Jolene Geplaatst augustus 7, 2018 Share Geplaatst augustus 7, 2018 Ik ga even mijn bwc verhaal met jullie delen. Niet om medelijden (het kan echt wel erger), maar om te zeggen dat je echt naar je lichaam moet luisteren!! Ik ben Jolene. Een 32 jarige jonge moeder van een pracht dochter Destiny (10 jaar). Ik mag ook al 16 jaar samen zijn met haar papa. Net 23 was ik toen ik beviel en dat had wat sporen achter gelaten. Met zo'n 94kg een week voor bevallen, was ik 34kg zwaarder dan normaal. Omdat niets hielp heb ik een buikwandcorrectie gehad. Mijn buik was bij 1.68 en 73kg 104cm omtrek. Overal maat S maar op mn buik maat L. Na 3 klinieken bezocht te hebben heb ik me laten helpen in het Bravis ziekenhuis. Fijne arts, rustige man. 6 juni 2010 werd ik met gigantisch pijnlijke spierpijn wakker. Oja... das waar, mn buik. Mn buik! Weg! Ik kon wel janken van blijdschap maar was zo van de wereld dat ik weer in slaap viel. Mn man, dochtertje en moeder waren op visite. Maar erg aanwezig was ik niet. Misselijk... blegh! Zal de narcose wel zijn dacht ik dus na een maagtabletje viel ik weer in slaap. 'S ochtends kwamen de pijnstillers en het ontbijt waar ik nog misselijker van werd. Na het bezoek van de arts en het verwijderen van de drains (geen druppel meer eruit) mocht ik naar huis. Op een ziekenhuisbed in de woonkamer. Zo half slapend, half wakker een beetje naar de tv staren. Ik bekeek mijn buik en het eerste wat ik dacht was; zo... heel fijn. Niet blauw en een platte buik. Yess! Weliswaar in standje Quasimodo, maar hoorde er allemaal bij. Een paar dagen was ik al niet echt lekker en ik was een beetje ongerust. Overgeven is niet grappig als je buikspieren opnieuw vast zijn gezet. Jezus, what the hell gewoon. Zoveel pijn!! Met 3 kussens drukkend op mn buik dacht ik na iedere keer spugen dat er een andere spier afscheurde. Belde naar de poli en nog naar de spoed, maar het hoorde er allemaal bij. Bij de 16e keer vond de poli mevrouw dat het wel vreemd was dat ik me nog zo voelde. Ik mocht immers alles op buik/borst hoogte al weer afstoffen enz. Sorry? Maar volgens mij begrijpt u niet hoe ik me voel. Maar ok... pilletje erin voor de misselijkheid en slapen. Om 4 uur kwam mijn man uit bed om te gaan werken en toen ik op mn buikband keek zag ik een klein vlekje. Ook dit hoorde erbij zei de man van de spoed. Maar toen ik opnieuw wakker werd om 7.00u en met een zeiknatte buikband maa weer een keertje belde, vond hij het toch wel nodig om me te laten komen. Nou, goh... wat een verrassing! Manlief boven in het land aan het werken, dus mijn moeder stond al snel voor de deur. Op een bedje op de SEH kwam een jonge arts om me te helpen en omdat hij eens goed wilde kijken of er geen kleine ontsteking zat trok hij mn hechtpleister eraf. Nou vriend... daar heb je je 'kleine' ontsteking. 1 liter groene pus kwam uit mn buik gutsen. Ja meneer de dokter. Daar sta je dan met 2 (10x10) gaasjes. Prullenzakken en (hand?)doeken waren niet aan te slepen. En hoe minder het pus werd hoe meer kleur ik weer in mn gezicht kreeg (zei mn moeder al ruig en boterham etend) En daardoor was het eerste wat ik zei.... zo, en nou wil ik eten!! Ik had ondertussen al 3 dagen bijna niks binnen gekregen. Om het spugen tegen te gaan en ik zat vol. Echt vol! Alsof ik een 6 gangen diner gedwongen had moeten eten. Nou, daar had ik ergens wel een beetje gelijk haha. Dus... eten!! Maar de verpleegster vond het toch wel even nodig om het pus van mn kruin en mn voeten af te wassen. Van top tot teen. Letterlijk alles zat onder. Want ja, ze kon me natuurlijk toch niet zo naar de afdeling brengen. Afdeling? Hoezo afdeling?? Ik zo goedgelovig dat ik dacht dat ik gewoon naar huis mocht. Dat werd omgezet naar 4 dagen privekamertje in het zh. En wat voelde ik me klote zeg. Huilend belde ik mn moeder. Wat heb ik gedaan? Waarom moest ik dit nou persee. Alle doom senario's gingen door mn hoofd.... ik heb me echt heel verdrietig en