Pelle : 19 november 2019 : Dr. van der Meulen : Velthuiskliniek

[Brenda68]

14 uur geleden, Pelle zei:

Ja ik heb de wind van voren gekregen! Ben ook zo blij dat die datum al over 1,5 maand is, kan nu al niet meer wachten! Bedankt voor je reactie!

 

Pelle, ik heb toch maar een foto in de galeij gezet. Mss voor jou ook wel leuk om het werk van Van der Meulen te zien. Dit is dus 4 maanden po maar het uiteindelijke resultaat laat echt nog even op zich wachten.

[Pelle]

10 uur geleden, Brenda68 zei:

 

Pelle, ik heb toch maar een foto in de galeij gezet. Mss voor jou ook wel leuk om het werk van Van der Meulen te zien. Dit is dus 4 maanden po maar het uiteindelijke resultaat laat echt nog even op zich wachten.

Zo, dat ziet er mooi uit! Komt dit resultaat in de buurt van het uiteindelijke resultaat of zit er nog veel vocht in je borsten? 

[Pelle]

Update! 15 oktober ga ik terug naar de Velthuis om opnieuw te passen aangezien ik nog steeds niet overtuigd ben dat de 390 cc die ik gekozen heb niet te groot is.

[Brenda68]

Dank je wel! Ikzelf denk dat het niet veel meer zal veranderen. Dr. Van der Meulen zei echter dat ik er nog niet ben. Mss dat ze wat minder rond worden? Tijd zal het leren. Ik vind het zelf een beetje apart dat ik het van mijn eerste bv bijna niet meer weet. Ik nam toen 225cc en vond dat heel mooi. Vlak voor de tweede operatie, 19 jaar later, maakte ik een foto van mijn oude borsten zag toen pas dat ik twee totaal verschillende borsten had. Was me eigenlijk nooit zo opgevallen en ik denk ook niet dat dat zo was de eerste jaren na mijn bv. Dus ik denk sowieso dat het resultaat in de loop der jaren zal veranderen.

[Pelle]

Op 3-10-2019 om 23:20, Brenda68 zei:

Dank je wel! Ikzelf denk dat het niet veel meer zal veranderen. Dr. Van der Meulen zei echter dat ik er nog niet ben. Mss dat ze wat minder rond worden? Tijd zal het leren. Ik vind het zelf een beetje apart dat ik het van mijn eerste bv bijna niet meer weet. Ik nam toen 225cc en vond dat heel mooi. Vlak voor de tweede operatie, 19 jaar later, maakte ik een foto van mijn oude borsten zag toen pas dat ik twee totaal verschillende borsten had. Was me eigenlijk nooit zo opgevallen en ik denk ook niet dat dat zo was de eerste jaren na mijn bv. Dus ik denk sowieso dat het resultaat in de loop der jaren zal veranderen.

Ik hoop voor je dat ze niet te veel meer veranderen want ze zien er echt mooi uit! 

Welke cupmaat had je met de 225cc?

[Brenda68]

Op 10-10-2019 om 20:10, Pelle zei:

Ik hoop voor je dat ze niet te veel meer veranderen want ze zien er echt mooi uit! 

Welke cupmaat had je met de 225cc?

Een flinke B. Ik vond het heel mooi.

 

[Pelle]

Update!

Ik ben net terug van de Velthuis kliniek voor het 2e pasconsult dat ik aangevraagd had door de twijfels die ik had voor de grootte van de prothese.

In eerste instantie had ik voor 390cc gekozen maar achteraf ging ik toch twijfelen of ik het niet te groot vond. Ik ben teruggegaan en heb opnieuw gepast. De laatste keer kon ik kiezen tussen 330cc en 390cc. Ik vroeg of tussen deze twee maten geen middenweg was en die bleek er inderdaad te zijn, ik heb nu gekozen voor 375cc (bedankt voor je advies @best_boobie!), deze heeft 0,5 cm minder projectie dan de 390cc. Ben onwijs blij met mijn keuze, en ben nu ook gerust, voel me ready voor de operatie!

