Ga naar inhoud

Ontsteking na borstvergroting. Nu minstens 3 maanden zonder implantaat.


CharSchmit

Aanbevolen berichten

Hallo allemaal,

 

Het is een behoorlijk lang verhaal maar er is dan ook veel gebeurd en wil niet teveel weglaten omdat ik hiermee misschien ook anderen kan helpen die iets soortgelijks meemaken. 

 

Ik wil graag mijn verhaal delen en erachter komen hoe andere mensen die misschien wel hetzelfde mee hebben gemaakt hiermee omgaan.

Ik ben net na mijn borstvergroting 21 geworden, leuk verjaardagscadeautje voor mezelf dacht ik zo. Vanaf mijn 15e droomde ik al van vrouwelijke borsten. Billen had ik wel maar borsten bleven zwaar achter (ik had net een A cup). Dus toen ik eenmaal het geld had, maakte ik een afspraak bij Bergman Clinics. Ik had een afspraak met Dr Rooijens. Het consult verliep fijn en we besloten dat 365cc een mooie maat zou zijn (zou bij mij ongeveer een C cup worden). Ik wou het zo natuurlijk mogelijk en we kozen voor ronde protheses die half onder de borstspier werden geplaatst. Dit consult vond plaats op 10 februari. Ik had het zo bedacht dat ik het het liefst zo snel mogelijk wou doen zodat ik voor de zomer en voor mijn vakantie naar Sri Lanka (20 april) mooie borsten zou hebben waar ik trots op zou zijn.

 

Het snelst kon het op 3 maart. Ik was ontzettend blij en vond het enorm spannend. Hiervoor was de enige ervaring die ik had met ziekenhuizen/klinieken namelijk 1x bloedprikken haha. Maar goed 3 maart was het dus zover ik zou eindelijk BORSTEN krijgen!! JEEEJ:D:D. Ik ging naar de kliniek in Bilthoven samen met mijn moeder en tante en alles verliep daar heel fijn. Mijn infuus waar ik heel bang voor was werd rustig en netjes geprikt en de operatie verliep goed. En toen ik wakker werd had ik 2 prachtige borsten. Ze waren nog veeeeeel mooier dan ik verwacht had. s'avonds mocht ik mee naar huis. Ik verbleef die week na de operatie bij mijn moeder (ik woon al op mezelf) zodat ze mij kon verzorgen aangezien ik niet echt wat zelf kon. De eerste nachtwaak ontzettend zwaar en had ik veel pijn maar de rest van de week ging het best goed. Ik was blij met mijn borsten en had er alleen even een gek gevoel in als ik iets teveel met mijn armen deed. Dan voelde het alsof er luchtbelletjes doorheen gingen. Precies een week na de operatie, dus op 10 maart ging het litteken aan mijn linker borst een klein beetje lekken. Niet veel, maar per dag een paar kleine druppeltjes. Zag er ook niet gek uit. Uiteraard wel gebeld met de kliniek maar ik werd gerust gesteld. 

 

Maandag 13 maart was ik jarig. Ik voelde me die dag niet top in orde. Was moe en mijn lichaam deed een beetje zeer. Wel kwam er bezoek en heb ik een beetje geholpen met mensen drinken brengen. Die avond ging ik weer met mijn vriend mee naar ons eigen huis en die nacht begon mijn nachtmerrie. Ik had ineens zoveel pijn in 1 borst. Dinsdag wou ik eigenlijk weer naar school gaan maar ik zat huilend van de pijn op de bank:unsure:. Mijn vriend is die dag bij mij thuis gebleven omdat ik in een klap niks meer kon. Ik had zoveel pijn dat ik niet eens meer zelf overeind kon komen als ik een beetje achterover zat. Dan moest mijn vriend mij eerst een beetje rechter op trekken. Mijn hele linker borst deed gewoon pijn. Ik dacht zelf eerst aan spierpijn.. Misschien had ik wel teveel gedaan tijdens mijn verjaardag de dag ervoor. Weer gebeld met de kliniek (meerdere keren die dag), er werd gevraagd of ik koorts had, er pus uit mijn borst kwam, of deze warm was en rood. Mijn borst had wel een rode plek gekregen erop maar verder had ik die symptomen niet echt heel duidelijk. Wel slikte ik nog steeds (al vanaf 3 maart) 4x 1000mg paracetamol en 220mg naproxen. Dit onderdrukt de koorts ook natuurlijk. Maar doordat ik maandag wat meer gedaan had dacht ik dat het misschien spierpijn was. Ik had hier verder natuurlijk ook geen ervaring mee.

