Jessv : 23 februari 2018 : Dr. Verdonck : Belgian Breast Clinic

[Jessv]

Hey Iedereen,

 

Mijn datum ligt vast 23 februari, de zenuwen beginnen, en af en toe kan ik mezelf wel voor de kop slaan dat ik dit echt ga doen. Bij mijn consult bij Dokter Verdonck sprak hij dat er misschien een tepellift nodig zou zijn. Ik ben toen vergeten vragen waarom, maar iemand hier ervaring mee? Ben ook bij Mediclinic geweest en hier was er geen sprake van. Ik zou het graag bij één operatie houden. Morgen heb ik een tweede consult voor nog wat extra vragen te stellen maar wilde graag eens wat meningen horen.

[Jessv]

Gisteren was het zover D-day! Heel raar tot we effectief in de auto op weg gingen naar Diest had ik 0,0 zenuwen. Ik wilde dit al 17 jaar zo graag.

Mijn mama overleed 2 maanden geleden en eigenlijk was die gebeurtenis mee de aanzet dat ik besloot er voor te gaan. Haar overlijden kwam totaal onverwacht en veel te vroeg, het deed me beseffen dat het leven te kort is om ongelukkig rond te lopen.

En dus nam ik gisteren stipt om 10u plaats in de wachtzaal van de Belgian Breast Clinic. De wachtzaal was gevuld met 2 mannen die duidelijk op hun vrouw/vriendin aan het wachten waren en een koppel dat na ons nog binnenkwam.

Eenmaal binnen duurde elke minuut dat ik moest wachten te lang:-)

uiteindelijk kwam de verpleger rond 11u mijn ophalen. Ik vond het wel spijtig dat mijn man niet mee mocht want de zenuwen namen nu toch de bovenhand.

De verpleger was supervriendelijk en informeerde me dat er eerst een infuus zou worden gestoken en foto's zouden worden genomen. Een warm dekentje en badjas lagen al klaar voor me. Ik verwittigde nog even dat ik moeilijke aders had en toen hij besliste in mijn linkerhand te prikken wist ik al bijna dat het fout zou gaan. Spijtig genoeg kreeg ik gelijk, het infuus deed pijn, en mijn hand werd blauw. Infuus er dus terug uit en dan maar de ander kant proberen.

De verpleger was precies zelf wat teleurgesteld wat hij herhaalde toch dat het een goeie aders was.

 

Maar de tweede poging was goed raak en ik voelde er niets van. Een aantal minuten later kwam dokter Verdonck nog aftekenen en twijfelde ik nog steeds over het aantal CC. Hij raadde mij aan bij mijn eerste gedacht te blijven... maar toen hij weg was sloeg de twijfel opnieuw toe. Ik besluitloos? waar haal je dat;-)

 

Vervolgens kwam er een vrouw me halen om naar het operatie kwartier te gaan. Ik mocht op de tafel plaatsnemen en mijn armen openleggen. Daar dan toch beslist om voor de 295 cc te gaan. Nog even grappend tegen de anesthesist gezegd dat ik niet wilde wakker worden tijdens de operatie, en na 2x te ademen aan een maskertje was ik ver in dromenland.

 

Naar mijn gevoel werd ik een aantal minuten later al weer wakker, ingepakt en wel. Na een wandelingetje naar het toilet werd ik geholpen met aankleden en mocht ik al naar huis. Ik was wel behoorlijk misselijk en kan tot de vroege avond helemaal niets binnenhouden. Verder had ik ook last van spierpijn maar dat was eigenlijk heel goed te doen. De nacht viel ook goed mee, ik heb eigenlijk goed geslapen. Ik heb twee kindjes en normaal neem ik de meeste zorg op voor hen. Vannacht was de eerste maal ever dat mijn man voor hen in stond. Net deze nacht gaf mijn dochtertje van net een jaar over en kon ik haar niet troosten. Mijn hart brak en ook telkens ze mama zegt en haar armpjes naar me uitstrekt.

 

Ondertussen ben ik 24u PO en heb ik nu wat last van mijn littekens maar bovenal ben ik opnieuw misselijk... en dat is eigenlijk het grootste nadeel op dit moment.. Hopelijk betert het snel

 

Vele groetjes hopelijk heeft iemand iets aan mijn verslag