Ellie : 4 mei 2011: Dr. Willikens : Atlas Kliniek : Meise

[Ellie]

Hoi, dit is nu al de 3de keer dat ik een hele tekst ga "proberen" in te voegen ( de twee vorige zijn op" mysterieuze wijze" verdwenen, ben een nul als het om computers gaat ) ik hoop dat het deze keer lukt.

Op 4 mei kreeg ik een Bv in de Atlaskliniek in Meise. Ik weet het het is wat laat om nu nog een topic te beginnen...Ik lees al geruime tijd mee en moet echt zeggen dat ik er veel aan gehad heb. Het is fijn om te weten dat vrouwen op hetzelfde ogenblik hetzelfde ervaren.

Dezelfde pijntjes, happy gevoel, angsten als je iets " raars" voelt of ziet. Ik moet toegeven dat als ik op voorhand geen operatieverslagen gelezen had ik echt wel gepanikeerd zou hebben de eerste dagen na de operatie.

Ik was eerlijk gezegd niet echt van plan om mij te registreren op deze site, buiten surfen ben ik echt een nul wat computers betreft, ben ook nogal terughoudend om over mezelf te praten op het net, ook al is het anoniem. ( best wel hypocriet van mij als je weet dat ik hier al een maand aan het meelezen ben...)

Gisteren las ik hier een verslag van een vrouw bij wie complicaties opgetreden waren, dit verhaal heeft mij zo aangegrepen dat ik besloot een topic aan te maken om te kunnen reageren op haar verhaal.

Nu over even over mezelf: Ik werd op zeer jonge leeftijd moeder, ik heb borstvoeding gegeven en daar ik al niet over een "noemenswaardige" boezem beschikte bleven er na de borstvoeding enkel twee " theezakjes" over. Daar mijn vriend mij altijd het gevoel gegeven had perfect te zijn zoals ik was ( echt een prachtvent!) en wij indertijd niet over de financiële middelen beschikten heb ik toen nooit gedacht aan een borstvergroting. Ik voelde mij wat mijn borsten betreft wel niet echt aantrekkelijk. Dit gevoel is steeds gebleven. 10 jaar geleden ben ik voor het eerst op consultatie geweest bij een Pc. Na die consultatie heb ik toch maar besloten er niet mee door te gaan. Ik voelde mij best wel schuldig bij het idee om zoveel geld aan mijn uiterlijk te spenderen. Ik dacht er zijn mensen op de wereld die honger lijden , in mijn hoofd ging het niet. Ik ben toen beginnen sporten in de hoop zo mooiere borsten te krijgen. Dit heeft effect gehad maar er hebben geen " wonderen" plaatsgevonden. Een bloesje dragen zonder bh was nog steeds not done.

Een jaar geleden sprak ik met een collega die een bv had laten uitvoeren door Dr. Willikens. Zij was heel tevreden van het resultaat. Het idee van een bv begon weer te spelen en uiteindelijk besliste ik om toch nogmaals op consultatie te gaan. Daar zij heel tevreden was van Dr. Willikens maakte ik een afspraak voor een consultatie. Een stom toeval voor mijn consultatie overtuigde me ervan om ermee door te gaan.

Na mijn consultatie maakte ik een afspraak voor de operatie.

4 Mei ronde geruwde prothesen, 300cc achter de spier voor een natuurlijk resultaat. Ik was best wel bang voor de narcose.

De operatie is goed verlopen, het is echt een aangename kliniek, een zeer vrolijke enthousiaste dokter, vriendelijke verpleeg(st)ers! Het kader van de kliniek doet ook helemaal niet denken aan een ziekenhuis. De operatiekamer zag er zelf " gezellig" uit wat best wel kalmerend werkt wat de zenuwen aangaat. Maar ik vond de eerste herstelperiode best wel zwaar... amai... Ik weet niet hoe ik de eerste periode zonder mijn vriend zou doorgekomen zijn.... Ik ben nu een maand verder. Voel mij al heel wat beter en kijk echt uit naar de periode dat alles terug zoals gewoon kan en dat het definitieve resultaat bereikt is. Mijn nieuwe "appeltjes" (lees: voorheen theezakjes) zien er supernatuurlijk uit, was voor mij echt belangrijk. Je moet ook echt zoeken wil je de littekens zien. Op het werk merkte niemand iets. Naakt is het een verschil van dag en nacht :-)

[B-Cupje]

Hoi Ellie ,

wat spijtig dat je topicje een beetje verloren stond , ik haal het nu even 'terug' en zet het meteen bij de ervaringstopics

Denk dat veel vrouwen zich herkennen in jouw verhaal hoor .

Voor je zo'n stap zet zit je idd vol twijfels , achteraf had je't beter 'eerder' gedaan . Redenen om het niet te doen zijn er genoeg ja maar af en toe mag je aan je eigen denken . Zoals mijn man dikwijls zegt : je een beetje egoïstisch zijn om gelukkig te zijn

Ondertussen ben je al 3 maanden PO en zullen je borsten wel ong. de uiteindelijke vorm hebben . De pijntjes zullen ook al wel een pak minder zijn . Of heb je't idee dat je 'genezen' bent en voel je helemaal niks meer ? Nu ben je toch al wat gewend aan die borsten , ze zijn meer 'van jezelf' geworden , niet ?