Krissieke : 30 januari 2018 : Dr. Nio : Park Kliniek

[Krissieke]

Hallo allemaal,

 

Ik zal me eens even voorstellen.  Je mag me Kris noemen. Ik ben een vrouw van 35 jaar oud. En heb 3 kids van 1, 2 en 3,5 jaar oud. Ik ben een vrouw die nooit wat te klagen heeft gehad boobies wise. Met mijn 1.58m, 52kg  en een mooie volle 70d. Ook een mooi sportief lijf.  

 

Totdat ik zoals voor velen herkenbaar zwanger werd en borstvoeding ging geven. Na 3 zwangerschappen 26 kilo aankomen en 20 kilo afvallen ben ik gewoon niet meer blij met mijn spiegelbeeld. 

Nu 58/59kg en een lege 75b/c. Als ik in de spiegel kijk zie ik een oude lelijke vrouw. Ja ik ben niet realistisch. Sommige zeggen dat ik er super goed uitzie, andere dat ze blij zouden zijn als ze er zo uitzien na 3 kids. Maar zo voelt het gewoon even niet. Mijn haren vallen bij bosjes uit. (Gelukkig van nature ook gezegend met een volle bos dus ja er zit nog een hoop maar is gewoon niet wat het is geweest) mijn gezicht lijkt ineens stukken gerimpelder (of is dat mijn eigen twisted fantasie). over me buik en boobies niet te beginnen. Dat laatste buikvet lijkt niet weg te sporten te krijgen en ondanks mijn gezondere eetpatroon zie ik alleen de kilos en cm verdwijnen op plekken waar wij vrouwen dat absoluut niet willen. Niks meer over van die mooie billen die ik tijdens zwangerschap had gekregen.  Maar goed het gaat hier over de boobs en de buik heb ik besloten gaat me nog op eigen houtje lukken. Tja de boobs, ja die hangen als slappe theezakken aan me lijf vast. Oke ik moet toegeven. Als ik voor de spiegel sta denk ik soms het valt echt allemaal reuze mee. Waar klaag ik over. Maar zie je het van opzij.... hmmm blehh. Oke. Dan buk je eens voorover na het douchen bijv. en dan bungelen ze daar van links naar rechts.  

En na een tijdje denk je gewoon ik ga er wat aan doen. 

 

Dus zo begon mijn zoektocht. Sorry voor het lange verhaal en voor wat nog komt.  Zoals velen ben ik me eerst gaan verdiepen in de mogelijkheden en heb ik eerst maandenlang stilzwijgend dit forum zitten lezen o.a. en veel wetenschappelijke studies en kliniekervaringenen, dokters reviews etc. 

 

Ik liep tegen verschillende dillema's aan.

1. lipofilling of niet. Ook een topic voor gestart geloof ik. Na 4 consulten besloten dit niet te doen omdat ik 2 a 3 behandelingen nodig had. Dit 3 x zo duur zou worden, de resultaten dan nog niet hetzelfde zou zijn als met bv en zelfs geen garantie op mooi blijvend resultaat van dit.

2. Lift of geen lift. De een zegt ik opereer alleen met lift. De ander oppert een lift maar wil ook zonder doen en nr 3 belooft mooie resultaten zonder lift. Ik heb besloten te gaan voor optie 3, geen lift.  (Zo erg hangen ze toch ook weer niet toch???? Zeg ik mezelf of vraag ik mezelf)

3. Siliconen of de monobloc hydrogel. Nou omdat ik toch al een piekeraar ben. Praktisch alle slechte ervaringen op svs forum gelezen heb over siliconen en deze me natuurlijk het meeste bijbleven. Besloten dat ik me toch beter voel bij de monobloc. 

4. Welke kliniek en welke dokter natuurlijk.

Nou ben begonnen met kliniekervaringen te lezen en dan alle reviews van bepaalde dokters die goed scoorden.  Ervaring meenemen van kennis die via Diana Gabriels is geholpen en tig consults plannen (dr. Don, Bergman, Diana Gabriels, Olvg. O ja tips en goede ervaringen op dit forum natuurlijk. 

 

Mochten hierover vragen zijn dan vraag me raak of stuur me pb

 

Met name door dit forum bij dr Nio terechtgekomen. (Ik wilde nog een extra mening over lift of geen lift) Ook dankzij dit forum begrepen dat de kosten stuk lager zijn als je via het olvg gaat ipv de kliniek in Rotterdam dus daar het consult gehad. We zijn uitgekomen op alleen een bv met 400 cc monobloc hydrogel prothesen voor de spier. Geen idee waar ik nu precies op ga uitkomen. @Desert-Rose enig idee wat dit gaat worden of hoe ik dit kan berekenen.

Hoe zit het btw als je nog beetje afvalt na je bv. Ik ben nml nog in afvallende lijn (laatste kilotjes)

 

Nu staat voor 30 januari al de datum gepland die overigens gaat plaatsvinden in de parkkliniek in rotterdam. En ik vind het nu wel heel spannend allemaal. Twijfel ook nog steeds over de maat maar dat lees je hier overal. Graag hoor ik jullie ervaringen en updates of plaats een reactie. Groetjes Kris uit Rotterdam 

[Pienn]

Hoi @Krissieke leuk te lezen dat je besloten hebt om ook te gaan voor een vergroting. Ik ben 3 nov ook geopereerd door dr. Nio in Parkkliniek. Ook heb ik 440 cc monobloc hydrogel. Ik benauwder blij met het eindresultaat. Dr. Nio is echt een hele goede chirurg!!!

