug komt van de o.k.. Het verdriet bij de eerste verbandwissel als je in de spiegel kijkt, de angst dat het niet meer bijtrekt en zo slap blijft.... Dat voel ik nog wel steeds....het wordt er niet minder om. Ik voel me aangetast in mijn vrouwelijkheid. Manlief heeft me nog steeds niet gezien. Ik vind dat nog steeds heel moeilijk.

Maar ook opluchting dat ze er uit zijn, voelen dat ik ziek ben,maar toch aan de beterende hand ben , voor mijn gevoel gaat het allemaal maar traag. Rechts heb ik echt nog een diepe open wond, het is al wel iets beter,maar het is echt een wond. Links gaat het wat beter,maar die borst heeft ook het minst te lijden gehad. Maar ik heb nog wel pijn, ook inwendig heb ik vaak nog steken etc. De huisarts zei al dat het normaal is en dat het tijd nodig heeft om te helen. Ben vanmorgen opgestaan zonder me koortsig te voelen.

De bh die ik overdag draag is een kwelling, het drukt op de wonden en doet soms echt zeer. Ik moet hem wel dragen, anders wordt het nog slapper.

Ik was vanmorgen vroeg uit bed en ben achter mijn pc gaan zitten. Bladerde door wat foto''s heen, gemaakt op de verjaardag van neefje. Toen nog met volle boezem. Weet nog maar al te goed hoe dat voelde.

Life goes on....,hoe hard ook. Leuk is het niet,maar ik denk maar zo, er zijn ergere dingen.....

[ikke59]

Oooh lieverd

wie weet kun je over een tijdje wel opnieuw een bv doen.

zal eraan liggen wáár je allergisch voor bent: voor de jodium weet je al.

Het kan ook nog zijn dat je allergisch op de prothesen zelf reageert.

Hebben ze dat op een of andere manier getest?

XXX

[rox89]

hey,

hee vrouwtje vind het verschrikkelijk voor je alle ellende waar jij doorheen bent gegaan de laatste tijd.

je bent een enorm topwijf met ontzettend veel moed! ik wens je het allerbeste toe en hoop echt dat je wonden netjes helen en dat je je snel vbeter gaat voelen.

wat betreft de emotionele schade ja dat zal voorlopig wel blijven, het is ook allemaal niet niks. gelukkig heb je de steun en begrip van je mannetje.

hopelijk kun je snel opnieuw je wens in vervulling laten gaan, al snap ik dat je hoofd daar nu waarschijnlijk helemaal niet tot staat.

richt je maar op het genezen, hopelijk is de ellende snel voorbij!!!

veel beterschap toegewenst toppertje!

xx

[A1972]

Hallo dames,

Bedankt voor alle lieve reacties.

Vandaag dag 9 na verwijdering.

Op zich ziet links de wond er heel goed uit, dat zal ook wel een mooi litteken worden. Rechts komt nog wat wondvocht/troep uit. Is wel minimaal,maar zolang het eruit komt, trekt de wond niet dicht. Dat litteken zal een stuk dikker blijven. Qua pijn is het op de ochtend nog wel redelijk te doen, tegen de middag ( zeker als ik toch wat gedaan heb) is de pijn erg aanwezig. ''s Avonds ben ik dan niet meer zo gezellig en ben ik knorrig van de pijn. Maar niet alleen de wonden steken, de borst zelf, van binnen, doet zeer en blijft gewoon erg gevoelig. De pijn loopt door tot in mijn oksels.

Voor de rest gaat het al stukken beter. De moeheid is er nog wel en ik trek de dag nog niet zonder een dutje tussendoor.

Ik had gehoopt dat het allemaal nog wat strakker zou trekken,maar ik denk dat dat nu niet meer gebeurd. De rek is uit de huid, ergens is dat ook wel logisch na veel zwangerschappen en een vergroting.

Ik heb er nog steeds veel moeite mee, met hoe ze er nu uitzien.

Afgelopen donderdag ben ik met manlief en grote zoon mee gereden naar het westen v/h land. Zoonlief heeft via MP een scooter gekocht. We moesten dus stel op sprong een aanhanger huren en er heen gaan. Het was een lange rit en doordat we een aanhanger bij ons hadden duurde het allemaal wat langer. Op zich vond ik het fijn om even het huis uit te zijn en om even wat anders te zien. Ik heb daar ook familie in de buurt wonen en we zijn daar ook nog even langs geweest. Daarna terug gereden. Ik had/heb een dolgelukkige zoon, maar ik was in de namiddag helemaal gesloopt. Dat was dus net iets te veel van het goede.

Gisteren (vrijdag) had ik een mega-dip. Van de ene kant voel ik me wel beter, merk ik ook dat het allemaal iets beter gaat,maar ben ik nog wel heel moe. Aan de andere kant is daar toch het gemis en voel ik me nog steeds rot.

