Ga naar inhoud

Caressa :10 november 2011 : Dr. Nio : SLAZ


Aanbevolen berichten

Hallo,

Gefeliciteerd met je datum, ik ben blij dat je bent uitgetwijfeld..... ik daarentegen moet nog 3 dagen en dan is me bv en twijfel nog zwaar voor 400cc of 450 cc.....maja....

Succes meid.... nog evntjes...

Xxx janine

Thanks!

Na het laatste consult, heb ik af en toe nog even gedacht..goh is 450cc niet teveel. Maar heb geen grote twijfels meer gehad.

Dr. Nio heeft de beslissing genomen en daar blijf ik nu bij.

Nu de dag steeds dichterbij komt, denk ik eigenlijk alleen nog maar daar aan en de zenuwen :3:

Jij ook heel veel succes en ik ben benieuwd waar je voor gaat. Heb je al t al geprobeerd met zakjes rijst?

X

Link naar reactie
Delen op andere sites

  • Reacties 127
  • Created
  • Laatste Reactie

Hey Blush!

Hahah...heb hem toevallig vandaag uitgeprint :5:

Ik heb wel het weekend nog even 2 nieuwe kussens gehaald om tegenaan te kunnen zitten in bed.

En nog even een zwarte joggingbroek bij H&M gehaald.

Verder heb ik eigenlijk alles wel...ben volgens mij wel redelijk voorbereid nu, alleen die zenuwen :3:

Fijne avond!

X

Link naar reactie
Delen op andere sites

Hoi meiden,

Allereerst bedankt voor jullie berichtjes.

Verslag - BV - 10 november 2011

Ik was zenuwachtig, maar vond het vooral spannend.

Woensdagnacht heb ik echt geen oog dicht gedaan, ik wilde op tijd naar bed, maar het lukte me niet om te slapen.

Eindelijk had ik mijn plekje gevonden en toen ging m'n wekker.

Om 5:15 uur gingen we richting Amsterdam. Gelukkig geen file gehad op de heenreis, dus we waren op tijd.

Ik moest me om 7:00 uur melden en werd gelijk naar m'n kamer gebracht.

Later kreeg ik te horen dat ik om 8:30 uur naar de OK gebracht zou worden.

Ik had de medicijnen ingenomen en voordat ik de OK in werd gereden, kreeg ik nog een infuus.

Helaas door een arts in opleiding waar het niet bij lukte, het bloed spoot eruit. Dus uiteindelijk een ervaren iemand een infuus in m'n rechterhand aangelegd.

Ik kreeg een kapje voor en moest rustig in en uit ademen en weg was ik.

Om 10:20 uur werd ik wakker in de uitslaapkamer en het schijnt dat ik 4x hetzelfde gevraagd heb, geen idee wat ;)

Omdat ik pijn had, kreeg ik flink wat morfine.

Toen ik onder de deken keek, zag een loszittende zwarte sportbh met lucht erin en dacht: zou het niet gelukt zijn met de 450cc. Het zit net zo los als normaal :S

Ik viel nog wel telkens weg en rond 12:00 uur werd ik weer naar de afdeling gereden.

Ik vroeg het aan de zuster of het nou gelukt was met de 450cc, omdat die bh zo los zat. Toen de zuster de deken wegsloeg, zag ze dat de bh helemaal niet vastzat en dat het weldegelijk 450cc was. Het paspoortje lag op m'n kastje.

Ook al lag ik in bed, ik voelde me vreselijk duizelig. Alles draaide rond. Gelukkig had ik een leuke overbuurvrouw waar ik mee gekletst had, daardoor gingen de uren snel.

Ik kon niet drinken omdat het slangetje in m'n neus in de weg zat, dus uiteindelijk thee met een rietje gedronken. Helaas moest ik een slangetje in m'n neus voor de 2 liter zuurstof en uiteindelijk iets van 4 zakken zoutwateroplossing gekregen.

Ik vroeg me wel af of ik bond en blauw was, aangezien ik snel blauwe plekken heb. En het voelde alsof er een olifant op me zat. Vooral de onderkant van m'n ribbenkast voelde/voelt beurs aan.

De zuster vroeg of ik het wilde zien en dat vond ik eigenlijk wel heel spannend.

Maar bij het uit bed gaan, voelde ik me vreselijk misselijk worden. Eindelijk bij de 'badkamer' aangekomen, hielp de zuster me met het ziekenhuishemd uit doen en het infuus vasthouden.

Daarna m'n sportbh uit en het eerste wat ik dacht en zei...jee ik moet wel even wennen. Het lijken wel voetballen.

Ik was wel heel blij dat ze gelijk waren en dat m'n tepels netjes stonden.

Ik voelde me steeds rotter worden en zag ook in de spiegel dat ik helemaal geel wegtrok. Met veel moeite en hulp van de zuster weer terug naar bed.