[Nog even wachten]

Wat fijn @Pelle dat er een tussenweg mogelijk is en dat nu dus helemaal gerust naar je operatie kunt toeleven. 

 

[best_boobie]

9 uur geleden, Pelle zei:

Update!

Ik ben net terug van de Velthuis kliniek voor het 2e pasconsult dat ik aangevraagd had door de twijfels die ik had voor de grootte van de prothese.

In eerste instantie had ik voor 390cc gekozen maar achteraf ging ik toch twijfelen of ik het niet te groot vond. Ik ben teruggegaan en heb opnieuw gepast. De laatste keer kon ik kiezen tussen 330cc en 390cc. Ik vroeg of tussen deze twee maten geen middenweg was en die bleek er inderdaad te zijn, ik heb nu gekozen voor 375cc (bedankt voor je advies @best_boobie!), deze heeft 0,5 cm minder projectie dan de 390cc. Ben onwijs blij met mijn keuze, en ben nu ook gerust, voel me ready voor de operatie!

Top!!! 
VOlgens mij hadden wij die ook al gevonden he? Weet het niet meer zeker...
Maar goed dat je het nu zeker weet

 

xxx

[Pelle]

Het is bijna zover!

 

Ik heb van de week een SMS gekregen dat ik mij dinsdag om 12:00 uur moet melden. Baalde ik een beetje van, want ik moet nuchter zijn én lang wachten. Maar... even later op die dag werd ik gebeld dat er iemand uitgevallen was en dat ik mij om 7:00 uur mag melden. Mijn eerste reactie was "7UUR?! Maakt u een grap?" Maar nee, het was geen grap. Opzich prima, want ik ben waarschijnlijk toch om 5:00 uur klaarwakker, als het niet eerder is.

 

De spanning begin ik steeds meer te voelen, ik voel mij constant onrustig, slaap volgens mij ook heel licht en jank om de kleinste dingen. Zielige filmpjes? Janken. Iemand die mij succes wenst? Janken. Koekje willen eten maar niet in huis hebben? Janken.

Het zal er wel bij horen... 

Op de dag zelf mag ik van de anesthesist in ieder geval een oxazepam nemen om de spanning een beetje te onderdrukken, met name omdat ik niet zo goed ga op spanning en als de dood ben voor dat infuus.

Naast al deze spanning kan ik ook niet meer wachten om binnenkort eindelijk door het leven te gaan met 'echte' borsten.

Operatie, kom maar op!

[Redannie]

23 uur geleden, Pelle zei:

Het is bijna zover!

 

Ik heb van de week een SMS gekregen dat ik mij dinsdag om 12:00 uur moet melden. Baalde ik een beetje van, want ik moet nuchter zijn én lang wachten. Maar... even later op die dag werd ik gebeld dat er iemand uitgevallen was en dat ik mij om 7:00 uur mag melden. Mijn eerste reactie was "7UUR?! Maakt u een grap?" Maar nee, het was geen grap. Opzich prima, want ik ben waarschijnlijk toch om 5:00 uur klaarwakker, als het niet eerder is.

 

De spanning begin ik steeds meer te voelen, ik voel mij constant onrustig, slaap volgens mij ook heel licht en jank om de kleinste dingen. Zielige filmpjes? Janken. Iemand die mij succes wenst? Janken. Koekje willen eten maar niet in huis hebben? Janken.

Het zal er wel bij horen... 

Op de dag zelf mag ik van de anesthesist in ieder geval een oxazepam nemen om de spanning een beetje te onderdrukken, met name omdat ik niet zo goed ga op spanning en als de dood ben voor dat infuus.

Naast al deze spanning kan ik ook niet meer wachten om binnenkort eindelijk door het leven te gaan met 'echte' borsten.

Operatie, kom maar op!

