Ittybittymary

Heb even een dipje...vandaag ging eigenlijk voor t eerst weer heel goed. Weinig pijn, geen morfine meer gebruikt! En kan alles zelf, opstaan, douchen etc. Maar heb missvhien meteen wat teveel gedaan voor 6 dagen PO. Beetje schoongemaakt (wc, planken afnemen), gedoucht, stukje gefietst en een was opgehangen. Nu heb ik heel lichtrode verkleuring onder beide borsten en klein beetje bovenop mn rechterborst meteen paniek omdat ik zo gefocust ben op symptomen van complicatie na die nabloeding!!! Dus zit echt ff te stressen...

hebben jullie ook wel eens verkleuring gehad als je te druk was geweest? Heb verder geen verhoging (37.2) en het is ook niet knalrood of warm ofzo. Bleh niet leuk dit...

Heb net helemaal zelf gedoucht en haren gewassen met een soort t-rex handjes haha heerlijk weer lekker schoon en fris! Nu ff bijkomen op mn voedingskussen op bed. Pijn is te doen vandaag. Geen morfine meer genomen!

Mn rechter tepel wordt alleen niet makkelijk hard! Zit steeds met 1 stijve tepel en 1 zachte haha. Is dat normaal? mn rechter borst is sowieso minder gevoelig merk ik!

De pijn was sinds gisteren behoorlijk heftig! Ben toch maar de morfine pillen gaan slikken want was niet te doen. Nu sinds vanmiddag weer stukken minder pijn, gelukkig! Slapen gaat best goed, heb ook een voedingskussen en omg, wat een hemel!!! Heb nu twee nachten op de bank geslapen maar denk dat ik vannacht weer lekker bij mn mannetje in bed kruip

Mijn buik is helemaal hard en dik van het vocht van de narcose, heb echt een soort bierbuik voor mn gevoel hahahadrink en plas super veel maar het mag nog niet echt baten.

Oja en ik heb 3 carefix bh’s: de Bonnie, Mary en Anna. Allemaal super fijn! Draag nu de Bonnie en Mary om en om want die hebben meeste compressie, de Anna heb ik meer voor later gekocht. Die zit wel suuuuper lekker, zo zacht! 

4 minuten geleden zei Manueeltje:

Hoi Meis,

 

God zij dank hebben ze adequaat gereageerd bij je en is nu alles goed afgelopen.

Ik wens je een heel goed herstel en de mooiste boobs van de wereld. 

Thanks meis, super lief van je!!! 

DEEL 2

Mijn rechterborst begon in de uren na thuiskomst behoorlijk op te zwellen. Hij was haast vierkant en 1,5-2 keer zo groot als de andere! Ik nog in de chat hier gevraagd of dat normaal is. @Manueeltje zei dat ik het ff in de gaten moest houden en anders gewoon bellen! om 20.00 uur was hij zo groot dat ik het toch niet vertrouwde. Ik belde (met het idee dat ze zouden zeggen: niks aan t handje, is normaal) naar de spoedeisende hulp (poli was dicht). Ik moest meteen komen en kon mijn nachtkleding meenemen! Shit!! Dit was ff te veel. Ik werd gigantisch misselijk, duizelig, hoorde alleen nog een tuut in mn oren en werd volgens mijn vriend zo wit als hij nog nooit een levens mens heeft gezien. Die schrok zich ook helemaal kapot, dacht dat ik misschien doodbloedde! Dus wij heel snel in de auto, hij al mn spullen gepakt, en naar het ZH. Op de SEH gelukkig heeeeel lieve verpleegkundigen die heel bergipvol waren. De PC was onderweg zeiden ze. Niet dr. Luiendijk maar de dienstdoende PC. Volgens hun allebei één van de beste chirurgen van het ziekenhuis, dus dat stelde me gerust! De PC kwam binnen (dokter Bruekers) en wat een fijne, rustige, vriendelijke en kundige man. Hij constateerde idd een nabloeding, super klote, en ook dat ik sowieso opnieuw geopeerd moest worden. Maar niks levensbedreigends, het zou alleen het resultaat van mn boobjob volledig verpesten als ik het liet ziiten.