Toen geprobeerd om te slapen. Ik was te moe om m'n ogen open te houden, maar het lukte me niet om te slapen. Ik bleef nog half wakker en hoorde de voetstappen in de gang en de pratende mensen.

Uiteindelijk een beschuitje met kaas gegeten en naar het toilet geweest. Om 17:00 uur kwam m'n man weer en om 17:30 uur mocht ik weg.

De weg naar huis was hels. Er stond file, er was een ongeluk gebeurd en elk bobbeltje en bochtje was vreselijk. In de bocht dacht ik dat ze eraf zouden vallen.

Eenmaal thuis, naar bed gegaan met kussens in m'n rug en een telefoon op speaker, omdat vasthouden te vermoeiend was, m'n ouders gebeld.

Daarna nog een beetje tv proberen te kijken.

Ik heb geslapen van 24:00 tot 4:00 uur en echt een vreselijke beurse rug eraan over gehouden.

Wat vooral zeer doet is het naar achteren en naar voren gaan bij het zitten, omdat het lijkt alsof m'n rechtersnee/litteken gaat scheuren.

Wat ik wel eng vind, is dat ze vreselijk op spanning staan en hard zijn.

En waar ik dan weer onzeker over ben, is dan of die sportbh wel goed zit. Is het niet te strak of juist te los...vreselijk als ik zo twijfel.

Ik ben echt benieuwd hoe het over een paar dagen is.

Maar ondanks de misselijkheid en de pijn....ben ik vreselijk blij dat ik het gedaan heb.

:wub:

Link naar reactie
Delen op andere sites

Hoi meiden,

Allereerst bedankt voor jullie berichtjes.

Verslag - BV - 10 november 2011

Ik was zenuwachtig, maar vond het vooral spannend.

Woensdagnacht heb ik echt geen oog dicht gedaan, ik wilde op tijd naar bed, maar het lukte me niet om te slapen.

Eindelijk had ik mijn plekje gevonden en toen ging m'n wekker.

Om 5:15 uur gingen we richting Amsterdam. Gelukkig geen file gehad op de heenreis, dus we waren op tijd.

Ik moest me om 7:00 uur melden en werd gelijk naar m'n kamer gebracht.

Later kreeg ik te horen dat ik om 8:30 uur naar de OK gebracht zou worden.

Ik had de medicijnen ingenomen en voordat ik de OK in werd gereden, kreeg ik nog een infuus.

Helaas door een arts in opleiding waar het niet bij lukte, het bloed spoot eruit. Dus uiteindelijk een ervaren iemand een infuus in m'n rechterhand aangelegd.

Ik kreeg een kapje voor en moest rustig in en uit ademen en weg was ik.

Om 10:20 uur werd ik wakker in de uitslaapkamer en het schijnt dat ik 4x hetzelfde gevraagd heb, geen idee wat ;)

Omdat ik pijn had, kreeg ik flink wat morfine.

Toen ik onder de deken keek, zag een loszittende zwarte sportbh met lucht erin en dacht: zou het niet gelukt zijn met de 450cc. Het zit net zo los als normaal :S

Ik viel nog wel telkens weg en rond 12:00 uur werd ik weer naar de afdeling gereden.

Ik vroeg het aan de zuster of het nou gelukt was met de 450cc, omdat die bh zo los zat. Toen de zuster de deken wegsloeg, zag ze dat de bh helemaal niet vastzat en dat het weldegelijk 450cc was. Het paspoortje lag op m'n kastje.

Ook al lag ik in bed, ik voelde me vreselijk duizelig. Alles draaide rond. Gelukkig had ik een leuke overbuurvrouw waar ik mee gekletst had, daardoor gingen de uren snel.

Ik kon niet drinken omdat het slangetje in m'n neus in de weg zat, dus uiteindelijk thee met een rietje gedronken. Helaas moest ik een slangetje in m'n neus voor de 2 liter zuurstof en uiteindelijk iets van 4 zakken zoutwateroplossing gekregen.

Ik vroeg me wel af of ik bond en blauw was, aangezien ik snel blauwe plekken heb. En het voelde alsof er een olifant op me zat. Vooral de onderkant van m'n ribbenkast voelde/voelt beurs aan.

De zuster vroeg of ik het wilde zien en dat vond ik eigenlijk wel heel spannend.

Maar bij het uit bed gaan, voelde ik me vreselijk misselijk worden. Eindelijk bij de 'badkamer' aangekomen, hielp de zuster me met het ziekenhuishemd uit doen en het infuus vasthouden.

Daarna m'n sportbh uit en het eerste wat ik dacht en zei...jee ik moet wel even wennen. Het lijken wel voetballen.

Ik was wel heel blij dat ze gelijk waren en dat m'n tepels netjes stonden.

Ik voelde me steeds rotter worden en zag ook in de spiegel dat ik helemaal geel wegtrok. Met veel moeite en hulp van de zuster weer terug naar bed.

