MB325 : 8 april 2015 : Dr. van Leeuwen : Park Kliniek

[Gast MB325]

Hey hallo,

Wat een geluk dat ik eindelijk op dit forum terecht ben gekomen! Ik zal me eerst even voorstellen;

Ik ben 25 jaar en werk in de ICT. Al sinds m'n 18e/19e ben ik onzeker over m'n borsten en heb altijd gehoopt dat 't nog goed zou komen. Inmiddels ben ik er wel achter dat dat niet meer gaat gebeuren en dus heb ik besloten om mijn borsten te laten vergroten. Een paar weken geleden ben ik op consult geweest bij dokter van Leeuwen in de Parkkliniek (Parkmedisch centrum) in Rotterdam. Heb daar een goed gesprek gehad, maar wel zonder afspraak voor operatie naar huis gegaan. Ik moest het allemaal nog even laten bezinken, maar na 3 dagen wist ik 't zeker, ik wilde er voor gaan!

Volgende week, 8 april, gaat het dan eindelijk gebeuren. Ik heb nu een b cup (ben 1,75m, weeg ongeveer 74kg) en past totaal niet bij mijn lichaam. Ik heb gekozen voor 325cc. De arts raadde eerst 280 cc aan maar dat vond ik veel te klein. Dus ben heel benieuwd hoe het gaat uitvallen.

Verder heb ik er super veel zin in, maar ben ook als de dood voor de operatie. Heb nog nooit narcose gehad, nog nooit langer dan een uur in een ziekenhuis geweest en ontzettend bang voor naalden. Hopelijk weet ik me een beetje rustig te houden volgende week en zal 't allemaal meevallen.

[Gast Zomaariemand]

Komt goed, positief blijven! Zit je straks met prachtige borsten in een bikini van het zonnetje te genieten!

[Rominaa]

Gefeliciteerd met je datum! Ik was ook heel bang, zelfde verhaal, nog nooit narcose gehad en geopereerd! Maar het valt harstikke mee, ik vond het zelfs een heel prettig gevoel die narcose hihi en het infuus is zo gepiept merk je niets van! Komt goed meid, straks heb je nieuwe boobs

Liefs

[Gast MB325]

Ben ook super blij dat ik dit forum heb gevonden, kan ik m'n leed een beetje delen en natuurlijk vanaf volgende week m'n geluk met m'n boobies

[Natasja1994]

Hey hallo,

Wat een geluk dat ik eindelijk op dit forum terecht ben gekomen! Ik zal me eerst even voorstellen;

Ik ben 25 jaar en werk in de ICT. Al sinds m'n 18e/19e ben ik onzeker over m'n borsten en heb altijd gehoopt dat 't nog goed zou komen. Inmiddels ben ik er wel achter dat dat niet meer gaat gebeuren en dus heb ik besloten om mijn borsten te laten vergroten. Een paar weken geleden ben ik op consult geweest bij dokter van Leeuwen in de Parkkliniek (Parkmedisch centrum) in Rotterdam. Heb daar een goed gesprek gehad, maar wel zonder afspraak voor operatie naar huis gegaan. Ik moest het allemaal nog even laten bezinken, maar na 3 dagen wist ik 't zeker, ik wilde er voor gaan!

Volgende week, 8 april, gaat het dan eindelijk gebeuren. Ik heb nu een b cup (ben 1,75m, weeg ongeveer 74kg) en past totaal niet bij mijn lichaam. Ik heb gekozen voor 325cc. De arts raadde eerst 280 cc aan maar dat vond ik veel te klein. Dus ben heel benieuwd hoe het gaat uitvallen.

Verder heb ik er super veel zin in, maar ben ook als de dood voor de operatie. Heb nog nooit narcose gehad, nog nooit langer dan een uur in een ziekenhuis geweest en ontzettend bang voor naalden. Hopelijk weet ik me een beetje rustig te houden volgende week en zal 't allemaal meevallen.

heey, ik mag ook 8 april en idd, ik heb ook nog nooit een narcose gehad komt vast wel goed! laat me maar wete, als je dat wilt succes alvast, nog een weekje xx

[Rominaa]

Ja is fijn he, met meiden erover praten die begrijpen wat je voelt etc, vind ik wel in elk geval

[Dee_ss]

Ik ben nog niet onder het mes geweest, maar dmv deze forum gaat het helemaal goed komen en ga jij er voor 100% in, helemaal gaaf! Straks helemaal happy met je nieuwe vriendinnen! IK kan ook niet wachten

[Dreamer!]

Spannend hoor je voor jou is het bijna zover, mijn datum komt ook in zicht en ik ben ook best zenuwachtig ook nog nooit onder narcose geweest!

Succes met aftellen

Groetjes petra

[Gast MB325]

Gisteren was het dan eindelijk zo ver. Na al die tijd ging het dan eindelijk gebeuren.