Gisteren wel goed met manlief er over gehad. Die mij overigens nog steeds niet gezien heeft. Iets weerhoudt mij daarvan. Ik weet gewoon dat hij dit ook niet mooi vindt, ook al zegt hij dat hij het helemaal niet erg vindt. Ik ben er nog niet klaar voor.

Manlief vind dat ik voor een heroperatie moet gaan. Maar pas als ik er zelf klaar voor ben. Als dat hetgeen is ,waardoor ik mij straks weer mooier/beter/vrouwelijker ga voelen, dat ik er dan ''gewoon'' voor moet gaan. Maar dat ik absoluut een goed gesprek met de chirurg moet hebben over hoe te handelen na de operatie. Om zoveel mogelijk alle eventuele complicaties proberen uit te sluiten.

De lieverd loopt de hele dag af en aan, vraagt me steeds of ik niet even moet liggen en pakt me af en toe gewoon vast zonder iets te zeggen. Samen met zoon-lief doet hij veel in huis en neemt me veel uit handen. Dat is heel fijn hoor, maar het maakt wel,dat ik me dan nog nuttelozer voel.

Gisteren ook voor het eerst weer achter het stuur gezeten. Op zich ging dat redelijk,ware het niet dat mijn concentratie echt nul is. Als manlief er niet naast gezeten had, had ik bij de stoplichten absoluut bovenop een ander gezeten. Dus ook daarin nog wat rustig aan doen. 's Morgens zou het nog wel goed gaan, 's Middags ben ik waarschijnlijk al gewoon te moe. Is natuurlijk ook niet vreemd na een ontsteking die al weken woekerde en het aantal kuren wat ik al gehad heb. Ik ben gewoon moe,maar wil alles heel graag weer oppakken. Maar net zoals bij een vergroting en het herstel er van, wordt je geduld op de proef gesteld. In feite is dat met dit ook.

Ik weet dat ook allemaal wel. Voel dat ook wel aan mijn lichaam. Maar, ja, ...ongeduldje he.....

[deempje]

Hoi A1972,

Ik heb eerder een keer op je topic gereageerd maar verder niet meer, maar wel je verhalen gelezen.

Ik moet zeggen dat ik in je verslag van vandaag wel merk dat het beter met je gaat....in de eerdere droop de wanhoop er vanaf....logisch natuurlijk. Tis echt niet niks wat je meemaakt....en zo'n man! daar moet je heel blij mee zijn en koesteren.

Dat nutteloos voelen! niet doen! heb ik ook hoor, is mijn moeder hier aan het stofzuigen omdat ik het niet mag, maar ik doe wel andere dingen die ik wel mag....is zij hier door het huis bezig en ik zit te puzzelen....laat het maar gebeuren meid je kan nog veel voor hem terug doen.

Ik zou denk ik ook voor een heroperatie gaan, maar met extra goede voorlichting! en natuurlijk wanneer je daar zelf aan toe bent. Want mij dunkt dat dit gewoon 1 op de is...en jij was die ene...heel k*t, maar niet meer terug te draaien.

En waarom jij? Nou ja mss omdat jij heel sterk bent en er super mee omgaat.

Ik wens je echt nog heel veel sterkte in dit lastige traject en duim voor een goede afloop met wie weet over een hele tijd een mooi verhaal met mss nieuwe boobs.

Liefs

Deem

[marriebarrie]

Haai meid

Wat fijn dat het ietsje beter met je gaat!!

Ja...je zou al willen dat je al weken verder was...maar goed daar moet je doorheen.

Wat goed dat je dat gesprek met je man hebt gehad.En zou je het nog een keer aan durven?

Eerst maar afwachten waar de ontsteking vandaan komt.En als je weet van hoe en wat kan je daar naar handelen met je arts samen.

Ik snap heel goed dat dit alles je vrouwelijkheid aantast en daarom zou ik het ook heel goed begrijpen als je het zou overwegen.

Fijne man heb je...heel erg lief dat hij zo met je meegaand is en alles voor je doet.

meissie het diirt misschien even mar het zal steeds beter gaan ,je bent een hele sterke vrouw!

[LadyL]

Weer kippevel wanneer ik lees dat je prothesen verwijderd zijn. Zo ontzettend naar dat jij dit moet doorstaan, terwijl je een borstvergroting laat doen om er beter uit te komen.

Fijn dat je man en zoon je zo goed steunen en veel uit handen nemen.

