Dagpauwoog : 15 februari 2018 : Dr. van Engeland : Bergman Clinics

[Dagpauwoog]

Hier komt dan eindelijk mijn verslag

 

De dag voor de operatie hebben mijn ouders onze twee meisjes opgehaald om bij hun te logeren zodat ik nog even mijn rust kon nemen en wij rustig de volgende ochtend met zijn tweetjes konden vertrekken (mijn man en ik). Dat was erg fijn.

Volgende ochtend ging om 05.30 uur de wekker. Om 06.15 uur wilde ik uiterlijk in de auto zitten ivm de file, want om 07.15 uur moest ik mij melden.

Ik trok mijn joggingbroek aan en een warm vest en mijn gympen, lekker warm en comfy! Gauw spulletjes bij elkaar en hup de auto in. Gek genoeg was ik op DE dag het minst nerveus. Tja, er was geen weg meer terug dus dan maar alles over mij heen laten komen.

Daar aangekomen werden we al vlug opgehaald door de verpleging. We gingen naar een grote zaal met een stuk of 9 bedden. Ik mocht op het bed gaan zitten en kreeg een operatiehemd, badjas en slippers om aan te doen. Ik voelde me net karatekid, zo groot was de badjas haha. Toen ging ze mijn bloeddruk meten. Vervolgens werd het infuus geprikt en kreeg ik al gauw wat antibiotica tegediend. Ik voelde niks van de naald. Ze ging mij nog vanalles vertellen over de leefregels na de operatie.

Ik kon haar nog vragen stellen dus ik begon over mijn angst voor de narcose. Ze probeerde mij gerust te stellen door te zeggen dat je gewoon lekker gaat slapen. Dit hielp niet haha. Ik moest het maar gewoon ondergaan zei ik tegen mezelf en misschien dat dan de angst achteraf gezien ongegrond was. (En dat bleek ook)

Toen moesten we een tijdje wachten op de PC. Zo gespannen dat ik was, duurde het voor mijn gevoel best lang hihi. Even later was ze er. Ze ging wat foto's maken en tekende de boel af. Vervolgens was het tijd om te gaan. Het was inmiddels 08.00 uur en om 08.15 uur zouden ze beginnen. Tot aan de lift mocht mijn man meelopen. Toen moest ik afscheid nemen. De tranen sprongen in mijn ogen. Ik besefte dat ik vanaf dat moment het echt alleen moest doen. Dat was ff slikken. 

Hup de OK in en daar was de anesthesiemedewerker. Ik moest op het smalle bedje gaan liggen die al lekker warm was. Gezellig praatje gemaakt over het schaatsen van Sven Kramer. Al heb ik daar niet veel mee, toch fijn zo een afleidingspraatje 

Kort daarna kwamen nog 3 medewerkers binnen en de anesthesist en de PC. Ojee nu gaat het echt gebeuren. God wat vond ik het eng. De PC begon nog even over de tatoeages van de namen van mijn dochters op mijn arm. Even later zat de anesthesist naast mij en zei ze dat ik aan een fijne droom moest denken. Het ging allemaal heel vlug. Ik voelde mij suf worden, mijn ogen begonnen te trillen en mijn keel ontspande en flits opeens lag ik op de uitslaapkamer. Het was voorbij!!! Jeeeej!!! En wat voelde ik me goed! Ik was nog rustig aan het wakker worden. Niet misselijk van de narcose. O wat fijn! Daar even uitgerust en toen weer terug naar de zaal.

Ik vroeg de verpleging mijn man te halen. En daar kwam hij aan. Wat was ik blij hem te zien. Ik mocht heel even mijn nieuwe boobies bekijken voor de sportbh aanging. Zo onwerkelijk. Ik heb borsten!!

Vervolgens kreeg ik een raketijsje (jaja) en thee en water en 2 beschuitjes met jam. Dat ging er prima in en bleef er ook in Op dat moment had ik nog geen pijn.

En toen was het heel lang wachten. Ik voelde mij prima dus dan duuurt het lang voor je gevoel. De PC had eerst nog een andere operatie. Uiteindelijk kwam ze rond 13.00 uur naar mijn bed. Ze zei dat alles heel goed is gegaan en dat ik naar huis mocht.

Ik was blij. Lekker naar huis!

Thuis aangekomen meteen in bed gaan zitten en hop Netflix aan. De kindjes zouden pas rond 19.00 uur komen dus het was nog ff heerlijk rustig in huis, al miste ik ze wel enorm! Qua pijn was het nog goed te doen aangezien de medicatie van tijdens de operatie nog lekker doorwerkte.  

Ik heb die nacht gewoon goed geslapen! Maar sochtends bij het opstaan was het een ander verhaal. Wat deed dat zeer! Alsof ik ernstig gekneusde ribben had! Toen begon ik opeens alles te voelen. Ook mijn keel deed erg zeer van de intubatie. Ik heb gisteren veel op bed gelegen en af en toe stukje gelopen. Ik merk dat ik vrij weinig kan en dat vind ik nogal lastig. Vooral mbt mijn kindjes. Maar ik probeer heel goed naar mijn lijf te luisteren en dus veel uit handen te geven. Het laatste wat ik wil is dat het herstel niet goed gaat. Vanacht weer prima geslapen. Ben blij dat de nachten goed gaan, want daardoor heb ik dus wel de nodige rust. Vandaag bij het opstaan was weer niet zo prettig en heb meer pijntjes. Keel doet ook nog steeds zeer.

Dus nu weer lekker rustig op bed. Ik hoop dat het over een dag of 2 stukke beter gaat! FF doorbikkelen!

[C-her]

Bedankt voor je verslag, stelt me gerust  fijn dat je ook goede nachten hebt! Succes met het herstel!

[Gast Veraxx3]

Fijn dat het zo goed is gegaan!! 

 

En hoe is vandaag? Elke dag een beetje beter?