[Krissieke]

Hi @Pienn leuk om te lezen dat je net en goed bent geopereerd door dezelfde dokter. Hoe is het herstel je bevallen. Was je alleen of had je hulp.  Lukt het redelijk snel/direct om voor jezelf te zorgen? Hoe snel voordat je je helemaal jezelf voelt fysiek en had het ook emotionele impact.  Vraag me ook af of de borsten direct erna als je eigen borsten aanvoelt of niet. Ja veel vragen haha ik had ze allemaal opgeschreveb en dacht ik vraag ze gewoon allemaal gelijk aan iemand.

 

Ik vind het heel spannend. Was eerst vooral bang voor elke mogelijke risicio en complicatie die er bestaat. Nu vooral voor het resultaat. Zoals of het niet te groot wordt en geen grote hangborst wordt.  Heel soms ga ik weer twijfelen of wel nodig is, immers ik heb nog borst en ze hangen niet zeer erg. Maar ja die gevoelens stuiteren alle kanten uit.  Denk dat ik een goede beslissing heb genomen op een goed gebaseerde research.

[Brown]

Hier bijna exact dezelfde situatie. 1.58 en 56kg, 2 kids (7 en 5) en nu lege 75B. 6 maart consult bij Dr. Nio in de parkkliniek. En wil ook voor de monobloc hydrogel gaan. 400cc of ietsje minder. Dus eigenlijk heb je niks aan mijn antwoord, maar ik wil je wel graag volgen. Hoe dit afloopt en resultaat enz. Succes! Spannend. 

[Gast B00bies]

Hoi @Krissieke 

 

Hoe is het gegaan? Is het uiteindelijk dual plane of voor de spier geworden en 370cc of 400cc? 

 

Ben benieuwd naar je verslagje! Maar doe nu maar vooral rustig aan, laat je verwennen en veel water en thee drinken. Succes met je herstel! xx

[Krissieke]

@Brown Leuk dat je me wilt volgen. Bij vragen of dergelijke mag je me altijd hier vragen of pb sturen. Ik ga straks een verslagje typen. 3 maart consult wat spannend. Nog een maandje wachten. Ik ben tot dusver super tevreden over Nio. Dus denk wel dat je je er goed bij gaat voelen.

 

@B00bies hey ik heb uiteindelijk 370 monobloc voor de spier gekregen. Ik heb ze alleen zonder bril en versuft gezien maar denk dat ze prachtig gaan worden. Als mijn moeder straks komt gaan we samen even kijken/voelen haha en foto maken.

 

Het is verder goed gegaan allemaal. Heb gister al half verslagje getypt. Straks aftypen en plaatsen. Op wat stuwingsgevoel, paar steken linkerborst en rugpijn na gaat eigenlijk gewoon super goed. Zo goed dat ik geneigd ben te doen alsof er niks aan de hand is maar dan merk je ineens dat je toch je rust nodig hebt want dan voel je wel ineens vanalles haha. Dus net terug na bed gekropen.

[Gast B00bies]

@Krissieke wat fijn dat je je al zo goed voelt! Kijk je wel uit dat je niet te veel doet of gaat doen. Hihi heel verstandig om in bed te gaan liggen.

 

Hihi spannend. Jij kan vast niet wachten totdat je moeder er is! 

 

xx 

[Krissieke]

OPERATIEVERSLAG:

ik verontschuldig mij alvast van te voren voor mijn langdradigheid.

 

 

NIGHT BEFORE 

In de avond voor de operatie nog tot half 1 snachts lopen schoonmaken. Alle bedjes verschoond, tig wasjes gedaan, vuilnis weggegooid, kamers anders ingedeeld zodat mijn moeder niet teveel last heeft van de kleine jantjes. (flat met 3 slaapkamers voor ons, de 3 kids en moeders voor een weekje) Om 24.00u nog even een brownie weggewerkt.

 

MOMENT OF THRUTH:

Smorgens ging de wekker om half 8. De 3 kids douchen en klaarmaken, mezelf klaarmaken, GEEN KOFFIE drinken zeg ik mezelf. Man treuzelt als een malle ( is gisteravond door zijn rug gegaan en heeft eigenlijk altijd wel iets wanneer er iets met mij is. Zo heb ik hem 3 zwangerschappen moeten steunen voor zijn rugpijnen en maagzuurtjes etc). Maar goed we dwalen af, waar was ik. O ja me mannetje laten opschieten. Chop chop. Eindelijk 10.00u zijn we weg. De kids wegbrengen, nog wat taakjes snel doen tussendoor en 5 voor half 12 kom ik zowaar voor de eerste keer ooit ergens op tijd aan.

Ik heb me aangemeld bij de receptie en mag gelijk door naar boven. In een 2persoons privekamer die ik vandaag helemaal voor mezelf heb, mogen ik en partner plaatsnemen.  Rond 12.00 het mooie OK pakje aan en me sokjes brrr heb altijd koude voeten. Dan komt Nio me een 5 minuten later nog even mooi beschilderen.... Ja wordt 370 monobloc. Met 400 of iets meer wordt de borst wel wat meer gelift maar ook dit gaat mooi worden verzekerd hij me. Ja we gaan mooi voor de spier doen want je hebt zat weefsel. Hoeveel vraag ik hem dan netjes nou ja zeker 3 cm. Je hebt mooie borsten ( hmm misschien dus toch helemaal geen bv nodig bedenk ik me maar alaaf). Zie intussen manlief vaak draaien met zijn ogen. Nio gaat daarna weg en even later rond half 1 wordt ik meegenomen door de lieve zuster na de pré/uitslaapkamer.

 

Pffff wat duurt dat lang. Voor mijn gevoel zit ik daar een dik uur gewoon te wachten totdat de dokter me komt halen. Ik heb geen bril op, vergeten mee te nemen, dus kan noch de klok noch iets anders zien. Ook geen phone meegenomen om me even bezig te houden. Eindelijk daar komen ze me halen. Oh nee, is alleen de anesthisist die zich komt voorstellen en een check doet. En jesus wat moet ik plassen. Hopelijk werken me bekkenspieren ook tijdens de narcose anders ben ik echt de sjaak.