 

Woensdag was ik alleen thuis omdat ik dacht dat het spierpijn was en het misschien wel ging. Dit had ik niet moeten doen. Ik heb 10 uur op bed gelegen en ben 1 keer opgestaan om naar het toilet te gaan. Maar om op te staan heb ik wel een half uur liggen huilen van de pijn. Ik kon zelf bijna niet op staan. S'avonds kwam mijn vriend gelukkig weer thuis. We besloten om een klein rondje te gaan lopen omdat dat wel goed was als ik "spierpijn" had:wacko: Toen voelde ik voor het eerst dat ik een soort ei voelde aan de zijkant van mijn borst (aan de kant van mijn arm). Tijdens het lopen kwam ik er soms langs met mijn arm. Op dat moment dacht ik wel even hmm.... dit is wel een beetje gek. Nadat wij terugkwamen en ik ging zitten op de bank merkte ik ineens dat ik iets nattigs voelde bij mijn borst. Ik deed mijn bh los en schrok ontzettend. Mijn litteken lekte natuurlijk al een paar dagen maar was echt maar 1 druppeltje per dag dat erin zat. Dit keer was het litteken niet een beetje aan het lekken maar zat er een mix van bloed gele vloeistof(pus) in mijn bh en het liep uit het litteken aan de binnenkant van mijn borst (aan de kant van mijn middenrif). Meteen heb ik in paniek de kliniek opgebeld (het was ondertussen al tussen 23:00 en 00:00 s'avonds), ik had nog geen koorts dus ik mocht de volgende ochtend meteen langs komen. Op donderdagochtend dus meteen naar de kliniek gegaan en daar heb ik toen gehoord dat ik weer geopereerd moest worden. Mijn behandelend arts opereerde alleen op vrijdag dus ik werd de volgende dag geopereerd. Mijn borst was duidelijk ontstoken geraakt. Hij was dik, warm, rood, er kwam pus uit etc. Niet zo gek dus dat ik zoveel pijn gehad had en ik me ontzettend ziek voelde. Een ontsteking doet hele gekke dingen met je lichaam en ik voelde me echt heel slecht. De nacht van donderdag op vrijdag heb ik dan ook, ondanks alle pijnstillers/medicijnen, koorts gekregen en ik was blij dat ze er de volgende dag wat aan gingen doen want zo hield ik het echt geen dag langer vol. Ik was echt een wanhopig wrak geworden die niks meer kon en helemaal op was van de pijn en angst.

 