ellendig gevoeld. Iedere dag kwamen de verpleegsters mn wond van binnen spoelen. Wat een verschrikking. Ik wilde het zelf doen. Zij deden me soms (onbewust) zeer. Schraapten met dat tuitje, van de fles met 'water', zo langs mn buikwand. Ik was er zo klaar mee!! De 3e dag vroeg ik in de avond aan mn favo verpleegster of ik het echt niet zelf mocht proberen en ze vond het prima, maar wilde er wel de eerste paar keer bij zijn. Super mens!! Ik moest me overdag om de 2 uur spoelen. En 's nachts 1keertje. De volgende morgen mocht ik naar huis. Spoelen kon ik goed zelf, dus voor een weeshuis aan flesjes 'water' , gaasjes, tape enz mee gekregen. En vanaf dat moment ging het genezen wat beter. Ik ben ook echt wel overtuigd dat je eigen omgeving mee helpt aan het genezingsproces. Ik liep weer wat rechter en kon eindelijk wat ondernemen in huis. Beetje prullen, beetje poetsen. Mijn hemel, wat hield ik toen van poetsen haha! De dagen verstreken zonder problemen en iedere dag ging mn wond wat verder dicht. Ik begon weer met autorijden. 2 gaasjes op de wond. Fleece dekentje tussen mn buik en broek en een kussen onder mn gordel. Zo, die flikte ik hem toch ff! Genezen ging sneller dan ik dacht maar wat was mn litteken lelijk. Alsof de ratten er aan gevreten hadden. Een litteken correctie had ik dan ook tegoed. Maar die sloeg ik mooi af. Dikke vinger he. Weer al die ellende zeker? Nee bedankt. Moet er wel bij zeggen dat littekens me niet zo veel doen. Hoort vaak bij een deel uit je leven (uitzonderingen daargelaten) en deze hoorde vanaf nu bij mij. Mn buik was er toch af? Dat was voor mij het belangrijkste. Tot zo'n 2 jaar daarna. Mn buik kwam terug. Hoe dan? Weer onder het mes? Dat litteken had iklaten schieten, maar die buik moet en zal eraf! Mn moeder mee naar het zh en waarschijnlijk goed geweest ook, want mn pc wilde er niks van weten. Bijna brak ik heel de tent af. En toen gaf hij toe. Een nieuwe bwc. Dezelfde eigenlijk. Maar... met 2 nachten opname. Goh, zou hij hem nijpen? Met 0,0 zenuwen ging ik de ok in. En ik werd heel blij wakker. Ik voelde me echt 100x beter dan de 1e x Ik had honger en energie. En niet misselijk!! Halleluja! Na 3 dagen mocht ik krom naar huis. En vanaf het moment dat ik thuis kwam voelde ik me genezen. Ik liep sneller recht. Voelde me goed. Binnen 2 weken deed ik de lichte dagelijkse dingen gewoon weer. Heerlijk. Dat litteken is hersteld. Nog geen schoonheids prijsje waard hoor, maar ja... na die eerste x was ik de moeilijkste niet meer haha. Ondanks deze shitty ervaring raad ik iedereen een bwc aan als het echt een chronische last is. Fysiek maar vooral mentaal. Ik zou het zo weer doen. Ik hoop dat jullie mn verhaal uit hebben kunnen zitten. En hoop dat er ooit iemand iets aan heeft. Luister naar je lichaam en gevoel!!! En laat je niet afschepen zoals ik de eerste keer heb laten gebeuren Link naar reactie Delen op andere sites More sharing options...
Angelice Geplaatst augustus 12, 2018 Share Geplaatst augustus 12, 2018 Wauw @Jolene, Wat een verhaal seg! Net nu ik morgen een afspraak heb bij de chirurg om een datum vast te leggen voor mijn borstlift en bwc... Heb men rondje bij de chirurgen al een paar maanden geleden gedaan, maar nu heb ik gekozen en ga ik ervoor gaan! Lichamelijk heb ik een beetje dezelfde situatie als jij denk ik... 35 jaar, 1,67cm en 3kg, maar een buik om u tegen te zeggen! Alle kleding die ik koop is in functie van mijn buik en borsten. Ik ben precies altijd een blokje, voel me helemaal niet mooi... Ook al heb k een man die me al 13 jaar doodgraag ziet... On 8/7/2018 at 11:27 AM, Jolene said: Ondanks deze shitty ervaring raad ik iedereen een bwc aan als het echt een chronische last is. Fysiek maar vooral mentaal. Hier put ik enorm veel kracht uit... dit was exact wat ik moest lezen vandaag! Bedankt voor je verhaal en nog veel sterkte met het herstel! Angelice Link naar reactie Delen op andere sites More sharing options...
