Vandaag de dag alweer 17 dagen PO.
Hier een verslagje van hoe de eerste 2 weken zijn gegaan:
THE DAY AFTER SURGERY
's Morgens 06.30 gaat de wekker. manlief gaat half dagje werken (niet gepland). gelukkig brengt deze de kids naar schoonmoeder. door de stomme rugpijn was ik allang voor de wekker afging wakker en heb ik nauwelijks een oog dicht gedaan. lk blijf braaf liggen terwijl manlief alle kids klaarmaakt, totdat ik de kids hoor huilen (omdat manlief gehaast ze bij elkaar probeert te trommelen) en dan toch maar opsta om ze te troosten en om te helpen. maar ik word netjes terug de kamer ingestuurd met de mededeling dat hij alles onder controle heeft en ik moest rusten.
Ik neem overigens niet alle pijnstilling in omdat ik eigenwijs ben en eerst wil kijken of ik ze wel nodig heb.
om 08.30 gaat de deurbel, ow chips ja de ah die komt bezorgen. kratten vol met koelkast en diepvrieswaren die ik niet kan optillen en inruimen. gehaast trek ik mij iets aan en bel ik de buurvrouw met een noodkreet, die tot mijn redding komt. Nadat ze me met de boodschappen geholpen heeft drinken we nog samen een tas koffie en kletsen we even wat en rond 11.00 gaat deze naar huis. terug naar bed klim ik maar ik ben alles behalve moe. even later gaat de deurbel en staat mijn lieve moeder helemaal uit Maastricht voor me deur die me een weekje komt helpen. samen kletsen we wat en in de middag heb ik toch zo een hevige rugpijn dat mijn moeder me voor gek verklaart dat ik de pijnstilling niet gewoon neem zodat ik een betere nachtrust kan krijgen en daarmee ook sneller opknap en dus sneller weer fit ben voor mezelf en de kindjes. alaaf, daar zit wat in dus ik neem vanaf nu toch alle voorgeschreven middeltjes.
we checken samen mijn nieuwe borsten en alles ziet er best mooi en gaaf uit zo snel na de operatie. Tuurlijk heb ikzelf nog wensen, kritiek en opmerkingen erover gemaakt, maar mijn moeder wimpelt me daar snel mee af met een "ÿou got your boobs, now just be happy" remark.
tegen 18.00 eet ik een homemade groentesoepje van moeders en dan komt manlief thuis met 2 van de 3 kids. hij besloot er een bij schoonmoeder achter te laten. niet nodig vond ik en we kibbelen wat en ga vervolgens maar weer op bed liggen. manlief kruipt later die nacht ook in bed en seperatly proberen we beiden een oog dicht te doen, al weet ik dat er weer een horrornacht te wachten staat.
Day 2
oke ik kan dus echt niet op me rug slapen. zo blij wanneer ik weer op de zij slapen kan.
deze dag ben ik veel op dit forum bezig geweest. zie veel mooie borsten voorbij komen in januari boobs clubje en dat maakt me nogal onzeker. mijn moeder let op de 2 kids en ik rust uit in bed of voeg me even met een tas latte machiato toe in de woonkamer. het is net alsof de kids aanvoelen dat je niks kan want ze zijn aanhankelijker dan ze ooit zijn. ze willen constant tegen me aankroelen en dat ik ze oppak en het doet me echt wat om nee te zeggen. de dag verloopt soepel en na elk tabletje oxycodon kan ik even me oogjes dichtdoen en paar uurtjes even wegdutten. wordt helaas wel steeds wakker met rugpijn.
Day 3
voor alle kids is opvang geregeld dus nadat ik hoor dat ze allemaal de deur uit zijn (ik wordt wakker van elk kreetje van ze en kan echt niet slapen als ik ze hoor) komt me moeder een bakkie koffie brengen en neem ik een oxycodon. ik heb vannacht niet veel geslapen dus ik leg me terug en doe even de oogjes dicht. in de middag voeg ik me bij me moeder en kijken we series en zit ik op dit forum. ook gaan we samen even naar buiten voor een wandelingetje en dat voelde goed. tegen de avond komen manlief met alle kids thuis net wanneer ik aan tafel avondhapje eet. ze zijn superblij me te zien en vind spijtig dat ik na een kus gegeven te hebben me moet terugtrekken naar me kamer.
