Beaugirly

Hoi allemaal,

Even voorstellen: ik ben een mama van 2 kids, 41 jaar. Op woensdag 16-11 jl. heb ik mijn borstvergroting gehad: mentor 345 cc, anatomisch (high profile) voor de borstspier. 

Ik ben nooit heel blij geweest met mijn borsten, en na 2 zwangerschappen werd dit alleen maar erger. Sinds vorig jaar augustus ben ik 21 kilo afgevallen en kregen mijn al wat verslapte borsten de absolute genadeklap. Er bleef een slappe, lege, rimpelige 75B over. Ik vond het vreselijk en merkte dat ik me in bed ook steeds onzekerder ging voelen (ook al vond mijn man het onzin).

Uiteindelijk kwam ik in de Boerhaave kliniek terecht bij dr. Schuringa, met het verzoek om een borstlift. Wat een fijne arts met leuke humor! Hij zei tijdens het consult dat hij me ging wegsturen met veel om over na te denken, omdat ik volgens hem geen borstlift nodig had maar een borstvergroting. Blijkbaar hingen mijn borsten niet zo erg als dat ik zelf dacht en ging het vooral om het terugbrengen van volume. Ik heb goed de tijd genomen om erover na te denken, want het eerste wat in mij opkwam waren de horrorverhalen over implantaten en breast implant disease etc. In eerste instantie besloot ik dan ook: nee, ik ga het niet doen. Maar het zaadje was geplant en het liet me niet los. Na veel verder lezen en nog een keer op consult bij dr. Schuringa, heb ik alsnog besloten er wél voor te gaan. En woensdag was het dan zover. Ik had een prima ervaring bij de Boerhaave kliniek, waar ik erg fijn werd begeleid. Hele lieve verpleegkundigen, een hele fijne anesthesist (Jochem) en natuurlijk dr. Schuringa die - tijdens het aftekenen- grapte: 500 cc, toch? Ik had alle vertrouwen in hem en in het team en viel dan ook redelijk relaxt in slaap.

Inmiddels zit ik op dag 2 na de operatie en gaat het al heel goed. Ik heb wel een zwaar spierpijngevoel en mijn borsten zijn uiteraard nog keihard en gespannen. Maar ik zit al goed in mijn energie, wat ik niet zo snel had verwacht. Het zwaarste aan de hele ervaring tot nu toe was het bekomen van de narcose. Ik was na de operatie echt zó moe en was zo nu en dan ook echt flink misselijk. De autorit naar huis was ook een uitdaging, zullen we maar zeggen. Gelukkig kon ik overgeven voorkomen door rustig te blijven en gewoon mijn ogen dicht te doen. Maar het was geen pretje.

Gisteren voelde ik me echter al opknappen en vandaag voel ik me nog weer een stukje beter. Ik kan niet wachten tot mijn borsten zachter gaan worden en wat meer gaan zakken  Ik heb het idee dat het eindresultaat gaat zijn zoals ik graag wilde: volle, zo natuurlijk mogelijke borsten, maar geen pornotieten. Can't wait!

Hoi allemaal,

Ik lees ook graag even mee. Ik ben gisteren, dus 16-11,  geopereerd bij de Boerhaavekliniek door dr. Schuringa. Ik ben daar geweldig opgevangen en begeleid; uitstekende ervaring tot nu toe.

Bij mij is Mentor 345 cc anatomisch voor de spier geplaatst. Voorsituatie: een lege 75B door 2 zwangerschappen en de absolute genadeklap voor mijn borsten was 21 kilo afvallen. Ik ging voor een lift op consult, maar gek genoeg hingen mijn borsten niet echt volgens de pc, dus werden mij implantaten aangeraden. Na 2 maanden nadenken en research toch besloten ervoor te gaan. En gisteren was het dan zover. Ik heb tot nu toe vooral last van de uitwerking van de narcose. Qua pijn valt het me enorm mee; het voelt vooral als zware spierpijn. Af en toe een steek. En natuurlijk zijn de borsten zelf nog hard. Ik heb (nog) geen bloeduitstortingen; de huid ziet er mooi uit. Hopelijk blijft het zo

Liefs,

Beaugirly