Vrijdag werd pijn prothese er dus uitgehaald, werd alles schoongespoeld en werd deze er weer in terug geplaatst. Dit keer had ik ook een drain. Daar schrok ik even van toen ik wakker werd. Het voelde niet zo fijn. Maar goed wat moet dat moet denk ik altijd. Als ik maar beter werd. Dat weekend moest de drain erin blijven maar als er per 24 uur minder dan 10ml vocht/bloed in het containertje kwam dan mocht de drain er na het weekend uit. De ontsteking is op kweek gezet om te kijken wat voor bacterie het was. De drain is er dinsdag uitgehaald omdat er toen pas iemand die met me mee kon. Dinsdag is deze er dus ook uitgehaald. Weer een ervaring die ik liever niet had gehad. De drain was best lang en zat al een beetje vast waardoor hij er pas in 4 keer "trekken" uit was. Dit voelde ook erg naar aan de binnenkant van mijn borst (de kant van mijn middenrif). Maar daarna voelde ik me echt een stuk beter!:P Ik begon echt op te knappen en na weer een week bij mijn moeder te zijn geweest wou ik graag weer naar mijn eigen huisje. Op zaterdag 25 maart ging ik dan ook samen met mama weer naar mijn eigen huis. Ik had in de ochtend al wel een keer een behoorlijke pijnscheut in mijn borst gehad (weer dezelfde) maar ik dacht ach dat zal wel normaal zijn. Helaas kwam ik erachter dat toen ik net weer thuis was ik weer een natte plek in mijn bh had. De wereld stond echt even stil voor mij op dat moment. Ik had natuurlijk al gehoord dat het implantaat er vaak ook minstens 3 maanden uit werd gehaald als je borst ontstoken raakte dus meteen dacht ik oh nee he niet ik. Meteen weer de kliniek gebeld maar ik had verder geen een ander symptoom van een ontsteking. Wel pijn maar echt maar op 1 bepaald plekje in mijn borst (dit kon ook een kleine beschadiging van de drain zijn) en het lekken van het litteken (maar dit leek in de eerste instantie alleen bloed). Meteen een afspraak gemaakt voor maandag om langs te komen. Omdat ik ontzettend bang was ben ik voor de zekerheid ook nog even langs de huisartsenpost gegaan. Hier stelde ze me nog wel een beetje gerust. Hij zag niet meteen tekenen van een ontsteking. In het weekend ging dat plekje in mijn borst wel steeds iets meer pijn doen maar het lekken werd wel iets minder. 

 

Maandagochtend gingen we meteen naar de kliniek. Daar heb ik meteen antibiotica gekregen. Er was nog een plekje een beetje gaan lekken maar het viel allemaal nog wel mee. Nog steeds had ik geen rode plek, mijn borst was nog soepel, de pijn was maar op 1 plekje en ik had geen koorts. Dus we hoopte dat het met de antibiotica allemaal goed zou komen. Dinsdag lekte mijn borst zelfs helemaal niet meer. Ik ben die dag wel nog langs de huisarts geweest omdat ik toch wel echt heel veel pijn had. Zij dacht dat de pijn misschien vanuit mijn borstvlies kwam. Ook voelde ze geen ontsteking. Hierdoor was ik heel erg gerustgesteld en die nacht sliep ik heel goed en de volgende ochtend werd ik heel positief wakker. Wel kwam ik erachter dat het toch weer gelekt had... Waardoor ik meteen weer bang werd. S'avonds kwam mijn vriend thuis en ik vroeg hem even te kijken naar het litteken hoe het eruit zag......... Dit moment vergeet ik nooit meer. Hij zei euhm.. ik zie een gaatje zitten. Ik:"EEN GAATJE??? WATTT??!!" *PANIEK* Meteen heb ik weer de kliniek gebeld en die heeft een dokter mij laten bellen. Het gaatje zat niet in het litteken maar aan het litteken vast net erboven zeg maar.. Het is een beetje moeilijk te beschrijven. Maar de dokter liet ons langskomen en hij keek ernaar en toen kwam mijn nachtmerrie uit. Hij vertelde mij dat de prothese eruit moest. Mijn wereld stortte op dat moment even in. Weer een operatie, minstens 3 maanden met 1 mooie borst en 1 mislukte (1 groot, 1 klein), mijn vakantie moest ik afzeggen, de zomer komt eraan etc etc etc. Ik heb denk ik wel 10 minuten hysterisch gehuild voordat ik weer een beetje normaal aanspreekbaar was. De dokter was ontzettend lief wat zeker hielp. Dit was Drs. Korteweg, hij had op dat moment dienst (het was natuurlijk al na openingstijd dus hij is speciaal hiervoor naar de kliniek gekomen, waar ik heb heel dankbaar voor was). Op dat moment wou ik het implantaat er zo snel mogelijk uit. Het voelde alsof het een soort van monster was. Heel gek misschien maar zo voelde het. Gelukkig had Drs. Korteweg de volgende dag zijn operatieprogramma in Bilthoven en kon hij als ik dat wou mijn implantaat er meteen voor mij uithalen die dag. Dit wou ik heel graag. Ik wou het nu gewoon zo snel mogelijk eruit hebben, ik had pijn en voelde me ellendig. Gelukkig heb ik heel vele lieve mensen om me heen die me heel goed steunde. Zonder hen had ik het niet gekund. Wel had ik meteen de gedachte van ja het moet nou eenmaal, je moet er maar mee omgaan want het implantaat erin laten kan ook niet. De dokter kon het implantaat namelijk gewoon zien zitten door het gaatje heen. Wat natuurlijk echt niet zou mogen. Dr. Rooijens had het al in 5 lagen gehecht maar mijn lichaam wou het gewoon niet. Toch is het weer fout gegaan en mijn lichaam heeft dat gaatje gemaakt omdat het de ontsteking eruit wou werken. 

