Niemand mee eens

[Gast Dusty]

Hoi allemaal,

Heeft een van jullie ook gehad dat (bijna) alle mensen in je omgeving waarmee je zoiets groots als een borstvergroting graag wil delen, het totaal niet met je keuze eens was?

Mijn ouders, mijn vriend, enkele vrienden; niemand vindt dat ik een borstvergroting nodig heb en iedereen is bang dat ik spijt krijg (omdat ik nog zo jong ben).

Maar toch heb ik mijn keuze gemaakt en weet ik dat ik een borstvergroting wil. Het is echter erg vervelend dat ik iedere keer mijn keuze moet verdedigen en ook dat niemand blij is voor me dat het bijna zo ver is.

Heeft een van jullie dit misschien ook gehad? Hoe ben jij ermee omgegaan als alle belangrijke mensen in je leven totaal niet achter je staan?

Moet ik nu maar geen borstvergroting nemen, omdat de rest dat niet wil? Of moet ik bij mijn eigen standpunt blijven (en ik neem al hun argumenten natuurlijk wel in me op)?

Ik hoor graag van jullie hoe jullie hiermee omgegaan zijn..

P.S. Zelfs de chirurg opereert me liever niet, omdat hij me een "prachtige meid" vindt.

Toch weet ik zeker dat ik dit wil, maar het maakt alles zo moeilijk dat niemand me steunt.

[janna1001]

ja lastig.. als zelfs de pc al zegt dat hij het liever niet zal doen..

denk dat je eerst echt 1000% zeker moet weten als het echt je borsten zijn waarover je ongelukkig bent of als je dat toch niet nodig hebt..

succes

[Gast wendy80]

Hoi allemaal,

Heeft een van jullie ook gehad dat (bijna) alle mensen in je omgeving waarmee je zoiets groots als een borstvergroting graag wil delen, het totaal niet met je keuze eens was?

Mijn ouders, mijn vriend, enkele vrienden; niemand vindt dat ik een borstvergroting nodig heb en iedereen is bang dat ik spijt krijg (omdat ik nog zo jong ben).

Maar toch heb ik mijn keuze gemaakt en weet ik dat ik een borstvergroting wil. Het is echter erg vervelend dat ik iedere keer mijn keuze moet verdedigen en ook dat niemand blij is voor me dat het bijna zo ver is.

Heeft een van jullie dit misschien ook gehad? Hoe ben jij ermee omgegaan als alle belangrijke mensen in je leven totaal niet achter je staan?

Moet ik nu maar geen borstvergroting nemen, omdat de rest dat niet wil? Of moet ik bij mijn eigen standpunt blijven (en ik neem al hun argumenten natuurlijk wel in me op)?

Ik hoor graag van jullie hoe jullie hiermee omgegaan zijn..

P.S. Zelfs de chirurg opereert me liever niet, omdat hij me een "prachtige meid" vindt.

Toch weet ik zeker dat ik dit wil, maar het maakt alles zo moeilijk dat niemand me steunt.

hey meid,

tja moeilijk iets,

wat is jong,vraag ik me af?ik was zelf 17 de eerste keer.mijn omgeving stond ook niet achter me,maar denk dat dat ook te maken had met het onbekende van toen(1997)ik had zelf een aa cup.als ik een b had gehad had ik het misschien niet gedaan,maar ik kon niet meer tegen de kwetsende opmerkingen van mijn omgeving...hey doperwtje en magere hein,het waren grapjes maar voor mij heel confronterend.ik zou het zo weer doen als ik weer 17 was.anderzijds heb ik dus net een prothesewissel ondergaan...want na 13 jaar waren ze op.ik heb echt veel pijn (gehad)maar weet dat ik over 13 jaar 43 ben en er waarschijnlijk weeeer aan moet geloven.

dus al met al heel dubbel,hele moeilijke beslissing en als de pc zegt niet doen...tja

mijn pc zei destijds dat ik gelijk,dat de natuur me niet helemaal netjes afgewerkt had ;-)

nou...succes met je keuze.we kunnen niet voor je kiezen,alleen meedenken.jij bent degene die het uiteindelijk moet beslissen,

liefs wendy

[lesilla]

Als de pc zegt dat hij het niet wil doen zit er wel waarheid in, een ouder of vriendenkring is vaak niet objectief een pc wel

[Excella]

Gelukkig vonden de mensen waar ik van hou het prima en steunden zij mij 100%.

