Naomo : 23 maart 2018 : Dr. Hartman : Elizabeth ziekenhuis

[Dbi]

Op 1-3-2018 om 16:43 zei Naomo:

Xxx

Hi! Ik ben 1.63 weeg 53 kg. Maat 36 of s en broek 26. Ben van a naar c gegaan. Nu inmiddels 6 weken p.o. en alles gaat gewoon relaxed! 

[Naomo]

Hoi hoi iederwen!

 

Ik ben net teruggekomen van de aanmeting. Ik heb gekozen voor de 375 cc anatomische prothesen. De breedte is 12.5 cm en 11 cm hoog geloof ik ( weet het niet meer zeker) en een projectie van 6. Op welke manier ze geplaatst gaan worden is nog even een vraag, de chirurg zei namelijk dat hij liever van de borstspier afblijft ondanks dat ik zo weinig borstvorming heb. Hij ging het nog even met collega's bespreken en ik zou het voor de operatie horen.

 

Ik ben in ieder geval heel blij met mijn keuze! Bij het passen vond ik het al prachtig!!!

 

Jeeeeeej

[Naomo]

Mijn operatieverslag...

 

Vrijdag 23 maart was het eindelijk zo ver. Ik had er echt zo'n zin in! Ik moest me om 10 uur melden en ik zou tegen 12en geopereerd worden. Vind het zo raar dat je altijd zo vroeg moet melden, heb dus daar 2uur op bed gelegen. Het liep wat uit. Om 12:10 werd er pas begonnen aan de voorbereiding. Ik kreeg een trombosespuitje en smeltparacetamol (damn wat een gore structuur. Geef mij maar gewone paracetamol) ik werd naar de voorbereiding gereden waar ik een infuus kreeg en de PC nog even langskwam. Het wordt toch dual plane en niet achter de klier. Hij heeft de boel afgetekend en heb daar zeker nog een uur gelegen. Niet leuk maarja, ik was gelukkig niet zenuwachtig. 

 

Ik werd rond 1300 naar de ok gereden en daar werd de bloeddruk en hartslag gemeten. 130/80, saturatie 99% en pols van 90. Heel rustig ging ik de narcose in. Toen ik wakker werd hoorde ik een vrouwenstem; ga eens even op je rug liggen zei ze. Ik was dus stiekem al op mijn zij gaan liggen. Ik had wel pijn toen ik wakker werd en kreeg pijnstilling. Het was geloof ik een uur of half 4. Na 10 minuten mocht ik al van de verkoeverkamer af. Ik had daar blijkbaar al een half uur gelegen. Mijn ouders zaten al te wachten op mij en het eerste wat ik wilde was mijn piercing terug in. Gelukkig kon dat nog! Tongpiercingings groeien snel dicht. 

 

Ik had niet echt pijn maar voelde wel veel druk, ademen was soms lastig en dus praten ook, maar ik voelde me wel goed. Ik had 2 drains gekregen die het wondvocht zouden afvoeren. Nadat de verpleging met de volgende dosis pijnstillers kwam rond 1700 werd de pijn veel minder en kwam de pc vertellen dat alles goed was verlopen, hij had alleen wel wat moeite met het inbrengen. Ik moest ook die nacht blijven vanwege de drains en het vele wondvocht dat ik verloor. Ik had gek genoeg nog geen bh aan, waren ze vergeten blijkbaar. Kreeg dus pas rond half 6 de bh aan.

 

Ik ging naar de wc en vond de bh eigenlijk wel fijn zitten. Het aandoen deed wel wat pijn. Terug van de wc begon ik te zweten, voelde mn bloeddruk dalen (heb vaker een flauwte gehad, dus herkende de voortekenen). Ik moest wat eten, maar lukte niet. Wel wat gedronken maar ik was ontzettend misselijk, moest niet denken aan eten hoor. Bah. De pijn werd steeds minder en dat was echt heel fijn. Tegen 10 uur nog een keer naar de wc gegaan waar het de verpleegkundige man opviel dat een borst toch was gaan zwellen. Ik kwam terug en kreeg dezelfde klachten als de eerste keer dat ik naar het toilet ging; zweten, duizeligheid en nu wel overgeven erbij. Toen dat eruit was was de misselijkheid ook weg.

 

Hij masseerde de borst wat om te kijken of de drains wel liepen en dat was zo. Ik zag het vocht afvloeien terwijl hij druk uitoefende op de borst. Ik werd er bang van, voor een nabloeding. e hebben me de hele nacht goed in de gaten gehouden en dachten aan een bloedstolseltje voor de drain waardoor hij minder afliep. Niks ernstig en hoefde me niet druk te maken (ik ben een ongelooflijk pieker, dus dat lukte me niet echt). Hij zei dat ik waarschijnlijk met de drains naar huis zou gaan. De nacht doorgekomen met hazenslaapjes van een paar uurtjes. De nachtdienst was meerdere keren komen kijken maar volgens haar sliep ik steeds.

 

De dag erna was ik nogsteeds misselijk en wilde ik absoluut niks eten. Maar eerder mocht ik niet naar huis, dus tegen 1100 tocg een droge beschuit en bouillon met pijn en moeite naar binnen gepropt. Van pijn of iets was bijna geen sprake. Ik had nauwlijks pijn.

 

Eenmaal thuis wel een boterham op, en weer normaal gaan drinken. Met de pijnstillers is het allemaal goed te doen. De dag afgewisseld zittend/liggend en ook nog wat dutjes gedaan. Wat proberen te knabbelen wat veeeel de veel was voor mn maag met als gevolg misselijkheid. Niet fijn. Dus uiteindelijk ook geen avondeten op.. rond 2215 ben ik naar bed gegaan en viel vrijwel meteen in een diepe slaap (ik ben een rugslaper, yeah!). 1x in de nacht wakker geweest, daarna tegen 8u weer om te plassen en medicatie in te nemen en daarna pas weer tegen half 12. 

 

Ik houd de drains de hele dag in de gaten. Merk echt dat het me verontrust dat ik zoveel verlies, wat als dat allemaal in de borst bleef?? Had ik dan misschien wel meer pijn gehad? Eigenlijk mogen de drains er morgen uit maar ik geloof niet dat ik 20cc ga halen.  Er zit nu zeker al 100 ml aan een kant in en 50 ml aan de andere. Het is helderrood, lijkt op bloed maar dan veel dunner. Het benauwd me dat ik zo blijf produceren..

 

Ik hou ook mn tempratuur goed in de gaten. Net de spoedeisende hulp gebeld omdat mijn lichaamstempratuur even omhoog schoot naar de 38.1 terwijl ik me niet ziek voel, beroerd voel, of pijn heb alles behalve zelfs.. mocht de temp boven de 38.5 komen moet ik langskomen, maar gelukkig begint de temp weer te zakken richting 37.9

 

Hoe zit jullie tempratuur? Zijn er andere dames die dit ook hebben en zich net als ik ook zorgen maken? De wonden zijn overigens helemaal droog, er komt geen vocht/pus of iets dergelijks uit de wonden of langs de insteekopening van de drains. Wel zijn ze nog wat hard. 

 

Wie oh wie helpt mij van mijn pieker gedachtes af dat er iets niet goed zit? Lijkt me zo sterk... heluppp