 

De tijd tussen dat ik hoorde dat mijn implantaat eruit moest en de operatie heb ik heel veel verschillende emoties gehad, bang, teleurgesteld in mijn lichaam, verdrietig maar ook wel weer sterk. De situatie was nou eenmaal zo, ondertussen had ik ook weer veel pijn gekregen en ik dacht zo kan het ook niet verder. Ik heb nog een paar keer goed gekeken naar mijn borsten want wat waren ze mooi, ookal zag ik mijn linker borst niet meer echt als mooi maar meer als een soort duiveltje. Toen ik de volgende dag de operatiekamer in kwam en mijn bh uit deed en het gaasje eraf haalde zag ik dat er ook alweer een andere plek was gaan lekken, ik keek naar mijn borst en huilde. Ik lag huilend op de operatie tafel. Daar hebben ze me gerustgesteld en waren ze ontzettend lief waardoor ik rustig de narcose in ging. Toen ik wakker werd was ik rustig, maar ik wou mijn borst zeker niet zien. Ik walgde bij het idee en was bang voor hoe het eruit zag. De gaasjes werden nog een keer gewisseld voordat ik weer naar mijn kamer (en mijn moeder en vriend) mocht beneden. Daar heb ik toen in het bijzijn van hun toch besloten dat ik het moest zien. Ik kon moeilijk helemaal niet meer kijken naar die borst terwijl ik elke dag gaasjes zou moeten vervangen. Ze laten namelijk die wond een soort van open. Ze hechten het wel maar volgens mij alleen aan de binnenkant zodat je lichaam de ontsteking en bacterie uit je lichaam kan verdringen. Ze spoelen het natuurlijk schoon maar toch komt er nog meer uit. Als alles wat van je lichaam weg moet weg is groeit het vanzelf weer dicht. Ik schrok eigenlijk niet echt van hoe het eruit zag toen de gaasjes er nog op zaten. Wel schrok ik toen ik de wond voor het eerst zag. Een soort brede snee, rood... Maar goed dit wende ook snel. Ik ben nu 5 dagen verder en mijn "snee" is al voor een deel een soort van dichtgegroeid. Dit vind ik wel fijn. Ik voel me ook een stuk beter na deze operatie, de enige pijn die ik nu nog voel is als het gaasje een beetje vast is geraakt door het opgedroogde bloed wat nu nog een beetje uit de wond komt. Ik ben ook al geminderd met de pijnstillers. Ik slik nu nog 3x daags 1000mg paracetamol. Ik eindelijk weer wat dingen zelf doen en dat is zo fijn.