Ik heb even alles terug zitten lezen maar tsjonge wat heb jij een weg gehad van onzekerheid voor die vergoeding.Echt belachelijk van die chirurg maar goed gelukkig kan je het zelf betalen.En je bent bijna aan de beurt.Ik moest me om 8.15 melden en heb de avond ervoor een oxazepam genomen omdat ik ook zo onrustig was en knettergek van mezelf werd (al dagen weken haha)

ik heb die nacht heerlijk geslapen en was de dag zelf heel rustig.Was zelfs een spoed tussendoor ik zou kwart over 10 geopereerd worden maar dat werd pas 12 uur dus heb lang op de afdeling waar je infuus geprikt word gelegen.Maar ja dat was overmacht.

infuusprikken stelde niks voor klein pijnlijk prikje.Ik wil je heel veel succes wensen en probeer het over je heen te laten komen.Achreraf had ik echt van ik heb me druk gemaakt om niks.Het komt goed????Straks lekker shinen in je nieuwe bikinis

[ABS]

@pelle Boobday! Van harte gefeliciteerd! Hopelijk gaat het goed met je. Wens je een voorspoedig herstel

[Pelle]

Zo! Ik ben inmiddels 4 dagen po en zal hieronder mijn operatieverslag plaatsen:

Afgelopen dinsdag moest ik mij om 7 uur melden in de Velthuis Kliniek Rotterdam. Daar aangekomen werden er meteen foto's gemaakt en daarna werd ik, na even in de wachtkamer gezeten te hebben, meegenomen door de verpleegkundige. Ik moest meteen een blauw jasje aan en groen haarnetje op en werd meegenomen naar een bed. Het bed werd lekker verwarmd door warme lucht die erin geblazen werd, daar werd ik wel blij van! Verpleegkundigen waren heel aardig en ik was de allereerste op zaal. Mijn infuus werd geprikt (had oxazepam op dus was geen probleem) en al snel kwam de anesthesist nog een kort praatje maken. Daarna werd ik al meegenomen naar de operatiekamer. Ik mocht op de operatietafel gaan liggen (deze was ook verwarmd, hoera!) en al snel vroeg de anesthesist of ik een mooie droom uitgekozen had. Uit paniek keek ik hem aan omdat ik dat niet had gedaan, en al snel zei de assistent van de anesthesist, "en een reis naar een mooi land?". Dat werd Marokko, en voordat ik kon vertellen hoe mooi ik Marokko vind was ik al vertrokken.

Toen ik wakker werd zat er een zuurstofslangetje in mijn neus en kon ik niet goed zien. De verpleegster zei dat mijn slechte zicht door de narcose kwam. Ik sliep nog even verder, op aanraden van de verpleegster. Toen ik daarna wakker werd keek ik naar mn borsten onder de dekens en had ik in eerste instantie het idee dat er niets mee gebeurd was, zo leek het in ieder geval, zal misschien door de narcose komen. Vervolgens kreeg ik een tosti (Alweer hoera!), een beker thee en een bekertje water. Dit ging er allemaal vlot in. Op een gegeven moment kwamen er 2 verpleegsters met een sportbh aan, ik moest een beetje rechtop gaan zitten en toen trokken ze hem samen aan. (Ze vertelde dat het een 85B was, ik schrok, hoe kon ik op een B uitkomen, maar blijkbaar nemen ze altijd een maat kleiner en schatten ze mijn borsten op een C.) Toen merkte ik het meteen al, ik was misselijk zodra ik rechtop ging zitten. Ik meldde dit meteen aan de verpleegkundigen en toen zei ze dat ik het nog even de tijd moest geven. Ik had (blijkbaar) toen ik net wakker was aan de verpleegkundige gevraagd of de plastisch chirurg nog even wilde komen omdat ik wilde weten hoe het gegaan was en toen hij langs kwam vertelde hij dat het goed gegaan was en zonder moeite de implantaten tussen mn spier pasten. Daarna werd ik door de verpleegkundige begeleid naar de wc. Zodra ik stond werd ik kotsmisselijk, duizelig en begon ik te zweten. Toch gingen we naar de wc en was ik zo blij toen ik weer terug op dat bed lag. Van de anesthesist mocht ik nog wat meer anti-misselijkheid middel. Hij vertelde mij dat ik net zo wit zag als het dekbed (en die was spierwit). Ik kreeg nog een raketje en later nog een bouillon en twee bekertjes water. Telkens kwam de verpleegkundige om mij even het bed uit te halen, even te lopen, om vervolgens weer kunnen te gaan liggen. Mijn moeder was gebeld om mij om 11 uur op te halen, alleen bleek toen zij er was dat dat i.v.m. de misselijkheid niet ging lukken. (De misselijkheid kwam volgens de verpleegkundige door de morfine die ik tijdens de operatie had gekregen.) Ik heb via het infuus 2 zakken vocht gekregen en uiteindelijk ook nog een dosis vloeibare paracetamol. Uiteindelijk na vele stukjes lopen werd ik om 1 uur meegegeven naar huis. Op dat moment voelde ik mij minder misselijk en best redelijk. Helaas ging het in de auto alsnog mis en moest ik overgeven. Van tevoren had ik hier erg tegenop gezien, maar toen het eenmaal gebeurde was het zo'n opluchting dat ik het helemaal niet erg vond. 

