Ga naar inhoud

Grote twijfel... Doen of niet???


dreamertje

Aanbevolen berichten

Dag dames! Na enkele weken meelezen op dit forum, hoogtijd om mij voor te stellen....

Ik ben 34, mama van 2 flinke kids en gehuwd... Ik mis maar één ding in mijn leven (naast een vette bankrekening) en dat is wat boezem.

Tijdens mijn zwangerschappen ben ik nooit verder geraakt dan een mooie B-cup. Nu moet ik helaas blij zijn met mijn kleine A.

Het gevoel er uit te zien als een 14-jarige is toch niet zo fijn.

Al jarenlang droom ik ervan om een BV te laten uitvoeren, maar hebben de mogelijke reacties uit de omgeving én de kostprijs me tegen gehouden.

Tijdens de feestdagen kwamen maten en gewichten plots aan bod en werd door mijn zus, broer en en schoonzus spontaan gezegd: waarom twijfel je daaraan? Als je niet blij bent met wat je maar hebt, moet je dat gewoon doen!

En zo ging 't balletje aan't rollen... Heel wat twijfel...

Na wat lezen hier en wat online opzoekingswerk kom ik vaak uit bij Dr. Demeyere. Ik overweeg om eens op gesprek bij hem te gaan.

Ik heb vooral schrik voor de herstelperiode. Met de 2 kids en een job als onderwijzeres in het lager onderwijs lijkt het mij niet zo evident om deze operatie te ondergaan...

Ik zit nog boordevol vragen en hoop daar binnenkort de antwoorden op te vinden. Pas dan zal ik echt kunnen beslissen of ik ervoor ga of niet...

Intussen lees ik hier wat verder. Jullie verhalen helpen mij echt wel op weg!

Link naar reactie
Delen op andere sites

Gast cindytje1985

Welkom op het forum en ik kan eigenlijk alleen maar zeggen als je ongelukkig bent: DOEN!!!

Misschien is het niet altijd praktisch om te laten doen, maar volgens mij heb je als onderwijzeres toch 6 weken zomervakantie dus misschien is het dan een optie om te doen...

Met 2 kinderen misschien ook niet praktisch, maar daar zijn toch vast ook wel oplossingen voor te bedenken.. Er zijn hier genoeg vrouwen met kinderen die het ook gedaan hebben.. Ik weet natuurlijk niet hoe oud je kids zijn en in hoeverre je partner de eerste weken bij kan staan...

Van de reacties van je omgeving zou ik me niet zoveel aantrekken.. Het is jouw lichaam en jouw keuze.. Nou moet ik er ook bij zeggen dat ik eigenlijk geen 1 negatieve reactie heb gehad terwijl ik echt heel veel mensen heb verteld wat ik ging doen.. misschien zit dat taboe meer in ons hoofd dan in dat van anderen...

Misschien is het een idee om gewoon eens vrijblijvend ergens op consult te gaan om te kijken wat je opties en mogelijkheden zijn.. Misschien kun je je bv voor de spier krijgen, waarbij het herstel al minder zwaar is als achter de borstspier..

Dat zijn misschien ook wel dingen die jou over de streep trekken ;)

Heel veel succes met het maken van je keuze en veel lees plezier hier.. Mocht je nog vragen hebben, stel ze gerust.. Genoeg meiden die je verder kunnen helpen ;)

Link naar reactie
Delen op andere sites

Welkom op het forum!!!

Als je er al jaren van droomt dan zou ik het zeker doen!

Wat evt andere mensen er van vinden daar moet je maling aan hebben! Het is jou lichaam en als jij je daar nu niet fijn in voelt en je er iets aan kan doen dan is dat jou beslissing ;)

Ik ben zelf geopereerd door dr de Meyere en ik zou zeker even op consult gaan als ik jou was. Het os sowieso aan te raden meerdere consulten te doen. Zo kun je ook kijken wat andere pc's te vertellen hebben.

Gezien je in het onderwijs zit kun je misschien je operatie uitvoeren tijdens een vakantie en de zomer is voor jou op zich wel het makkelijkste denk ik.

Mocht je vragen hebben dan horen wij het graag. Je kunt evt ook gebruik maken van de zoekbalk

Veel leesplezier!

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ik snap je heel goed, heb zelf ook zo lopen twijfelen..maanden lang.