Moest nachtje in het ZH blijven en werd daar super goed verzorgd door lieve verpleegsters en kreeg veel lieve berichtjes van vrienden, mn ouders en meiden op t forum! Dat hielp echt enorm! Ik zat zelf echt in een soort overlevingsmodus: ik baalde, maar heb geen traan gelaten. Het moest gewoon! Ik kan wel in paniek schieten dacht ik, maar beter spaar ik mn energie gewoon.

Heb zelf nog 6 uur geslapen in het ZH. Volgende dag om 12.10 werd ik opnieuw geopereerd door dr. Bruekers. Deze operatie liep echt veeeeel fijner dan de vorige! Iedereen zei lieve dingen, dat ze goed voor me gingen zorgen, dat het helemaal goed ging komen. Ook bij het wakker worden stond er meteen iemand naast mn bed die goed voor me zorgde en een beetje met me kletste! Toen ik wakker werd dacht ik meteen: 'het voelt goed nu!'. Heb ook niet hoeven huilen ofzo zoals bij die eerste operatie  Alles was goed gegaan vertelde de verpleegster, ze hadden veel stolsels uit mn borst gehaald en alles goed schoongemaakt. De bloeding was al gestopt en hoefden ze niet meer te verhelpen.

Op de kamer teruggekomen heb ik zelf mn vriend gebeld. Die kwam meteen en heeft nog 2 uurtjes bij me gezeten voordat ik me goed genoeg voelde om de transfer naar de auto te maken

Die middag en avond voelde ik me echt prima!!! Geen pijn bijna, en best wel fit. Wel alleen maar op de bank geleden hoor!

Sinds gister (dag 1 PO) toch wel veel pijn maar alleen aan de borst die 2x geopereerd is. Ook wel logisch natuurlijk! Gebruik nu wel flink wat medicatie want anders is het niet te doen. 

Borst is behoorlijk blauw, maar de wond ziet er verder goed uit! Geen wondvocht, zwelling is bijna weg. Houd het goed in de gaten want de schrik zit er een beetje in natuurlijk! Maar het ziet er goed uit nu verder. Borst is ook niet warm of rood verder.

Het resultaat ben ik nu al super blij mee!!! Moeten nog zakken en ronder van onderen worden natuurlijk, maar de maat en vorm vind ik nu al mooi! Ondanks al het gedoe nog geen seconde spijt gehad!

Nu lekker verder herstellen, wordt verwend door de lieve mensen om me heen dus daar heb ik super geluk mee!!!

Foto's in privé-album, als je toegang wil, stuur me ff berichtje!

Liefs xxxx

Mijn operatieverslagje  (Heeft ff geduurd voordat ik me goed genoeg voelde voor het typen van het verhaal)

Donderdag was het zover: Double D-day! Om kwart voor 11 werd ik verwacht in het ziekenhuis. Was maar 15 minuutjes rijden voor ons! Mijn vriend achter het stuur en ik alvast in de patiëntenrol naast hem haha! Keurig op tijd bij de balie gemeld...nu toch wel met zenuwen. Trillend lipje bij het aanmelden haha! 

Ik kreeg een bedje en mocht me omkleden en hierin gaan liggen. Mn vriend mocht er gewoon nog even bij blijven. Uurtje liggen wachten waarin alle gegevens nog eens werden gecheckt. En toen afscheid nemen van mijn vriend en werd ik naar de recovery gerold!!!

Op de recovery infuus prikken, temperatuur en bloeddruk meten. Temperatuur was wat hoog: 38,3. Bij 38,5 heb je koorts zei de verpleegkundige. Ik dacht shiiiiit straks gaat het allemaal niet door! Voelde me verder ook kiplekker, behalve dan dat ik gewoon behoorlijk gespannen was.

