Ga naar inhoud

Had jij je leven voorgesteld hoe jij nu je leven leeft?


Gast

Aanbevolen berichten

Iedereen krijgt wat hij of zij kan dragen. Geloof mij, ik weet er ook alles van. En hoe zwaarder hoe meer relaxer ik ermee omgaat. Je gaat steeds beter relativeren.

Als er weer iets gebeurd, dan zet ik dat direct om naar het positieve. Ok, misschien kan het een paar seconde duren ;-) Maar als je dat doet, dan is het lang niet zo zwaar. En uiteindelijk weet ik dat het weer goed kom.

Er is altijd weer een reden waarom het bij jou, mij, ons gebeurt. Soms weten we het niet zo goed, of later pas.

In de tijd zullen we ermee moeten dealen. Hoe vervelend het ook echt zo kan zijn.

Enne lieverds? we worden ook daar weer wijzer van..

Xxx

Link naar reactie
Delen op andere sites

  • Reacties 166
  • Created
  • Laatste Reactie

Inderdaad lieve syl...het is telkens een les waar we wijzer van worden...

Al wat we meemaken word een deeltje van ons...en nemen we mee...zo kunnen we de volgende generatie met raad en daad bijstaan,mede dankzij onze ervaringen...the good,the bad and the ugly...

Link naar reactie
Delen op andere sites

Inderdaad Barb het is een les waar we wijzer van worden , het opent je ogen en daar

moet je dan mee zien om te gaan ..

Soms lukt het , en een andere keer weer totaal niet , en dan baal ik ook van mijzelf hoor , bah..

En Sylleke ik probeer het ook weer positief in te zien , echt waar . Zo ben ik ook als persoon, positief..

Altijd geweest ..

Maar als je als goed mens vol vertrouwen door een persoon die je heel dierbaar is onder uit geschopt wordt

dan moet je maar weer zien om op te krabbelen...Om verder te gaan en je vertrouwen weer zien terug te vinden En dit probeer ik nu ... Met vallen en opstaan .. Maar af en toe is het zo verdomd moeilijk ..

Link naar reactie
Delen op andere sites

En daarom meisjes ben ik zo blij dat ik jullie heb ! Jullie mijn afleiding , jullie mijn lieverds ,

Jullie mijn gezelligheid , jullie mijn steun , en dit allemaal door het borstenforum .

Dank jullie ! :116:

Link naar reactie
Delen op andere sites

En daarom meisjes ben ik zo blij dat ik jullie heb ! Jullie mijn afleiding , jullie mijn lieverds ,

Jullie mijn gezelligheid , jullie mijn steun , en dit allemaal door het borstenforum .

Dank jullie ! :116:

Ooooh jij bent toch echt zon schat van een mens he...zo lief!!:116:

Ik begrijp heel goed wat je bedoeld hoor,ik weet niet hoe het komt maar jullie weten veel meer van mij en men gevoelens,en men gedachten dan de meeste vriendinnen hier thuis...ik kan meer open zijn tegen jullie,dingen die ik tegen hen niet durf of kan zeggen zet ik hier zomaar neer...ik vind dit zo verfrissend,het is echt een opluchting als ik hier men ding van me kan en mag afschrijven en dat jullie steeds klaar staan met raad en jullie bedenkingen hierover...echt top...had dit zeker niet verwacht toen ik me hier aanmelde...

Stuk voor stuk lieve warme meiden...sommigen al wat dichter naar mijn aard maar das voor iedereen zo...je komt niet met iedereen overweg...

Ik ben ongelooflijk blij met dit forum en de lieverds die dit zon toffe gezellige ontmoetingsplaats maken...:-)

Love you all...xxx

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ooooh jij bent toch echt zon schat van een mens he...zo lief!! :116:

Ik begrijp heel goed wat je bedoeld hoor,ik weet niet hoe het komt maar jullie weten veel meer van mij en men gevoelens,en men gedachten dan de meeste vriendinnen hier thuis...ik kan meer open zijn tegen jullie,dingen die ik tegen hen niet durf of kan zeggen zet ik hier zomaar neer...ik vind dit zo verfrissend,het is echt een opluchting als ik hier men ding van me kan en mag afschrijven en dat jullie steeds klaar staan met raad en jullie bedenkingen hierover...echt top...had dit zeker niet verwacht toen ik me hier aanmelde...

