SimoneW : 4 november 2021 : Dr T. de Wit : Amphia Ziekenhuis

[SimoneW]

Hoi allemaal!

Ik ben nieuw op dit forum, heb al het een en ander gelezen maar niet gereageerd. Ik wil graag mijn verhaal delen, misschien dat ik een ander ermee kan helpen, maar vooral om mijn eigen ervaringen te uiten.

 

Mijn naam is Simone en ik heb er sinds de pubertijd moeite mee gehad dat ik “plat” was. Enigszins overdreven want er is heus wel een borstgroei gestart, maar na cup 75A is het echt wel gestopt. Ik heb heel wat jaren maximizers en pushup B’s gedragen, ik weigerde om cup A uit het rekje te pakken. Daarom droeg ik, wat ik zelf “lege B’s”noem.

 

Dit voorjaar heb ik het aan mezelf en ook mijn omgeving toegegeven… ik heb heel lang geprobeerd om het te accepteren maar het lukte me niet. Ik sport veel, viel tussen november 2020 en april 2021 zo’n 5 kilo af. Ik ben slank, oprecht happy met wie ik ben, en hoe ik eruit zie. Totdat die BH uitgaat, dan vond ik het altijd zo’n zware teleurstelling. Om dit niet onder ogen te zien droeg ik eigenlijk het liefst 24/7 een BH. Daar voelde ik me prettig bij want dan had ik tenminste een vrouwelijke vorm.

Afgelopen zomer heb ik bij de pc een consult gehad en ook een simulatie op beeld hoe het ervoor en erna uit zou komen te zien. Ik vertelde hem dat ik maar wat graag de C uit het rekje zou pakken ipv de A. Uiteindelijk maakt de cup niets uit, ik wilde borsten. Van binnen voel ik me een zelfverzekerde sexy vrouw maar dat was niet hoe mijn lichaam eruit zag. Hij heeft goed geluisterd naar mijn verhaal en ook open gesproken over de mogelijke risico’s. Uiteindelijk is het dual plane geplaatst, 325 cc per borst ronde protheses. Mijn bedoeling was ook dat ik nog steeds maat XS of S kan dragen maar wel gevulde blousjes en een mooie decolleté. 

 

4 november was het zo ver, de operatie stond gepland in het Amphia Ziekenhuis in Breda bij dokter de Wit. De dagen ervoor waren ontzettend intens. Ik ben toch wel een dag of 10 van te voren behoorlijk gespannen geweest. Hartkloppingen, buikpijn, maar ook hunkeren naar het feit dat het eindelijk zou gaan gebeuren. En emotioneel, alles kwam los!

Om 7 uur moest ik me melden en ik kan alleen maar zeggen dat ik het als zeer prettig heb ervaren. Het personeel in het ziekenhuis was super zorgzaam, betrokken en stelde me erg op mijn gemak. Alles wat ik enigszins eng vond, viel mee. Ik was nog nooit geopereerd, en kan niet zo goed tegen naalden en bloed. Ik werd wakker uit narcose met pijn, ik kreeg gelukkig meteen extra pijnstilling middels het infuus. Maar ik voelde me ook meteen goed, niet misselijk, honger zelfs. Na een uurtje in de uitslaapkamer mocht ik naar mijn eigen kamer. Daar heb ik de hele dag doorgebracht en ik mocht zelfs een nachtje blijven. Dat was heel fijn! Zij konden me goed in de gaten houden en het bed lag prima

 

Eerlijk gezegd viel de pijn de eerste dagen wel tegen. Je weet gewoon niet wat je kunt verwachten. Ze zeggen het gevoel dat er een vrachtwagen over je heen is gereden…. Dat klopt wel in mijn geval. Ik lees ook verhalen over het achter de spier plaatsen pijnlijker is, waarschijnlijk ligt het daaraan. Daarnaast zal ik nooit fan worden van rugslapen, ik ben namelijk een echte buikslaper. Maar ook dat begint te wennen.

Gelukkig kon ik vanaf 9 november stoppen met diclofenac, slik tot en met vandaag zo nu en dan nog wel paracetamol. Het ging elke dag met sprongen vooruit, ik kan steeds meer, voel me steeds beter. Ik ben zelfs vrijdag al een avondje naar de kroeg gegaan! Gedanst met mijn onderlichaam haha. Ik heb even getwijfeld maar ik heb vooral naar m’n lijf geluisterd en veel afstand gehouden van anderen, dat ging prima. Nog steeds mezelf eraan herinneren om niet te bukken en armen omhoog te heffen.

Ik ben benieuwd hoe het herstel verder verloopt. De afgelopen week heb ik toch wel redelijk veel dingen gedaan namelijk. Met vriendinnen afgesproken, buiten de deur gaan lunchen, 5km gewandeld in het bos. Gisterenmiddag merkte ik toch dat ik meer rust nodig heb dus vanaf toen zit ik weer lekker op de bank en doe helemaal niks meer! Morgenochtend ga ik op 1^e controle bij de pc en daarna naar mijn werk. Ik heb lichamelijk niet zwaar werk dus ik verwacht dat het goed gaat komen.

De littekens trekken nog wel een beetje, de borstspieren voelen zo nu en dan vermoeid en ik heb last van acné of bultjes op de borsten. De huid staat redelijk strak maar ik acht het allemaal als normaal. Denken jullie dat ook?

Maar wauw... wat ben ik BLIJ dat ik dit heb gedaan. Ik vind het nu al zó mooi na 10 dagen. Elke dag kijk ik in de spiegel en denk ik YES dit klopt, dit is wie ik ben.

[Maarly]

Wat fijn om te lezen dat je er zo blij mee bent 😇 

 

ik heb 27 dec mijn operatie. Word steeds spannender hoor, begin soms steeds meer te twijfelen. Nja hoe meer ik op het forum lees hoe meer ik twijfel hoor, daar komt het ook wel door. Ik heb nu een B75, en krijg 440 en 495 mentor xtra moderate. Ben zo benieuwd naar welke cupmaat ik ga, en dat het niet TE groot gaat worden. Mja, we gaan het zien wordt wel spannend! 
 

heb je foto’s gemaakt voor en na de tijd ? 

[SimoneW]

Hi Maarly,

 

Wat spannend voor je!

Waar twijfel je over? Aantal CC?

Ik snap je angst dat je niet wil dat het té groot gaat worden, dat had ik ook wel een beetje… Uiteindelijk bij mij helemaal niet nodig geweest hoor ! Zou je nog tussentijds een consult kunnen plannen denk je?

 

Het idee dat je ineens van (voor jezelf) niks gaat naar echte volle borsten is best wel vreemd maar ik was er vrijwel meteen aan gewend toen het gebeurd was.

 

Zelf ben ik niet bezig geweest met cupmaat of aantal CC. Ik heb de PC uitgelegd wat ik wilde en vertrouwd op zijn expertise. Vooral “natuurlijk” “vrouwelijk” “wat bij mijn lichaam past”. Nog steeds heel erg blij en kan niet wachten om lingerie te gaan shoppen  

 

Ik heb geen foto’s voor gemaakt. Het zkh wel! Na 3 mnd maken ze weer foto’s. Zodra ik dat heb, kan ik het uiteraard delen maar dan zijn we alweer in 2022. 
Ik heb wel foto’s van de simulatie, hoe kan ik dan delen, in een album toch?