Melina : 10 juli 2009 : Haaglanden Kliniek

[Gast melina]

Hallo meiden!

Ik ben Melina en lees met veel interesse al jullie verhalen. Top!

Ik word volgende week 36 jaar en eigenlijk loop ik al 20 jaar na te denken over een BV. Ik heb een kleine A. Vind het niet bij de rest van mijn lichaam passen en ben het gehannes met vullingen nu wel beu. Zou graag een volle B willen. 10 juli staat de OK gepland.

Ik heb besloten dat 2009 MIJN jaar wordt en daarom wil ik mijn grootste wens laten uitkomen. Nu zit ik echt in de fase van hoeveel CC en door welke chirurg enz. Ik heb 1 probleem, durf het niet aan mijn moeder en broer te vertellen!!! Mijn broer is zelf bijna chirurg en raadde mij het af. Maar hij hoeft er niet steeds mee rond te lopen. Ik ben ook bang dat mijn moeder negatief zal reageren. Ze zegt altijd 'wees blij dat je kleine borsten hebt". Nou euh zo heeft het nooit gevoeld! Graag hoor ik jullie mening! Kan ik de operatie laten uitvoeren zonder hen in te lichten? Mijn vriendinnen wetenhet wel. Het is natuurlijk niet best als er iets mis gaat met de operatie en mijn familie wordt dan pas ingelicht.......pff gek he dat ik dit het moeilijkst vind ?!

Ik heb nog veel vragen maar die zet ik wel bij de betreffende topics!

groetjes Melina

[norita]

Meid je bent 36 jaar. je bent geen kind meer. Proberen je gevoelens aan je moeder te vertellen. het gaat hier om dat je niet gelukig bent met je borsten en dat zou je moeder moeten begrijpen. Misschien is je moeder bang maar er zijn overaal risicos ook met een bevaling dan zou ook niemand meer kinderen krijgen. en zij moet eens weten hoe vaak deze soort operaties in nederland worden gedan. is wist dat ook niet . en we horen alleen schelte verhalen altijd op de televisie van mislukte operaties . (in belgie bijv.) en daar denkt iedereen bij en BV. Ik denk dat je rustig met je moeder kan er over praten en meer informatie over bv aan haar laten zien. en als zij het niet mee ens is, heb je je best gedan.

Bij mij weet iedereen en zijn mensen die niet mee eens zijn maar dat is jammer ik doe voor me zelf en dat is belangrijk.

ik zou niet te druk om maken er is niet nodig. na de operatie is je moeder ook blij voor je.

succes.

groetjes

[Gast Nina32]

Hoi Melina,

Ik begrijp het wel hoor, voor de een is het makkelijker dan voor de ander.

Ik zag er ook erg tegenop, maar heb nooit overwogen om het niet te vertellen. Mijn moeder reageerde best emotioneel (waardoor ik ook), toen heb ik simpelweg mijn borsten laten zien (want als je 30+ bent is het vaak lang geleden dat je moeder die gezien heeft) en gevraagd of ze het nú wel kon begrijpen. Toen zei ze: "Ze zijn toch hartstikke mooi............... maar wel heel klein inderdaad". Toen hebben we samen heel hard door de tranen heen gelachen! Ze zei ook dat ze sowieso achter me zou staan, ze wil alleen maar dat ik gelukkig ben. Ze heeft zich nooit echt gerealiseerd hoezeer ik van mijn borsten baalde en er vaak door werd belemmerd.

Ik zou zeggen gewoon vertellen en snel ook, want dan ben je er maar van af!

Succes met je beslissing (en evt. met je gesprek)!

Liefs Nina

[--JinXx--]

Hoi Melina!

Ik herken jouw verhaal wel een beetje hoor, mijn moeder had het grootste commentaar, toen ik vertelde wat ik wilde! Zij vond dat ik ' bang was om oud te worden, want je krijgt nu eenmaal hangers blabla' . Ik kon me daar echt boos over maken, maar het deed ook zeer, want je wilt toch juist van je moeder (en rest van familie) begrip voor hoe je je voelt!

Ik heb toen een gesprek met mijn moeder gehad over hoe ik me voelde en dat ik toch niet verplicht ben om nog 40 jaar tegen mn hangertjes aan te kijken als ik in plaats dáárvan 40 jaar tegen mooie boobies aan kan kijken! Je leven is toch niet over, als je de 40 passeert pfff! Daar kon ze eigenlijk alleen maar gelijk in geven en omdat ze zag, dat ik er van overtuigd was om het hoe dan ook te laten doen, heeft ze besloten om de BV zelfs te betalen voor me!

Ik ben morgen aan de beurt en ze gaat ook mee naar de kliniek. Ik wilde haar er nu ook echt helemaal bij betrekken en dat gaf haar ook wel weer een goed gevoel.. ik ben toch de kleine meid

Heel veel sterkte en succes met welke beslissing je ook neemt!

Enne... wie weet komen we elkaar nog eens tegen, ik kom nl ook uit Delft haha! Ik las het bij Melany

Liefs, Patricia

[tietie]

Ook hier hetzelfde verhaal.

Mijn moeder snapte het ook niet. Ze vond dat ik eerst maar eens wat aan moest komen. :S (Ze weegt zeker twee keer zoveel als ik weeg)

Maar echt grotere borsten heb ik niet gehad ook niet toen ik nog wel zwaarder was.

Ik ben altijd smal van boven geweest behalve tijdens het voeden van de kinderen, toen had ik prachtige volle borsten.

Ik heb een half jaar gewacht tot ik het zelf zeker wist en heb het er toen nog eens met haar er over gehad. Mijn borsten laten zien. En toen snapte ze het wel beter.

Ook mijn zusjes snappen het nu wel (de jongste is net 18). Zij hebben wel borsten en nog geen kinderen. Ze wisten ook dat ik me nog nooit geschaamd had voor mijn lijf maar dat ik nu niet graag meer in bikini liep. Ik denk dat dat wel helder maakte hoe zeer ik er mee zat.

Nu ben ik wel benieuwd naar de reactie alleen mijn jongste zusje heeft een glimp opgevangen vrijdag toen ik terugkwam.