Day 4 and 5
weekend is aangebroken. mijn moeder en manlief zorgen voor de kids en heb het weekend veel in de woonkamer gezeten. ik merk dat ik de jongste stiekem omhoog de bank ophelp en dat gaat best goed. ook pak ik zelf al steeds meer dingen uit de kasten mbv een stoel zodat ik me armen niet te hoog reik en smeer ik me eigen bammetje etc. enige dat ik merk is dat ik sneller moe ben dan normaal. de spanningen tussen mij en manlief nemen ook op. we spreken nauwelijks tegen elkaar.
Day 6 DRAMA DAY
de kids allemaal naar opvang en mijn moeder kan mij lekker verwennen. ik heb op me rugpijn na weinig last van de borsten. enkel wat steekjes als ik echt teveel doe. heerlijk dat snelle herstel wanneer je ze voor de spier laat zetten.
dag 6 ga ik in de avond naar het OLVG in masterdam voor controle. omdat er tussen mij en manlief zoveel spanning hangt en ik er echt super tegen opkijk om samen in een kamer de dokter naar de borsten te laten kijken zeg ik daar in de wachtruimte tegen hem dat hij beter daar kan wachten. oke misschien niet zo tactisch van mij maar ik weet dat als ik het eerder zou zeggen dat hij me zou omhalen en vervolgens alsnog ongemakkelijk zou laten voelen. zo gaat dat altijd. dit viel helaas in het verkeerde keelgat. het consult duurde nog geen 10 min en alles was perfect (Nio's woorden). En tijdens het consult kreeg ik een sms dat ik maar zelf moest zien thuis te komen want hij is met de auto naar huis. uiteraard ben ik zeer emotioneel en bedwing me om te antwoorden met een simpel oke dat is prima.
ik loop regelrecht naar de metrohalte en zoek op internet hoe ik thuis moet komen vanuit amsterdam. ondertussen krijg ik aantal apps van hem waar ik niet op reageer. op onze app kon ik zien dat hij al op weg naar de snelweg was. toen ik stond te wachten op de metro zag ik ineens dat hij met de auto kwam aanrijden en parkeerde aan de overkant en gebaarde dat ik moest komen. uiteraard zo koppig als ik ben lieg ik de tegengestelde richting uit en moest hij me komen halen (sinds ik met hem ben kan ik best dramatisch doen). onderweg naar huis parkeerde hij langs de snelweg ergens en ging erover door wat dit alles met hem deed. voor degene die niet alles weten, hij was er fel op tegen en ik heb echt al heel veel met hem meegemaakt in die 8 jaar samen. na een felle discussie waarin ik aangaf anders beter te kunnen stoppen als hij zegt mij misschien nooit meer aantrekkelijk te kunnen vinden werd hij emotioneel en gaf aan niet zonder me te willen, maar dat hij zicht buitengesloten voelde. iets wat hijzelf heeft gedaan maar goed. ik bleef koppig en afstandelijk maar hij werd ineens juist aanhankelijk. eenmaal weer op de weg naar huis bleef hij me maar aankijken en glimlachen en lag zijn hand op me been. thuis aangekomen ging ik na een snelle hallo tegen mijn moeder na bed en kwam manlief voor het eerst tegen me aanliggen
Day 7
na een snelle uitleg aan me moeder over wat er gebeurd was want moeders voelen dit aan en daarna gingen we samen even de stad in en trakteerde ik haar op een gezond ontbijtje bij blushing en een gezichtsbehandeling. my way to say her I Love her and appreciate her. in de middag gaan we naar huis en dan ben ik wel wat moe maar verder gaat het toch prima.
