Ga naar inhoud

Nina1 : 21 maart 2016 : Nio : OLVG-West (SLAZ)


Aanbevolen berichten

Maandag 21 maart 2016:

Eurosilicone 310 cc rond, M+ profile, dual-plane door Nio in het SLAZ.

Al voor de wekker ging werd ik wakker, en ik wist direct dat vandaag de dag eindelijk was aangebroken. Na een kopje thee ben ik om 6.45 vertrokken richting het SLAZ. Stipt op tijd kwamen we aan om 7.30, waar we verwelkomd werden door een enthousiaste Marja. Ze was nog aan het vertellen over de procedure toen Nio al binnenkwam om me af te tekenen. Terwijl hij binnen het gordijn zijn lijnen op me zette, kwam er een jong meisje S de kamer binnen met haar moeder. Dit meisje bleek niet Lotusbloem van het forum, bleek uit mijn navraag.

Al om 8.15 werd ik verplaatst naar de zaal voor de OK. Mijn vriend M liep mee tot aan de deur van die zaal, en toen moest ik toch echt afscheid nemen. In afwachting van mijn OK verpleging heeft Marja zelf maar alvast het infuus en de hartbewaking aangelegd. Ondertussen raakte ze niet uitgepraat over mijn vriend, die ze uiterst charmant vond.

Na 45 lange minuten werd ik eindelijk gehaald door de anesthesisten, ik kon de tafel op. Het was koud! En bovendien kon ik niets zien want ik mocht mijn bril niet bij me houden, dat was vervelend. Het laatste wat ik me herinner is dat ik dacht: ‘nou ik ben nog gewoon wakker’. Toen ik een seconde later wakker werd, vroeg ik direct naar mijn vriend. Die was daar niet uiteraard, maar wel mijn verpleegkundige die vroeg of ik een raketje wilde. Wel ja, waarom niet? Ik kreeg na mijn ijsje een bh aan en was zo wakker dat ik meteen terug naar de afdeling mocht, bij de klapdeuren stond M al te wachten. Samen met Marja hebben we mijn borsten bekeken en ik was blij verrast, ik vind het echt prachtig. Had niet gedacht dat het meteen al zo mooi zou zijn. Terwijl ik wat rustte is mijn vriend gaan lunchen, na eerst even ondervraagd te zijn door Marja die erg nieuwsgierig naar hem was. Toen hij terug kwam om een uur of 13 was mijn misselijkheid gezakt, had ik inmiddels alweer een beschuit en thee op en mocht ik in principe naar huis. Marja vroeg me of ik wilde blijven tot mijn zaalgenote terug op zaal kwam, omdat het ‘goed voor haar psyche’ was om te zien hoe fit ik er bij zat. Dus na even met S gepraat te hebben kon ik naar huis! Als ik nu in de spiegel kijk, kan ik nog amper geloven dat dit nu mijn nieuwe realiteit is. Ik ben echt heel erg blij. Dit is een groot geschenk geweest aan mezelf.

De pijn aan mijn borsten zelf valt me alleszins mee. Wel heb ik een drukkend beurs gevoel gehad op mijn borst, vanwege de spieren. Overeind komen doet even een moment pijn, maar als dat wegzakt gaat het wel weer. Het vervelendst vind ik de afhankelijkheid en de beperking in mijn handelingen. Mijn vriend moest in het begin echt vrijwel alles voor me doen, ik kreeg zelfs mijn joggingsbroek niet over mijn kont. Nu ben ik 5 dagen po en het gaat met kleine stapjes vooruit. Het meest last heb ik nog gehad van een opgezette maag en buik wat erg pijnlijk was, vooral in combinatie met de sportbh. Toen ik Marja even belde voor advies hierover raadde ze aan te stoppen met de Naproxen. Ik bedankte haar hartelijk voor de goede zorgen. Ze antwoordde: ‘graag gedaan, en de groeten aan M’.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Gearchiveerd

Dit topic is nu gearchiveerd en gesloten voor verdere reacties.



×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Belangrijke informatie

We hebben cookiesop uw apparaat geplaatst om deze website te verbeteren. Je kunt je cookie instellingen aanpassen, anders nemen we aan dat je het goed vindt dat we verder gaan.