 

Eindelijk dan om god weet hoe laat, komt dr Nio me dan toch nog halen en duwt mijn bedje de operatiekamer in. Hehe!! Daar nog even op het ander bedje klimmen in de OK. Door het infuus voel je de koude narcose door je aderen gaan en 1.2.3. inademen door maskertje en weg ben je. Ik had me voorgenomen te dromen van een relaxte vakantie op cuba met mooie boobs in prachtige bikini, maar ik droom helaas nooit datgene dat ik wil, a-fantasy noemt men dat.

 

Voor je gevoel wordt je 5 min later wakker en na even bij te komen vraag ik de zuster hoe lang ik er al lig. Nou nog net geen half uur dus ben vrij snel helder.

Ik voel me goed, beetje moe en suf maar niet misselijk noch pijnlijk. Mijn vriend had ik weggestuurd om nog snel een bh voor me te scoren want ik had me vergist en dacht de eerste dagen een compressievest te dragen en pas na een week de bh nodig te hebben (Stomme oen die ik ben lees ik ook als laatste de algemene behandeling op de site van de parkkliniek waarin dit stond en vergat ik wat er werkelijk in de mail stond die ik vorige week gelezen had). Nu kon ik alsnog een vest kopen daar, maar dat kost 90€ en is volgens Nio totaal overbodig, dus dan liever een hema bh van 2 tientjes. Ze bellen hem op om te vragen of hij er al is en hij is er in 5 min. Dus ik mag alvast terug naar mijn privekamertje en daar gaan ze deze bh aantrekken. Ik zie daar dat het nu 15.00u is. Gelukkig heb ik vriendlief voor de juiste maat op pad gestuurd, een 75E ( reactie vriend: je gaat toch zeker geen E cup krijgen toch!! what happened to subtle!!). Hem moeten uitleggen dat hema bh's en klein uitvallen en dat een cupmaat niet altijd veel zegt. Dat het een cup e kan zijn maar als een c of d kan uitzien en hem nog gelukkig kunnen kalmeren.

 

Maar goed eenmaal bh aan vraag ik of ik gelijk mag plassen maar dat kan alleen op een PO (ooit moeten doen na zwaar ongeluk en is geen pretje oh en tijdens bevalling ook) of ik moet een half uur wachten. Nou dan maar me bammetje eten en cappuchino drinken en bidden dat een half uur gewoon heel snel voorbij gaat. Na 26 min bel ik ze of ze me komen helpen naar de wc te gaan en/of ik al naar huis mag. Ik wordt na de wc geholpen maar moet nog even in bed liggen en wachten op dr Nio en het ontslaggesprek. 5 min later komt Nio gelukkig al. Ziet er goed uit zegt hij. Mooie subtiele lift en zijn niet te groot zoals je wilde beaamt hij nog even. Verder kreeg ik nog wat uitleg en een datum voor de controle en weg was deze. Ik vraag manlief wat zijn eerste indruk is en na een hele diepe zucht volgde er een droge "ik ben blij dat jij er blij mee bent". Om 16.00 wacht ik nog op het ontslaggesprek want wil gewoon lekker zsm naar me huisje. En die volgde snel. Eer we de kids hadden opgehaald, medicatie hadden opgehaald en thuis waren met rotterdamse verkeersdrukte was het alweer iets van half 8. Manlief voor mij een boterham laten maken en daarna samen naar filmpje gekeken met een meter afstand tussen ons.

Ik voel me verder goed. Alleen op me rug slapen was nog een dingetje.

[ellen001]

Wat een leuk verslag! Heel herkenbaar allemaal! Fijn dat je je alweer goed voelt. Is de pijn een beetje te doen? Slapen zal even bikkelen worden de komende dagen. Maar ik mocht van Nio al na een week op mijn zij slapen. Dus dat zal waarschijnlijk je vooruitzicht zijn. 

Ben benieuwd naar je resultaat! Sterkte de komende dagen! 

[Boobs2015]

waaauw... echt kersvers!! Hoe voelt het?? Leuk verslagje! Lukt het verder qua pijn enzo?

[Nina34]

Leuk gedetailleerd verslag! 

 

Goeie herstelperiode toegewenst.

Laat je maar goed verwennen! 

 

Liefs Nina 

[Krissieke]

Thx allemaal @Boobs2015 met de pijn  valt het reuze mee. Had in het begin alleen paracetamol genomen. Maar halverwege de dag begin ik wel pijn te krijgen en op aandringen van mijn moeder toch maar de voorgeschreven naproxan genomen.

 

@ellen001 thx dan zal dat ook wel mijn advies worden maandag. Tot die tijd dan nog maar even bikkelen op me rug. Krijg alleen zo een rugpijn van slapen op mijn rug. Maar goed. Draag jij nog steeds de hema heavy support bh?

 

 

[Gast Elisa85]

@Krissieke

 

Hey meissie, wat een leuk verslag en wat fijn dat jij t ook zo positief ervaart.

Hoe gaat t nu met je? Luisteren na je mams he en gewoon je pillen innemen schat, kan heus geen kwaad anders krijg je ze niet mee.

 

Heb t idee dat jij,net as mij, tnt fluitend erdoor heen loopt of lees ik dat fout? Ben namelijk wel beetje warrig door narcose en pilletjes geloof ik hahahaha

 

Wanneer krijgen we hier eerste fotos????

