Mevrouw1987 : 25 maart 2019 : Dr. Franken : ATS-kliniek

[Mevrouw1987]

Hoi allemaal,

 

Tijd voor mijn operatieverslag, want gister was de grote dag!

Ik moest om 12.30 uur in Waalre zijn waar het operatiecentrum van de ATS-kliniek staat. Ik werd ontvangen door de gastvrouw en we namen nog een aantal formaliteiten door. Hierna moest ik nog een half uurtje wachten, omdat ze iedereen iets vroeger afspreken i.v.m. mogelijke files of vertraging onderweg. Aangezien wij in Den Bosch wonen, waren we binnen een half uur in Waalre (wat net voorbij Eindhoven ligt). Ik was inmiddels best een beetje gespannen, waardoor het wachten heel lang leek te duren. Gelukkig heb ik op de relaxte bank een beetje tegen mijn vriend aangehangen en een spelletje op mijn telefoon gespeeld.

 

Op het moment dat ze me kwamen halen, moest ik afscheid nemen van mijn vriend, want die mocht er niet bij het aftekenen en het gesprek met de arts en anesthesioloog zijn. Ik werd meegenomen door de gastvrouw, die eerst nog de 'voor-foto's' nam. Ik werd in een lekkere fluffy badjas gehesen, kreeg een paar slippertjes en een mooie operatiemuts. Hierna kwam dr. Franken de kamer in en namen we allereerst alle details van de operatie nog eens door. Ik heb tubulaire borsten, dus het zou net even een andere operatie worden dan de doorsnee borstvergroting.

Het is een heel papierwerk kan ik je zeggen en je moet wel honderd keer je naam, geboortedatum en de soort operatie die je krijgt opnoemen. Check, check, dubbelcheck zeg maar. Toen dat eenmaal gedaan was, heeft dr. Franken me afgetekend. Ik kan je vertellen dat dat ook een heel kunstwerk geworden is. Overal strepen en stippellijntjes, puur bedoeld om er voor te zorgen dat de arts zijn werk met meer precisie kan uitvoeren. 

 

Hierna nam dr. Franken me mee naar de operatiekamer, waar een klein operatieteam op me stond te wachten. De operatiekamer was niet supergroot en iedereen maakte meteen een klein praatje, waardoor ik me erg op mijn gemak voelde. De anesthesioloog, een wat oudere, lieve man, had ik 2 weken daarvoor al een keer aan de telefoon gehad om wat dingen m.b.t. mijn gezondheid door te nemen. Ik heb om mijn 18e namelijk een spontane klaplong gehad en daar wilde hij wat dingen over weten, zodat hij daar wellicht rekening mee moest houden tijdens de operatie. Het was echt eens schat van een man en terwijl hij met mij aan het praten was (ik lag inmiddels al op de operatiebank, want een tafel kan ik het echt niet noemen), prikte de assistent-anesthesioloog mijn infuus. Dat was hetgeen waar ik het meest tegen op had gezien, want toen ik aan mijn klaplong werd geopereerd hebben ze me wel drie keer misgeprikt en dat was echt pijnlijk. Deze assistent was echter zeer kundig en ik voelde er helemaal niets van.

Allereerst kreeg ik via het infuus een antibiotica toegediend, dat is om er voor te zorgen dat je geen wondinfectie of infectie aan je borsten krijgt. Daarna vroeg de anesthesioloog of dat ik een fijne droom wilde hebben en waar ik graag naar toe zou willen gaan in dromenland. Ik vertelde dat ik dacht aan de reis naar Indonesië die voor volgend jaar op de planning staat. Mijn vader is daar geboren en ik wil daar graag een keer heen. Voordat ik verder kon vertellen, voelde ik mezelf heel rustig wegzakken en het laatste dat ik zag was het kapje dat over mijn neus en mond kwam. 