Dokter Luijendijk kwam nog op de recovery om me af te tekenen. Dat ging heel secuur en ondanks dat het een beetje ongemakkelijk was (hij ging op mn bed zitten en ik moest voor hem staan), stelde hij me gerust met een babbeltje en grapje! Fijne man! Ik zei nog: we hadden nog twee opties he, de 330 en 375. Hij zei dat hij ze allebei had klaargelegd en vroeg me of mijn voorkeur nog steeds de 375 was. Yes, als het even kan die, zei ik! 

Nou en toen was het zover, op naar de OK! Ik mocht zelf van mijn ziekenhuisbed overschuiven op de operatietafel. Iedereen stelde zich voor en toen vroeg de anesthesist me om aan iets leuks te denken en ik voelde me al zwaar worden en kon al bijna niet meer zeggen waar ik aan ging denken

Next moment wordt ik wakker op de recovery! Ik meteen spieken onder de dekens...Hee ben ik wel geopereerd? Ik zie geen verschil!!!! Ff voelen met mijn handen: oke er zit toch wel beduidend meer dan eerst haha!

Op de recovery was niet zo fijn: niemand kwam naar me toe toen ik wakker werd en ik riep: 'mag ik wat vragen, is alles goed gegaan?' 'ja hoor' riep een verpleegkundige terug. Ik voelde me super eenzaam en begon te huilen. Had ook heel veel spanning in mn lijf, alles trilde. En nog kwam niemand naar me toe! Ze belden alleen de afdeling en zeiden 'mw. .... mag worden opgehaald'. Dat was dus echt ff niet leuk maar goed!

Op de afdeling rustig bijgekomen, ff keihard gehuild en toen was ook de spanning uit mn lijf. Toch soort ontlading denk ik. De verpleegkundige wist niet hoeveel cc ze hadden geplaatst. Ik was inmiddels echt beetje chaggo van al het gedoe, dacht nou geef mij die telefoon maar dan bel ik mn vriend en kunnen we hier weg! Voelde me verder ook wel prima, geen pijn alleen beetje misselijk. Ik werd nog in mn bh geholpen en ik zag dat op de verpakking van de bh het kaartje van mn protheses was geplakt! Dus ik snel kijken: JAAAAA 375 CC super blij mee!

Mn vriend kwam er aan, die glunderde meteen helemaal! Met grote ogen naar mn boobies aan het kijken! Zp schattig haha!

Op naar huis! Spuugzakje mee, maar niet nodig gehad gelukkig! Thuis aangekomen lekker op de bank gaan liggen en even bijkomen van de hele dag!

(deel 2 komt eraan)

24 minuten geleden zei Aloysa:

Fijn dat je er wat aan hebt gehad! Ik kende haar niet tot dat ik deze vlog zag, heerlijk nuchter inderdaad  

 

Ah jammer zeg, nou hopelijk ben je deze ochtend aan de beurt dan, thuis is toch het fijnst om te herstellen! Succes!

Ja, heerlijk mens is ze

ik ben om 12.10 aan de beurt! Kom maar op, ik ben er klaar voor! Wel gek idee om straks weer op die OK te liggen hoor...blij als t voorbij is

9 uur geleden zei Aloysa:

 

Nienke Plas heeft een vlog over haar borstvergroting gemaakt en ik geloof te herinneren dat zij ook een nabloeding had. Is ook allemaal goed gekomen  

 

Nou dat zou mooi zijn om 1 uur! Alvast heel veel succes!

 Ah thanks! Heb vannacht haar vlog gekeken en dat hielp wel heel goed! Lekker mens is dat toch ook haha, zo nuchter! Helpt goed om zoiets te zien. En bij haar helemaal goed gegaan en goed herstel daarna dus dat geeft goed gevoel.