 

Vandaag ben ik gaan kijken naar een bh waar je een prothese in kan doen. Het viel me ontzettend mee hoe "oma achtig" deze was haha. En ik heb er dus ook een gehaald. Ik hoop dat op het moment dat mijn wond dicht is ik deze lekker kan gaan dragen. Ik kan dan wel niet allemaal open achtige topjes gaan dragen maar het is wel te doen. Ik probeer er positief in te staan. Ik kan niks aan de situatie veranderen en heb er zelf elke keer alles aan gedaan om het goed te laten verlopen maar als je lichaam niet mee wil werken dan wil het niet. Het was een huidbacterie die toch op de een of andere manier ervoor gezorgd heeft dat er een ontsteking bij het implantaat kwam en nu heeft mijn lichaam de tijd nodig om weer te herstellen. Ik heb deze vrijdag (7 april) een afspraak met Dr. Rooijens en ik ben heel benieuwd wat hij gaat zeggen. Hoe lang gaat hij adviseren het implantaat eruit te laten? Hij moet er minstens 3 maanden uit maar sommige chirurgen adviseren het er ook langer uit te laten. Ik heb wel besloten dat ik het er liever langer uit laat en dat het goed gaat dan dat het er te snel weer in gaat en ik weer door zo'n hel moet gaan. Het gekke is dat mijn rechter borst super goed gaat. Hij is echt prachtig, doet geen pijn en er is echt niks mee aan de hand. We zouden 20 april op vakantie gaan naar Sri Lanka maar we moeten deze reis helaas om boeken, ik durf het nog niet aan. 

 

Wauw het voelt echt heerlijk om mijn verhaal een keer van me af te typen. In minder dan 1 maand ben ik 3 keer geopereerd. De ene week wel de andere week niet. Je zou het niet denken maar ik had het nog veel langer kunnen maken als ik nog meer in details was getreden:P Ik las weinig verhalen van vrouwen die iets soortgelijks meegemaakt hadden (misschien wel niet goed genoeg gezocht) maar ik ben heel benieuwd naar jullie verhaal, hoe hebben jullie deze periode beleefd? 

 

Bedankt voor het lezen en ik hoor graag van jullie!

 

 

 

 

 

 

 

Link naar reactie
Delen op andere sites

  • Reacties 100
  • Created
  • Laatste Reactie

Jeetje @CharSchmit
Heftig altijd  om te lezen, als er een ontsteking ontstaat..
Meestal gaat het in dit soort gevallen om de stafylokokken bacterie, dat is idd een huidbacterie en deze kan wel eens problemen veroorzaken helaas..
Ik weet niet of je al in de zoekbalk gezocht hebt, of in het onderdeel 'complicaties' gekeken hebt. Daar staan meerdere soortgelijke verhalen.. Het komt niet heel vaak voor, maar goed.. Je bent helaas een van de weinige ongelukkigen.

Ik moet wel zeggen dat je er heel goed mee om gaat!! Sterk ben je!
Je zult vast nog wel wat gemixte gevoelens krijgen de komende tijd, maar het is idd heel goed van je, dat je zo lang wilt wachten met de terugplaatsing, totdat alles echt weer in orde is.

Wat me wel opvalt aan je verhaal, is dat ze je best wel laat hebben laten terug komen op controle, nadat je gebeld had.. Hebben ze je überhaupt wel eens gevraagd, toen ze vroegen of je koorst had, of je ook nog iets van pijnstillers nam? Is namelijk een heel belangrijke vraag in dit soort gevallen, en deze wordt wel eens vergeten....
Maar goed, iedere situatie is anders, en nu is je prothese eruit en is het aan je lichaam om weer helemaal te herstellen. Dat komt helemaal goed hoor!! Maar geef je lichaam wel de tijd nu. Het is niet niks, 3 operaties zo kort achter elkaar, en dan ook nog een ontsteking die je lijf 'te lijf' moet gaan. Dat kost allemaal heel veel energie.

Heel veel beterschap!!

Wel ontzettend balen van je reis.. Hopelijk kunnen jullie deze op een later tijdstip wel nog laten doorgaan!!