Maar in mijn enthousiastme heb ik het ook aan een paar mensen verteld, die er vervolgens niks mee deden... vroegen er niks over, of zeiden 'oh'. Toen dacht ik wel van 'shit had ik maar niks gezegd'. En ook een paar die het niets vonden en gelijk zo stom reageren over 'snijden in een gezond lichaam' enzo. Dus snap wel dat dat moeilijk voor je is.

Alleen was ik (naar mijn mening) zo plat als een dubbeltje, en jij zo te lezen niet. Dus misschien dat ik daarom meer begripvolle reacties kreeg op mijn keuze.

Maar dan nog, is het niet leuk als jij er wel voor kiest en ze staan er niet achter. Dan is de keus heel moeilijk ja.

Toch moet je doen wat JIJ wil. Stel dat je nu voor jezelfd de knoop doorhakt om het wel te doen, dan zullen zij vast niet boos worden ofzo, het is jouw lijf en jij moet er mee doen wat je wil, ze zullen het op den duur vast accepteren.

Als je beslist om het niet te doen, heb je kans dat je later er spijt van krijgt, of het later doet en denkt van 'shit, had ik het maar eerder gedaan'.

Weet niet hoe oud je bent? Als je nog heel jong bent (als in 17 ofzo), zou je er nog een jaar of misschien 2 jaar mee kunnen wachten, en dan kijk je of je volgend jaar nog zo dolgraag een BV wil, misschien dat je borsten nog wel wat gegroeid zijn?

Ergens vind ik het vreemd dat je pc dat zegt, want niet alleen vrouwen met cup A of B willen een BV... er zijn meer dan genoeg vrouwen met een C of D cup die zelfs groter willen. Je maakt mij niet wijs dat alle vrouwen met mega grote boobs van cup AA naar cup F of G waren gegaan.

Vind dat een PC zijn reactie alleen moet geven als dingen niet mogelijk zijn, of als hij weet dat het er niet uit komt te zien wat iemand wil.. maar als je gezegend bent met grote borsten en je wil ze groter, dan is dat meer een kwestie van smaak en vind het niet nodig dat een PC zijn mening gaat geven daarover. Maargoed, probeer alleen daarmee te zeggen dat zijn persoonlijke mening misschien niet echt iets is wat je mee moet nemen in je beslissing

Groetjes

Excella

[Marisjuh]

Heey meid,

Ik begrijp heel erg wat je voelt

Ik ben op dit moment 18 jaar en heb een aa/a cupje.

Al jaren loop ik hiermee te sukkelen en vorig jaar was ik het zat! Ik vertelde het tegen mn moeder.

Helaas reageerde ze niet positief, we zien wel als je 18 bent denk er nou maar niet over na.

Zo heb ik dan zeker meer dan een half jaar mijn ouders moeten overtuigen en uiteindelijk zijn ze gaan inzien dat ik dit voor mezelf doe en er echt mee in zit.

Ook mijn vriend zag het niet echt zitten, hij was bang dat ik het voor hem/omgeving zou doen.

In Januarie zijn we naar mijn huisarts geweest en hier ook hetzelfde verhaal.

Mijn borsten waren uitgegroeid (na een knijpje en 2sec kijken )

Ik kreeg te horen dat ik er goed over na moest denken ik was een mooie meid en ik heb het niet nodig.

Daarna was het tijd voor mijn consult, hieruit bleek dat ik een kippenborstje heb waardoor voor mij een heleboel problemen zijn onstaan (bh knelt op mijn kippenborstje, maat kiezen is heel vervelend.)

Mijn arts wilde me graag helpen als ik dit wilde

Nu bijna een jaar verder is het voor mij dan zo ver, nog maar 16 daagjes en ik kan me gelukkig voelen.

Zelfs nu denk ik nog steeds doe ik er goed aan?

Maar mijn onzekerheid is groter en neemt het dan ook steeds over.

Niet langer bh's met vulling die nog te groot zijn, niet langer bikini met vulling, niet langer die onzekerheid.

Ik weet niet welke cup je hebt en misschien vind je arts het dus helemaal niet nodig?

Meid ik wil je vertellen dat je moet doen wat je eigen hartje je verteld.

Alleen jij kan het weten hoe het voelt voor jou.