Ben helaas nog niet geopereerd vannacht... het zal nu vanochtend hopelijk gaan gebeuren. T is erg druk op de OK. Hoop dat ik snel mag zodat ik snel naar huis kan en daar lekker kan herstellen! Was leuk een nachtje in het ziekenhuis overnachten maar ik ben er nu wel klaar mee :p hup die zooi eruit, spoelen, hechten die handel en naar huis!

1 minuut geleden zei arf:

 

Oh da’s echt niet leuk.... superveel succes en komt goed!!

Thanks!!! Ik hoorde net dat er misschien om 1 uur een plekje vrij is om me te opereren. Zou mooi zijn. Probeer nu beetje te rusten in mijn ziekenhuisbedje. Heb een lieve verpleegster gelukkig en mn vriend is ook super lief en steunend.

5 minuten geleden zei Aloysa:

@Ittybittymary Oh nee wat vervelend!  Heel veel sterkte!

 

Ikzelf heb er geen ervaring mee, maar mijn moeder heeft bij zowel haar eerste als haar tweede borstvergroting een nabloeding gehad. Heel vervelend natuurlijk, maar het is allemaal goed gekomen  

 Oh dat is fijn om te horen! Komt dus toch wel vaker voor... lees het hier haast nooit op t forum. Ik ga me er ook maar gewoon bij neerleggen, dit is wat het is. Je moet wat over hebben voor mooi boobies! Hoop dat ik snel geopereerd kan worden en het bloed eruit kan en dat ik dan echt kan beginnen met herstellen.

xx

Ha dames,

vandaag geopereerd en leek hartstikke goed te gaan! Weinig pijn, mooi resultaat, voelde me best ok. In de uren na operatie werd mn rechterborst steeds dikker...toch maar ff gebeld naar de spoedeisende hulp en ja hoor... zsm naar het ziekenhuis en neem je overnachtingsspullen maar mee!

net gezien door Pc, het is een nabloeding en ik moet opnieuw geopereerd worden. Super kut dit  lig nu op een kamertje in het ziekenhuis en moet wachten tot ik nuchter genoeg ben (had natuurlijk gewoon weer gegeten na operatie) en de OK vrij is.

Het moet gewoon gebeuren en zit niks anders op!

meer dames die me hebben meegemaakt en me gerust kunnen stellen? Voel me behoorlijk klote nu... :’( 

Overmorgen is de grote dag!!! Ik moet zeggen dat de zenuwen gek genoeg nog niet zo toeslaan...heb er vooral HEEL veel zin in! Vandaag nog even voor de zekerheid gebeld: klopt het wel dat de operatie donderdag is??? Zul je net zien dacht ik, straks hebben ze een fout gemaakt of zo en dan sta je daar Maar nee hoor, het gaat allemaal door!!

Vraagje: wat doen jullie aan naar de operatie? Ik dacht een joggingbroek en een shirtje met knoopjes ofzo? Iets over je hoofd aan moeten trekken zal niet fijn zijn lijkt me...

Ik heb trouwens een album gemaakt, mocht je foto's willen zien (nu staan er voor-foto's in en foto's van het passen), let me know!

Hoi allemaal!

Het is dan zover...ik heb een operatiedatum. Nu wordt het wel heel echt allemaal...

Ik heb me een ongeveer een jaar geleden aangemeld op het forum en me toen ook voorgesteld, maar zal dat even opnieuw doen.

Ik ben 29 jaar en al ongeveer sinds het moment dat ik borsten heb onzeker over mijn boobs. Toen ik ongeveer 17 jaar was, kwam ik erachter (door veel op internet te zoeken) dat ik tubulaire borsten heb. Een afwijking waarbij de borsten zich anders ontwikkelen dan normaal. In mijn geval betekent dat dat ze klein bleven en heel puntig. Enerzijds gaf het enorm veel opluchting: eindelijk duidelijkheid over wat er 'mis' was met mijn borsten. Maar van de andere kant vond ik het ook verschrikkelijk om nu het stempel 'afwijking' te hebben. Dat voelt zo naar. Lang heb ik geprobeerd om mezelf met deze borsten te accepteren, maar het is me nooit gelukt.