Eenmaal thuis, na 20 min rijden, dook ik snel mijn bed in en voelde ik mij, na even gelegen te hebben, al snel beter. Een uur later dronk ik thee en at ik kruidnoten, voor mij een teken dat het weer goed met mij ging :-).

Ik ben nu dus inmiddels 4 dagen po en mag over het algemeen niet klagen. Ik heb weinig pijn gehad. Had van tevoren paracetamol, naproxen en oxicodon voorgeschreven gekregen maar heb uiteindelijk de oxicodon niet eens gebruikt. Wel vond en vind ik dat mijn sportbh bij mijn omvang echt heel strak zit/zat. Ik had in eerste instantie alleen blauwe plekken bij mn hechtingen en een dag later had ik precies blauwe plekken waar de band van mn sportbh gezeten had, ik heb twijfels over of dit wel echt de bedoeling is of "normaal" is. Waar ik bang voor was, maar wat mij meevalt, is het op mijn rug slapen. Ik heb last minute een voedingskussen aangeschaft en ben daar zo blij mee, het ligt echt goed! Ik slaap al mijn nachten tot nu toe helemaal door, heb wat dat betreft ook niets te klagen. Mentaal vind ik het misschien nog wel het zwaarste, gister kon ik alleen maar huilen, ik was bang dat ik toch de verkeerde keuze gemaakt had met het kiezen voor een borstvergroting en ik had echt zoiets van:"Haal ze er maar uit!". Wat dan ook vooral door mij hoofd spookt is: "Je was gezond, je laat vrijwillig in jezelf snijden, wat heb je jezelf aangedaan?" Maar dat was vooral omdat ik de eerste paar dagen alleen de lasten ervan gemerkt had. Vandaag namelijk voelde ik mij veel beter en ben ik naar de stad geweest om sportbh's te kopen. Ik heb er 2 gekocht bij de H&M, een low en een medium support. Vandaag was het dan ook voor het eerst dat ik de leuke aspecten van een borstvergroting mocht ervaren, ik pas een sportbh! Ik moet ook echt zeggen, m'n borsten vind ik onwijs mooi, ondanks dat ze nu helemaal blauw en geel zijn. 

Het enige waar ik mij nu nog flink zorgen om maak is mijn linkeram, deze doet soms een beetje zeer en wanneer hij zeer doet lijk ik een soort van dood gevoel te hebben in mijn onderarm en vingers. Ik voel mn vingers en onderarm nog wel, maar het voelt toch een soort van dood of verdoofd. Woensdag moet ik voor de eerste controle en zal ik dit sowieso vragen, maar zijn er hier mensen die het herkennen?