Maar op een gegeven moment kwam ik op het punt van "accepteren Hoe het is of er wat aan laten doen".. nu, accepteren dat ik zo tot aan mn dood door het leven zou gaan kon ik niet..dus tja, dan toch ermee bezig gaan in mn hoofd dat ik toch onder het mes moet!

Ik had het wel eens aangegeven bij mn ouders en mn oudere zus..maar er werd toen niet echt positief gereageerd.

Ik heb een aantal weken geleden de stap genomen om dit onderwerp weer opnieuw aan te kaarten en mijn gevoel op tafel gegooid.

Ze hadden al snel door dat dit geen bevlieging is en ik er echt ongelukkig door ben. Ze vinden het nog steeds heel eng wat ik ga doen (ikzelf ook hoor) maar ze staan helemaal achter me. Op 17 februari heb ik mn consult bij dr Nio.

Ik heb 2 kleine kids, 1 van 3,5 en mn jongste word volgende week 1 jaar oud. Ik zie ook op tegen het herstel, maar met Hulp van de mensen om me heen moet het lukken. Ik mag mezelf dit niet ontzeggen en mn kids hebben ook het recht om een Gelukkige moeder te hebben. Hier moeten we gewoon ff doorheen. En wat zijn dan eigenlijk 6 weken??

Als je er echt ongelukkig van ben, dan denk ik dat je het gewoon moet doen! Als jij straks weer gelukkig ben, heeft dat ook z'n positieve uitwerking op je gezin!

Succes met je keuze!

Link naar reactie
Delen op andere sites

Hi Dreamertje,

Ik zeg ook doen!! Alles is eigenlijk hierboven gezegs. En voor wat betreft je omgeving....als je nu push up bh's of iets dergelijks draagt, dan zullen ze het niet eens zien. Ik heb 400ccerbij gekregen en het oogt (bijna) hetzelfde in kleding als voorheen.

Succes met kiezen! Liefs Loek.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Hallo Dreamer,

Haha, leuk verhaal van jou. Zo herkenbaar…..Ik heb jaren lang de stap niet durven maken. Zo bang voor het herstel en zo bang voor de reacties van anderen. Ook ik heb twee kinderen en dus zag ik geen enkele mogelijkheid om te herstellen.

Bij mij is het enorm meegevallen. Ik heb een BV dual plane gehad en hen eigenlijk maar de eerste dag volledig op bed gelegen. De eerste week deed ik enkel een middag dutje. Ik kon mezelf aankleden en de kinderen vertellen wat zij moesten doen. Na anderhalve week weer gaan werken en het tegen niemand verteld. Alleen mijn man en mijn oudste zoon en 2 vriendinnen weten het. Mijn jongste zoon denkt dat ik last van mijn schouder had. Misschien wel duf, maar ik heb het lef gewoon niet om het tegen iedereen te zeggen. Ik ben 24 dec. geopereerd en kan echt alles weer. (Behalve zwaar sporten).

Heel veel succes met kiezen!!!

Link naar reactie
Delen op andere sites

Hoe meer ik hier lees, hoe zekerder ik ben van 't feit dat ik dit echt wel wil...

Ik vind het alleen heel moeilijk om het ter sprake te brengen bij m'n partner. Hij is blij met wat ik nu heb, dat zegt hij toch...

En we zitten nog steeds met redelijk wat kosten aan ons huis, maar dat zal nog enkele jaren zo zijn. Met verbouwen en opknappen heb je precies nooit gedaan. Daardoor vind ik de financiële kant ook wel een reden om het niet te doen.

In het onderwijs heb ik inderdaad heel wat verlof. Juli en augustus ben ik volledig thuis, maar dan sta ik er ook wel alleen voor met de kids. Dat is dus ook niet evident om het dan te laten doen.

De Paasvakantie zou mij beter uitkomen, maar dat is maar 2 weken. Hier en daar lees ik over vrouwen die best terug konden gaan werken op die termijn, maar in het onderwijs: de hele dag rondlopen, kinderen helpen, op het bord schrijven enz. Zou dat haalbaar zijn?

Ik vroeg mij ook nog af hoeveel tijd er minstens verloopt tussen eerste consultatie en eigenlijke operatie. Gaat dit over weken, maanden?

Link naar reactie
Delen op andere sites

Dokter De Meyere zei me minder dan een week geleden dat de wachttijd vier tot maximum zes weken was. De paasvakantie is dus zeker haalbaar. Volgens hem is het ook perfect mogelijk om op een kleine week te herstellen (van een operatie waarbij de prothese voor de borst geplaatst wordt).