Sterkte meid en hopelijk vind je wat verhalen hier op het forum via de zoekbalk of het onderdeel complicaties, die je wat kunnen helpen :35:

 

xx BB

Link naar reactie
Delen op andere sites

33 minuten geleden zei best_boobie:

Jeetje @CharSchmit
Heftig altijd  om te lezen, als er een ontsteking ontstaat..
Meestal gaat het in dit soort gevallen om de stafylokokken bacterie, dat is idd een huidbacterie en deze kan wel eens problemen veroorzaken helaas..
Ik weet niet of je al in de zoekbalk gezocht hebt, of in het onderdeel 'complicaties' gekeken hebt. Daar staan meerdere soortgelijke verhalen.. Het komt niet heel vaak voor, maar goed.. Je bent helaas een van de weinige ongelukkigen.

Ik moet wel zeggen dat je er heel goed mee om gaat!! Sterk ben je!
Je zult vast nog wel wat gemixte gevoelens krijgen de komende tijd, maar het is idd heel goed van je, dat je zo lang wilt wachten met de terugplaatsing, totdat alles echt weer in orde is.

Wat me wel opvalt aan je verhaal, is dat ze je best wel laat hebben laten terug komen op controle, nadat je gebeld had.. Hebben ze je überhaupt wel eens gevraagd, toen ze vroegen of je koorst had, of je ook nog iets van pijnstillers nam? Is namelijk een heel belangrijke vraag in dit soort gevallen, en deze wordt wel eens vergeten....
Maar goed, iedere situatie is anders, en nu is je prothese eruit en is het aan je lichaam om weer helemaal te herstellen. Dat komt helemaal goed hoor!! Maar geef je lichaam wel de tijd nu. Het is niet niks, 3 operaties zo kort achter elkaar, en dan ook nog een ontsteking die je lijf 'te lijf' moet gaan. Dat kost allemaal heel veel energie.

Heel veel beterschap!!

Wel ontzettend balen van je reis.. Hopelijk kunnen jullie deze op een later tijdstip wel nog laten doorgaan!!

Sterkte meid en hopelijk vind je wat verhalen hier op het forum via de zoekbalk of het onderdeel complicaties, die je wat kunnen helpen :35:

 

xx BB

 

Super bedankt voor je reactie! Ik word er gewoon emotioneel van. En inderdaad het was een stafylokokken bacterie.. Ik ga zo meteen even zoeken. Heel erg bedankt voor de tip:) Dit is de eerste keer dat ik op een forum zit dus moet nog veel leren. Ze hebben mij inderdaad elke keer een beetje laat laten komen. De vragen die zij stellen zijn inderdaad niet altijd een goede graadmeter aan of het een ernstig geval is of niet. Ik heb elke keer wel benoemd dat ik nog zoveel pijnstillers nam maar ze lieten elke keer niet echt heel gemakkelijk de dokter naar de kliniek komen buiten openingstijden. De verpleegster die mij sprak de dag voor de 3e operatie had mij die avond eigenlijk ook niet willen laten komen maar de dokter die zei meteen dat ik langs kon komen. Dat was toen heel fijn. 

 

Jaa het was inderdaad heel heftig. Ik heb veel aan dit soort reacties:P nogmaals heel erg bedankt!

 

X

Link naar reactie
Delen op andere sites

Pfff heftig verhaal zeg. Knap dat je het opschrijft en hoe je er mee omgaat :35: echt respect voor je 

ik hoop dat je snel weer Helemaal hersteld bent en je droomboobie links snel komt. 

 

Ik wilde eerst je verhaal niet lezen.  ( ben best angstig van mezelf) maar toch gedaan , geen spijt van :53:

x x 

Link naar reactie
Delen op andere sites

23 minuten geleden zei Wuppie:

Pfff heftig verhaal zeg. Knap dat je het opschrijft en hoe je er mee omgaat :35: echt respect voor je 

ik hoop dat je snel weer Helemaal hersteld bent en je droomboobie links snel komt. 