Vorig jaar was ik er opeens klaar mee, me al meer dan de helft van mijn leven onzeker te voelen over iets waar ik trots op zou willen zijn en me vrouwelijk door zou willen voelen! Ik besloot een consult in te plannen bij dr. Luijendijk. Ik kwam op zijn site terecht vanwege zijn expertise in de operatie van tubulaire borsten, wat toch wel een vak apart blijkt.

Dolblij was ik om te zien dat het mogelijk is om wat te doen aan de vorm van mijn grootte, en dat het resultaat zo mooi kon worden! Ik dacht altijd dat ik 'gedoemd' was om met deze borsten te blijven leven (las op internet dat tubulaire borsten niet goed te opereren zijn). Wat een spannende periode was dit! Ik kon aan niets anders denken, opeens lagen mooie borsten binnen handbereik. Zo'n gek gevoel!

Ik heb twee pas-sessies gehad bij dr. Luijendijk. Het contact was heel prettig, als arts maakt hij een rustige, deskundige en integere indruk en dat gaf me veel vertrouwen. Hij dacht echt met mij mee en onderstreepte dat ik alle tijd moest nemen om goed na te denken over mijn beslissingen. Voelde me absoluut niet onder druk gezet of als een 'object' behandeld (zoals je wel eens ziet in die tv-programma's haha)!

Bij de tweede pas-sessie nam ik ook mijn man mee. De dokter zei nog: ik kijk natuurlijk met een estethisch oog, maar jullie kijken met gevoel. Dat is het belangrijkst en daarom is het handig dat je man er bij is! Vond ik wel een mooie.

Bij het passen kwamen we uit op 330 of 375 cc. Ik ben 1.70 en weeg 60 kilo. Ben best smal qua schouders. Heb nu een lege 70B (de B is vooral vanwege de breedte van mijn borsten, maar ze vullen de cups dan niet op zeg maar). Ik vind het nog heel lastig om te kiezen, ben zo bang dat ze te klein worden haha! Ik ben zelf geneigd om voor 375 cc te gaan, maar de mensen in mijn omgeving vonden allemaal de 330 cc het mooist vanaf de foto's met de pas-protheses. Hebben jullie daar nog tips voor? Ik las laatst dat bij dual plane (wat ik ga krijgen) er ook nog wat cc's verloren gaan onder de spier...klopt dat? In dat geval misschien toch maar voor de 375 cc gaan!

Wat we nu hebben afgesproken is dat de dokter tijdens de operatie kijkt welke van de twee maten het mooist staat, met in zijn achterhoofd dat ik liever net iets groter wil. 

Na de pas-sessies heb ik nog ruim een jaar moeten wachten omdat ik ongepland van baan ging wisselen en ik niet meteen zo'n lange tijd vrij wilde nemen op mijn nieuwe werkplek. In dat jaar heb ik in ieder geval goed kunnen nadenken of ik dit écht wel wil...en het antwoord is volmondig ja haha!

Inmiddels heb ik dus de datum: 28 juni 2018. OVER 4 WEKEN IS HET AL ZO VER  Ahhhh, zoveel zin in! Ik kan niet wachten om eindelijk borsten te hebben hahaha!

Ik heb 4 weken vrijgenomen van mijn werk, wil genoeg tijd hebben om te herstellen! Heb op mijn werk niets verteld, vind het iets privé en zit niet zo te wachten op reacties van mensen. Bovendien werk ik er nog maak kort. Ik houd er nu rekening mee qua kleding (geen strakke dingen) zodat het straks niet zo opvalt haha! Oja ik heb verder wel al mijn vrienden/vriendinnen verteld over mijn besluit. Iedereen reageerde begripvol, had ik niet verwacht! Super fijn al die steun.