 

X

[Krissieke]

@Elisa85 ja denk wel dat je daarmee gelijk hebt. Had alleen cinstante rugpijn maar nu ik toch de oxycodon heb genomen voel ik al helemaal niks. Vandaag thuis met mam en de jongste van 14 mnd en voel me gewoon zo goed dat ik wel gewoon dingen wil doen. Met hen kroelen, hem eten geven, was van de waslijn halen. Is dat mijn moeder het steeds van me overneemt en me terugfluit. Ze zegt ze is toch niet voir niets gekomen.

 

Fotos ga ik even kijken. Vind ze wel mooi maar moet denk ik zelf nog heel erg aan ze wennen. Manlief heeft liever niet dat ik iets plaats. Is elk album dat je aanmaakt prive en kun je dan zelf kiezen wie je er aan toevoegt?

[Bloemmie]

Wat een hoop ervaringen en berichten. Mijn consult afspraak bij dr Nio staat morgen. Ben heel erg benieuwd en ook naar jullie ervaringen. Vandaar dat ik even mee lees. Zal morgen nog een berichtje posten, want ben totaal niet bekend met alle cc en verschillende protheses. Dus zal me eens goed laten informeren. 

[Krissieke]

Vandaag de dag alweer 17 dagen PO.

Hier een verslagje van hoe de eerste 2 weken zijn gegaan:

 

THE DAY AFTER SURGERY

's Morgens 06.30 gaat de wekker. manlief gaat half dagje werken (niet gepland). gelukkig brengt deze de kids naar schoonmoeder. door de stomme rugpijn was ik allang voor de wekker afging wakker en heb ik nauwelijks een oog dicht gedaan. lk blijf braaf liggen terwijl manlief alle kids klaarmaakt, totdat ik de kids hoor huilen (omdat manlief gehaast ze bij elkaar probeert te trommelen) en dan toch maar opsta om ze te troosten en om te helpen. maar ik word netjes terug de kamer ingestuurd met de mededeling dat hij alles onder controle heeft en ik moest rusten.

Ik neem overigens niet alle pijnstilling in omdat ik eigenwijs ben en eerst wil kijken of ik ze wel nodig heb.

om 08.30 gaat de deurbel, ow chips ja de ah die komt bezorgen. kratten vol met koelkast en diepvrieswaren die ik niet kan optillen en inruimen. gehaast trek ik mij iets aan en bel ik de buurvrouw met een noodkreet, die tot mijn redding komt. Nadat ze me met de boodschappen geholpen heeft drinken we nog samen een tas koffie en kletsen we even wat en rond 11.00 gaat deze naar huis. terug naar bed klim ik maar ik ben alles behalve moe. even later gaat de deurbel en staat mijn lieve moeder helemaal uit Maastricht voor me deur die me een weekje komt helpen. samen kletsen we wat en in de middag heb ik toch zo een hevige rugpijn dat mijn moeder me voor gek verklaart dat ik de pijnstilling niet gewoon neem zodat ik een betere nachtrust kan krijgen en daarmee ook sneller opknap en dus sneller weer fit ben voor mezelf en de kindjes. alaaf, daar zit wat in dus ik neem vanaf nu toch alle voorgeschreven middeltjes.

we checken samen mijn nieuwe borsten en alles ziet er best mooi en gaaf uit zo snel na de operatie. Tuurlijk heb ikzelf nog wensen, kritiek en opmerkingen erover gemaakt, maar mijn moeder wimpelt me daar snel mee af met een "ÿou got your boobs, now just be happy" remark.

tegen 18.00 eet ik een homemade groentesoepje van moeders en dan komt manlief thuis met 2 van de 3 kids. hij besloot er een bij schoonmoeder achter te laten. niet nodig vond ik en we kibbelen wat en ga vervolgens maar weer op bed liggen. manlief kruipt later die nacht ook in bed en seperatly proberen we beiden een oog dicht te doen, al weet ik dat er weer een horrornacht te wachten staat.

 

Day 2

oke ik kan dus echt niet op me rug slapen. zo blij wanneer ik weer op de zij slapen kan.

deze dag ben ik veel op dit forum bezig geweest. zie veel mooie borsten voorbij komen in januari boobs clubje en dat maakt me nogal onzeker. mijn moeder let op de 2 kids en ik rust uit in bed of voeg me even met een tas latte machiato toe in de woonkamer. het is net alsof de kids aanvoelen dat je niks kan want ze zijn aanhankelijker dan ze ooit zijn. ze willen constant tegen me aankroelen en dat ik ze oppak en het doet me echt wat om nee te zeggen. de dag verloopt soepel en na elk tabletje oxycodon kan ik even me oogjes dichtdoen en paar uurtjes even wegdutten. wordt helaas wel steeds wakker met rugpijn.

 

Day 3

voor alle kids is opvang geregeld dus nadat ik hoor dat ze allemaal de deur uit zijn (ik wordt wakker van elk kreetje van ze en kan echt niet slapen als ik ze hoor) komt me moeder een bakkie koffie brengen en neem ik een oxycodon. ik heb vannacht niet veel geslapen dus ik leg me terug en doe even de oogjes dicht. in de middag voeg ik me bij me moeder en kijken we series en zit ik op dit forum. ook gaan we samen even naar buiten voor een wandelingetje en dat voelde goed. tegen de avond komen manlief met alle kids thuis net wanneer ik aan tafel avondhapje eet. ze zijn  superblij me te zien en vind spijtig dat ik na een kus gegeven te hebben me moet terugtrekken naar me kamer.

 

Day 4 and 5

weekend is aangebroken. mijn moeder en manlief zorgen voor de kids en heb het weekend veel in de woonkamer gezeten. ik merk dat ik de jongste stiekem omhoog de bank ophelp en dat gaat best goed. ook pak ik zelf al steeds meer dingen uit de kasten mbv een stoel zodat ik me armen niet te hoog reik en smeer ik me eigen bammetje etc. enige dat ik merk is dat ik sneller moe ben dan normaal. de spanningen tussen mij en manlief nemen ook op. we spreken nauwelijks tegen elkaar.