Stuk voor stuk lieve warme meiden...sommigen al wat dichter naar mijn aard maar das voor iedereen zo...je komt niet met iedereen overweg...

Ik ben ongelooflijk blij met dit forum en de lieverds die dit zon toffe gezellige ontmoetingsplaats maken...:-)

Love you all...xxx

Zo goed en heerlijk om dit te lezen ! Een pakkerd voor jou hier komt ie :53: :53:

:116: :116:

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ow meiden , dit zijn stuk voor stuk enorm aangrijpende verhalen, ik heb ze nu één voor één zitten lezen, en soms met een grote glimlach ; maar ook af en toe een traan weg moeten pinken ...zo zie je maar dat elk huisje zn kruisje heeft zoals ze zeggen.

We hebben allemaal al veel meegemaakt , de één is wat meer open om zich te uiten de andere houdt al wat meer voor zich om niet als zaag over te komen , want geef toe, in het leven van vandaag moet je glimlachen en doen alsof er niets aan de hand is, het is héél dikwijls ieder voor zich.

Maar als ik jullie verhalen lees word ik echt stil en het pakt me tot het diepste van mn hart ... dan merk ik toch dat er eigenlijk veel meiden zijn met een hart van goud , hier op het forum ! En dat doet echt deugd hoor...

Ik heb zo de indruk dat we allemaal momenten hebben gehad en periodes waar we heel hard van gedaan geweest zijn, teveel vertrouwen gegeven aan mensen die het helemaal niet waard zijn, maar dit heeft ons er sterker van gemaakt ...

Ikzelf heb ook veel gezien en afgezien , mn ouders die veel ruzie maakten, mn moeder die klop kreeg , en niet een beetje ,ik was toe 6 . ikzelf heb dit ook te verduren gehad op mn 15 van mn vriend destijds, en durfde hem niet verlaten , daarna met ander lief waarvan ik een kind had op mn 19j , die nam drugs , loog altijd en liet me alleen van toen ik bevallen ben van mn zoon, ging op zwier met zn vrienden, heeft me zelf zover gekregen om me te laten aantasten door een man , zodat hij er centen voor kreeg!

Hij is gestorven toen mn zoon 6j was. Ik had mn leven gelukkig al een goede wending gegeven en geen contact meer met hem (de papa dus) maar het was wel zeer triest voor mn zoon natuurlijk.

Ondertussen de man van mn leven ontmoet toen ik 29 j was , nog 2 kindjes met hem gehad , goed over nagedacht en met veel liefde op de wereld gebracht.Met mn oudste zoon die toen 11j was , ging het niet van een leien dakje, loog veel en stal , het was ziekelijk zoals zijn papa had, maar ik dacht, neen, dit kan toch niet, hij is altijd met mij opgegroeid en opgevoed geweest , met veel attentie etc; maar het blijkt dus dat een kind soms 100 % de genen kan hebben van 1 ouder ...

Op zn 17 deed hij nog steeds veel stommiteiten, alhoewel ik dacht dat het veel beter ging, hij had een goede job gevonden (leercontract) , begon al wat matuurder te worden , toen op een ochtend de telefoon ging, hij was al weer 2 nachten niet thuisgekomen, dit gebeurde wel vaker, hij bleef bij een vriend logeren ... politie aan de lijn...dju, 't is verdomd moeilijk om dit neer te pennen.

Een jongen van zijn leeftijd die een verkeersongeluk heeft gehad , met een scooter zonder helm , met valse papieren op zak en de scooter was gestolen, de jongen ligt tussen leven en dood... het was dus "mijn " Michaël ...

Sorry, ik ga even stoppen met schrijven ...tot later lieve meisjes;

PommeC.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ow meiden , dit zijn stuk voor stuk enorm aangrijpende verhalen, ik heb ze nu één voor één zitten lezen, en soms met een grote glimlach ; maar ook af en toe een traan weg moeten pinken ...zo zie je maar dat elk huisje zn kruisje heeft zoals ze zeggen.

We hebben allemaal al veel meegemaakt , de één is wat meer open om zich te uiten de andere houdt al wat meer voor zich om niet als zaag over te komen , want geef toe, in het leven van vandaag moet je glimlachen en doen alsof er niets aan de hand is, het is héél dikwijls ieder voor zich.

Maar als ik jullie verhalen lees word ik echt stil en het pakt me tot het diepste van mn hart ... dan merk ik toch dat er eigenlijk veel meiden zijn met een hart van goud , hier op het forum ! En dat doet echt deugd hoor...