Tot zover mijn verhaal, sorry dat het zo lang is, maar ik vond het erg prettig om lange verhalen te lezen voordat ik geopereerd werd dus vandaar dit lange verhaal!

 

XX Pelle

 

P.s. ik voel nu nog niet dat ik foto's wil uploaden, maar misschien komen deze later nog, ik zal dan hier een berichtje plaatsen als ze geüpload zijn!

[Marlies84]

Dank voor je verslag, Pelle! Ik hou ook van lange verslagen dus alleen maar blij mee. Van advies kan ik je niet voorzien want ben nog niet aan de beurt, maar die dip-dag is me nu wel duidelijk. Komt sterk overeen met de kraamtranen na een bevalling, heb ik het idee, en totnutoe lees ik dat veel forumgenoten dat hebben doorstaan. 
 

Trouwens, mijn licht medische achtergrond vermoed dat je gevoelloosheid te maken heeft met zwelling die wat zenuwen blokkeert, maar je kunt Velthuis altijd bellen, hè! Niet voor niets zo’n giga-bedrag neergetikt...

[Minion19]

Hey Pelle! Ik kan helaas niet meepraten over het verdoofde gevoel in je hand, maar wel over het mentale. Het is echt heel herkenbaar, heb zelf ook precies die gedachtes gehad. Eigenlijk bijna 6 weken lang af en aan. Je moet maar zo denken: je hebt niet voor niks deze stap gezet. Daar heb je heel bewust voor gekozen en het feit dat ze nu al mooi zijn, kan ook heel geruststellend werken. Probeer stapje voor stapje steeds meer te accepteren dat je nu eenmaal prachtige borsten hebt en ga af en toe lekker shoppen of online leuke items bekijken. Dat helpt al goed ? 

[Nog even wachten]

Wat naar dat je zo misselijk bent geweest, maar niet iedereen reageert hetzelfde. Het is ook niet niks allemaal het proces naar de vergroting toe en dan zitten ze daar en werkt je lijf niet mee en is het mentaal erg pittig. Ik weet zeker dat het snel beter gaat en ik zou maandag wel even contact opnemen over arm en (te) strakke bh.

[Pelle]

Op 23-11-2019 om 23:22, Marlies84 zei:

Dank voor je verslag, Pelle! Ik hou ook van lange verslagen dus alleen maar blij mee. Van advies kan ik je niet voorzien want ben nog niet aan de beurt, maar die dip-dag is me nu wel duidelijk. Komt sterk overeen met de kraamtranen na een bevalling, heb ik het idee, en totnutoe lees ik dat veel forumgenoten dat hebben doorstaan. 
 

Trouwens, mijn licht medische achtergrond vermoed dat je gevoelloosheid te maken heeft met zwelling die wat zenuwen blokkeert, maar je kunt Velthuis altijd bellen, hè! Niet voor niets zo’n giga-bedrag neergetikt...

Hoi Marlies, bedankt voor je antwoord!

Het gaat mentaal en fysiek inmiddels veel beter! Ik begin iedere dag meer van m'n nieuwe borsten te houden en loop nu ook gewoon weer rond in "normale" kleding i.p.v. joggingsbroeken enz. Je voelt je er toch wat meer mens door!

 

Het dove gevoel in mijn arm is inmiddels minder, het vindt vooral plaats aan het eind van de avond als ik mijn arm eigenlijk die dag teveel gebruikt heb en als hij te lang stil gelegen heeft op een leuning o.i.d.

[Pelle]

Op 23-11-2019 om 23:48, tiffsklein zei:

Hey Pelle! Ik kan helaas niet meepraten over het verdoofde gevoel in je hand, maar wel over het mentale. Het is echt heel herkenbaar, heb zelf ook precies die gedachtes gehad. Eigenlijk bijna 6 weken lang af en aan. Je moet maar zo denken: je hebt niet voor niks deze stap gezet. Daar heb je heel bewust voor gekozen en het feit dat ze nu al mooi zijn, kan ook heel geruststellend werken. Probeer stapje voor stapje steeds meer te accepteren dat je nu eenmaal prachtige borsten hebt en ga af en toe lekker shoppen of online leuke items bekijken. Dat helpt al goed ? 

