Minous : 23 mei 2011 : Dr. Maas : Bergman Kliniek

[Gast Minous]

Hoi allemaal,

Hierbij eindelijk mijn operatieveslag:P

Ik ben Minous, 20 jaar en student psychologie. 23 mei 2011 was D-day. Ik kreeg 200cc dual plane van dr Maas in de Bergman kliniek te Bilthoven. De dagen voor de operatie was ik verdacht rustig. Ik had gedacht dat ik erg emotioneel en gestresst zou zijn, maar dit was totaal niet het geval. Ik denk dat de emoties wel komen als ik nieuwe bh's ga kopen en uren voor de spiegel ga staan;P Om half 12 zou ik geopereerd worden en dus moesten we half 11 aanwezig zijn. Zowel mijn vader als moeder gingen mee. Eenmaal aangekomen in Bilthoven, werden we al snel naar een prive kamertje gebracht. Het personeel was ontzettend aardig en gaf goede uitleg. Ik mocht me meteen in zo'n operatie jasje hijsen en kreeg sloffen en een badjas aan. Na een klein uurtje wachten (en zenuwachtig worden) kwam dr Maas me aftekenen. Hij is heel erg vriendelijk en nam rustig de tijd om te tekenen en foto's te maken. Daarna mocht ik meteen mee naar de operatiekamer. Ik nam afscheid van mijn ouders en stapte met dr Maas een lift in. We liepen naar de operatiekamer, waar een aantal mensen bezig waren met voorbereidingen. Ze zeiden me lief gedag en ik mocht meteen gaan liggen. Ik werd gerustgesteld en kreeg een heerlijke verwarmde deken over me heen. Er stond muziek op en hing een hele relaxte sfeer. Tijdens een leuk praatje werden er allerlei dingetjes aan me geplakt en al snel werd het infuus geprikt. Natuurlijk ging dit een paar keer fout (auww naar gevoel!!) maar toen het infuus eenmaal zat ging het allemaal heel snel. Ik was nogsteeds erg kalm (gelukkig!). Dr Maas kwam binnen wandelen, met twee doosjes zwaaiend en zei doodleuk 'hier zijn de protheses:D' haha ik moest er eigenlijk wel om lachen, alsof het allemaal een groot feest was. Hoewel je kan merken dat dit lopendeband werk is voor ze, gaven ze me absoluut niet het gevoel dat ik een nummertje was. Ik lag er nog geen 5 minuten en toen werd gezegd, 'hier komt ie dan'. Ik ademde nog een keer goed in, dacht bij mezelf, shit nu gaat het gebeuren, ik deed mn ogen dicht en weg was ik. Ik had het idee dat je zou voelen dat je wegzakt, maar ik voelde helemaal niks. Ik was gewoon meteen weg.

Het volgende moment werd ik wakker op de uitslaap kamer. Ik hoorde ver weg wat stemmen en zakte toen weer weg. Zo ging het een tijdje door, ogen open, en weer weg, open ogen en weer weg. Toen ik eenmaal wat meer wakker was keek ik om me heen. Er lag iemand tegenover me met een band om het hoofd. Ik moest meteen grinniken en dacht haha facelift:p Daarnaast lag iemand die iets aan zn buik had laten doen, en ik vond het allemaal maar grappig:P Ik voelde helemaal geen pijn, was gewoon doodmoe. De verpleging kwam regelmatig bij me kijken en vroegen hoe ik me voelde. Je krijgt dan een aantal smilies te zien en moet dan zeggen hoe je je voelt. Ik voelde me zoals de smile met de grootste lach:P haha Maar hier kwam al snel verandering in. Ik werd om half 2 naar mijn prive kamertje gereden. Daar zaten mijn vader en moeder al te wachten. Met een lach kwam ik binnen, dus ze waren meteen blij. Maar toen moest ik eten. Er werd me gevraagd wat ik wilde en ik koos voor een beschuitje muisjes en thee. Dat was er al snel. Na een paar slokjes water en een paar hapen beschuit werd ik niet goed. Ik kreeg het bloedheet en had een gevoel van flauwvallen. Ik spuugde alles er weer uit en was ontzettend beroerd. Ik viel af en toe nog even weg, maar elke keer als ik wakker was probeerde ik weer te eten. Helaas spuugde ik alles er meteen weer uit. Dit herhaalde zich zo’n 4 keer. De verzorging was trouwens erg goed hoor, ze kwamen vaak kijken en waren altijd bereikbaar. Ook dr Maas is nog langsgeweest om alles te checken. Ik kreeg een aantal keer iets in mn infuus, maar ik voelde me maar niet beter. Om half 7 waren we het allemaal een beetje zat. We wilden naar huis, maar ik moest eerst plassen voordat dat mocht. Ik moest dus overeind komen en werd meteen weer beroerd. Gelukkig lukte het wel. En ik was dan ook ontzettend blij met mijn prive badkamertje. Hoefde ik tenminste niet met mn beroerde kop door de gangen waggelen. Om kwart voor 7 zaten we in de auto naar huis. Ik heb bijna de hele rit geslapen, alleen de bochten waren vervelend. Thuis aangekomen werd ik meteen opgevangen door mijn broer. Na een uurtje beneden te hebben gelegen, werd ik in mijn bed gelegd en werd ik de volgende ochtend weer wakker.