 

Rond half 5 werd ik wakker op de recovery. In het begin nog een klein beetje suffig, maar al snel weer goed helder. Ik had het gevoel heerlijk geslapen te hebben en had verder nergens last van. De verpleegster kwam even vragen hoe het ging en bood me wat water aan. Nou, dat heb ik in 2 teugen opgedronken, want ik had alleen om 10.00 uur een klein bekertje water mogen drinken, dus mijn mond was gortdroog. Ik vernam dat de operatie goed gegaan was en dat dr. Franken en de anesthesioloog zo nog even bij me kwamen. Ik heb lekker een beetje rond me heen gekeken, maar had mijn bril niet bij de hand (lenzen moest ik natuurlijk uit doen voor de operatie). Dus ik zag alles heel blurry, haha. Ik kon nog net op de klok lezen hoe laat het was en kon net ontcijferen op de monitor achter me wat mijn bloeddruk en polsslag waren. Bloeddruk bleef rond de 90/60 en dat vinden ze te laag om naar huis te mogen, ook al voelde ik me kiplekker. Ik kreeg dus een zakje met vulmiddel in mijn infuus, zodat mijn bovendruk in ieder geval boven de 100 zou zijn. Dr. Franken kwam aan mijn bed en vertelde dat de operatie goed gegaan was, dat ik wel wat bloederig was geweest, dus ik moest goed alert blijven op nabloedingen. Een drain was uiteindelijk niet nodig geweest. Hij heeft een incisie om beide tepelhoven gemaakt, deze verkleint (dus wat huid weggenomen) en daarna via deze incisie ook de implantaten ingebracht. 

Daarna kwam de anesthesioloog om te vragen hoe ik me voelde en of de reis naar Java naar wens was geweest.  

Hij vond dat ik goed wakker was en helder uit mijn ogen keek. Ze wensten me allebei het beste en gingen naar huis, want het was inmiddels na 5 uur. 

 

De verpleegsters gaven me wat te eten en nog wat te drinken. Hierna hebben ze me geholpen met aankleden en kreeg ik dus ook de bh aan. Hiervoor moest eerst het drukverband doorgeknipt worden wat na de operatie aangebracht was. Ik kreeg een spiegel in mijn handen en kon voor het eerst mijn nieuwe borsten bekijken. Het formaat was echt gelijk perfect. Het zag er natuurlijk nog een beetje messy uit met pleisters rondom mijn tepels en wat blauwe plekken tussen mijn borsten, maar ik was al erg tevreden met hoe het eruit zag. 

BH-tje aan, kleren aan en hop gaan. Dacht ik.. ik moest alleen per se geplast hebben voor ik mocht gaan. Het wandelingetje naar de wc was een beetje gek. Voelde me goed, alleen een beetje alsof ik op watten liep. Heel gek.

Ik had mijn fitnessbroek aan en die zit wat strak dus die kreeg ik nu zelf niet meer omlaag en omhoog, dus mijn vriend heeft me weer helpen aankleden haha. Voelde me net zo'n invalide. ?

Toen dat gebeurd was, kreeg ik nog wat uitleg over de pijnstillers, de do's en don'ts na zo'n operatie en toen mocht ik gaan. Ze hebben me wel 10 keer gevraagd of het echt wel ging of dat ik niet nog even wilde liggen. Maar ik voelde me bijzonder goed, dus let's go. Onderweg naar huis merkte ik wel dat er best wel wat vocht in mijn borsten zat, met name de linker. Ik heb een vriendin geappt die afgelopen november door dr. Franken is geopereerd, om te vragen hoe dat bij haar was. Zij zei ook dat er bij haar wat vocht in zat en dat dat vanzelf langzaam weer weggaat, maar dat het wel soms even kan duren. Dus moeten we maar weer geduld hebben. 

 

Vannacht redelijk goed geslapen, ondanks het gesnurk van mijn verkouden lieveling. 

Merk wel dat ik stijver/strammer ben dan gister en dat ik nu wel iets meer pijn heb. Maar als ik me gewoon een beetje rustig houdt, gaat het best oké. Mijn vriend is deze week nog thuis om een beetje voor me te zorgen en dat is ook echt wel nodig, want ik kan mezelf nog niet eens fatsoenlijk aankleden. Zelf ben ik in totaal 2 weken vrij. Hopelijk kan ik dan weer aan het werk. Het scheelt dat ik lichamelijk niet echt een zwaar beroep heb (doktersassistente in huisartsenpraktijk).

Daarstraks tijdens het omkleden werd ik even een beetje onwel. Op het moment dat ik mijn bh even uit had gedaan om foto's te nemen, werd ik heel licht in mijn hoofd. Mijn vriend heeft dus snel een foto gemaakt en me weer aangekleed, zodat ik kon gaan liggen. Daarna geen last meer gehad. 