Ik heb zo de indruk dat we allemaal momenten hebben gehad en periodes waar we heel hard van gedaan geweest zijn, teveel vertrouwen gegeven aan mensen die het helemaal niet waard zijn, maar dit heeft ons er sterker van gemaakt ...

Ikzelf heb ook veel gezien en afgezien , mn ouders die veel ruzie maakten, mn moeder die klop kreeg , en niet een beetje ,ik was toe 6 . ikzelf heb dit ook te verduren gehad op mn 15 van mn vriend destijds, en durfde hem niet verlaten , daarna met ander lief waarvan ik een kind had op mn 19j , die nam drugs , loog altijd en liet me alleen van toen ik bevallen ben van mn zoon, ging op zwier met zn vrienden, heeft me zelf zover gekregen om me te laten aantasten door een man , zodat hij er centen voor kreeg!

Hij is gestorven toen mn zoon 6j was. Ik had mn leven gelukkig al een goede wending gegeven en geen contact meer met hem (de papa dus) maar het was wel zeer triest voor mn zoon natuurlijk.

Ondertussen de man van mn leven ontmoet toen ik 29 j was , nog 2 kindjes met hem gehad , goed over nagedacht en met veel liefde op de wereld gebracht.Met mn oudste zoon die toen 11j was , ging het niet van een leien dakje, loog veel en stal , het was ziekelijk zoals zijn papa had, maar ik dacht, neen, dit kan toch niet, hij is altijd met mij opgegroeid en opgevoed geweest , met veel attentie etc; maar het blijkt dus dat een kind soms 100 % de genen kan hebben van 1 ouder ...

Op zn 17 deed hij nog steeds veel stommiteiten, alhoewel ik dacht dat het veel beter ging, hij had een goede job gevonden (leercontract) , begon al wat matuurder te worden , toen op een ochtend de telefoon ging, hij was al weer 2 nachten niet thuisgekomen, dit gebeurde wel vaker, hij bleef bij een vriend logeren ... politie aan de lijn...dju, 't is verdomd moeilijk om dit neer te pennen.

Een jongen van zijn leeftijd die een verkeersongeluk heeft gehad , met een scooter zonder helm , met valse papieren op zak en de scooter was gestolen, de jongen ligt tussen leven en dood... het was dus "mijn " Michaël ...

Sorry, ik ga even stoppen met schrijven ...tot later lieve meisjes;

PommeC.

Och... Lieverd wat een leed ... Een traan die ik even weg moest pinken ...Om jou verhaal en om jou verdriet

van jou oudste jongetje .. Mijn broer was precies zo vroeger ... brommers , liegen , politie ... En nu.. gelukkig getrouwd goed leven en heel serieus . Maar meis hoe is het dan nu met je zoon ? is dit recentelijk gebeurd ? Hoe gaat het met hem ? En met jou nu verder ?

xxx

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ow meiden , dit zijn stuk voor stuk enorm aangrijpende verhalen, ik heb ze nu één voor één zitten lezen, en soms met een grote glimlach ; maar ook af en toe een traan weg moeten pinken ...zo zie je maar dat elk huisje zn kruisje heeft zoals ze zeggen.

We hebben allemaal al veel meegemaakt , de één is wat meer open om zich te uiten de andere houdt al wat meer voor zich om niet als zaag over te komen , want geef toe, in het leven van vandaag moet je glimlachen en doen alsof er niets aan de hand is, het is héél dikwijls ieder voor zich.

Maar als ik jullie verhalen lees word ik echt stil en het pakt me tot het diepste van mn hart ... dan merk ik toch dat er eigenlijk veel meiden zijn met een hart van goud , hier op het forum ! En dat doet echt deugd hoor...

Ik heb zo de indruk dat we allemaal momenten hebben gehad en periodes waar we heel hard van gedaan geweest zijn, teveel vertrouwen gegeven aan mensen die het helemaal niet waard zijn, maar dit heeft ons er sterker van gemaakt ...

Ikzelf heb ook veel gezien en afgezien , mn ouders die veel ruzie maakten, mn moeder die klop kreeg , en niet een beetje ,ik was toe 6 . ikzelf heb dit ook te verduren gehad op mn 15 van mn vriend destijds, en durfde hem niet verlaten , daarna met ander lief waarvan ik een kind had op mn 19j , die nam drugs , loog altijd en liet me alleen van toen ik bevallen ben van mn zoon, ging op zwier met zn vrienden, heeft me zelf zover gekregen om me te laten aantasten door een man , zodat hij er centen voor kreeg!