Link naar reactie
Delen op andere sites

Waw, da's snel... Jouw bericht geeft mij op slag een kriebel in de buik...
't Zou gewoon fantastisch zijn hé om op de communie van m'n dochter een jurkje te kunnen aandoen zonder dat het moet ingenomen worden wegens geen borsten... :66:

Ik zal het onderwerp dan toch maar eens op tafel moeten gooien bij m'n ventje... Al voel ik mij zooooo egoïstisch dat ik dit wil...

Link naar reactie
Delen op andere sites

Gast cindytje1985

Waw, da's snel... Jouw bericht geeft mij op slag een kriebel in de buik...

't Zou gewoon fantastisch zijn hé om op de communie van m'n dochter een jurkje te kunnen aandoen zonder dat het moet ingenomen worden wegens geen borsten... :66:

Ik zal het onderwerp dan toch maar eens op tafel moeten gooien bij m'n ventje... Al voel ik mij zooooo egoïstisch dat ik dit wil...

waarom egoïstisch... Hij heeft er uiteindelijk toch ook profijt van ;)

Link naar reactie
Delen op andere sites

Gast cindytje1985

Och, ik ben een schaap! Ik hou altijd te veel rekening met mijn omgeving en de anderen... Misschien moet ik hiervoor maar eens enkel aan mijzelf denken...

En dure hobby's, die heb ik tegenwoordig niet meer... Dus dat kan nog een argument zijn :-)

Nou als je altijd al rekening houdt met anderen dan is het nu eens tijd om aan jezelf te denken.. Geen dure hobby's.. nou nog een reden om dit wel te doen.. als dat geld wat je bespaard heb door geen dure hobby te doen!!

Link naar reactie
Delen op andere sites

Intussen nog geen concrete plannen... Het is hier de laatste tijd enorm druk, ventje gaat veel extra werken dus alles in't huishouden, kids en werk voor school is voor mij alleen. 't Is een ware heksenketel.

Je kan je dan wel voorstellen dat een rustig gesprekje over 't feit dat ik borsten wil er al helemaal niet van komt.

Was dat bij jullie allemaal makkelijk bespreekbaar? Ik krijg het bijna niet over m'n lippen...

Intussen wel heel wat over 't werk van Demeyer gelezen en foto's van zijn werk bekeken. Heb eigenlijk echt wel al gezien wat ik graag zou willen.

Ik zal echt eens moeten doorspreken als ik een afspraak wil maken hé... anders komt het er nooit van...

Link naar reactie
Delen op andere sites

Gast cindytje1985

In mijn relatie is eigenlijk alles bespreekbaar dus zo ook mijn boobies!! Mijn vriend wist al vanaf het begin van onze relatie dat ik heel onzeker was over mijn boobies en eigenlijk ook dat ik ooit voor een bv wilde gaan....

Alleen nooit concrete plannen gemaakt, totdat mijn ouders voorstelde het voor me te betalen... Nou toen ik dat hoorde heb ik het hem gewoon verteld toen ik thuis kwam..

Hij vond het niet nodig en was helemaal tevreden met mijn mini borstjes, dat paste zo goed bij me vond hij.. Nu is hij nog steeds niet helemaal gewend aan de grootte, maar beetje bij beetje begint hij er aan te wennen...

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ik snap je heel goed, heb zelf ook zo lopen twijfelen..maanden lang.

Maar op een gegeven moment kwam ik op het punt van "accepteren Hoe het is of er wat aan laten doen".. nu, accepteren dat ik zo tot aan mn dood door het leven zou gaan kon ik niet..dus tja, dan toch ermee bezig gaan in mn hoofd dat ik toch onder het mes moet!

Ik had het wel eens aangegeven bij mn ouders en mn oudere zus..maar er werd toen niet echt positief gereageerd.

Ik heb een aantal weken geleden de stap genomen om dit onderwerp weer opnieuw aan te kaarten en mijn gevoel op tafel gegooid.

Ze hadden al snel door dat dit geen bevlieging is en ik er echt ongelukkig door ben. Ze vinden het nog steeds heel eng wat ik ga doen (ikzelf ook hoor) maar ze staan helemaal achter me. Op 17 februari heb ik mn consult bij dr Nio.