 

Ik ben voornemens om elke week, zoals de meesten hier, een foto te maken om de voortgang bij te houden. Mochten jullie er interesse in hebben, dan kan ik je toegang geven tot mijn album. Ik had tubulaire borsten en ik weet dat er een aantal vrouwen zijn die dat ook hebben. Hoop dat juliie er wat aan hebben.

Bij vragen, stuur me een berichtje of reageer onder deze post. 

 

Liefs,

 

Mevrouw1987

[Jesssi]

Ooooh je bent al geweest! Had ik moeten weten, dan had ik je zeker Suc6 gewenst!

 

gefeliciteerd meis! Geniet ervan joehoeoeoeo! En stuur gerust pb als jij een vraag hebt!  xx

[MenM]

Zo wat een mooi verslag. Duidelijk en helder. Ik wens je een heel goed herstel toe! Ik heb je foto’s net gezien. Volgens mij staan ze openbaar. Dus daar ‘moet’ je nog even achteraan, omdat je schreef dat als er interesse om mee te kijken je toe kan voegen.

Lijkt me wel pijnlijker hoor met je tepelhof verkleining. Ziet er indrukwekkend uit? Wordt allemaal prachtig! Houd jezelf rustig?

Mocht je ooit in Indonesië komen, dan sta je er mooi bij in je bikini? Grappige bijkomstigheid, wij gaan dit jaar naar Bali, super veel zin in, nog nooit geweest? 

[Mevrouw1987]

Hoi MenM,

Bedankt voor je berichtje! Ik zie nu ook dat mijn album openbaar staat, maar laat het maar zo. Ik denk dat ik een redelijk bijzonder gevalletje ben, dus hoop dat er meiden zijn die er wat aan hebben.

Wat leuk dat jullie naar Bali gaan. Ik ben er gister ook even langs gevlogen ?.

Het is vandaag wel iets zwaarder dan gister wat pijn betreft, maar heb er alle vertrouwen in dat dat goed komt. 

 

Groetjes!

[Kimmi]

Ziet er al goed uit!!!succes met herstel!!

[MenM]

5 uur geleden, Mevrouw1987 zei:

Hoi MenM,

Bedankt voor je berichtje! Ik zie nu ook dat mijn album openbaar staat, maar laat het maar zo. Ik denk dat ik een redelijk bijzonder gevalletje ben, dus hoop dat er meiden zijn die er wat aan hebben.

Wat leuk dat jullie naar Bali gaan. Ik ben er gister ook even langs gevlogen ?.

Het is vandaag wel iets zwaarder dan gister wat pijn betreft, maar heb er alle vertrouwen in dat dat goed komt. 

 

Groetjes!

De eerste 4dagen zijn meestal het vervelendst. Dus niet zo gek dat het vandaag zwaarder is dan gister. Goed komt het zeker! 

[Mtvo]

11 uur geleden, Mevrouw1987 zei:

Hoi allemaal,

 

Tijd voor mijn operatieverslag, want gister was de grote dag!

Ik moest om 12.30 uur in Waalre zijn waar het operatiecentrum van de ATS-kliniek staat. Ik werd ontvangen door de gastvrouw en we namen nog een aantal formaliteiten door. Hierna moest ik nog een half uurtje wachten, omdat ze iedereen iets vroeger afspreken i.v.m. mogelijke files of vertraging onderweg. Aangezien wij in Den Bosch wonen, waren we binnen een half uur in Waalre (wat net voorbij Eindhoven ligt). Ik was inmiddels best een beetje gespannen, waardoor het wachten heel lang leek te duren. Gelukkig heb ik op de relaxte bank een beetje tegen mijn vriend aangehangen en een spelletje op mijn telefoon gespeeld.

 

Op het moment dat ze me kwamen halen, moest ik afscheid nemen van mijn vriend, want die mocht er niet bij het aftekenen en het gesprek met de arts en anesthesioloog zijn. Ik werd meegenomen door de gastvrouw, die eerst nog de 'voor-foto's' nam. Ik werd in een lekkere fluffy badjas gehesen, kreeg een paar slippertjes en een mooie operatiemuts. Hierna kwam dr. Franken de kamer in en namen we allereerst alle details van de operatie nog eens door. Ik heb tubulaire borsten, dus het zou net even een andere operatie worden dan de doorsnee borstvergroting.

