streetspirit : 3 september 2012 : Dr. Bakker : Velthuis Kliniek

[streetspirit]

Donderdag 30 augustus was het zover, ik ging onder het mes!

Een half jaar geleden hakte ik de knoop door, ik wou een borstvergroting en een mini-bwc. Ik zocht op het internet naar een kliniek die goed aan geschreven was en tevens niet te ver weg.

Na het aanvragen van informatie ging het balletje rollen. In mei mocht ik langs komen voor een consult. Ik had mij redelijk goed ingelezen (achteraf had ik wel meer willen vragen!) en de man nam mij heel serieus. Hij ging alles netjes opmeten en hij vond de natrelle fx het meest geschikt voor mijn postuur (half onder de spier). Ik wou een heel natuurlijk resultaat en de druppelvormige sloot zeker aan bij mijn wens.

Ik zei nog wel tegen de arts dat het voor komt dat de prothese gaat draaien, maar hij maakte zich daar geen zorgen over. Wel moest ik 6 weken lang rustig aan doen.

Ik kreeg daar een sportbh aan (die helemaal leeg was) en ik ze begon bij een laag cc. Uiteindelijk vonden wij 285 cc het mooist. De arts kwam bij een 245 cc uit als maximale maat en dat vond ik prima. De operatie werd gepland voor 30 augustus, hier moet ik bij vertellen dat ik toen het geld nog niet had!

Hoe het allemaal begon? Ik had vanaf mijn 16 nauwelijks borstontwikkeling, maar ik had de hoop dat dit nog goed zou komen. Op mijn 18e heb ik ooit is een afspraak gepland, maar ik durfde er toen niet voor te gaan. Achteraf ben ik daar blij om aangezien ik mijn lichaam toen sowieso niet kon accepteren en ik zou het meer hebben gedaan voor mijn toenmalige vriend (hij wist van mijn onzekerheid af, maar zette wel vrouwen met grote borsten als achtergrond plaatje op zijn laptop).

Ik was 19 toen ik met mijn huidige partner tegen kwam. We zijn nu 5 jaar dol gelukkig samen en ik heb daarbij een dochter van inmiddels 3 jaar! Na mijn zwangerschap had ik een volle cup E! Geweldig vond ik dat toen, eindelijk mooie ronde vormen in mijn bovenlichaam. Weliswaar vol met melk, maar toch echte borsten! Ik stoorde mij toen minder aan mijn enorme billen en benen want ook die waren flink gegroeid.

Na de borstvoeding bleef er weinig borst over (ik had toen een cup a). Nu ook alle zwangerschapskilo's eraf zijn bleef er amper een cup aa over. Ik wist het zeker, ik wou weer borsten! Ik ben een tenger vrouwtje (qua bovenlichaam), maar wel met heupen en ronde benen. Het klopt allemaal niet zo in verhouding en tevens lijk ik daardoor vrij mager.

Mijn dochter was bijna 10 pond en daardoor heb ik altijd een leeg "zakje" gehad bij mijn buik. Ook dit zakje wou ik weg laten halen en gelukkig kon dat allemaal in 1 operatie!

Afgelopen donderdag mocht eindelijk mijn droom uitkomen.

Ik was zenuwachtig, maar ik had er ergens ook zin in. Ik liet het allemaal over mij heen komen en voor ik het wist lag ik op de operatie tafel. Het duurde denk ik 15 seconden voor ik in slaap viel.

Direct na de operatie werd ik wakker. Ik keek op de klok en er waren nog maar 2 uren voor bij, daar schrok ik behoorlijk van! Ik dacht dat je na de operatie nog 3 uur zou uitslapen. Ik had niet heel veel pijn, maar toch gaven ze mij morfine. Ik viel daarna een aantal keren weer in slaap, waarna ik elke wakker werd als er een verpleegster binnen kwam. Ik ben een lichte slaper en zelfs de narcose en pijnstillers konden dit niet verbeteren.

2 a 3 uur na de operatie hebben ze mijn hoofdeind omhoog gezet. Binnen enkele seconden werd ik misselijk, duizelig en ook mijn bloeddruk daalde naar 45 over 80 (dit werd er vlak na gemeten). Ze hadden snel mijn hoofdeind weer plat gelegd en ze gaven mij anti-braakmiddel. Een half uur later probeerde ze dit opnieuw. Dit keer ging het wel goed en ik ging direct even naar de wc (ik voelde mij op dat moment nog licht in mijn hoofd, maar ik wou perse plassen). Direct daarna mocht ik wat eten. Helaas hadden ze geen fruit, maar wel vies droog beschuit met uitgedroogde kaas. Nuja, ik was wel blij dat ik iets kon eten.

5 uur na de operatie mocht ik naar huis. Wel even eng in de auto, maar het ging goed! Het was een uur rijden.

De eerste nacht was heel raar. Ik slaap altijd op mijn buik en de rugligging is een regelrechte ramp. Gelukkig was ik redelijk versuft door de pijnstillers dus ik viel redelijk snel in slaap. Wel werd ik vaak wakker en dat gebeurd nu elke nacht. Echt doorslapen lukt helaas niet, maar gelukkig heb ik weinig pijn.

Goed nu de pijn. Ik had veeeel erger verwacht! Wel voelt het als een zware spierpijn en natuurlijk is het redelijk pijnlijk, maar ik dacht echt aan scherpe steken. Het voelt beurs, maar het is te doen.

2 dagen na de operatie ben ik lange stukken gaan lopen, stil zitten is niets voor mij nu ik niet kan sporten. Nu 4 dagen later kan ik mijzelf aankleden en mijn haar doen.

Dat klinkt allemaal positief, maar ik moet zeggen dat ik mijn borsten niet bepaald mooi vind. Ze zijn nog gezwollen, a-symetrisch, ze staan echt aan de buitenkant van mijn bovenlichaam (grote kuil tussen de borsten) en in mijn linkerborst + tepel zit geen gevoel in. Helemaal niets meer.

Tuurlijk heb ik geduld, maar het baart me wel zorgen.

Morgen post ik even een foto (helaas geen voor foto, die moet ik bij de kliniek opvragen).

Met kleren aan ben ik dol gelukkig, de rest komt (hoop ik) nog. Volgende week vrijdag heb ik weer een afspraak.

[best_boobie]

Hoi Streetspirit

Gefeliciteerd met je boobs en wat een leuk verslag!!

Dat je borsten nu nog asymmetrisch zijn, dat is heel normaal in het begin.... Twee verschillende wonden, herstellen ook verschillend he. Dus de ene borst kan langer vocht vasthouden dan de andere. Dit kan nog een tijdje duren!

Ook dat ze nog niet precies op hun plek zitten, dat is ook heel normaal. Komt mettertijd allemaal goed.

Het gevoel dat je nu nog mist, komt in de meeste gevallen ook terug.. Eerst zal het overgevoelig/branderig worden of erg gaan jeuken en daarna komt het gevoel dan 'normaal' terug in de meeste gevallen.

Het kan echter een tijdje duren, maar het codewoord bij een bv is: geduld

Een goed herstel gewenst!

xx BB