 

Day 6 DRAMA DAY

de kids allemaal naar opvang en mijn moeder kan mij lekker verwennen. ik heb op me rugpijn na weinig last van de borsten. enkel wat steekjes als ik echt teveel doe. heerlijk dat snelle herstel wanneer je ze voor de spier laat zetten.

dag 6 ga ik in de avond naar het OLVG in masterdam voor controle. omdat er tussen mij en manlief zoveel spanning hangt en ik er echt super tegen opkijk om samen in een kamer de dokter naar de borsten te laten kijken zeg ik daar in de wachtruimte tegen hem dat hij beter daar kan wachten. oke misschien niet zo tactisch van mij maar ik weet dat als ik het eerder zou zeggen dat hij me zou omhalen en vervolgens alsnog ongemakkelijk zou laten voelen. zo gaat dat altijd. dit viel helaas in het verkeerde keelgat. het consult duurde nog geen 10 min en alles was perfect (Nio's woorden). En tijdens het consult kreeg ik een sms dat ik maar zelf moest zien thuis te komen want hij is met de auto naar huis. uiteraard ben ik zeer emotioneel en bedwing me om te antwoorden met een simpel oke dat is prima. 

ik loop regelrecht naar de metrohalte en zoek op internet hoe ik thuis moet komen vanuit amsterdam. ondertussen krijg ik aantal apps van hem waar ik niet op reageer. op onze app kon ik zien dat hij al op weg naar de snelweg was. toen ik stond te wachten op de metro zag ik ineens dat hij met de auto kwam aanrijden en parkeerde aan de overkant en gebaarde dat ik moest komen. uiteraard zo koppig als ik ben lieg ik de tegengestelde richting uit en moest hij me komen halen (sinds ik met hem ben kan ik best dramatisch doen). onderweg naar huis parkeerde hij langs de snelweg ergens en ging erover door wat dit alles met hem deed. voor degene die niet alles weten, hij was er fel op tegen en ik heb echt al heel veel met hem meegemaakt in die 8 jaar samen. na een felle discussie waarin ik aangaf anders beter te kunnen stoppen als hij zegt mij misschien nooit meer aantrekkelijk te kunnen vinden werd hij emotioneel en gaf aan niet zonder me te willen, maar dat hij zicht buitengesloten voelde. iets wat hijzelf heeft gedaan maar goed. ik bleef koppig en afstandelijk maar hij werd ineens juist aanhankelijk. eenmaal weer op de weg naar huis bleef hij me maar aankijken en glimlachen en lag zijn hand op me been. thuis aangekomen ging ik na een snelle hallo tegen mijn moeder na bed en kwam manlief voor het eerst tegen me aanliggen

 

Day 7

na een snelle uitleg aan me moeder over wat er gebeurd was want moeders voelen dit aan en daarna gingen we samen even de stad in en trakteerde ik haar op een gezond ontbijtje bij blushing en een gezichtsbehandeling. my way to say her I Love her and appreciate her. in de middag gaan we naar huis en dan ben ik wel wat moe maar verder gaat het toch prima.

 

Day 8 and 9

2 daagjes dat alle kids thuis zijn. mijn moeder neemt de volledige zorg op zich maar ik voeg me wel aan hun toe en probeer al wat mee te helpen met ze aankleden en eten klaarmaken. morgen gaat ze naar huis dus zal ik ook veel meer zelf moeten doen. ik moet zeggen dat het herstel me echt goed afgaat. we checken elke dag de borsten en ondanks ik ze niet lelijk vind, het zijn op zich mooie borsten doet het me verder niet veel. weet niet of dat is omdat ik teveel vergelijk met mooie borsten uit dit forum of omdat ik een ander ideaalbeeld heb. ze zijn al ietsje ingezakt. de ene dag is links groter en de andere dag lijkt rechts wel weer groter dus daar kun je nog niks van opmaken. ach ja we geven het tijd en zullen zien.

 

Day 10 my mam is leaving me

mijn moeder laat me 's morgens nog lekker even uitslapen en verwent me nog met een latte teveel (drink normaal 1 latte machiato per dag maar sinds mijn moeder hier is wel 2 of 3)

's middags komt mijn vader aan en drinkt een bakkie koffie mee en neemt me moeder vervolgens mee naar huis. ik zal der wel weer even moeten missen. ook al ben ik blij sommige dingen nu weer op mijn manier te kunnen doen want OMG wat botsen we ook af en toe haha ze heeft me soms ook vervloekt denk ik wanneer ik weer eens aangaf iets op een andere manier te willen doen. ik kook vandaag voor het eerst zelf, doe de afwas en maak een beetje schoon in huis. wanneer manlief thuiskomt staat alles netjes klaar en ben ik best trots op mezelf. we eten samen en daarna trek ik bekaf naar de slaapkamer.

 

Day 11 and 12

weekend weer aangebroken. dit weekend doe ik steeds meer zelf in huis. ik heb de kids al paar keer moeten tillen (voorzichtig) en dat gaat goed.

 

Day 13 and 14

nog 2 daagjes genieten van het feit dat ik opvang heb voor de kids want vanaf dag 15 moet ik het allemaal alleen kunnen. ik weet niet waarom maar voel me best een beetje down. mijn gedachten gaan alle kanten uit. ik krijg niks geregeld. begin aan tig dingen maar maak niks af en de dagen vliegen uiteindelijk voorbij.

 

Today day 17

ik voel me echt heel goed fysiek gezien dan. ik kan de kinderen zonder pijn tillen, de jongste is een stevig boyke en stribbelt veel tegen dus einde dag ben ik wel echt bekaf. de overige 2 kleintjes zijn ook meer dan een handvol. een dramaqueen van 2 en een onbehouwen stoere knul van 3. maar goed geen pijnlijke klachten (op rugpijn na) dus mag niet klagen.