Ik ben niet zo bang voor de operatie zelf of de narcose (behalve dat ik laatst verhalen las over mensen die bij de narcose wakker worden en alles van de operatie hebben gevoeld....HORROR!!!!!). Wat ik wel heel eng vind is het herstel. Ik ben super bang om een infectie te krijgen, dat lijkt me zo verschrikkelijk! Weet dat de kans klein is, maar toch. Ik probeer me maar zo goed mogelijk op de operatie voor te bereiden door gezond te eten, geen alcohol te drinken en niet te roken. Dan heb ik in ieder geval alles gedaan om zo gezond mogelijk de operatie in te gaan!

Nou, heel verhaal is het geworden. Ik ga nog een album aanmaken denk ik. Ook wel spannend zo jezelf op internet zetten, maar ook leuk om hier mijn verhaal te delen, heb ook veel aan jullie verhalen en foto's!

Groetjes,

Ittybittymary

13 minuten geleden zei Vanessa101:

@IttybittymaryIk voeg je toe

Wauw mooooi! Dit zijn zo'n beetje mijn droom borsten hahaha! Zien er echt heel mooi uit en heel natuurlijk. Je had zo te zien van te voren ook niet een heel kleine cup he? Mag ik vragen welke maat je had?

3 uur geleden zei Vanessa101:

Dinsdag al 4 weken po. Heb bij deze ook een privé album aangemaakt  als je eens wil spieken vraag gerust 

X

Hoi @Vanessa101! Zou je mij willen toevoegen? Ik ben benieuwd naar het resultaat van het aantal cc's bij jou, zelf twijfel ik nog dus fijn om wat plaatjes te zien!

22 minuten geleden zei Kattie:

 

Hey Ittybittymary,

 

Welkom op het forum!

 

Jou verhaal klinkt mij als muziek in de oren, zo heb ik ook jarenlang rondgelopen met schaamte en onwetendheid wat is mis was met mijn borsten en waarom ze niet normaal groeide. En dan kom je er uiteindelijk achter dat het beestje een naam heeft. Super confronterend maar aan de andere kant ook zo fijn dat je geen freak bent! Dit gaf mij alleen maar meer moet om er echt iets aan te doen. En dat heb ik ook gedaan. Dit heeft wel wat voeten in de aarde gehad en heb uiteindelijk 2 operaties ondergaan maar ik durf mezelf nu met trost aan te kijken in de spiegel. Want ik keek ook nooit naar mezelf, want als je het niet ziet is het er niet ;-) stom maar waar. 

 

Ik zou zeker kijken of je een vergoeding kan krijgen voor je vergroting. Ik was helaas net te vroeg geopereerd toen deze verandering in de zorg kwam maar het was het geld zeker waard! 

 

Je kan bij mijn foto's kijken als je wilt. Ik heb mijn foto's publiek geplaatst omdat ik me eindelijk niet meer schaam voor mijn tubulaire borsten en ook andere wil laten zien dat je niet de enige bent. 

 

 

Gr. Kattie 

Hoi Kattie,

Echt zo fijn om te weten dat ik niet de enige ben die hier al jarenlang mee rondloopt...! Het heeft mij ook meer moed gegeven om er wat aan te laten doen. Ik vind het op dit moment wel heel lastig dat het nog een tijdje zal duren voordat ik ook echt andere boobs heb. Alsof ik, nu ik eenmaal toegelaten heb dat ik mijn borsten niet accepteer, nu ook niet meer kan leven met deze borsten! Zal toch nog een tijdje geduld moeten hebben want de wachtlijst is ongeveer drie maanden...

Ik heb jouw foto's bekeken, echt fijn en heel herkenbaar is jouw voorsituatie! Mijn borsten zijn wat kleiner (niet goed opgevulde B-cup met omtrek 75) maar qua vorm wel vergelijkbaar. Wat is het resultaat mooi geworden uiteindelijk  Ik zie dat je wel twee keer geopereerd bent omdat de tubulaire vorm weer terug kwam. Rot zeg! Mag ik vragen hoe de prothese bij de eerste operatie is geplaatst? Ik heb al een consult gehad bij dhr. Luijendijk en die werkt met anatomische prothesen, waarbij hij dual plane techniek toepast. Volgens hem verdwijnt hierdoor in de meeste gevallen de tubulaire vorm. Soms is een tepelcorrectie toch nog nodig, maar dat gebeurt zelden.