Ik heb 2 kleine kids, 1 van 3,5 en mn jongste word volgende week 1 jaar oud. Ik zie ook op tegen het herstel, maar met Hulp van de mensen om me heen moet het lukken. Ik mag mezelf dit niet ontzeggen en mn kids hebben ook het recht om een Gelukkige moeder te hebben. Hier moeten we gewoon ff doorheen. En wat zijn dan eigenlijk 6 weken??

Als je er echt ongelukkig van ben, dan denk ik dat je het gewoon moet doen! Als jij straks weer gelukkig ben, heeft dat ook z'n positieve uitwerking op je gezin!

Succes met je keuze!

Mooi gezegd, hier sluit ik mij helemaal bij aan!

Link naar reactie
Delen op andere sites

Intussen nog geen concrete plannen... Het is hier de laatste tijd enorm druk, ventje gaat veel extra werken dus alles in't huishouden, kids en werk voor school is voor mij alleen. 't Is een ware heksenketel.

Je kan je dan wel voorstellen dat een rustig gesprekje over 't feit dat ik borsten wil er al helemaal niet van komt.

Was dat bij jullie allemaal makkelijk bespreekbaar? Ik krijg het bijna niet over m'n lippen...

Intussen wel heel wat over 't werk van Demeyer gelezen en foto's van zijn werk bekeken. Heb eigenlijk echt wel al gezien wat ik graag zou willen.

Ik zal echt eens moeten doorspreken als ik een afspraak wil maken hé... anders komt het er nooit van...

Sorry vind dit een beetje een vlucht weg /onzin.. alles moet bespreekbaar kunnen zijn in een relatie,het is voor jou belangrijk ,en druk of niet druk,hij mag er best eens goed voor gaan zitten(je man) en het er eens goed over gaan hebben,want ook in een druk leven passen nieuwe boobs ,bovendien zal hij ook straks klaar moeten staan voor jou als je geopereerd bent,dus vind dat hij je wel wat extra aandacht mag geven wat jou wensen betreft..maar goed je moet ook zelf de stap durven zetten en het er met hem gewoon eens over gaan hebben natuurlijk,anders weet hij ook niet dat je ermee zit...

Link naar reactie
Delen op andere sites

Hier is ook alles bespreekbaar en dat hoort denk ik ook zo. Ook mijn man vond het prima hoe mijn borsten waren, maar snapte wel dat ik als vrouw zijnde toch wat aan mijn lege hangers wilde doen. Zeker als je nog zo jong bent en je het gevoel heb bejaarde tieten te hebben. Toen ik voor mezelf dan echt het besluit had genomen dat ik het ook gewoon ging doen stond hij achter me. Hij vond het zelf ook allemaal spannend en vond het ook leuk voor mij omdat hij mij enthousiasme zag. Voor zichzelf vond ie het ook leuk, want als je je vrouw zo gelukkig en zelfverzekerd ziet worden en het beeld voor hem er natuurlijk ook mooi uitzag in die shirtjes zo na de operatie daar kon hij ook alleen maar van genieten.

Hij heeft me na de operatie ook super geholpen en alles voor me gedaan. Iets wat je natuurlijk zelf voor hem ook had gedaan in zo'n situatie.

Meid ga gewoon een avond met je kerel zitten als de kids op bed liggen. Het is voor jou belangrijk en er moet dus gewoon over gesproken worden.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Eerst en vooral zou ik toch eens willen zeggen dat de bespreekbaarheid niet door hem moeilijk verloopt hoor. Ik ben gewoon heel onzeker en geremd om over zo'n zaken te praten. Ik heb de (slechte) gewoonte om mijzelf altijd weg te cijferen en ik weet dat ik daar iets moet aan doen...

Gisteren kwam het toch ter sprake... Mijn man reageerde heel positief eigenijk. Ik denk niet dat hij mij zou willen tegenhouden als ik de knoop zou doorhakken. Alleen is het nu het juiste moment niet, vooral financieel dan...

Hij ging deze week naar de oogarts, draagt al jaaaaren lenzen en heeft er heel wat problemen mee de laatste tijd. Enige oplossing is ofwel een bril dragen ofwel een lazerbehandeling. Dit is wel iets dat op korte termijn zou moeten gebeuren en ongeveer hetzelfde kostenplaatje heeft als een BV. Dit moet echt wel voorrang krijgen, het gaat tenslotte over z'n ogen hé...