Hij is gestorven toen mn zoon 6j was. Ik had mn leven gelukkig al een goede wending gegeven en geen contact meer met hem (de papa dus) maar het was wel zeer triest voor mn zoon natuurlijk.

Ondertussen de man van mn leven ontmoet toen ik 29 j was , nog 2 kindjes met hem gehad , goed over nagedacht en met veel liefde op de wereld gebracht.Met mn oudste zoon die toen 11j was , ging het niet van een leien dakje, loog veel en stal , het was ziekelijk zoals zijn papa had, maar ik dacht, neen, dit kan toch niet, hij is altijd met mij opgegroeid en opgevoed geweest , met veel attentie etc; maar het blijkt dus dat een kind soms 100 % de genen kan hebben van 1 ouder ...

Op zn 17 deed hij nog steeds veel stommiteiten, alhoewel ik dacht dat het veel beter ging, hij had een goede job gevonden (leercontract) , begon al wat matuurder te worden , toen op een ochtend de telefoon ging, hij was al weer 2 nachten niet thuisgekomen, dit gebeurde wel vaker, hij bleef bij een vriend logeren ... politie aan de lijn...dju, 't is verdomd moeilijk om dit neer te pennen.

Een jongen van zijn leeftijd die een verkeersongeluk heeft gehad , met een scooter zonder helm , met valse papieren op zak en de scooter was gestolen, de jongen ligt tussen leven en dood... het was dus "mijn " Michaël ...

Sorry, ik ga even stoppen met schrijven ...tot later lieve meisjes;

PommeC.

Oooow lieve pommeC...wat een ellende...veel dingen die we gemeen hebben ook,ik was met momenten net mijn verhaal aan het lezen...

Je hebt het moeilijk he,dat is zo als je de dingen van je afschrijft...maar het helpt wel...je kan het beter plaatsen,een plekje geven...

Wow,dat wat je op het laatst schreef,heftig...ik heb er nog steeds kippevel van...ik hoop maar dat het niet eindigt zoals ik denk...kreeg er een akelig gevoel bij...sterkte meis...

Lieve knuffel...xxx

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ik ben nog jong en heb zelf nog niet zo heel veel levenservaring maar ik hoopte altijd dat mijn ouders nooit gescheiden waren, dat ik nooit in eindhoven ging wonen met mijn moeder.. dat mijn moeder nooit toen opnieuw was getrouwd.. dat die lul van een vent ons gewoon in onze waarde moest laten.. en toch ondanks die lul van een vent heb ik het toch heel leuk gehad in eindhoven, tot het mis ging en we weer gingen verhuizen.. voor 3 jaar in een stad gewoond waar ik nooit had willen zijn/wonen maar omdat me moeder me had gesmeekt voor een 2e kans toch gedaan.

Kreeg een vriendje omg Eindhoven en ben om ne 19e gaan samen wonen.. hartstikke jong, jongen was ook ziek in zijn hoofd schizofrenie, angst+dwang stoornis.

Tot ik het niet meer aan kon en er op de een op andere dag een punt achter had gezet en toen 9 maanden op kamers gewoond ivm studie in Eindhoven. Sinds juli klaar.

En terug verhuist naar Amsterdam naar me vader.

in de tussen tijd van vorig jaar september tot nu een hele lieve beste vriendin leren kennen al 2 reizen samen gemaakt New York en Ibiza en we zijn allebei altijd positief

En dan leer je de liefde van je leven opnieuw kennen tegen December 2013

vroeger toen we klein waren al verkering gehad maarja hoe oud waren we 9/10 haha ook gewoon 12 jaar geen contact gehad en langleven facebook toch maar eens opgezocht en toegevoegd.

Ondanks alles ben ik toch blij hoe het zo is verlopen ik heb er heel veel van kunnen leren en weet ook wat ik anders zou doen als mijn eigen moeder. (De 2e kans is wel heel positief uitgepakt band is sinds toen helemaal voor 1000 procent herstelt)

En nu klaar met school, Werk wat ik leuk vind.

en toch besloten om terug naar school te gaan in Februari :D .

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ow meiden , dit zijn stuk voor stuk enorm aangrijpende verhalen, ik heb ze nu één voor één zitten lezen, en soms met een grote glimlach ; maar ook af en toe een traan weg moeten pinken ...zo zie je maar dat elk huisje zn kruisje heeft zoals ze zeggen.

