OhMargrietje Geplaatst oktober 7, 2015 Share Geplaatst oktober 7, 2015 Hallo iedereen,Ik heb 3 weken geleden een borstverkleining gehad! 'Had ik het maar eerder laten doen!'Ik heb al jaren nek- en rugklachten. Kwam er ook bij dat ik niet in de toffe kledij kon die ik wou, ofwel 1-2 maten groter, waardoor ik dan weer zwaarder leek. Na jaren twijfelen, heb ik de stap durven zetten!De weken voor de operatie had ik het moeilijk. Ik liep bv in de winkel voorbij de lingerie en de tranen spatten in m'n ogen, kreeg een krop in de keel. Heel raar om mee te maken! 10 dagen na de operatie moest ik op consultatie voor controle en de plakkers eraf te halen, ik lag neer en opeens waren ze daar: tranen rolden over m'n gezicht... ik kon niet meer stoppen. En ik was nochtans superblij! Wat een emoties...Ik ben in die tijd eens op bezoek geweest naar mijn werk en jaja... ook dat was emotioneel met tranen en al! enz...Ik vroeg mij nu af... hebben jullie dit ook (gehad)? Groetjes Link naar reactie Delen op andere sites More sharing options...
FendersM Geplaatst oktober 7, 2015 Share Geplaatst oktober 7, 2015 Ik eerlijk gezegd niet. Ik ben 22 sept geopereerd, ik had er al zo lang naartoe geleefd en ik was echt helemaal klaar met mijn grote borsten. Bijna dat ik ze haatte. Voor mijn gevoel had ik al heel lang geleden "afscheid" genomen. Toevallig ben ik vandaag ook op het werk gaan koffiedrinken, maar ik voelde me vooral trots. Eindelijk kan ik ook leuke kleding aan, zonder altijd een saai zweterig hempje eronder om inkijk te voorkomen. Eindelijk geen nekpijn meer. Grote maat bh's heb ik met een grote grijns weggegeven. Ik ben alleen emotioneel geweest toen bleek dat ik met drains en al naar huis moest. Het moment dat ik voor mijn gevoel afscheid heb genomen, was toen de borstvoeding voor mijn zoon mislukte. Toen dacht ik: okay, jullie zijn niet alleen heel groot, jullie dienen nu dus ook nergens meer voor. Weg ermee ! Ja, ik ben daar heel hard in geweest achteraf... Link naar reactie Delen op andere sites More sharing options...
OhMargrietje Geplaatst oktober 9, 2015 Auteur Share Geplaatst oktober 9, 2015 Ik had dat ook met de borstvoeding. Ik moest m'n borst opheffen en blijven vasthouden zodat ze zouden kunnen drinken, ofwel in een oncomfortabele houding zitten. Bij m'n vriendin met een kleine cup bleef haar borst gewoon waar ze was en kon haar kindje gewoon drinken. Bij m'n 2de wou ik dat gesukkel niet meer!Dat is waar van dat afscheid nemen. Ik kan het soms niet geloven dat ik het echt gedurfd heb, na al die jaren twijfel en afwachten. Ben ook superblij dat ik niet bij alles een grote inkijk heb! Geen extra topjes moet dragen en al die zweetranden onder m'n borsten in de zomer gaan er ook niet meer zijn. M'n rug is al zoveel beter!Daarom dat ik het zo komiek vind dat ik zo emotioneel ben. M'n huisarts zegt dat het is om jaren af te wachten en de spanning die van mij valt dat het eindelijk zover is. Zal wel over gaan zeker :-) Link naar reactie Delen op andere sites More sharing options...
FendersM Geplaatst oktober 9, 2015 Share Geplaatst oktober 9, 2015 Je moet je er zeker niet voor schamen dat je emotioneel bent. Het is ook een grote en ingrijpende verandering. Ik voelde me voor de operatie wel schuldig naar mijn zoon toe. Er is toch altijd die ienie-minie kans dat je niet meer wakker wordt. Wilde ik dat risico vrijwillig wel nemen, vroeg ik me wel af. Was ook het eerste dat ik dacht toen ik wakker werd: wow, ik leef nog, ik ben weer wakker, gelukkkkkkig! Link naar reactie Delen op andere sites More sharing options...
OhMargrietje Geplaatst oktober 15, 2015 Auteur Share Geplaatst oktober 15, 2015 Die verdoving was voor mij de grootste reden dat ik jaren gewacht heb. Ik was bang om niet meer wakker te worden... Daar zou mijn man dan staan met onze 2 kinderen. Gewoon omdat ik een verkleining wou... Mijn eerste reactie was ook: is het nu al gedaan? En ik leef nog! Zeg wel, gelukkig :-) Link naar reactie Delen op andere sites More sharing options...
FendersM Geplaatst oktober 16, 2015 Share Geplaatst oktober 16, 2015 Ik had precies hetzelfde!Werd wakker, niet misselijk, geen pijn en helemaal opgelucht. Was het dit al, dacht ik. Bij mijn eerste operatie, 13jr geleden amandelen knippen, ging ik in complete paniek de ok in. Ik werd ook emotioneel wakker. Deze keer was ik heel rustig, toen ik eenmaal in de voorpost lag kon ik het echt loslaten en erin berusten. Hoe gaat het nu met je? Link naar reactie Delen op andere sites More sharing options...
OhMargrietje Geplaatst oktober 21, 2015 Auteur Share Geplaatst oktober 21, 2015 't Is toch iets speciaals dat verdoven. Met mij gaat alles goed nu. Ben emotioneel terug stabiel Maandag terug aan het werk! Hopelijk gaat dat ook vlot... Link naar reactie Delen op andere sites More sharing options...
Aanbevolen berichten
Gearchiveerd
Dit topic is nu gearchiveerd en gesloten voor verdere reacties.