 

enige is dat ik gewoon nog niks heb met mijn borsten. ik denk dat mijn ideale plaatje nog steeds de prezwangerschap borst van mezelf is, een 70D en dat ik onbewust dit in mijn hoofd heb gehouden. en nu mijn borsten 75D/E gewoon te groot en te nep vind uitzien. het helpt ook niet dat mijn vriend ook elke keer als hij ze ziet zegt dat ze echt nep zijn. is overigens dus niet zo dat ik ze niet mooi vind, alleen dat ik ze niet bij me vind passen. ze zijn te breed of zo. eigenlijk zijn ze nu gewoon zoals tijdens mijn borstvoedingsperiodes en ondanks dat ik wist dat ze zo ongeveer zouden worden kan ik er nu niks mee. ik weet dat ik het tijd moet geven en ik ben misschien een beetje pessimistisch nu. ik ben er ook niet constant mee bezig. maar ik heb gewoon niet dat euforische gevoel dat ik gehoopt had na de operatie te hebben. (grappig genoeg had ik ook geen roze wolk na bevallingen dus misschien zit dat gewoon niet in me)

 

dus tot zover mijn lange voortgang. hopelijk hebben sommige mensen hier iets aan

 

@Bloemmie hoe is je consult gegaan?

[BRST]

@Krissieke.. hoe gaat het nu met je, want je bent alweer ruim 5 weken po. Heb je nog ergens last van? Viel het je mee of tegen met de kids? Heb je nog tips met kids? Ik heb zelf 3 kinderen en moet vanaf nu na 2 weken ook een beetje gaan tillen. Uiteraard wil ik dit zo min mogelijk doen, maar ik kom er niet onderuit. Van mijn pc mag het ook wel alleen moet ik het zo min mogelijk doen uiteraard. Ik heb trouwens ook op de spier. Ben je nu trouwens wel tevreden met het formaat? Zou ik misschien een foto mogen zien of heb je een album?

[Bloemmie]

Op 16-2-2018 om 16:43 zei Krissieke:

Vandaag de dag alweer 17 dagen PO.

Hier een verslagje van hoe de eerste 2 weken zijn gegaan:

 

THE DAY AFTER SURGERY

's Morgens 06.30 gaat de wekker. manlief gaat half dagje werken (niet gepland). gelukkig brengt deze de kids naar schoonmoeder. door de stomme rugpijn was ik allang voor de wekker afging wakker en heb ik nauwelijks een oog dicht gedaan. lk blijf braaf liggen terwijl manlief alle kids klaarmaakt, totdat ik de kids hoor huilen (omdat manlief gehaast ze bij elkaar probeert te trommelen) en dan toch maar opsta om ze te troosten en om te helpen. maar ik word netjes terug de kamer ingestuurd met de mededeling dat hij alles onder controle heeft en ik moest rusten.

Ik neem overigens niet alle pijnstilling in omdat ik eigenwijs ben en eerst wil kijken of ik ze wel nodig heb.

om 08.30 gaat de deurbel, ow chips ja de ah die komt bezorgen. kratten vol met koelkast en diepvrieswaren die ik niet kan optillen en inruimen. gehaast trek ik mij iets aan en bel ik de buurvrouw met een noodkreet, die tot mijn redding komt. Nadat ze me met de boodschappen geholpen heeft drinken we nog samen een tas koffie en kletsen we even wat en rond 11.00 gaat deze naar huis. terug naar bed klim ik maar ik ben alles behalve moe. even later gaat de deurbel en staat mijn lieve moeder helemaal uit Maastricht voor me deur die me een weekje komt helpen. samen kletsen we wat en in de middag heb ik toch zo een hevige rugpijn dat mijn moeder me voor gek verklaart dat ik de pijnstilling niet gewoon neem zodat ik een betere nachtrust kan krijgen en daarmee ook sneller opknap en dus sneller weer fit ben voor mezelf en de kindjes. alaaf, daar zit wat in dus ik neem vanaf nu toch alle voorgeschreven middeltjes.

we checken samen mijn nieuwe borsten en alles ziet er best mooi en gaaf uit zo snel na de operatie. Tuurlijk heb ikzelf nog wensen, kritiek en opmerkingen erover gemaakt, maar mijn moeder wimpelt me daar snel mee af met een "ÿou got your boobs, now just be happy" remark.

tegen 18.00 eet ik een homemade groentesoepje van moeders en dan komt manlief thuis met 2 van de 3 kids. hij besloot er een bij schoonmoeder achter te laten. niet nodig vond ik en we kibbelen wat en ga vervolgens maar weer op bed liggen. manlief kruipt later die nacht ook in bed en seperatly proberen we beiden een oog dicht te doen, al weet ik dat er weer een horrornacht te wachten staat.

 

Day 2

oke ik kan dus echt niet op me rug slapen. zo blij wanneer ik weer op de zij slapen kan.

deze dag ben ik veel op dit forum bezig geweest. zie veel mooie borsten voorbij komen in januari boobs clubje en dat maakt me nogal onzeker. mijn moeder let op de 2 kids en ik rust uit in bed of voeg me even met een tas latte machiato toe in de woonkamer. het is net alsof de kids aanvoelen dat je niks kan want ze zijn aanhankelijker dan ze ooit zijn. ze willen constant tegen me aankroelen en dat ik ze oppak en het doet me echt wat om nee te zeggen. de dag verloopt soepel en na elk tabletje oxycodon kan ik even me oogjes dichtdoen en paar uurtjes even wegdutten. wordt helaas wel steeds wakker met rugpijn.