Het is een heel papierwerk kan ik je zeggen en je moet wel honderd keer je naam, geboortedatum en de soort operatie die je krijgt opnoemen. Check, check, dubbelcheck zeg maar. Toen dat eenmaal gedaan was, heeft dr. Franken me afgetekend. Ik kan je vertellen dat dat ook een heel kunstwerk geworden is. Overal strepen en stippellijntjes, puur bedoeld om er voor te zorgen dat de arts zijn werk met meer precisie kan uitvoeren. 

 

Hierna nam dr. Franken me mee naar de operatiekamer, waar een klein operatieteam op me stond te wachten. De operatiekamer was niet supergroot en iedereen maakte meteen een klein praatje, waardoor ik me erg op mijn gemak voelde. De anesthesioloog, een wat oudere, lieve man, had ik 2 weken daarvoor al een keer aan de telefoon gehad om wat dingen m.b.t. mijn gezondheid door te nemen. Ik heb om mijn 18e namelijk een spontane klaplong gehad en daar wilde hij wat dingen over weten, zodat hij daar wellicht rekening mee moest houden tijdens de operatie. Het was echt eens schat van een man en terwijl hij met mij aan het praten was (ik lag inmiddels al op de operatiebank, want een tafel kan ik het echt niet noemen), prikte de assistent-anesthesioloog mijn infuus. Dat was hetgeen waar ik het meest tegen op had gezien, want toen ik aan mijn klaplong werd geopereerd hebben ze me wel drie keer misgeprikt en dat was echt pijnlijk. Deze assistent was echter zeer kundig en ik voelde er helemaal niets van.

Allereerst kreeg ik via het infuus een antibiotica toegediend, dat is om er voor te zorgen dat je geen wondinfectie of infectie aan je borsten krijgt. Daarna vroeg de anesthesioloog of dat ik een fijne droom wilde hebben en waar ik graag naar toe zou willen gaan in dromenland. Ik vertelde dat ik dacht aan de reis naar Indonesië die voor volgend jaar op de planning staat. Mijn vader is daar geboren en ik wil daar graag een keer heen. Voordat ik verder kon vertellen, voelde ik mezelf heel rustig wegzakken en het laatste dat ik zag was het kapje dat over mijn neus en mond kwam. 

 

Rond half 5 werd ik wakker op de recovery. In het begin nog een klein beetje suffig, maar al snel weer goed helder. Ik had het gevoel heerlijk geslapen te hebben en had verder nergens last van. De verpleegster kwam even vragen hoe het ging en bood me wat water aan. Nou, dat heb ik in 2 teugen opgedronken, want ik had alleen om 10.00 uur een klein bekertje water mogen drinken, dus mijn mond was gortdroog. Ik vernam dat de operatie goed gegaan was en dat dr. Franken en de anesthesioloog zo nog even bij me kwamen. Ik heb lekker een beetje rond me heen gekeken, maar had mijn bril niet bij de hand (lenzen moest ik natuurlijk uit doen voor de operatie). Dus ik zag alles heel blurry, haha. Ik kon nog net op de klok lezen hoe laat het was en kon net ontcijferen op de monitor achter me wat mijn bloeddruk en polsslag waren. Bloeddruk bleef rond de 90/60 en dat vinden ze te laag om naar huis te mogen, ook al voelde ik me kiplekker. Ik kreeg dus een zakje met vulmiddel in mijn infuus, zodat mijn bovendruk in ieder geval boven de 100 zou zijn. Dr. Franken kwam aan mijn bed en vertelde dat de operatie goed gegaan was, dat ik wel wat bloederig was geweest, dus ik moest goed alert blijven op nabloedingen. Een drain was uiteindelijk niet nodig geweest. Hij heeft een incisie om beide tepelhoven gemaakt, deze verkleint (dus wat huid weggenomen) en daarna via deze incisie ook de implantaten ingebracht. 

Daarna kwam de anesthesioloog om te vragen hoe ik me voelde en of de reis naar Java naar wens was geweest.  

Hij vond dat ik goed wakker was en helder uit mijn ogen keek. Ze wensten me allebei het beste en gingen naar huis, want het was inmiddels na 5 uur. 