 

Ik wilde eerst je verhaal niet lezen.  ( ben best angstig van mezelf) maar toch gedaan , geen spijt van :53:

x x 

 

@Wuppie Dankjewel!! Ik snap je helemaal. Zelf had ik wel zoiets van dat ik toch best graag had willen weten dat dit kon gebeuren. Maaaaarrr onthoud goed dat dit echt bijna nooit voorkomt:P Helaas was ik de pechvogel maar ook dit komt goed. Mijn rechterborst is al prachtig dus dat is echt iets waar ik me heel erg aan vast wil houden:D

 

XX

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ooooooo lieve schat, dit is echt DE nachtmerrie waar iedereen bang voor is!!!! Jij bent er tegenaan gelopen, je hebt het moeten doorstaan en dat deed je ! En dat laatste, daar mag jij helemaal voor naar jezelf kijken en APENTROTS op zijn!!!!! Want wat is dat een emotionele rollercoaster, ongelooflijk, en dan ben je ook nog zo piepjong en dan voel je je zo vreselijk angstig en afhankelijk en dan mis je nog je reis, maar jij bent deze nachtmerrie onder ogen gekomen en hebt hem doorstaan. En dan ben je nu ook nog zo wijs om te zeggen: oke, de reis boeken we nu om en die tweede borst liever te laat en goed dan te snel met weer risico's. Dit was een nachtmerrie, echt, maar je zult door deze ervaring sterker en groter zijn geworden, en straks lieve schat heb ook jij TWEE prachtige borsten!! En voor nu: wees lief voor je eigen borstje, want die kan er ook allemaal niks aan doen. En misschien als je later heel oud bent zie je wel weer gewoon je eigen kleine borstjes terug omdat je die gewoon weer liever wilt (maar misschien ook niet :D). Dikke zoen van Anne

Link naar reactie
Delen op andere sites

Jeetje meis wat een heftige ervaring! Dapper dat je jouw verhaal hier deelt en ook andere wilt helpen hiermee! Je bent ontzettend sterk en heb alle respect voor je hoe je hier mee omgaat. Ongelooflijk veel pech dat dit jouw net overkomt wel goed dat ook de nadelen worden besproken en niet alleen hoppa tieten erin en klaar! Zo zie je maar hoe serieus je het moet nemen, maar ben stiekem wel blij dit pas te lezen na mijn borstvergroting haha. Dit verhaal had me zeker even laten slikken en nog 3x laten nadenken of ik het wel zou willen! Hopelijk komt het allemaal goed voor je meid en loop jij er dit jaar nog met 2 mooie tieten rond! Dikke kus en veel sterkte:119:

Link naar reactie
Delen op andere sites

Oh meid... :o

Wat een verhaal! De nachtmerrie van iedereen hier op het forum. :(

Dit wens je niemand toe... Maar wat ben jij sterk seg! Waw! Je gaat er op zo'n goeie manier mee om! Ik weet niet of ik het zo goed zou kunnen als jij. Het zal wel veel energie van je vragen! Al die operaties, die ontsteking en je lichaam die maar blijft vechten...

Een dikke knuffel en veeeeeeel beterschap meid!!!! :53:

Dat die drie maanden maar snel voorbij zijn zodat je je snel weer compleet kan voelen!

 

Xxx

Link naar reactie
Delen op andere sites

Jeetje... wat een ontzettend heftig verhaal! Ik vind echt dat je er super sterk mee omgaat en ik vind het heel fijn dat de mensen om je heen zo goed helpen. Ik hoop dat alles goed geneest en dat je alsnog twee prachtige borsten zal krijgen! Echt, ik gun het je heel erg.

 

Het heeft mijn ogen ook wel geopend; ik ben normaal gesproken iemand die eigenlijk altijd denkt 'ik wacht nog wel ff af', maar naar het lezen van jouw verhaal ga ik hier bij mijn operatie wel wat beter op letten. Ik word over drie maanden ook bij Bergman Clinics geopereerd, erg fijn om te horen dat het in ieder geval lieve mensen zijn, maar het heeft me er ook bewust van gemaakt om te bellen als er iets raars gebeurd!

Link naar reactie
Delen op andere sites

Agh meis...