11:30 Ik stap samen met mijn vriend den Parkklinike binnen in Rotterdam. We worden vriendelijk ontvangen en worden meteen geholpen. Ik moest nog wat aanvullende informatie invullen (en helaas nog betalen) en daarna kon ik met mijn dossier onder m'n arm naar de 1e verdieping.

Daar aangekomen werd ik opgewacht door iemand van de verpleging, ik werd al verwacht en kreeg meteen een kamer toegewezen. Samen met mijn vriend en de verpleegster ga ik de kamer in en ze legt even in het kort uit waar ik m'n spullen kan laten en dat ik me om kan kleden.

Vervolgens geef ik aan dat ik extra medicatie zou krijgen vanwege mijn angst voor de operatie, maar helaas was niemand hiervan op de hoogte. Ik zou het extra medicijn niet krijgen en de verpleegster stelde me er op gerust dat het mee zou vallen etc. Uiteindelijk had ik me omgekleed en nog wat vragen beantwoord en was ik klaar om naar de voorbereidingskamer te gaan.

In de voorbereidingskamer werd m'n bloeddruk gemeten en kreeg ik mijn infuus. Door alle spanning daalde m'n hartslag en dus moest ik wachten tot m'n hartslag weer normaal was en ik me weer goed voelde.

De dokter kwam nog even langs en heeft nog wat getekend, rond 13:00 uur werd ik de OK in gebracht. We maakte nog wat grapjes over de operatie en ik moest even vertellen over t mooiste strand waar ik was geweest. De arts zou me er naartoe brengen ;-).

Opeen is het 15:45 als ik wakker word gemaakt. Ik begin te huilen en ben wat in de war. Wakker blijven lukt niet. Ik krijg het compressievest aan, had gelijk t idee dat k opgesloten zat.

Rond 16:30 word ik terug gereden naar m'n kamer waar enige tijd later m'n vriend binnenkomt.

Het schijnt dat de arts wat moeite heeft gehad met m'n linkerborst maar dat alles uiteindelijk goed is gegaan. Wel heb ik nog 2 wonderkind zitten die verwijderd moeten worden. Ik ben nog steeds wat wazig en val af en toe in slaap.

Nadat ik wat had gedronken en naar de wc was geweest vond ik het wel tijd om naar huis te gaan. Door de drukte op de afdeling was het alleen erg druk en kon ik uiteindelijk pas rond 19:30 naar huis.

Al met al een heftige dag, maar zeker geen spijt! Nu, een dag later, voel ik me al stukken beter, hoewel ik goed besef dat k nog behoorlijk rustig aan moet doen.

[JSI]

Gelukkig is het meegevallen! Wat is een wonderkind?

[Gast MB325]

Oh dat was de autocorrectie. Bedoelde wonddrains ;-)

[Gast Zomaariemand]

En nu maar lekker rustig bijkomen en je lekker laten verwennen...

[Gast MB325]

Hallo dames,

Woensdag 8 april heb ik mijn borstvergroting gekregen. Ben er super blij mee en nog vol op aan 't herstellen (geduld, geduld, geduld..) Maar ik zit met een heel ander probleem en ben benieuwd naar jullie mening.

Voor de operatie wisten alleen mijn vriend, beste vriendin en mijn moeder er vanaf. Ik heb veel contact met mijn vader en broer maar wilde het hun liever niet vertellen.

Een paar dagen geleden heb ik besloten om het toch maar te vertellen aan mijn vader, het zou immers gek zijn als ik opeens met grote boobies aan kom lopen en niks zeg. Zijn reactie heeft me versteld doen staan; hij was boos, begreep niet dat ik zoiets geheim heb gehouden en wilde me een tijdje niet meer spreken. Nu wilt hij vanavond langskomen om hier over te praten maar ik weet eigenlijk niet goed wat ik er mee moet.

De reden dat ik niks heb gezegd is omdat ik bang was dat hij het zou veroordelen, er een negatieve mening over zou hebben. Hij is nogal behoudend en ouderwets. Ook ben ik altijd erg beschermend opgevoed door hem. Mijn ouders zijn gescheiden en heb nooit bij hem gewoond, zag hem meestal alleen in 't weekend. Ik spreek hem wel veel en zie hem ook regelmatig. Ik ben 25 en in zijn ogen nog zijn 'kleine meid'.

Ook was ik zou bang voor de operatie dat ik niet nog meer stress wilde hebben, ik had even genoeg aan mezelf. Dit heb ik hem al uitgelegd maar hij lijkt het niet te begrijpen.

Hoe zijn jullie hier mee omgegaan of wat zouden jullie in mijn plaats doen?

