Ga naar inhoud
Nieuwe leden, AUB lezen!! ×
Nieuwe leden, AUB lezen!!
Clubs voor gold en platinum members

Linapinda : 9 februari 2015 : Dr. Nio : SLAZ

Linapinda

Aanbevolen berichten

  • Reacties 135
  • Created
  • Laatste Reactie
Gigi21

Gigi21

Geplaatst
Geplaatst

Hahaha , Gefeliciteerd meid !!

Link naar reactie
Delen op andere sites
Semis

Semis

Geplaatst
Geplaatst

Gefeliciteerd!! Ik ben 17 feb aan de beurt bij Dr. Nio dus erg benieuwd naar je verslag!

Link naar reactie
Delen op andere sites
Linapinda

Linapinda

Geplaatst
  • Auteur
Geplaatst

Verslag!

Ik dacht gisteren dat ik vrij goed bij was en was ook alweer aan het whatsappen en op de shout, maar ik viel telkens weg en dan lag ik weer half hallucinerend te slapen. Lichtgewichtje hier. ;)

Omdat dr. Nio mij zo er eigenlijk tussen heeft geschoven moest ik me om 7 uur s' ochtends al melden. Samen met een vriendin hadden we de taxi erheen genomen, ik woon in Amsterdam, dus in tien minuten waren we er. Kreeg gelijk mijn bed toegewezen, en mijn kast en een ander kastje. Ik heb me omgekleed (meest charmante doorkijk onderbroek en open-kont-kleed) en samen met A. hebben we op bed lopen hangen totdat de verpleegkundige eraan kwam. Heeft mij drie keer gevraagd wat mijn geboortedatum was, waarom ik er was en of ik iets gegeten of gedronken had. Om 10 uur de vorige dag had ik voor het laatst pasta gegeten maar ik had 1 slokje ginger ale gehad omdat ik zo'n droge mond had. Wist ik veel dat daar zuivel in zat..

"zeg dat maar dat niet is gebeurd." - okay.

Ik lag op de kamer met drie andere vrouwen die hele andere operaties moesten ondergaan. Een van hen liep echt in dr doorkijk broek op zoek naar lectuur (#noshame) en had het er maar over dat ze een ruggeprik wilde want ze wilde niet onder narcose. "Zometeen word ik niet meer wakker!" (Thanks he). Ik hoefte maar drie kwartier te wachten totdat ik naar boven moest. Ondertussen was ik NOG STEEDS niet nerveus, begon echt rare dingen te denken dat ik een psychopaat was zonder gevoelens die zich wel nerveus zou moeten voelen. A. was gewoon zenuwachtiger dan mij, zij was ook vaker in het ziekenhuis geweest en ze was een keer voor een knie-kijkoperatie gewoon weggewandeld in haar kleed en al. Zei ze doodleuk "Ja, ik ga naar huis, doei!" Dus de verpleegster lag al dubbel dat zij daar lijkbleek zat en ik haar aan het kalmeren was met "Ik ga er helemaal niets van voelen joh, ik ben niet bang voor naalden. Voordat je het weet ben ik wakker en dan zie je hoe blij ik ben."

In de zaal uitslaapzaal moest ik zo'n prachtig groen mutsje op. De sportbh's onder het kussen gelegd, ik had ze maar allebei meegenomen en dan zien ze vanzelf wel welke beter is. Dr. Nio kwam aftekenen, maar ik had mijn bril niet op en begon gelijk te wankelen. Niet uit zenuwen, maar als ik niets zie verlies ik mijn gevoel voor balans (ik val al om in een donkere kamer). Handje aan het bed, en hij begon heel erg uitgebreid te tekenen. Terug in bed gehopt werd ik gelijk aan het infuus gelegd met een verdovend middel, allerlei stickers werden op me geplakt en mijn hartslag werd gemeten en ik werd de OK ingereden. OK lucky 7. In de OK moest ik zelf van het ene bed naar de andere klimmen, maar daar bleek ik niet zo'n held in te zijn want ik kwam de hele tijd in de knoei met al die draadjes. Het draad aan mijn linkerhand zat telkens gekruist om mijn nek terwijl ik weer half op mijn infuus terecht kwam. Zucht, lekker handig zoals altijd. Voor de zesde keer werd weer mijn naam, geboortedatum en operatie gevraagd. Het zuurstofmasker ging op en de narcose werd toegediend. Ik was zo afgeleid door mijn eigen hartslag dat ik me nog steeds klaarwakker voelde. Na een paar minuten diep ademhalen zei de dokter "Denk maar aan iets leuks want daar ga je dan van dromen."