Day 8 and 9
2 daagjes dat alle kids thuis zijn. mijn moeder neemt de volledige zorg op zich maar ik voeg me wel aan hun toe en probeer al wat mee te helpen met ze aankleden en eten klaarmaken. morgen gaat ze naar huis dus zal ik ook veel meer zelf moeten doen. ik moet zeggen dat het herstel me echt goed afgaat. we checken elke dag de borsten en ondanks ik ze niet lelijk vind, het zijn op zich mooie borsten doet het me verder niet veel. weet niet of dat is omdat ik teveel vergelijk met mooie borsten uit dit forum of omdat ik een ander ideaalbeeld heb. ze zijn al ietsje ingezakt. de ene dag is links groter en de andere dag lijkt rechts wel weer groter dus daar kun je nog niks van opmaken. ach ja we geven het tijd en zullen zien.
Day 10 my mam is leaving me
mijn moeder laat me 's morgens nog lekker even uitslapen en verwent me nog met een latte teveel (drink normaal 1 latte machiato per dag maar sinds mijn moeder hier is wel 2 of 3)
's middags komt mijn vader aan en drinkt een bakkie koffie mee en neemt me moeder vervolgens mee naar huis. ik zal der wel weer even moeten missen. ook al ben ik blij sommige dingen nu weer op mijn manier te kunnen doen want OMG wat botsen we ook af en toe haha ze heeft me soms ook vervloekt denk ik wanneer ik weer eens aangaf iets op een andere manier te willen doen. ik kook vandaag voor het eerst zelf, doe de afwas en maak een beetje schoon in huis. wanneer manlief thuiskomt staat alles netjes klaar en ben ik best trots op mezelf. we eten samen en daarna trek ik bekaf naar de slaapkamer.
Day 11 and 12
weekend weer aangebroken. dit weekend doe ik steeds meer zelf in huis. ik heb de kids al paar keer moeten tillen (voorzichtig) en dat gaat goed.
Day 13 and 14
nog 2 daagjes genieten van het feit dat ik opvang heb voor de kids want vanaf dag 15 moet ik het allemaal alleen kunnen. ik weet niet waarom maar voel me best een beetje down. mijn gedachten gaan alle kanten uit. ik krijg niks geregeld. begin aan tig dingen maar maak niks af en de dagen vliegen uiteindelijk voorbij.
Today day 17
ik voel me echt heel goed fysiek gezien dan. ik kan de kinderen zonder pijn tillen, de jongste is een stevig boyke en stribbelt veel tegen dus einde dag ben ik wel echt bekaf. de overige 2 kleintjes zijn ook meer dan een handvol. een dramaqueen van 2 en een onbehouwen stoere knul van 3. maar goed geen pijnlijke klachten (op rugpijn na) dus mag niet klagen.
enige is dat ik gewoon nog niks heb met mijn borsten. ik denk dat mijn ideale plaatje nog steeds de prezwangerschap borst van mezelf is, een 70D en dat ik onbewust dit in mijn hoofd heb gehouden. en nu mijn borsten 75D/E gewoon te groot en te nep vind uitzien. het helpt ook niet dat mijn vriend ook elke keer als hij ze ziet zegt dat ze echt nep zijn. is overigens dus niet zo dat ik ze niet mooi vind, alleen dat ik ze niet bij me vind passen. ze zijn te breed of zo. eigenlijk zijn ze nu gewoon zoals tijdens mijn borstvoedingsperiodes en ondanks dat ik wist dat ze zo ongeveer zouden worden kan ik er nu niks mee. ik weet dat ik het tijd moet geven en ik ben misschien een beetje pessimistisch nu. ik ben er ook niet constant mee bezig. maar ik heb gewoon niet dat euforische gevoel dat ik gehoopt had na de operatie te hebben. (grappig genoeg had ik ook geen roze wolk na bevallingen dus misschien zit dat gewoon niet in me)
dus tot zover mijn lange voortgang. hopelijk hebben sommige mensen hier iets aan
@Bloemmie hoe is je consult gegaan?