M'n broer pakte het overigens wel heel goed op gelukkig :-)

[MeMo]

Oei meid wat lastig ...
bij mij begreep de familie het wel, aan mn meter heb ik het ook pas achteraf verteld omdat ze zich anders zorgen zou maken en idd, mij nog meer stress geven.

Wel jammer dat je vader er zo op reageert, ik zou toch proberen het hem uit te leggen zoals je hier doet.
Een borstvergroting is zo taboe en wordt vaak verkeerd bekeken. (Porno en ronde ballonnen)

veel succes meid, praat er toch eens over en leg hem uit dat dit je veel gelukkiger maakt en je dit puur voor jezelf doet.
Hopelijk draait hij bij ...

[Gast Zomaariemand]

Oei... Aan de ene kant begrijp ik jou heel goed, waarom jij het (nog) niet wilde vertellen, maar ik begrijp hem ook (stel je voor dat er iets mis zou zijn gegaan, dan wist hij van niks)... Vooral met je vader is dat heel lastig... Probeer er gewoon uit te komen samen en geef aan dat het niet je bedoeling is geweest om hem totaal buiten te sluiten, maar dat je al meer dan genoeg stress had en niet nog meer kon handelen... Zoiets denk ik...

Ik heb dan wel mijn ouders, kinderen en enkele vrienden verteld over mijn plannen en iedereen had volop begrip. Maar verder wilde ik wachten tot erna. Ik had geen zin in al die meningen, goede en slechte adviezen, voors en tegens, zeker niet vooraf. En achteraf is het al een feit, dusss... Hahahaha...

Succes straks, meis, het komt vast goed tussen jou en je vader...

[borstje]

Hoi,

ik ben altijd heel open, maar ook ik heb alleen mijn moeder van te voren verteld dat ik een borstvergroting ging doen. Het is in de eerst plaats iets van jezelf. Er heerst niet alleen een taboe, heel veel mensen begrijpen t ook niet of hebben gelijk hun (vaak negatieve) mening klaar. IK had geen zin om mezelf uit te hoeven leggen maar ook niet om na de vergroting een soort attractie te zijn. (Nee natuurlijk mag je ze niet even bekijken, voor mij zijn het gewoon mijn borsten. Ook voor de vergroting laat je ze niet zomaar zien waarom zou ik dat wel na de vergroting doen)

De spanning die je hebt, ik kan t mij heel goed voorstellen. leg gewoon uit wat het met je deed/doet en dan hoop ik voor je dat je vader er begrip voor heeft.

Succes, ben benieuwd hoe je gesprek is gegaan.

Groetjes

[ManuelaF]

Ik ben er ook heel open over geweest. mijn familie vertelde ik het via de app want ze wonen in Rio. daar is dat zo normaal.. zelfs mijn vader zei: mooi! hoeveel ml? (daar noemren ze het gewoon ml en niet cc) ik was toen in shock haha! toen me moeder het me opa vertelde kreeg ze de reactie: mijn god! ik hou niet van grote tieten, maar van zachte peertjes..... weten we dat ook weer hij is 87 ofzo hahaha. mijn vrienden weten het allemaal en ook bij kennissen en collegas ben ik er open tegen.. ze gaan het toch wel zien en dan snappen ze ook als ik iets niet kan tillen ofzo.. ik schaam me er ook echt niet voor.. liever nep mooi dan lelijk echt..

uitleggen dat je niet fijn en vrouwelijk voelde en hierdoor vrolijker en zelfverzekerde van word.. uiteindelijk draait hij wel bij we leven in een hele andere tijd nu het is niet meer te vergelijken met vroeger.. oudere generatie moet dat echt eens begrijpen

[Linapinda]

Ik heb het niemand verteld behalve een vriendin die kwam helpen en mijn vriend. Mijn moeder zei van de week zelfs; heb je je borsten laten doen? Wel eerlijk zeggen hoor!

Maar ze was niet boos. T is altijd een beetje onvoorspelbaar hoe mensen op dit soort dingen reageren, zelfs al ken je ze goed. Dat je vader zo rot reageert vind ik vooral kut voor jou! Toch zou ik je aanraden om je niet te bedenken omdat hij zo reageert. Waarom zou jij je ongelukkig blijven voelen om een ander blij te maken immers? Succes met de situatie!

[happy34]

O als ik dit lees dan weten in mn omgeving al best veel t er terwijl ik zelf t gevoel heb tegen iedereen iets verborgen te houden hihi (ze zien t uiteindelijk toch wel)mensen zeiden tegen mij....he jij je hebt zulke mooie borste dan laat ik n foto zien hoe t nu is (tenminste aan mn besties en schoonma en dan begrijpen ze t ineens heel goed) tja....ach weet of ze t begrijpen of niet ik doe t voor mezelf en mijn man staat gelukkig achter me dus wat maakt t uit en jij heel heel veel sterkte met je vader maar denk dat ie wel bijdraaid als je hem uitlegd waarom je hier gelukkig v bent geworden toch

[zeemeermin]

Hallo!