Mijn laatste woorden voordat ik weer wakker werd: "Patatje joppiesaus."

Het voelde als een paar minuten later, en blijkbaar werd ik pratend wakker. Ik probeerde juist te blijven praten omdat ik het gevoel kreeg dat ik weer wegviel. En schijnbaar hadden ze me al een paar keer wakker proberen te krijgen. Bovenlichaam deed zo'n ongelofelijk pijn dat ik vroeg of ze me wakker hadden geslagen, haha. Ik kwam ook totaal niet uit mijn woorden. In mijn hoofd dacht ik: 'Ik voel me overreden door een vrachtwagen.' En toen zei ik: "Ik ben overleden." - Dacht ik niet, mevrouw. En toen: 'Wanneer mag ik terug naar de kamer? Een vriendin komt me ophangen - err, halen."

En toen werd ik voor de tweede keer wakker met een smeltend raketje in mijn handen tussen mijn borsten. Moest de verpleger mij weer schoonmaken en hebben ze me maar een slabbetje gegeven. Toen was ik schijnbaar ook nog offended dat hij me een bakje aanbood om het ijsje in te doen als ik hem niet meer wilde. "Hallo, ik heb deze hele operatie gehad, tuurlijk wil ik mijn hele ijsje. Daar doe ik het voor!" Hebben ze me toch zo snel mogelijk naar mijn kamer gereden haha. Kan me nog wel herrineren dat ik tegen een meeloop assistent zei: "Veel plezier vandaag, Wim!"

Op de kamer zelf kan ik me nu ook weinig herinneren behalve dat mijn borsten en buik ontzettend gezwollen waren en ik mijn arm niet goed omhoog kreeg. Links gaat het nog steeds beter dan rechts. En nadat ze mijn infuus eruit haalden ging het ook steeds beter. Ik ben naar de wc geschuifeld op mijn rode IKEA-sloffen nadat ik een half uur moest wachten na aangegeven te hebben dat ik heel erg moest. Ik zat nog vast aan het infuus, like a ball and chain. Volgens mij was ik nog best ver heen in de eerste uren. Want een geweldig knappe dokter kwam binnen voor mijn buurvrouw en ik noemde hem hardop mcDreamy. Mijn neus was verstopt en ik vroeg of iemand me kon helpen met hard stukje snot weghalen. (Flirt faal) A. heeft de twee beschuitjes echt in mijn mond moeten proppen, maar ik voelde me daarna echt gelijk veel beter. Voorbereid van anderen had ik verwacht dat de verpleegsters misschien kortaf waren maar ze waren heel lief en behulpzaam. Wilden best mijn beschuit smeren en drinken aanreiken. Een andere verpleegster liep binnen, gaf me een judgemental blik, schudde haar hoofd en maar liep gelijk naar buiten. Okay, doei. Maar over het algemeen voelde iedereen heel begripvol.

Om half 4 pas besloot ik erop te wagen om naar huis te gaan, mocht gewoon zo lang blijven liggen als ik wilde. Dus heb twee keer een dutje gedaan. Fijnste taxirit ooit, heen weg was zo'n stink "non"-smoking taxi die naar rook rook. Terug weg hadden we geluk met een fijne BMW die heel rustig over alle hobbels ging. Volume van borsten voel ik heel goed als ik of snel ga liggen of rechtop ga zitten. Als ik onderuit gezakt ben kan ik mezelf ook nog niet omhoog krijgen. Ik ben naar mijn bed geschoven en kan me niet goed meer voor de geest halen wat er is gebeurd.

Oh wacht, ik had eindelijk mijn patatje joppiesaus! :47:

Link naar reactie
Delen op andere sites
Moeder

Moeder

Geplaatst
Geplaatst

Aah geniaal hahaha.

Zou me slap lachen als jij mijn patient was.