 

Voor iedereen zijn grootste nachtmerrie is jou overkomen! En wat is dat ontzettend verdrietig :( meid, ik heb echt met je te doen. Wat een angst en onzekerheid heb jij gehad en wat een schok als je dan te horen krijgt dat je prothese er voor 3 maanden minstens uit moet. Ik vindt het zo ontzettend knap hoe je hier mee om bent gegaan! Zo van, het moet maar... doorzetten. Tuurlijk met gemengde gevoelens. Maar respect dat je toch hebt gekozen om je lichaam nu rust te gunnen en het daarna nogmaals te gaan proberen. Hoe rot dat ook is van je vakantie... ik hoop echt, dat jij over 3 of 4 maanden een heel blij en positief verhaal kunt updaten dat jij je mooie gezonde tweeling terug hebt! :53:Dat gun ik je echt, en we gaan duimen dat de tijd snel om gaat zodat dit allemaal tot een goed einde komt. Hou je sterk meid, ga zo door!:35:

 

Liefs x

Link naar reactie
Delen op andere sites

 @Priscilla30 Dankjewel !! X 

 

@Bo90 Lieve reactie! Het was/is inderdaad best zwaar zowel lichamelijk als geestelijk inderdaad. Maarja je moet ook wel natuurlijk. Je kan moeilijk zeggen nee ik doe het niet meer. Ik probeer gewoon positief te blijven en tot nu toe lukt het me best goed:) soms even een minuutje huilen maar daarna gaan we weer door! Ik heb super veel aan jullie steun!  X

 

@Rituals Heel erg bedankt! Jaa ik kan je echt als tip meegeven dat je gewoon moet bellen hoor als je denkt dat er iets niet helemaal goed is. Door welke chirurg word je geopereerd als ik vragen mag? Ik heb in de tijd dat ik ermee bezig geweest ben 3 chirurgen gezien tijdens controles,operaties etc haha. Ben benieuwd of ik hem/haar ken:) Sowieso zou ik als tip geven dat als iets echt niet goed voelt je gewoon erop moet staan dat je een afspraak krijgt. Koorts heb ik in deze maand maar 1 keer gehad en dat was de nacht voor de 2e operatie. Dit is dus totaal geen goede graadmeter voor of iets niet of wel goed is aangezien je zoveel medicijnen slikt op dat moment word dat enorm onderdrukt. Hihi maar waarschijnlijk gaat bij jou alles goed hoor! Maar zo super weinig vrouwen maken mee dat haar borst(en) ontstoken raken. Ik was echt een uitzondering. Je gaat er hartstikke blij mee zijn! Geniet ervan:P X

 

@xRenee Heel erg bedankt voor je lieve reactie! Jaa het was natuurlijk ook niet echt een keus he. Ze moeten het er nu gewoon die tijd uit laten. Maar jaa mijn lichaam heeft die rust nu echt nodig. Na zo'n maand met 3 operaties en alles ertussendoor moet het nu eerst echt herstellen. Maar ik heb inderdaad heeeel veel zin in weer 2 mooie borsten hebben hihi. Maar het komt goed! Thanks xx

Link naar reactie
Delen op andere sites

Het meid, vind het enorm sterk van je op dit alles hier te komen vertellen en ook heel dankbaar want ik vind dat je bij deze beslissingen ook zeker de mogelijke complicaties moet weten. Ik wens het niemand toe maar zo zie je maar dat het dus wel degelijk kan. Maar wat je schrijft is helemaal waar. Je gezondheid is veel belangrijker nu en heeft de tijd nodig om weet helemaal 'clean' te worden. En hierna zal je eindelijk weer een nieuwe prothese inkrijgen, en na jou verleden hiermee zal jij er nog dubbel zoveel meer tevreden mee zijn. Ik wens het jou echt toe!!! 

Link naar reactie
Delen op andere sites

Gearchiveerd

Dit topic is nu gearchiveerd en gesloten voor verdere reacties.




×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Belangrijke informatie

We hebben cookiesop uw apparaat geplaatst om deze website te verbeteren. Je kunt je cookie instellingen aanpassen, anders nemen we aan dat je het goed vindt dat we verder gaan.