Hopelijk hebben jullie het kunnen uitpraten,

En snapt je vader waarom je het liever even niet aan hem verteld hebt.

Ik heb het ook eerst aan mijn moeder vertelt...

En paar dagen erna aan mijn vader.

Moeders die snappen dat toch vaker beter.

Verder weet mijn vriend het natuurlijk haha!

Mijn zus en broer

En mijn beste vriendin

En mijn tante (heeft zelf ook een bv gehad)

En de rest.. Ik vind dit niet wat wat ik percee moet vertellen.

Ook op het werk niet.

Iedereen kijkt er anders tegen aan,

En je moet doen waar je je goed bij voelt!

Veel succes !

[Verschilletje]

Hoi!

Ik begrijp wel dat je vader even geschrokken is, uiteindelijk heb je een operatie gehad (met risico's) en wist hij van niets. Als je hem eenmaal rustig uitlegt dat je je echt niet goed voelde en dat het geen 'bevlieging' was zal hij wel bijdraaien. Zeker als hij binnenkort zal zien hoe gelukkig je bent met de nieuwe boobs. Ik had zelf ook schrik om het aan mijn ouders te vertellen, maar toen ze zagen dat ik er echt verdriet van had (voorsituatie) waren ze een enorme steun. Uiteindelijk wil toch iedere ouder zijn kind gelukkig zien?

x

[Laury]

Hallo dames,

Woensdag 8 april heb ik mijn borstvergroting gekregen. Ben er super blij mee en nog vol op aan 't herstellen (geduld, geduld, geduld.. ) Maar ik zit met een heel ander probleem en ben benieuwd naar jullie mening.

Voor de operatie wisten alleen mijn vriend, beste vriendin en mijn moeder er vanaf. Ik heb veel contact met mijn vader en broer maar wilde het hun liever niet vertellen.

Een paar dagen geleden heb ik besloten om het toch maar te vertellen aan mijn vader, het zou immers gek zijn als ik opeens met grote boobies aan kom lopen en niks zeg. Zijn reactie heeft me versteld doen staan; hij was boos, begreep niet dat ik zoiets geheim heb gehouden en wilde me een tijdje niet meer spreken. Nu wilt hij vanavond langskomen om hier over te praten maar ik weet eigenlijk niet goed wat ik er mee moet.

De reden dat ik niks heb gezegd is omdat ik bang was dat hij het zou veroordelen, er een negatieve mening over zou hebben. Hij is nogal behoudend en ouderwets. Ook ben ik altijd erg beschermend opgevoed door hem. Mijn ouders zijn gescheiden en heb nooit bij hem gewoond, zag hem meestal alleen in 't weekend. Ik spreek hem wel veel en zie hem ook regelmatig. Ik ben 25 en in zijn ogen nog zijn 'kleine meid'.

Ook was ik zou bang voor de operatie dat ik niet nog meer stress wilde hebben, ik had even genoeg aan mezelf. Dit heb ik hem al uitgelegd maar hij lijkt het niet te begrijpen.

Hoe zijn jullie hier mee omgegaan of wat zouden jullie in mijn plaats doen?

M'n broer pakte het overigens wel heel goed op gelukkig :-)

Wow wat heftig dit meid...

Maar je bent geen jong meisje meer, 25 notabene! En je hebt er vast goed over nagedacht voor je dit deed.

Ik begrijp dat je vader geschrokken is, het is niet niks zo'n operatie, maar dat hij jouw beslissing niet accepteert vind ik wel te ver gaan.

[Gast MB325]

Ik heb 't soort van uitgepraat met 'm. Hij is nog steeds wel geschrokken. Maar het bleek hem vooral te gaan over het feit dat hij nu 't idee heeft dat ik niet voor alles bij hem terecht kan, terwijl hij wel een vader wilt zijn waar ik met al m'n problemen heen kan. De echte borstvergroting vind hij minder erg, hij begrijpt heel goed dat als dit mij gelukkig maakt ik deze keuze maak.

Ben wel blij om jullie reacties te lezen, heb ik ook wat meer het gevoel dat ik echt niet zo'n rare gedachte had

Thanks!!

[Gast Zomaariemand]

Fijn om te lezen!

[best_boobie]

ach wat lief van je pa! Hij is gewoon eigenlijk aangetast in zijn eer, wat natuurlijk begrijpelijk is.

Hij bedoelde het goed, en wat moet het fijn zijn om te weten dat hij altijd achter je staat, wat je ook beslist. Als je het hem maar wilt vertellen hihi

Misschien iets leuks verzinnen voor hem, om hem te verrassen? een goedmakertje zeg maar, iets waarmee je laat zien dat je weet dat je overal voor bij hem terecht kan?

xxxx