 

Day 3

voor alle kids is opvang geregeld dus nadat ik hoor dat ze allemaal de deur uit zijn (ik wordt wakker van elk kreetje van ze en kan echt niet slapen als ik ze hoor) komt me moeder een bakkie koffie brengen en neem ik een oxycodon. ik heb vannacht niet veel geslapen dus ik leg me terug en doe even de oogjes dicht. in de middag voeg ik me bij me moeder en kijken we series en zit ik op dit forum. ook gaan we samen even naar buiten voor een wandelingetje en dat voelde goed. tegen de avond komen manlief met alle kids thuis net wanneer ik aan tafel avondhapje eet. ze zijn  superblij me te zien en vind spijtig dat ik na een kus gegeven te hebben me moet terugtrekken naar me kamer.

 

Day 4 and 5

weekend is aangebroken. mijn moeder en manlief zorgen voor de kids en heb het weekend veel in de woonkamer gezeten. ik merk dat ik de jongste stiekem omhoog de bank ophelp en dat gaat best goed. ook pak ik zelf al steeds meer dingen uit de kasten mbv een stoel zodat ik me armen niet te hoog reik en smeer ik me eigen bammetje etc. enige dat ik merk is dat ik sneller moe ben dan normaal. de spanningen tussen mij en manlief nemen ook op. we spreken nauwelijks tegen elkaar.

 

Day 6 DRAMA DAY

de kids allemaal naar opvang en mijn moeder kan mij lekker verwennen. ik heb op me rugpijn na weinig last van de borsten. enkel wat steekjes als ik echt teveel doe. heerlijk dat snelle herstel wanneer je ze voor de spier laat zetten.

dag 6 ga ik in de avond naar het OLVG in masterdam voor controle. omdat er tussen mij en manlief zoveel spanning hangt en ik er echt super tegen opkijk om samen in een kamer de dokter naar de borsten te laten kijken zeg ik daar in de wachtruimte tegen hem dat hij beter daar kan wachten. oke misschien niet zo tactisch van mij maar ik weet dat als ik het eerder zou zeggen dat hij me zou omhalen en vervolgens alsnog ongemakkelijk zou laten voelen. zo gaat dat altijd. dit viel helaas in het verkeerde keelgat. het consult duurde nog geen 10 min en alles was perfect (Nio's woorden). En tijdens het consult kreeg ik een sms dat ik maar zelf moest zien thuis te komen want hij is met de auto naar huis. uiteraard ben ik zeer emotioneel en bedwing me om te antwoorden met een simpel oke dat is prima. 

ik loop regelrecht naar de metrohalte en zoek op internet hoe ik thuis moet komen vanuit amsterdam. ondertussen krijg ik aantal apps van hem waar ik niet op reageer. op onze app kon ik zien dat hij al op weg naar de snelweg was. toen ik stond te wachten op de metro zag ik ineens dat hij met de auto kwam aanrijden en parkeerde aan de overkant en gebaarde dat ik moest komen. uiteraard zo koppig als ik ben lieg ik de tegengestelde richting uit en moest hij me komen halen (sinds ik met hem ben kan ik best dramatisch doen). onderweg naar huis parkeerde hij langs de snelweg ergens en ging erover door wat dit alles met hem deed. voor degene die niet alles weten, hij was er fel op tegen en ik heb echt al heel veel met hem meegemaakt in die 8 jaar samen. na een felle discussie waarin ik aangaf anders beter te kunnen stoppen als hij zegt mij misschien nooit meer aantrekkelijk te kunnen vinden werd hij emotioneel en gaf aan niet zonder me te willen, maar dat hij zicht buitengesloten voelde. iets wat hijzelf heeft gedaan maar goed. ik bleef koppig en afstandelijk maar hij werd ineens juist aanhankelijk. eenmaal weer op de weg naar huis bleef hij me maar aankijken en glimlachen en lag zijn hand op me been. thuis aangekomen ging ik na een snelle hallo tegen mijn moeder na bed en kwam manlief voor het eerst tegen me aanliggen

 

Day 7

na een snelle uitleg aan me moeder over wat er gebeurd was want moeders voelen dit aan en daarna gingen we samen even de stad in en trakteerde ik haar op een gezond ontbijtje bij blushing en een gezichtsbehandeling. my way to say her I Love her and appreciate her. in de middag gaan we naar huis en dan ben ik wel wat moe maar verder gaat het toch prima.

 

Day 8 and 9

2 daagjes dat alle kids thuis zijn. mijn moeder neemt de volledige zorg op zich maar ik voeg me wel aan hun toe en probeer al wat mee te helpen met ze aankleden en eten klaarmaken. morgen gaat ze naar huis dus zal ik ook veel meer zelf moeten doen. ik moet zeggen dat het herstel me echt goed afgaat. we checken elke dag de borsten en ondanks ik ze niet lelijk vind, het zijn op zich mooie borsten doet het me verder niet veel. weet niet of dat is omdat ik teveel vergelijk met mooie borsten uit dit forum of omdat ik een ander ideaalbeeld heb. ze zijn al ietsje ingezakt. de ene dag is links groter en de andere dag lijkt rechts wel weer groter dus daar kun je nog niks van opmaken. ach ja we geven het tijd en zullen zien.

 

Day 10 my mam is leaving me

mijn moeder laat me 's morgens nog lekker even uitslapen en verwent me nog met een latte teveel (drink normaal 1 latte machiato per dag maar sinds mijn moeder hier is wel 2 of 3)

's middags komt mijn vader aan en drinkt een bakkie koffie mee en neemt me moeder vervolgens mee naar huis. ik zal der wel weer even moeten missen. ook al ben ik blij sommige dingen nu weer op mijn manier te kunnen doen want OMG wat botsen we ook af en toe haha ze heeft me soms ook vervloekt denk ik wanneer ik weer eens aangaf iets op een andere manier te willen doen. ik kook vandaag voor het eerst zelf, doe de afwas en maak een beetje schoon in huis. wanneer manlief thuiskomt staat alles netjes klaar en ben ik best trots op mezelf. we eten samen en daarna trek ik bekaf naar de slaapkamer.