De dagen erna waren erg wisselend. De pijn was wel te doen. Het vervelendste was dat ik erg afhankelijke was. Daarnaast was niks bevredigend, ik kon niet lang tv kijken of lezen, ik kon alleen maar liggen. Nu heb ik nogsteeds dat ik erg gevoelig ben voor geluid, licht en aanrakingen. (ben ook pas 8 dagen PO) Mijn nachten worden gekgenoeg alleen maar erger. Wordt vaak wakker en krijg nu toch echt last van mijn rug. Eten gaat weer goed, alleen zijn mijn darmen nog van slag. Ik heb erge last van obstipatie, waarschijnlijk van de narcose en het vele liggen. Ik doe al wel veel zelf, maar ben heel snel moe. Die BH begint me ook onwijs te irriteren, dat ding zit mega strak! Ik hoef gelukkig geen band om, ookal zijn ze dual plane geplaatst.

Voor de operatie was ik erg bang dat ze te groot zouden worden, want ik ben erg tenger. Maar nu ben ik eerder bang dat ze wat klein zijn. Ik heb ze heel even gezien toen ik me wilde wassen, maar toen mijn moeder die bh uitdeed werd ik meteen niet lekker. Niet van de pijn, maar van het idee en het gevoel van de zwaartekracht. Wat ik toen heb gezien vond ik erg mooi, maar ben super benieuwd naar het eindresultaat. Er kon trouwens ook niet meer in dan 200, dus ik mag verder niet klagen. Ik weet dat dit verschilt per pc, ik had bij plovier waarschijnlijk veel meer kunnen krijgen, maar was vooral bang voor een onnatuurlijk look. Ben blij dat ik het gedaan heb en kan niet wachten tot ik hersteld ben. Kan me nu alleen niet voorstellen dat ik ooit weer kan sporten en dat het helemaal geneest, maar ik moet natuurlijk geduld hebben. Al met al gaat het erg goed met me, ik heb veel lieve mensen om me heen die altijd voor me klaar staan, dus ik zal verder niet klagen.

Ik ben superblij met dit forum, omdat ik me zo goed kon voorbereiden. Ik zou dan ook zeker aanraden om meer operatieverslagen te lezen en al je vragen te posten. Ik zal binnenkort foto’s plaatsen en af en toe vertellen hoe het gaat.

Groetjes Minous

[Eefje]

Hey Minoes,

Gefeliciteerd meis! Welkom in de 200cc-club hihi, bij mij paste er ook niet meer in, dus ja, dan moet je er wel genoegen mee nemen hé, maar ben er toch nog steeds heel blij mee hoor, stukken beter dan ervoor!

Leuk verslagje heb je geschreven, wens je verder nog een voorspoedig herstel! Gelukkig voel je je al veel beter, voor die pijn in je rug, kun je een klein kussentje in je knieholtes leggen, dat neemt een beetje de druk weg van je onderrug, en misschien kun je ook al wel een beetje half op je zij liggen met een stevig kussen als steun in je rug zodat je niet terugrolt, scheelt ook al een stuk!

Liefs,