Hoi!

Bedankt voor je geruststellende antwoord. Lotgenoten vinden werkt toch altijd wel een beetje verzachtend. Inmiddels gaat het een stuk beter, en begin ik iedere dag een beetje gelukkiger te worden van mijn nieuwe borsten! Online lingerie bekijken werkt zeker goed, er staat al een heleboel op de Wishlist! ?

[Pelle]

Op 24-11-2019 om 07:17, Nog even wachten zei:

Wat naar dat je zo misselijk bent geweest, maar niet iedereen reageert hetzelfde. Het is ook niet niks allemaal het proces naar de vergroting toe en dan zitten ze daar en werkt je lijf niet mee en is het mentaal erg pittig. Ik weet zeker dat het snel beter gaat en ik zou maandag wel even contact opnemen over arm en (te) strakke bh.

Die misselijkheid was zeker vervelend! Gelukkig hield het niet lang aan. Inmiddels gaat het mentaal weer goed met mij. Mijn te strakke bh wissel ik nu af met mijn andere 2 gekochte sport bh's. Ik denk dat er veel vocht onder mijn borsten zat en daardoor de bh erg strak was, inmiddels zit hij namelijk minder strak dan voorheen. De blauwe plekken die precies ontstonden waar de band zat zijn ook aan het wegtrekken! Mijn arm gaat inmiddels ook beter, maar ik merk dat ik er last van krijg wanneer ik mijn arm een dag teveel gebruikt heb. Omdat ik niet zo veel pijn heb en gehad heb word ik soms een beetje overmoedig in het gebruiken van mijn armen en met dingen doen.

Bedankt voor je reactie!

Groetjes Pelle

[Pelle]

Inmiddels dag 6 PO!

Dit is mijn eerste dag zonder medicijnen, ik slik geen paracetamol en naproxen meer. Gister heb ik de allerlaatste naproxen geslikt (deze was wat mij betreft niet meer nodig qua pijn maar werkt wel ontstekingsremmend dus heb ik toch doorgeslikt) en zaterdag heb ik als laatste dag 2x paracetamol genomen. Lucht wel erg op om pillen vrij te zijn! Mijn buik was de afgelopen dagen erg opgezet (en nog steeds een beetje), af en toe leek ik wel zwanger zo dik. Weinig pijn hieraan gehad, zat aardig verstopt, maar las op dit forum dat meer vrouwen dit gehad hebben. Ik ben zelf al bekend met verstopping, dus heb een dubbele dosis psylliumvezels genomen, die ik normaal ook al neem.

Wat ik wel vervelend vind, en ik heb al een topic gevonden waar dit ook in voorkomt, (maar als je dit herkent, laat dan vooral een reactie achter!) is dat ik het gevoel heb dat de prothese (ruwe mentor prothese) langs mijn borstspier of ander weefsel voel schuren zodra ik mijn borst een beetje omhoog duw of buk. Dit voelt echt heel naar en ik heb dit al vanaf dag 1. In eerste instantie dacht ik dat het lucht was, en dat dacht de verpleegkundige die de dag na de operatie belde ook. Maar nu een paar dagen verder en wat zoeken op dit forum heb ik toch het idee dat het het ruwe reliëf van de prothese is die ik voel schuren. Ik hoop dat er binnenkort wanneer de kapsel gaat ontwikkelen er een laagje om de prothese komt waardoor ik het minder zal voelen, tot die tijd ga ik mijn linkeram zo min mogelijk gebruiken omdat ik bang ben dat de prothese zich anders niet goed gaat inkapselen.

Wat ik trouwens net las en waar ik toch erg blij van wordt is dat er begin januari (precies na mijn 6 weken herstel) een Hunkemoller Factory sale is in Ahoy. Ik weet in ieder geval waar ik begin januari te vinden ben. ?