 

De verpleegsters gaven me wat te eten en nog wat te drinken. Hierna hebben ze me geholpen met aankleden en kreeg ik dus ook de bh aan. Hiervoor moest eerst het drukverband doorgeknipt worden wat na de operatie aangebracht was. Ik kreeg een spiegel in mijn handen en kon voor het eerst mijn nieuwe borsten bekijken. Het formaat was echt gelijk perfect. Het zag er natuurlijk nog een beetje messy uit met pleisters rondom mijn tepels en wat blauwe plekken tussen mijn borsten, maar ik was al erg tevreden met hoe het eruit zag. 

BH-tje aan, kleren aan en hop gaan. Dacht ik.. ik moest alleen per se geplast hebben voor ik mocht gaan. Het wandelingetje naar de wc was een beetje gek. Voelde me goed, alleen een beetje alsof ik op watten liep. Heel gek.

Ik had mijn fitnessbroek aan en die zit wat strak dus die kreeg ik nu zelf niet meer omlaag en omhoog, dus mijn vriend heeft me weer helpen aankleden haha. Voelde me net zo'n invalide. ?

Toen dat gebeurd was, kreeg ik nog wat uitleg over de pijnstillers, de do's en don'ts na zo'n operatie en toen mocht ik gaan. Ze hebben me wel 10 keer gevraagd of het echt wel ging of dat ik niet nog even wilde liggen. Maar ik voelde me bijzonder goed, dus let's go. Onderweg naar huis merkte ik wel dat er best wel wat vocht in mijn borsten zat, met name de linker. Ik heb een vriendin geappt die afgelopen november door dr. Franken is geopereerd, om te vragen hoe dat bij haar was. Zij zei ook dat er bij haar wat vocht in zat en dat dat vanzelf langzaam weer weggaat, maar dat het wel soms even kan duren. Dus moeten we maar weer geduld hebben. 

 

Vannacht redelijk goed geslapen, ondanks het gesnurk van mijn verkouden lieveling. 

Merk wel dat ik stijver/strammer ben dan gister en dat ik nu wel iets meer pijn heb. Maar als ik me gewoon een beetje rustig houdt, gaat het best oké. Mijn vriend is deze week nog thuis om een beetje voor me te zorgen en dat is ook echt wel nodig, want ik kan mezelf nog niet eens fatsoenlijk aankleden. Zelf ben ik in totaal 2 weken vrij. Hopelijk kan ik dan weer aan het werk. Het scheelt dat ik lichamelijk niet echt een zwaar beroep heb (doktersassistente in huisartsenpraktijk).

Daarstraks tijdens het omkleden werd ik even een beetje onwel. Op het moment dat ik mijn bh even uit had gedaan om foto's te nemen, werd ik heel licht in mijn hoofd. Mijn vriend heeft dus snel een foto gemaakt en me weer aangekleed, zodat ik kon gaan liggen. Daarna geen last meer gehad. 

 

Ik ben voornemens om elke week, zoals de meesten hier, een foto te maken om de voortgang bij te houden. Mochten jullie er interesse in hebben, dan kan ik je toegang geven tot mijn album. Ik had tubulaire borsten en ik weet dat er een aantal vrouwen zijn die dat ook hebben. Hoop dat juliie er wat aan hebben.

Bij vragen, stuur me een berichtje of reageer onder deze post. 

 

Liefs,

 

Mevrouw1987

 

Van harte gefeliciteerd met je prachtige borsten, zag jouw foto al voorbijkomen   (het staat dus niet in een privéalbum!!!). Wat een mooi en duidelijk verslag heb jij geschreven, hier zullen meer vrouwen (zeker in een vergelijkbare situatie) iets aan hebben. Ik wens jou een goed herstel, met een aantal dagen voel jij je vast een stuk beter. Voor nu, pak je rust en laat je maar lekker vertroetelen!  

 

Liefs,

M

[Merel]

@Mevrouw1987 ik heb ook even in je album gespiekt en wat zijn ze al mooi! En wat heb je een fijn en duidelijk verslag geschreven. Leuk dat we zo vlak na elkaar geopereerd zijn, kunnen we een beetje vergelijken. Ik heb mijn verslag ook echt net klaar

Nu lekker rustig aan doen meid en ik wens je een goed herstel!

Liefs, Merel