Uiteindelijk ben ik weer zo boos op mijzelf dat ik dit niet vroeger durfde bespreken met hem. Waarom niet? Geen idee, ik kon het gewoon niet over m'n lippen krijgen...

Ik ga alvast proberen om de idee om het wel te doen warm te houden en regelmatig erover te praten, zodat het er misschien toch van kan komen in de loop van volgend jaar of zo...

Toen ik sprak over Dr. Demeyere in Artemedis, zei hij meteen: oh, die heeft eens via groupon BV aangeboden voor € 2 000... We spraken wel meteen af dat, als deze optie zich nog eens zou aanbieden, ik er meteen op inga! :-)

Link naar reactie
Delen op andere sites

Hoi Dreamertje

Hier een mede mama in hetzelfde schuitje. Hier ook veel twijfels over hoe ik dit moet doen in de herstelperiode. Mijn kids zijn 1 en 4 jaar oud en ja, beste handenbinders.

Wat goed dat je het bespreekbaar hebt gemaakt met je man. ik hoop dat jullie er samen uitkomen. Ik vind zelf dat er aan een borstvergroting een flinke prijs zit. Maar ik denk zelf dat het je wél echt gelukkiger en zelfverzekerder kan maken. Dat geld voor mij ook. Ik roep al vanaf mijn 14e dat ik later als ik groot ben een borstvergroting neem. Maar dat geld.... we hebben wel een goede spaarrekening, maar ik vind het zo'n berg geld.

Waarom ga je niet gewoon eens voor een gratis consult? Laat je je informeren, volg je je gevoel?

Link naar reactie
Delen op andere sites

Het is helemaal niks om je voor te schamen hoor! Je man zou ook een ooglaserbehandeling moeten, die kan er niets aan doen dat zijn ogen slecht zijn. Als vrouw met kleine of geen borsten kun je er ook niets aan doen dat het zo is. Alleen omdat het dan net over borsten gaat is het zo'n beladen onderwerp maar laat je er niet gek door maken. Jij wil dit!!! En ik kan je nog wat vertellen, het is zo ontzettend fijn om er mee bezig te zijn ook. Dit is namelijk écht helemaal voor jezelf, voor je eigen gevoel van geluk. En ik lees dat jij jezelf nogal kunt wegcijferen. Dit zou echt perfect zijn om een keer lekker veel aandacht aan jezelf te geven. :) Op naar je eigen geluk met grotere borsten!

Zou er toch geen ruimte zijn om de operatie dit jaar nog te doen? Moet de ooglaserbehandeling van je man dan wel perse dit jaar?

Link naar reactie
Delen op andere sites

Tjah, die ooglaserbehandeling is wel vrij dringend. Hij riskeert echt wel om blijvende letsels aan z'n ogen op te lopen als hij nog lang verder gaat met lenzen dragen. Met ogen vind ik dat je niet mag gaan prutsen en risico's moet vermijden, je hebt ze tenslotte wel constant nodig! Daarom vind ik wel dat dit op de eerste plaats moet komen.

Nog eens een BV erbij is wat teveel van't goeie, want zoals ik al zei zitten we nog met kosten ivm het huis en zo. De aannemer kwam deze middag nog langs met z'n offerte voor regenputten en oprit (die héél groot is) en dat is toch ook een serieuze hap uit onze spaarcenten (€ 20 000 ongeveer). Dit kan echter niet uitgesteld worden want we rijden onze wagens gewoon kapot op onze oprit zoals die nu is...

De uitvoering van deze werken is gepland voor volgende zomer.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Pfff... ziek... Zit deze week thuis met griep. Geen energie, dus het ideale moment om het forum te doorspartelen en te lezen lezen lezen :-)

Alsof ik nog niet voldoende overtuigd was, staat het nu wel voor mij vast: ik ga dit doen!

Nu is alleen nog de grote vraag: wanneer? Dat zal vooral van de financiën en het werk afhangen dan.

Als het zou kunnen lukken met 2 weekjes thuis zouden kerst- of paasvakantie ideaal zijn.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Gearchiveerd

Dit topic is nu gearchiveerd en gesloten voor verdere reacties.



×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Belangrijke informatie

We hebben cookiesop uw apparaat geplaatst om deze website te verbeteren. Je kunt je cookie instellingen aanpassen, anders nemen we aan dat je het goed vindt dat we verder gaan.