We hebben allemaal al veel meegemaakt , de één is wat meer open om zich te uiten de andere houdt al wat meer voor zich om niet als zaag over te komen , want geef toe, in het leven van vandaag moet je glimlachen en doen alsof er niets aan de hand is, het is héél dikwijls ieder voor zich.

Maar als ik jullie verhalen lees word ik echt stil en het pakt me tot het diepste van mn hart ... dan merk ik toch dat er eigenlijk veel meiden zijn met een hart van goud , hier op het forum ! En dat doet echt deugd hoor...

Ik heb zo de indruk dat we allemaal momenten hebben gehad en periodes waar we heel hard van gedaan geweest zijn, teveel vertrouwen gegeven aan mensen die het helemaal niet waard zijn, maar dit heeft ons er sterker van gemaakt ...

Ikzelf heb ook veel gezien en afgezien , mn ouders die veel ruzie maakten, mn moeder die klop kreeg , en niet een beetje ,ik was toe 6 . ikzelf heb dit ook te verduren gehad op mn 15 van mn vriend destijds, en durfde hem niet verlaten , daarna met ander lief waarvan ik een kind had op mn 19j , die nam drugs , loog altijd en liet me alleen van toen ik bevallen ben van mn zoon, ging op zwier met zn vrienden, heeft me zelf zover gekregen om me te laten aantasten door een man , zodat hij er centen voor kreeg!

Hij is gestorven toen mn zoon 6j was. Ik had mn leven gelukkig al een goede wending gegeven en geen contact meer met hem (de papa dus) maar het was wel zeer triest voor mn zoon natuurlijk.

Ondertussen de man van mn leven ontmoet toen ik 29 j was , nog 2 kindjes met hem gehad , goed over nagedacht en met veel liefde op de wereld gebracht.Met mn oudste zoon die toen 11j was , ging het niet van een leien dakje, loog veel en stal , het was ziekelijk zoals zijn papa had, maar ik dacht, neen, dit kan toch niet, hij is altijd met mij opgegroeid en opgevoed geweest , met veel attentie etc; maar het blijkt dus dat een kind soms 100 % de genen kan hebben van 1 ouder ...

Op zn 17 deed hij nog steeds veel stommiteiten, alhoewel ik dacht dat het veel beter ging, hij had een goede job gevonden (leercontract) , begon al wat matuurder te worden , toen op een ochtend de telefoon ging, hij was al weer 2 nachten niet thuisgekomen, dit gebeurde wel vaker, hij bleef bij een vriend logeren ... politie aan de lijn...dju, 't is verdomd moeilijk om dit neer te pennen.

Een jongen van zijn leeftijd die een verkeersongeluk heeft gehad , met een scooter zonder helm , met valse papieren op zak en de scooter was gestolen, de jongen ligt tussen leven en dood... het was dus "mijn " Michaël ...

Sorry, ik ga even stoppen met schrijven ...tot later lieve meisjes;

PommeC.

Jeetje PommeC.....de rillingen lopen over mijn lijf...

Ik herken het, heb ook een jongen uit een vorige relatie, genenpakket van pappa...altijd problemen. Al meerdere keren de politie aan de deur laten staan bij hem omdat ik bang was wat ik aan ging treffen, misschien was hij wel....hij nam dan geen telefoon meer aan, niemand kon hem bereiken..dagen lang....pfff

Hij is er nog, gelukkig. Het gaat niet van een leien dakje, binnenkort wordt hij weer opgenomen. Heb deze week zijn administratie uitgezocht..alweer.... en weer allerlei regelingen getroffen. Ik betaal alleen niks meer. Maandag naar de kredietbank voor schuldhulpverlening....

Liefs Nonky xxxxx

Link naar reactie
Delen op andere sites

Wat een emotionele maar ook sterke verhalen!

Ik ben een aantal keren moeten stoppen met lezen omdat het me te veel Werd!

Het brengt mijn eigen verdriet naar boven Wat goed weggestopt zit (tuurlijk moet ik van mezelf sterk zijn naar de buitenwereld, tuurlijk huil ik nooit in bijzijn, tuurlijk ben ik de stoere die alles relativeert en verder gaat het leven staat uiteraard niet stil)

Maar meiden respect!

Enorm respect!