Toen geprobeerd om te slapen. Ik was te moe om m'n ogen open te houden, maar het lukte me niet om te slapen. Ik bleef nog half wakker en hoorde de voetstappen in de gang en de pratende mensen.

Uiteindelijk een beschuitje met kaas gegeten en naar het toilet geweest. Om 17:00 uur kwam m'n man weer en om 17:30 uur mocht ik weg.

De weg naar huis was hels. Er stond file, er was een ongeluk gebeurd en elk bobbeltje en bochtje was vreselijk. In de bocht dacht ik dat ze eraf zouden vallen.

Eenmaal thuis, naar bed gegaan met kussens in m'n rug en een telefoon op speaker, omdat vasthouden te vermoeiend was, m'n ouders gebeld.

Daarna nog een beetje tv proberen te kijken.

Ik heb geslapen van 24:00 tot 4:00 uur en echt een vreselijke beurse rug eraan over gehouden.

Wat vooral zeer doet is het naar achteren en naar voren gaan bij het zitten, omdat het lijkt alsof m'n rechtersnee/litteken gaat scheuren.

Wat ik wel eng vind, is dat ze vreselijk op spanning staan en hard zijn.

En waar ik dan weer onzeker over ben, is dan of die sportbh wel goed zit. Is het niet te strak of juist te los...vreselijk als ik zo twijfel.

Ik ben echt benieuwd hoe het over een paar dagen is.

Maar ondanks de misselijkheid en de pijn....ben ik vreselijk blij dat ik het gedaan heb.

:wub:

Hey Caressa,

Allereerst gefeliciteerd met je nieuwe boobies.... :101:

ik wou je even zeggen, het gevoel alsof ze uit elkaar springen dat blijf je nog wel eventjes houden hoor.

Ik ben nu 4 dagen po en durf nog steeds niet zonder bh (nog niet eventjes ) want ze nog zo op spanning dat dat gevoel zo akelig is dan,maar dat geef je vanzelf aan hoe en wat je wel of niet aan kan .Komt helemaal goed....

Na een paar weken zit alles perfect :123:

Groetjes Janine

Link naar reactie
Delen op andere sites

Dank je Janine voor je berichtje.

Dat op spanning had ik idd ook al vaker gelezen, maar is echt even wennen omdat je huid zo strak staat.

Maar waar ik nog de meeste last van heb is dat litteken rechts.

Voor m'n gevoel kan ie ieder moment open springen en het brand vreselijk. Links heb ik daar helemaal geen last van.

Ik heb trouwens vandaag voor het eerst rechts een soort borrelend gevoel.

Ik geloof dat dat met lucht te maken had...als ik t goed had gelezen ;)

Hoe gaat t verder met jou?

Al even je bh uit gehad? Al wezen douchen?

Sterkte!

X

Link naar reactie
Delen op andere sites

Hoi ik ben op zoek naar ervaringen met lipofilling, het is de bedoeling dat mijn PC buikvet gebruikt voor een borstvergroting, maar ik kan er hier niets over vinden, misschien kan ik niet zo goed zoeken, maar ik zou graag wat meer informatie er over willen hebben. En heeft iemand ervaring met Dr Lommen van het schielandziekenhuis? Vast bedankt als er iemand is die mij aan meer info kan helpen, het is de bedoeling dat het in januari gaat gebeuren. Groetjes Irma

Link naar reactie
Delen op andere sites

@Mii18 Thanks meid! X

@Femmy Thanks, ik had gisteren voor het eerst een ijscompres erop gelegd. Maar de pijn is nu vanochtend zo hels, dat ik eraan zit te denken om het ziekenhuis te bellen. Het is een brandende, stekende pijn in het gebied van m'n rechter litteken, waardoor ik met heel veel pijn en moeite naar voren kan komen om te zitten of naar achteren om te liggen. Omdat de pijn erger, echt helser is geworden, maak ik me zorgen. Wat zou jij doen? Nog even aankijken, hoort t erbij? Of toch bellen naar de seh van SLAZ? X

@Irma, ik kan je daar geen antwoord op geven. Misschien staat t ergens anders op het forum of je zou zelf een topic kunnen maken. Succes!

Link naar reactie
Delen op andere sites

@Blush, thanks meid! Ja ik heb wel durven kijken. Vind t eigenlijk heerlijk om die strakke bh ff uit te hebben. Maar er is niks geks te zien, door de littekenpleister heen in ieder geval niet. Weet natuurlijk nog niet wat eronder zit. Maar ik denk dat ik toch zo even ga bellen. De pijn is alleen maar erger geworden. En maak me dan toch een beetje zorgen. X

Link naar reactie
Delen op andere sites

Gearchiveerd

Dit topic is nu gearchiveerd en gesloten voor verdere reacties.




×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Belangrijke informatie

We hebben cookiesop uw apparaat geplaatst om deze website te verbeteren. Je kunt je cookie instellingen aanpassen, anders nemen we aan dat je het goed vindt dat we verder gaan.