Maar mc dreamy ging niet op jou verzoek in dus tssss :P

Slab toch wel meegenomen als aandenken he? :)

Link naar reactie
Delen op andere sites
best_boobie

best_boobie

Geplaatst
Geplaatst

:45: Geweldig verslag. Dat is een hele belevenis geweest (zowel voor jou als voor je omgeving) hahaha.

Het is gek he, als je steeds wegvalt en het andere moment denkt dat je superhelder bent. Ik zou zelf in een deuk liggen als ik opeens zou wakker worden met een raketje in mijn hand... (tussen m'n verse borsten)

Leuk dat je het zo uitgebreid geschreven hebt!

Een goed herstel nogmaals!!

xx BB

Link naar reactie
Delen op andere sites
Linapinda

Linapinda

Geplaatst
  • Auteur
Geplaatst

Dag 1 gaat zelfs eigenlijk heel goed. Ik kwam er alleen achter dat ik echt geen held ben in mezelf overeind krijgen, want 0 buikspieren. En het gewicht van de twee is zo ontzettend wennen, goddamn. Alleen naar de wc gaan lukt ook wel, alleen voel ik de twee nog best meedeinen. Dat wordt platte schoenen voor een poos, anders gaat het wel echt pijn doen. Maar ik wilde morgen eigenlijk eventjes wat gaan lunchen, denken jullie dat ik het red om het huis uit te komen of ga ik kermen van de pijn als ik de straat nog niet eens uit ben?

Link naar reactie
Delen op andere sites
mrs.jacobs

mrs.jacobs

Geplaatst
Geplaatst

Verslag!

Ik dacht gisteren dat ik vrij goed bij was en was ook alweer aan het whatsappen en op de shout, maar ik viel telkens weg en dan lag ik weer half hallucinerend te slapen. Lichtgewichtje hier. ;)

Omdat dr. Nio mij zo er eigenlijk tussen heeft geschoven moest ik me om 7 uur s' ochtends al melden. Samen met een vriendin hadden we de taxi erheen genomen, ik woon in Amsterdam, dus in tien minuten waren we er. Kreeg gelijk mijn bed toegewezen, en mijn kast en een ander kastje. Ik heb me omgekleed (meest charmante doorkijk onderbroek en open-kont-kleed) en samen met A. hebben we op bed lopen hangen totdat de verpleegkundige eraan kwam. Heeft mij drie keer gevraagd wat mijn geboortedatum was, waarom ik er was en of ik iets gegeten of gedronken had. Om 10 uur de vorige dag had ik voor het laatst pasta gegeten maar ik had 1 slokje ginger ale gehad omdat ik zo'n droge mond had. Wist ik veel dat daar zuivel in zat..

"zeg dat maar dat niet is gebeurd." - okay.

Ik lag op de kamer met drie andere vrouwen die hele andere operaties moesten ondergaan. Een van hen liep echt in dr doorkijk broek op zoek naar lectuur (#noshame) en had het er maar over dat ze een ruggeprik wilde want ze wilde niet onder narcose. "Zometeen word ik niet meer wakker!" (Thanks he). Ik hoefte maar drie kwartier te wachten totdat ik naar boven moest. Ondertussen was ik NOG STEEDS niet nerveus, begon echt rare dingen te denken dat ik een psychopaat was zonder gevoelens die zich wel nerveus zou moeten voelen. A. was gewoon zenuwachtiger dan mij, zij was ook vaker in het ziekenhuis geweest en ze was een keer voor een knie-kijkoperatie gewoon weggewandeld in haar kleed en al. Zei ze doodleuk "Ja, ik ga naar huis, doei!" Dus de verpleegster lag al dubbel dat zij daar lijkbleek zat en ik haar aan het kalmeren was met "Ik ga er helemaal niets van voelen joh, ik ben niet bang voor naalden. Voordat je het weet ben ik wakker en dan zie je hoe blij ik ben."