Sylleke mijn god! Wat heb en moet jij allemaal doorstaan terwijl je hier zo positief op alles overkomt! Dit kan niet anders dan dat je een sterke madam bent!

Ik hoop dat het contact met jouw dochter hersteld wordt! En je die bloem van een kleindochter kan ontmoeten.

Ook de verhalen van Nonky, Barb Wire en pommecaremelle grepen me enorm aan!

Ik hoop voor jullie alleen dat het goed komt op alle vlakken!!

Jeetje om op de vraag te antwoorden of ik mijn leven had voorgesteld zoals het nu is kom ik op terug wanneer ik mijn ogen kan drooghouden

Dus wordt vervolgd...

Liefs

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ik ben nog jong en heb zelf nog niet zo heel veel levenservaring maar ik hoopte altijd dat mijn ouders nooit gescheiden waren, dat ik nooit in eindhoven ging wonen met mijn moeder.. dat mijn moeder nooit toen opnieuw was getrouwd.. dat die lul van een vent ons gewoon in onze waarde moest laten.. en toch ondanks die lul van een vent heb ik het toch heel leuk gehad in eindhoven, tot het mis ging en we weer gingen verhuizen.. voor 3 jaar in een stad gewoond waar ik nooit had willen zijn/wonen maar omdat me moeder me had gesmeekt voor een 2e kans toch gedaan.

Kreeg een vriendje omg Eindhoven en ben om ne 19e gaan samen wonen.. hartstikke jong, jongen was ook ziek in zijn hoofd schizofrenie, angst+dwang stoornis.

Tot ik het niet meer aan kon en er op de een op andere dag een punt achter had gezet en toen 9 maanden op kamers gewoond ivm studie in Eindhoven. Sinds juli klaar.

En terug verhuist naar Amsterdam naar me vader.

in de tussen tijd van vorig jaar september tot nu een hele lieve beste vriendin leren kennen al 2 reizen samen gemaakt New York en Ibiza en we zijn allebei altijd positief

En dan leer je de liefde van je leven opnieuw kennen tegen December 2013

vroeger toen we klein waren al verkering gehad maarja hoe oud waren we 9/10 haha ook gewoon 12 jaar geen contact gehad en langleven facebook toch maar eens opgezocht en toegevoegd.

Ondanks alles ben ik toch blij hoe het zo is verlopen ik heb er heel veel van kunnen leren en weet ook wat ik anders zou doen als mijn eigen moeder. (De 2e kans is wel heel positief uitgepakt band is sinds toen helemaal voor 1000 procent herstelt)

En nu klaar met school, Werk wat ik leuk vind.

en toch besloten om terug naar school te gaan in Februari :D .

Wat goed van je al die positieviteit! Het brengt je verder. Je hebt door tegenslagen leren knokken, nou je komt er wel! Xx

Link naar reactie
Delen op andere sites

Om mijn verhaal af te maken en dus te antwoorden op de vraag.

Nee ik had mijn leven anders voorgesteld!

Ik jammerde immers al van mijn jeugd dat ik vroeg kinderen wou of anders niet.

Meer Bepaald voor mijn 26ste...

Laat ik nu 26 zijn!

Geen kinderen niet getrouwd!

Hoewel het prefect kon, want ik heb al 8,5jaar het beste lief in de wereld!

Verloving stond er ook aan te komen ma dan plots sterft mijn mama...

Daar sta je dan als 23jarige, enig kind van gescheiden ouders!

Wat voelde ik me alleen op de wereld (en nu soms nog) maar ik heb me op mijn werk gestort!

Ik bleef doorgaan en doorgaan, rouwde niet!

Echter de tijd blijft niet stilstaan dus we zijn ondertussen 3jaar verder maar trouwen en kindje krijgen zijn dingen waar ik het nog te lastig zou hebben om zo een dagen te vieren zonder moeder...

Maar dan lees ik hier jullie verhalen en denk ik kijk hoe sterk zij zijn of geworden zijn dit lukt me ook wel.. Op termijn...

Ps: en een borstvergroting laten doen had ik me al zeker niet voorgesteld hahaha

Link naar reactie
Delen op andere sites

Gearchiveerd

Dit topic is nu gearchiveerd en gesloten voor verdere reacties.




×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Belangrijke informatie

We hebben cookiesop uw apparaat geplaatst om deze website te verbeteren. Je kunt je cookie instellingen aanpassen, anders nemen we aan dat je het goed vindt dat we verder gaan.