Denk goed om jezelf.. Sterkte, en beterschap

[Ellie]

Gisteren las ik je verhaal..Ik heb al enkele verhalen betreffende complicaties gelezen voor mijn bv daar ik op voorhand wou weten wat de mogelijke complicaties konden zijn, maar de manier waarop jij schrijft maakt dat je het bijna mee beleeft.. Het heeft mij echt aangegrepen.... Wat goed dat je zo een geweldige echtgenoot hebt. Het moet voor hem ook moeilijk zijn om jou zo verdrietig te zien. Ik las een tijdje geleden een gelijkaardig verhaal van een vrouw bij wie de prothesen na een ontsteking verwijderd zijn. Zij heeft na negen maanden een nieuwe bv ondergaan met succes. Ik ga proberen dit verslagje voor je terug te vinden. Ik hoop dat je de moed erin houdt, ik leef echt met je mee...

[A1972]

Hallo dames,

Bedankt voor alle reacties.

Nu 14 dagen po.

Links is sinds 2 dagen dicht, draag er nu geen pleister meer over heen,maar wel een verbandje tussen de bh rand en het litteken, om zo de druk van de bhrand iets te verminderen. Het is nog wel gevoelig.

Rechts staat nog open en er komt nog wat vocht uit. Bij veel beweging en als de dag te 'lang' is, dan heb ik er nog wel last van. Blijft erg gevoelig. Heb nog regelmatig pijn. Het wordt ook geen mooi litteken, het is vrij breed. Draag dagelijks een sportbh om zo de boel toch nog wat te ondersteunen. Het is nl niet erg glad getrokken,ondanks dat de chirurg zei dat dit nog wel zou gebeuren. Het is eigenlijk een slappe bende. Niet mooi.

Dat wordt geen bikini deze zomer

Nog anderhalve dag antibiotica en dan is deze kuur ook weer klaar. Ik geloof dat ik voor het eerstvolgende jaar meer dan voldoende antibiotica in mijn lijf heb. Dat doet wat met je lijf hoor! Eerder was ik er futloos van en kreeg ik diarree, nu raak ik helemaal verstopt! Het blijft troep.

Ben nog steeds niet erg fit, ik slaap slecht en ben erg moe. Heb flinke haaruitval en mijn huid is dof. Mijn weerstand is helemaal nul.

Ik probeer de dagelijkse bezigheden weer (deels) op te pakken. De ene dag gaat dat beter dan de andere. Maar heb er soms nog wel moeite mee.

Het belangrijkste is en blijft : er is vooruitgang! Ook al gaat dat erg langzaam voor mijn gevoel. Ik hou mijzelf voor ogen, dat als ik voor een heroperatie ga, dat ik in ieder geval weet wat de signalen zijn, mocht het mis gaan. Ik weet ook wat ik wel en niet moet gaan doen,waar ik op moet letten. Welke bh ik moet kopen etc. Dat sommige pijntjes normaal zijn en sommigen niet.

Je 'rolt' er geheel anders in. Dat zie ik dan maar als een pluspunt.

Want dat heb ik al wel besloten; hoe het ook mag gaan en wat er ook mag gebeuren, ik ga wel voor een heroperatie. Ik heb er geen vrede mee,zoals het er nu uitziet. Iedere keer als ik in de spiegel kijk word ik er niet vrolijker van. Ik besef maar al te goed dat mijn herstel op de eerste plaats komt en dat ik geduld moet hebben. Het houdt me wel bezig. Dat komt ook omdat ik weet hoe mooi het er uit kan zien!

Mensen om mij heen vragen me wel of ik het nog wel aan durf. Als ze me dat in week 1 na de operatie gevraagd zou hebben, dan zou ik pertinent nee geantwoord hebben.

Manlief is erg begripvol en steunt mij ook hier in. Desondanks is hij van mening dat herstel op de eerste plaats staat en ik eerst weer fit moet worden. Hij heeft engelengeduld. Hij heeft me nog steeds niet gezien. De badkamerdeur gaat nog steeds op slot. Hij respecteert dat.

Ik vind het echt lelijk en heb het gevoel dat hij er volledig op af knapt als hij het ziet. Hij zegt dat dat niet zo is, maar toch....ik denk dat iedere andere vrouw dat ook zou hebben. Het zit gewoon tussen mijn oren.

Feit blijft dat ik deze zomer nog door moet met wat ik nu heb. Dat vind ik wat minder, sterker nog, ik heb nog maar weinig zin in de vakantie. En dat was nu juist waar ik zo naar uitkeek! De bikini die ik aangeschaft heb, ligt achter in de kast en bewaren we maar tot volgend jaar. Alle bh's voor na de operatie heb ik uitgewassen en weggelegd. Weer klaar voor gebruik.

Ondertussen concentreer ik me maar op andere dingen. Het leven bestaat niet alleen maar uit mijn borsten. Ik moest de knop wel omdraaien. Ik wil er ook niet in blijven hangen. Life goes on,hoe hard het ook was/is.