Ben benieuwd welke techniek bij jou is uitgevoerd en hoe jij daar nu tegen aan kijkt!

Groetjes

Hallo allemaal,

Ik ben 29 jaar en al ruim 16 jaar ontzettend onzeker over mijn borsten. Aangezien alle vrouwen in mijn familie een flinke voorgevel hebben, dacht ik altijd dat het bij mij ook wel goed zou komen en dit leek me fantastisch! Mijn borsten ontwikkelden zich echter niet meer vanaf ongeveer mijn 13e jaar. De vorm heb ik altijd gek gevonden, puntig met tepels die bol zijn. Ik dacht dat mijn borsten nog wel verder zouden groeien, maar toen ik 21 was gaf ik de hoop op. Na veel googelen kwam ik er rond die tijd achter dat mijn borsten niet 'gewoon' klein waren, maar dat ik een borstafwijking had: tubereuze/tubulaire borsten. 'Afwijking', au! Ik schrok me kapot en enerzijds was ik blij dat ik nu wist wat er met me aan de hand was, anderzijds voelde ik me nog beschaamder en leek mijn ongemak over mijn borsten nu echt gerechtvaardigd.

Door de jaren heen heb ik ontzettend hard geprobeerd om mijn borsten te accepteren. Ik vind dat iedereen tevreden zou mogen zijn over hoe diegene eruitziet, ook als dat niet is zoals conventionele normen ons voorschrijven. Een mooie gedachte, maar enkele maanden geleden besefte ik me dat het me na al die jaren niet is gelukt mezelf te accepteren. Ik ben dagelijks misschien wel een uur bezig met onzekere gedachten over mijn borsten. Ook heeft mijn onzekerheid me tegengehouden in mijn (seksuele) relaties. Ik 'durf' wel naakt te zijn met mijn vriend, maar elke keer voel ik een enorme schaamte en kan ik me niet overgeven, denk ik alleen maar aan mijn rare borsten. Zelfs als ik alleen ben, wil ik mijn borsten niet naakt zien, omdat ik me er zo ongemakkelijk bij voel en me er zo voor schaam.

Een paar maanden terug heb ik mijn onzekerheden voor het eerst uitgesproken naar mijn man. Dat was zo'n opluchting! Het uitkomen voor mijn schaamte over mijn borsten alles voor mij in een sneltreinvaart gezet: ik wil niet langer met deze borsten leven, ik wil trots en tevreden kunnen zijn op/met mijn lichaam. Het enige dat mij hierbij in de weg staat zijn mijn borsten. En als ik al 16 jaar tevergeefs heb geprobeerd ze te accepteren, maar het lukt niet, waarom pijnig ik mezelf dan nog langer?!

Een consult staat gepland bij dokter Luijendijk. Ik las op zijn site over zijn ervaring met de operatie van tubereuze borsten en zijn werkwijze sprak me meteen aan. Inmiddels al wat research gedaan en ik lees veel positieve ervaringen.

Ik zou via deze site graag in aanmerking komen met andere dames met tubereuze borsten, die misschien al een operatie gehad hebben of er een overwegen. Ik heb me jarenlang zo alleen en beschaamd gevoeld en het lijkt me erg fijn om deze weg 'samen' te kunnen bewandelen. 

Ik las vandaag ook over de mogelijke vergoeding die sinds dit jaar bestaat bij borstvergrotingen. Ik vroeg me af of er andere dames zijn met tubereuze borsten die geprobeerd hebben voor deze vergoeding in aanmerking te komen? Ikzelf vind het het 100% waard om de operatie zelf te bekostigen, maar mocht een vergoeding mogelijk zijn dan zou dan natuurlijk extra fijn zijn!

Liefs