Jolene Geplaatst augustus 13, 2018 Auteur Share Geplaatst augustus 13, 2018 12 uur geleden zei Angelice: Wauw @Jolene, Wat een verhaal seg! Net nu ik morgen een afspraak heb bij de chirurg om een datum vast te leggen voor mijn borstlift en bwc... Heb men rondje bij de chirurgen al een paar maanden geleden gedaan, maar nu heb ik gekozen en ga ik ervoor gaan! Lichamelijk heb ik een beetje dezelfde situatie als jij denk ik... 35 jaar, 1,67cm en 3kg, maar een buik om u tegen te zeggen! Alle kleding die ik koop is in functie van mijn buik en borsten. Ik ben precies altijd een blokje, voel me helemaal niet mooi... Ook al heb k een man die me al 13 jaar doodgraag ziet... Hier put ik enorm veel kracht uit... dit was exact wat ik moest lezen vandaag! Bedankt voor je verhaal en nog veel sterkte met het herstel! Angelice Heel veel succes met de operaties. Ik hoop dat je er iets over plaatst en ik je kan volgen. Ben heel erg benieuwd naar jouw ervaring. Hoewel ik op dat moment anders dacht voelt het als een bevrijding dat mn buik eraf is. En wat ik al zei... ik zou het zo weer doen. Blij dat je iets aan mn verhaal hebt gehad. Link naar reactie Delen op andere sites More sharing options...
Angelice Geplaatst augustus 13, 2018 Share Geplaatst augustus 13, 2018 Voila! Op 5 oktober is het zover Spannend Het aftellen kan beginnen Ja, misschien kan ik er wel iets over posten zodat andere mensen er ook iets aan hebben... Binnenkort een paar "before" foto's laten maken door men ventje... Maar of ik die ook wil delen... daar ben ik nog niet zo uit Hoop dat mijn eindgevoel na een paar weken positief gaan zijn... het ging toch een 4 tot 5 maanden duren voor ik het eindresultaat van men buik ga zien dus ik ga nog wat geduld moeten hebben Voor men borsten stelde hij een Lejour borstlift voor. Het ging misschien een klein ankertje worden, maar dat was niet de bedoeling. Ik ging volgens hem een hele andere vrouw worden Nou daar teken ik voor! Nu nog snel een mailtje sturen naar onze hospitalisatieverzekering om te kijken of er iets van mijn ziekenhuisopname van 2 dagen gedekt is... maar daar zal ik maar niet al teveel op hopen Groetjes, Angelice Link naar reactie Delen op andere sites More sharing options...
Jolene Geplaatst augustus 14, 2018 Auteur Share Geplaatst augustus 14, 2018 Op 13-8-2018 om 21:53 zei Angelice: Voila! Op 5 oktober is het zover Spannend Het aftellen kan beginnen Ja, misschien kan ik er wel iets over posten zodat andere mensen er ook iets aan hebben... Binnenkort een paar "before" foto's laten maken door men ventje... Maar of ik die ook wil delen... daar ben ik nog niet zo uit Hoop dat mijn eindgevoel na een paar weken positief gaan zijn... het ging toch een 4 tot 5 maanden duren voor ik het eindresultaat van men buik ga zien dus ik ga nog wat geduld moeten hebben Voor men borsten stelde hij een Lejour borstlift voor. Het ging misschien een klein ankertje worden, maar dat was niet de bedoeling. Ik ging volgens hem een hele andere vrouw worden Nou daar teken ik voor! Nu nog snel een mailtje sturen naar onze hospitalisatieverzekering om te kijken of er iets van mijn ziekenhuisopname van 2 dagen gedekt is... maar daar zal ik maar niet al teveel op hopen Groetjes, Angelice Oh wat goed! Gefeliciteerd! Doei doei buikkie Ik zou zeggen... gooi je hele verhaal hier op het forum. Het doet je (onbewust) goed om het van je af te schrijven. Klinkt wat dramatisch misschien, maar ik had het jaren geleden al moeten delen. Trust me Ik ga je zeker volgen. Spannend!!! Link naar reactie Delen op andere sites More sharing options...
Twinmom Geplaatst september 7, 2018 Share Geplaatst september 7, 2018 Jeetje, wat een verhaal. Bizar verschil ook tussen de eerste en tweede keer. Ik laat 11 dec mijn bwc uitvoeren Link naar reactie Delen op andere sites More sharing options...
Jolene Geplaatst september 9, 2018 Auteur Share Geplaatst september 9, 2018 Op 7-9-2018 om 23:54 zei Twinmom: Jeetje, wat een verhaal. Bizar verschil ook tussen de eerste en tweede keer. Ik laat 11 dec mijn bwc uitvoeren Tja... zeker verschil haha. Spannend he!! Waar ga je? Xxx Link naar reactie Delen op andere sites More sharing options...
Twinmom Geplaatst september 13, 2018 Share Geplaatst september 13, 2018 Op 9-9-2018 om 07:54 zei Jolene: Tja... zeker verschil haha. Spannend he!! Waar ga je? Xxx Bij de Velthuis kliniek :-) Link naar reactie Delen op andere sites More sharing options...
Jolene Geplaatst september 14, 2018 Auteur Share Geplaatst september 14, 2018 13 uur geleden zei Twinmom: Bij de Velthuis kliniek :-) Spannend zeg hihi... weg dr mee Link naar reactie Delen op andere sites More sharing options...
Aanbevolen berichten
Gearchiveerd
Dit topic is nu gearchiveerd en gesloten voor verdere reacties.