Zoals bijvoorbeeld de examenuitslagen van mijn oudste zoon, volgende week horen we dat. Spannend! Heb alvast een verrassingsbarbecue georganiseerd voor volgende week. (nu maar hopen dat hij dan ook echt geslaagd is.....)

De aanschaf van zijn eerste scooter. Zijn eerste theorielessen. Maar ook het einde van het schooljaar ,wat er nu aan zit te komen van mijn andere zoons. Activiteiten, sportdagen,noem maar op.

De kids hebben recht op een vrolijke mama en niet 1 die zit te treuren om een paar borsten.

Tis allemaal rot wat er gebeurt is en de gevolgen zullen ook een tijdje zichtbaar blijven. Het kost tijd om te herstellen en op te krabbelen,maar we moeten door!

Ik typ het hier allemaal heel stoer neer,maar ik heb natuurlijk nog wel steeds mijn dips.

Geduld is ook hier weer het sleutelwoord. Ik weet dat het goed komt.

Ik hoop gewoon dat ik anderen met mijn verhaal kan helpen. Zoals ik zelf ook, voordat ik de operatie inging ,maar ook tijdens het ziek worden en na de explantatie, heel veel gehad heb aan dit forum. Want je gaat toch zoeken naar antwoorden, je hebt zoveel vragen en je bent onzeker. Al zou ik er maar 1 dame mee helpen, dan is mijn verhaal toch nog ergens goed voor geweest.

Tot zover even.....

[Sendai]

Wanneer ik weer eens een stukje van je heb gelezen, ben ik altijd even sprakeloos. Hoe mooi de woorden die ik je wil zeggen in mijn hoofd ook klinken als ik ze op papier zie staan, lijken ze naast jouw verhaal, je angsten, je moed en doorzettingsvermogen maar hol...

Dus lees ik maar en zwijg. En bedenk me voor de duizendste keer wat voor een supervrouw je bent, hoe geweldig jij je in heel dit gebeuren meestal weet recht te houden, hoe jij dit grote verdriet een plaatsje weet te geven... RESPECT!!!

Ohw ja... natuurlijk niet vergeten te melden dat je man ook wel een plaatstje in de top 3 van SUPERMANNEN verdient!

[Gast Tutje]

Sluit me aan bij Sendai

[marriebarrie]

Meid wat een super sterke vrouw ben jij.

Ook al heb je af en toe een dipje ,dat mag! ik vind het zo knap dat je toch kan genieten van de andere dingen om je heen.

hoop dat juliie zoon slaagd en dat je een heel fijn examen feestje hebt natuurlijk met mooi weer.

Heerlijk om je weer een beetje hoopvol te horen!!

En wat goed dat je hebt besloten het toch nog een keer aan te durven...

groetjes Marianne

[Gast Blonde Dollie]

Ik vind het fijn om te lezen dat je zelf toch weer wat positiever wordt (voor zover mogelijk uiteraard). Ik kan me zo ontzettend verplaatsen in jouw verhaal. Ik heb het zelf niet meegemaakt, maar als vrouw kan ik me voorstellen dat je je afschuwelijk voelt. En je bent ook gewoon ziek, dat moet je ook niet vergeten. Dit is geen verhaal meer enkel over esthetiek, het is gewoon zo dat je fysiek ziek bent. Al die medicijnen kunnen natuurlijk ook gewoon niet gezond zijn, al helpen ze wel infecties tegen te gaan.. Je lichaam heeft een vreselijk optater gehad.

Ik volg je verhaal en blijf het ook absoluut volgen. Vind het vreselijk voor je dat een pretoperatie in zo'n drama is veranderd.

Geniet van je lieve man en je zoon die waarschijnlijk een leuk feestje in het verschiet heeft!

Liefs,

Dollie

[Eefje]

Ook van mij heeeeeeel veeeeeeel respect meis voor hoe je je erdoor slaat! En inderdaad het leven gaat gewoon door en dus alleen maar goed dat je daar nu weer een beetje op kan focussen en het gebeurde op die manier ook een plaatsje kan geven.

Fijn ook dat je beslissing vast staat voor een heroperatie, kan me heel goed indenken dat als je enkele maanden verder bent in je herstel dat je er meer en meer hoopvol naar zult uitkijken, die droomboobs komen er hoe dan ook, en dat litteken wat niet mooi is geworden kunnen ze vast nog mooi corrigeren.

De dipjes die je nog hebt zijn ook niet meer dan normaal natuurlijk gezien het allemaal nog zo recent is, maar dit zal vast ook steeds beter gaan.

Wens je verder nog veel kracht en sterkte in je verdere herstel toe en ondanks alles toch nog een mooie zomer met je fantastische gezinnetje!