 

Day 11 and 12

weekend weer aangebroken. dit weekend doe ik steeds meer zelf in huis. ik heb de kids al paar keer moeten tillen (voorzichtig) en dat gaat goed.

 

Day 13 and 14

nog 2 daagjes genieten van het feit dat ik opvang heb voor de kids want vanaf dag 15 moet ik het allemaal alleen kunnen. ik weet niet waarom maar voel me best een beetje down. mijn gedachten gaan alle kanten uit. ik krijg niks geregeld. begin aan tig dingen maar maak niks af en de dagen vliegen uiteindelijk voorbij.

 

Today day 17

ik voel me echt heel goed fysiek gezien dan. ik kan de kinderen zonder pijn tillen, de jongste is een stevig boyke en stribbelt veel tegen dus einde dag ben ik wel echt bekaf. de overige 2 kleintjes zijn ook meer dan een handvol. een dramaqueen van 2 en een onbehouwen stoere knul van 3. maar goed geen pijnlijke klachten (op rugpijn na) dus mag niet klagen.

 

enige is dat ik gewoon nog niks heb met mijn borsten. ik denk dat mijn ideale plaatje nog steeds de prezwangerschap borst van mezelf is, een 70D en dat ik onbewust dit in mijn hoofd heb gehouden. en nu mijn borsten 75D/E gewoon te groot en te nep vind uitzien. het helpt ook niet dat mijn vriend ook elke keer als hij ze ziet zegt dat ze echt nep zijn. is overigens dus niet zo dat ik ze niet mooi vind, alleen dat ik ze niet bij me vind passen. ze zijn te breed of zo. eigenlijk zijn ze nu gewoon zoals tijdens mijn borstvoedingsperiodes en ondanks dat ik wist dat ze zo ongeveer zouden worden kan ik er nu niks mee. ik weet dat ik het tijd moet geven en ik ben misschien een beetje pessimistisch nu. ik ben er ook niet constant mee bezig. maar ik heb gewoon niet dat euforische gevoel dat ik gehoopt had na de operatie te hebben. (grappig genoeg had ik ook geen roze wolk na bevallingen dus misschien zit dat gewoon niet in me)

 

dus tot zover mijn lange voortgang. hopelijk hebben sommige mensen hier iets aan

 

@Bloemmie hoe is je consult gegaan?

@Krissieke ik zie nu pas je bericht en verslagje. Fijn om te lezen dat het eigenlijk wel allemaal heel goed is gegaan. Ik kan serieus niet wachten op 6 april! Dan mag ik... zit al naar bikini's te kijken voor van de zomer. De helse pijn die ik tegemoet ga neem ik voor lief. Ik ben professioneel amazone, dus de paarden ga ik wel even verplicht moeten missen vrees ik. Maar het is het dubbel en dwars waard. Ben heel benieuwd hoe het eruit komt te zien. 

 

Waarschijnlijk ga ik in mijn rustperiode ook wel een verslagje tikken voor de mee lezers ;-) al ben ik niet heel erg actief. 

 

Hou je even op de hoogte als het zover is! X

[Krissieke]

@Bloemmie ow spannend nog even he.

De helse pijn haha nou ligt eraan hoe en wat. Ik heb geen enkele pijn ervaren op rugpijn na maar daar heb ik al elke dag last van.

 

Nu week 6 po. Mag eeer alles. Heb alleen niet zo veel puff en energie na 6 weken bujna niks doen. Maar voel me verder goed en nu pas sinda een week voel ik wat als spierpijntjes te omschrijven bij de borsten.

 

Ik zie je verslagje dan wellicht voorbij komen

[Krissieke]

@BRST hai ja hoor tips. Ik weet niet hoe oud je kids zijn. Mijne waren 1,2 en 3 jaar oud. Ik schuif een stoel naar de bedjes zodat ze er zelf in en uit kunnen klimmen.  Oudste klummen zelf eetstoelen op en de jongste liet ik langs mijn benen afglijden maar optillen deed ik gewoon en dan door je knieeen bukken dus niet voorover. Verschonen deed ik niet op commode maar op de bank. Nam me voor op de grond te doen maar had zo weinig last dat ik ze gewoon de bank ophielp met een standje en al snel gewoon oppakken.

Badje op de grond in de douche en ze daar zelf in laten stappen. En dan gewoon op de grond omkleden.

 

Ik moet zeggen dat ik al heel snel alle normale dingen deed. Met week 3 of zo deed ik alkes alweer ziaks ik het altijd doe. Met gedachte in me hoofd pc zei dat ik mocht tillen en het kon. Maar las wel van best boobie dat beter was toch wat rustiger aan te doen.

 

Succes deze weekjes met je kids. En o ja ik vind ze eigenlijk wat te groot. Ik had ideaalplaatje in me hoofd van hoe ik er voor 3 zwangerschappen uitzag een 70d en dan wellicht iets groter maar ja ze zien er uit zoals toen ik hoogzwanger was. Heb 75e in hema sportbh. Wellicht een 75d in normale bh ik moet nog passen. In bh vind ik ze wel mooi maar naakt kan ik er niet aan wennen. Moet wel zeggen dat ik een partner heb die ze ook niet mooi vind (te groot) en dat zal ook wel een rol spelen. Ik moet nog steeds kijken hoe ik een album aanmaak. Zal even checken hoe dat moet en wellicht paar fotos plaatsen