Ga naar inhoud

Mijn nieuwe borsten en ik..


Vlinder

Aanbevolen berichten

hahahaah inderdaad zo grappig.... en waar :35:

Heb de tekst even gekopieerd... voor de luiere mensch onder ons die niet wil doorklikken ;):P

Vorige week las ik over een deprimerend onderzoek: een meisje met cup A werd aan een bar gezet en wetenschappers vinkten af hoe vaak ze werd aangesproken: dertien keer precies. Elke avond kreeg ze er met behulp van schuimrubber een cupmaatje bij: met cup B werd ze negentien keer gevraagd, met C maar liefst 44 keer. Cup D is niet getest, dat vonden de wetenschappers mogelijk onverantwoord. Dus moest ik het zelf maar doen...

Met mijn bescheiden B-cup toogde ik af naar de onderbroekenboer. Voor twee tientjes schafte ik een beha aan met de dreigende naam “The Maximizer”, een gevalletje waar meer kilo’s gel en schuimrubber in zaten dan dat ik aan borstvlees heb. Ik snoerde de protheses om, rangschikte ze zo dat ze op gelijke hoogte zaten en was minstens twee cupmaten rijker. Voor het eerst in mijn leven kon ik ervaren hoe het was om grote borsten te hebben. Ik nam mijn nieuwe borsten niet mee naar een kroeg, maar naar de markt: marktonderzoek noem je dat. En blijkbaar is er een hele wereld voor meisjes met dikke tieten waar ik nooit van geweten heb. Marktkooplui lieten me eerder aan de beurt, namen langer de tijd voor me en bij de bloemenstal kreeg ik een gratis bos bloemen mee voor “de mooiste dame van Amsterdam.” Terwijl de beste man deze woorden sprak keek hij natuurlijk niet naar mijn prachtige gezicht, maar 30 centimeter lager. Ik voelde me een prinses die dag. Totdat ik me realiseerde dat ik deze beha vroeg of laat weer uit zou moeten trekken. Los van het feit dat m’n urenlang van een goede bloedsomloop verstoken borsten aanvoelden als twee dikke wintertenen zodra het gevalletje uitging, was ik dan ook in één klap m’n nieuwe zelfvertrouwen kwijt. Size matters. Ik ging er bijna een borstvergroting van overwegen.

Temidden van alle ophef over implantaten (lekkende siliconen zouden voor allerlei enge ziektes zorgen en nooit meer uit je lichaam te verwijderen zijn) zou een borstvergroting niet worden toegejuicht, dacht ik. Dus gooide ik afgelopen vrijdag á la Roxeanne Hazes een foto van mijn nieuwe memmen op Twitter (“Eindelijk is mijn wens in vervulling gegaan!”). Tot mijn verbazing werd ik bedolven onder de complimenten (“wat stoer dat je schijt hebt aan die lekkende implantaten!”). Maar ik kreeg ook negatieve reacties. En nu komt het: die hadden niks te maken met mijn gezondheid of zelfbeeld. Nee, die waren afkomstig van mannen die naturel mooier vonden, mijn B-cup al groot genoeg of m’n billen belangrijker. Kortom: ook de kritische reacties waren allemaal op uiterlijk gebaseerd. Deze door schoonheid geobsedeerde wereld is lelijker dan ik dacht. Maar omdat grote bombonella’s alles toch makkelijker maken, trek ik m’n Maximizer voorlopig mooi niet uit.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Gearchiveerd

Dit topic is nu gearchiveerd en gesloten voor verdere reacties.



×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Belangrijke informatie

We hebben cookiesop uw apparaat geplaatst om deze website te verbeteren. Je kunt je cookie instellingen aanpassen, anders nemen we aan dat je het goed vindt dat we verder gaan.