In de zaal uitslaapzaal moest ik zo'n prachtig groen mutsje op. De sportbh's onder het kussen gelegd, ik had ze maar allebei meegenomen en dan zien ze vanzelf wel welke beter is. Dr. Nio kwam aftekenen, maar ik had mijn bril niet op en begon gelijk te wankelen. Niet uit zenuwen, maar als ik niets zie verlies ik mijn gevoel voor balans (ik val al om in een donkere kamer). Handje aan het bed, en hij begon heel erg uitgebreid te tekenen. Terug in bed gehopt werd ik gelijk aan het infuus gelegd met een verdovend middel, allerlei stickers werden op me geplakt en mijn hartslag werd gemeten en ik werd de OK ingereden. OK lucky 7. In de OK moest ik zelf van het ene bed naar de andere klimmen, maar daar bleek ik niet zo'n held in te zijn want ik kwam de hele tijd in de knoei met al die draadjes. Het draad aan mijn linkerhand zat telkens gekruist om mijn nek terwijl ik weer half op mijn infuus terecht kwam. Zucht, lekker handig zoals altijd. Voor de zesde keer werd weer mijn naam, geboortedatum en operatie gevraagd. Het zuurstofmasker ging op en de narcose werd toegediend. Ik was zo afgeleid door mijn eigen hartslag dat ik me nog steeds klaarwakker voelde. Na een paar minuten diep ademhalen zei de dokter "Denk maar aan iets leuks want daar ga je dan van dromen."

Mijn laatste woorden voordat ik weer wakker werd: "Patatje joppiesaus."

Het voelde als een paar minuten later, en blijkbaar werd ik pratend wakker. Ik probeerde juist te blijven praten omdat ik het gevoel kreeg dat ik weer wegviel. En schijnbaar hadden ze me al een paar keer wakker proberen te krijgen. Bovenlichaam deed zo'n ongelofelijk pijn dat ik vroeg of ze me wakker hadden geslagen, haha. Ik kwam ook totaal niet uit mijn woorden. In mijn hoofd dacht ik: 'Ik voel me overreden door een vrachtwagen.' En toen zei ik: "Ik ben overleden." - Dacht ik niet, mevrouw. En toen: 'Wanneer mag ik terug naar de kamer? Een vriendin komt me ophangen - err, halen."

En toen werd ik voor de tweede keer wakker met een smeltend raketje in mijn handen tussen mijn borsten. Moest de verpleger mij weer schoonmaken en hebben ze me maar een slabbetje gegeven. Toen was ik schijnbaar ook nog offended dat hij me een bakje aanbood om het ijsje in te doen als ik hem niet meer wilde. "Hallo, ik heb deze hele operatie gehad, tuurlijk wil ik mijn hele ijsje. Daar doe ik het voor!" Hebben ze me toch zo snel mogelijk naar mijn kamer gereden haha. Kan me nog wel herrineren dat ik tegen een meeloop assistent zei: "Veel plezier vandaag, Wim!"

Op de kamer zelf kan ik me nu ook weinig herinneren behalve dat mijn borsten en buik ontzettend gezwollen waren en ik mijn arm niet goed omhoog kreeg. Links gaat het nog steeds beter dan rechts. En nadat ze mijn infuus eruit haalden ging het ook steeds beter. Ik ben naar de wc geschuifeld op mijn rode IKEA-sloffen nadat ik een half uur moest wachten na aangegeven te hebben dat ik heel erg moest. Ik zat nog vast aan het infuus, like a ball and chain. Volgens mij was ik nog best ver heen in de eerste uren. Want een geweldig knappe dokter kwam binnen voor mijn buurvrouw en ik noemde hem hardop mcDreamy. Mijn neus was verstopt en ik vroeg of iemand me kon helpen met hard stukje snot weghalen. (Flirt faal) A. heeft de twee beschuitjes echt in mijn mond moeten proppen, maar ik voelde me daarna echt gelijk veel beter. Voorbereid van anderen had ik verwacht dat de verpleegsters misschien kortaf waren maar ze waren heel lief en behulpzaam. Wilden best mijn beschuit smeren en drinken aanreiken. Een andere verpleegster liep binnen, gaf me een judgemental blik, schudde haar hoofd en maar liep gelijk naar buiten. Okay, doei. Maar over het algemeen voelde iedereen heel begripvol.