Als je je er onzeker over voelt en een Bv zou je gelukkiger maken ga er dan voor!

Als je twijfelt wacht dan nog heel even het gaat goed komen

Heel veel succes met je beslissing meid

En geloof me maar wanneer iedereen inziet hoe belangrijk het voor je is, zullen ze je wel steunen

Betrek ze er zo veel mogelijk bij

Liefs

[Gast Dusty]

Dankjulliewel dat jullie meedenken.

Op dit moment ben ik 20. Niet meer piepjong natuurlijk, maar toch vinden mijn ouders me jong (ze zeggen ook zelf dat ik altijd hun "kleine meid" zal blijven).

Mijn cupmaat is 70AA/70A, heel klein dus, maar de pc vindt ze gewoon erg mooi van vorm (wat ik zelf ook wel vind hoor) en daardoor vindt hij ze dus ook goed. Bovendien ben ik erg tenger en vrij klein, dus vindt hij het ook in proportie en "moet het allemaal wel goed komen met een beetje aankomen". Ik zelf echter vind ze gewoonweg klein, en dat zijn ze ook. En als ik aankom, komt het gewicht altijd aan mijn heupen en niet aan mijn "borsten".

Oftewel: ik ben 1000% zeker over mijn keuze, zoals Evelien zegt.

Maar Wendy80, als je 17 bent moeten je ouders toch toestemming geven, of niet?

[Gast Dusty]

Dankjewel Marisjuh, voor je steunende reactie

[Willemieke]

hoi Dusty,

Wat vervelend dat niemand met je eens is... Het is toch jouw keuze en jouw lichaam?!? Ik was ook tevreden met de vorm van mijn borst, maar vond ik ze ook te klein (80AA/75A --> gelukkig nu 2 cupmaten groter B/C)

Wat ik ook vreemd vind is dat de pc het niet wil doen.. Ben je al bij meerdere klinieken op consult geweest?!

Als je het echt zelf wilt, moet je het gewoon doen en niet doen wat anderen willen.. Heel veel succes met alles..

Groetjes Willemieke

[andernaampje]

weet je meid

de buitenwereld kan niet in je kijken en voelen wat jij voelt

bij mij had ook iedereen zoiets dat hoeft toch niet het is goed zo

alleen mijn moeder en mijn zusje begrepen me

ik heb alles toch doorgezet en nu zegt iedereen dat ik al veel meer zelfverzekerder erbij loop

ik zou je eigen gevoel volgen want jij en ook alleen jij voelt het

liefs melissa

[Gast wendy80]

Dankjulliewel dat jullie meedenken.

Op dit moment ben ik 20. Niet meer piepjong natuurlijk, maar toch vinden mijn ouders me jong (ze zeggen ook zelf dat ik altijd hun "kleine meid" zal blijven).

Mijn cupmaat is 70AA/70A, heel klein dus, maar de pc vindt ze gewoon erg mooi van vorm (wat ik zelf ook wel vind hoor) en daardoor vindt hij ze dus ook goed. Bovendien ben ik erg tenger en vrij klein, dus vindt hij het ook in proportie en "moet het allemaal wel goed komen met een beetje aankomen". Ik zelf echter vind ze gewoonweg klein, en dat zijn ze ook. En als ik aankom, komt het gewicht altijd aan mijn heupen en niet aan mijn "borsten".

Oftewel: ik ben 1000% zeker over mijn keuze, zoals Evelien zegt.

Maar Wendy80, als je 17 bent moeten je ouders toch toestemming geven, of niet?

hoihoi,

mijn moeder is mee gegaan naar de kliniek,ze wilde natuurlijk wel weten wat er precies ging gebeuren en dat ik een goede arts zou hebben.ik denk dat haar aanwezigheid voldoende was??

[Marisjuh]

Graag gedaan meid

Net wat wendy zegt mischien je moeder mee laten gaan?

Heel gek misschien maar dan voelt het misschien toch anders

Ik was 17 toen ik op consult ging met verwijzing van de dokter ik denk als mn moeder niet was meegegaan dat het misschien anders was gelopen?

En over de vorm! Ik ben zo blij met de vorm van mijn bosten maar de grote is alles wat me hiervan weerhoud.

Tuurlijk een arts mag best zeggen goh de vorm is mooi zou je het wel doen? Maar het min of meer afraaden is niet zijn taak.