Om half 4 pas besloot ik erop te wagen om naar huis te gaan, mocht gewoon zo lang blijven liggen als ik wilde. Dus heb twee keer een dutje gedaan. Fijnste taxirit ooit, heen weg was zo'n stink "non"-smoking taxi die naar rook rook. Terug weg hadden we geluk met een fijne BMW die heel rustig over alle hobbels ging. Volume van borsten voel ik heel goed als ik of snel ga liggen of rechtop ga zitten. Als ik onderuit gezakt ben kan ik mezelf ook nog niet omhoog krijgen. Ik ben naar mijn bed geschoven en kan me niet goed meer voor de geest halen wat er is gebeurd.

Oh wacht, ik had eindelijk mijn patatje joppiesaus! :47:

Hahahaha SUUUUUUUPER LEUK verslag!!

:D heb nog steeds een glimlach op mijn gezicht!!

:D geniet ervan lieffie!

Spreken gauw af!!!

Xx

Link naar reactie
Delen op andere sites
Linapinda

Linapinda

Geplaatst
  • Auteur
Geplaatst

Haha, ja nu snap ik weer waarom mensen niet ingingen op mijn opmerkingen. Ik lachte wel eens dronken meisjes uit in de kroeg, maar volgens mij was ik geen haar beter. Hahaha.

3 dagen PO

Door de arnica druppels ben ik helemaal niet blauw, de huid om mijn litteken is ietjes geel. Maar geen heftige bloeduitstortingen! Ik heb het gevoel dat mijn borsten zakken, ze zaten eerst bijna in mijn nek. Qua pijn valt het reuze mee, alleen aan de zijkanten en onderkanten van mijn borsten voelt het alsof mijn huid wordt opgerekt. En ik moet nog heel erg aan het gewicht wennen. Heel snel rechtop zitten of heel snel liggen lukt niet, dan voelt het alsof ze eraf vallen. De pijn voel ik tot aan mijn oksels maar ik kan nu eigenlijk beide armen al goed bewegen. Spieren voelen helemaal niet stijf. Opstaan op dag 1 ging nog helemaal niet. Toen was ik een soort van schildpadje dat vast zat op dr rug. Haha. Beetje met benen lopen trappelen maar je zakt dan alleen nog erger onderuit. Beste vriendin moest midden in de nacht me overeind helpen door een arm onder mijn rug te doen en een arm onder mijn schouders, ik had mijn armen gekruist en hield mijn borsten vast.

Nu lukt het s' ochtends om helemaal alleen overeind te komen door de band van mijn broek vast te houden en een hefboom te maken met mijn benen. Door ze hoog op te gooien en langzaam neer te laten komen druk ik mezelf dan omhoog zonder druk te zetten op mijn borsten/armspieren.

En nu even nog een tramadol nemen. ;)

Link naar reactie
Delen op andere sites
xJojo

xJojo

Geplaatst
Geplaatst

Haha, ja nu snap ik weer waarom mensen niet ingingen op mijn opmerkingen. Ik lachte wel eens dronken meisjes uit in de kroeg, maar volgens mij was ik geen haar beter. Hahaha.

3 dagen PO

Door de arnica druppels ben ik helemaal niet blauw, de huid om mijn litteken is ietjes geel. Maar geen heftige bloeduitstortingen! Ik heb het gevoel dat mijn borsten zakken, ze zaten eerst bijna in mijn nek.

Hee, ik lees het eea over arnica druppels, wat is hier precies het nut van en wanneer moet je daarmee beginnen/eindigen?

Link naar reactie
Delen op andere sites
Linapinda

Linapinda

Geplaatst
  • Auteur
Geplaatst

Hee, ik lees het eea over arnica druppels, wat is hier precies het nut van en wanneer moet je daarmee beginnen/eindigen?

Ik heb dit als tip gekregen vanuit Boerhaave. Arnica D6 zorgt ervoor dat je blauwe plekken snel weggaan. Je kan ze als tabletten en druppels halen van Vogel. Ik ben 2 weken voor de operatie begonnen (niet eerder) tot een week later ongeveer. Ik ben alleen boven mn litteken een heel klein beetje geel, maar niet beurs of zo. :)

Link naar reactie
Delen op andere sites

Gearchiveerd

Dit topic is nu gearchiveerd en gesloten voor verdere reacties.

Ga naar topic overzicht


×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Belangrijke informatie

We hebben cookiesop uw apparaat geplaatst om deze website te verbeteren. Je kunt je cookie instellingen aanpassen, anders nemen we aan dat je het goed vindt dat we verder gaan.