Veel succes meis

[Gast Dusty]

Wat fijn dat jullie allemaal jullie mening geven. In mijn hoofd was het even een grote warboel en zo kan ik weer een beetje tot mezelf komen

Ik betrek mijn ouders zoveel mogelijk in het hele proces en dat willen ze ook graag. Ze twijfelen gewoon erg over of ik de juiste keuze maak (ook omdat ik wat psychische problemen heb gehad de laatste jaren en ze zijn bang dat ik deze keuze maak vanuit de verkeerde redenen).

Maar ik probeer zo realistisch en objectief mogelijk naar mijn (psychische) situatie te kijken en dan voel ik dat ik dit écht wil.

En tsja, wie weet krijg ik over 50 jaar spijt, maar ik zie het nog niet gebeuren, en als het dan tóch gebeurt, zie ik dan wel weer...

Toch?

[lesilla]

Zou het dan niet slim zijn om misschien gewoon een met de psycholoog te praten en zijn of haar visie hierop te vragen?

Dan kan je ook direct je ouders weerleggen of kan je beter inzien dat ze gelijk hebben afhankelijk van wat eruit komt

[Gast Dusty]

Ik ben al in behandeling bij een instelling waar ik contact heb met meerdere hulpverleners. Hun houding is erg "je moet het hélemaal zelf weten". Natuurlijk vindt niemand het nodig, maar ze laten me dus heel vrij daarin en doen zoveel mogelijk hun best om me hierin niet te beïnvloeden.

[Rochella]

Ik vind dat je er gewoon voor moet gaan meid!

Als jij voor jezelf de keuze heb gemaakt dan moet je het gewoon doen... ongeacht wat anderen zeggen!

Mijn schoonmoeder is er heel erg op tegen en mijn man vindt het ook niet leuk maar hij staat (op zijn manier) wel achter me!

En ik moet eerlijk zeggen dat ookal zou mijn man het niet willen, ik het toch zou doen...

Jij weet wat je voelt en meemaakt en je hoeft je aan niemand te verantwoorden..anderen begrijpen jou niet!

Heel veel sterkte!

[Marisjuh]

Meid ik denk dat het verstandig is om eerst mischien met een andere psycholoog te praten?

Je geeft zelf al aan wat als ik er spijt van krijg? dan heb ik later deze kans nog

Het heeft zeker geen haast denk ik? denk er nog goed over na het is zeker niet zomaar iets

Heel veel sterke meid!

[Baby_V]

Heeey,

ik zou zeggen, luister niet naar je omgeving als jij je erg slecht voelt bij je kleine borsten! Ikzelf heb hetzelfde verhaal meegemaakt. Ik heb 4 dingen aan mijn lichaam waar ik me echt aan stoor(de) en me zelfs beschaamd over voel... 1: mijn scheve tanden: die heb ik dmv een beugel laten rechtzetten====> reactie van omgeving: Ach, een blokjesbeugel op je 25ste is toch echt al te laat en overbodig! Toch deed ik het... 2: mijn borsten: ga een bv laten doen eind augustus=====> reactie van omgeving: da's toch echt niet nodig, je laat snijden in je lichaam, je verminkt jezelf om een lustobject te worden! En toch ga ik et doen omdat ik me zo schaam en slecht voel als ik weer eens een topje aan heb dat niet aanspant vanboven... 3: mijn voeten: ik lijd aan brachymetatarsia, een aandoening van de voeten waarbij je vierde teen niet meer meegroeit met als gevolg dat die even groot blijft als je kleine teen...ik zou er dolgraag iets aan laten doen maar niemand kan me helpen hier in Belgie, volgend jaar ga ik naar NL, St Maartenskliniek in Nijmegen en het gaat heel veel geld kosten======>reactie van omgeving: waarom spaar je niet liever voor een huis? Of begin je niet aan kinderen? Wees blij dat je al kan lopen, zijn mensen die dit niet kunnen...Toch kunnen ze mijn rug op!!!! Ben met dit alles jarenlang gepest geweest op school, het heeft mijn persoonlijkheid aangetast en ook de manier waarop ik mezelf bekijk...Ik doe met mijn lijf wat ik wil ^^ En o ja, nummer 4: mijn neus...maar die laat ik voorlopig nog wel zoals ie is