Ga naar inhoud

Had jij je leven voorgesteld hoe jij nu je leven leeft?


Gast

Aanbevolen berichten

Ik heb een hele lieve man, 3 kids (jongen en meisjes, precies wat ik altijd graag wilde), een sint Bernard hond, een siamese kat en een heilige birmaan, een leuk huisje, mooie tattoos waar ik super blij mee ben, ik speel gitaar in een band en heb leuke vrienden, beter had ik het me niet kunnen wensen en nu ik ook weer heel blij ben met mijn boobies is het voor mij helemaal compleet :D

Link naar reactie
Delen op andere sites

  • Reacties 166
  • Created
  • Laatste Reactie

Dat gaat ook goedkomen Syl. Jullie komen terug bij elkaar.

Mijn man heeft ooit een regressietherapy gedaan bij Marianne Notschale in Zundert. Daar kwam uit dat ik in een vorig leven ook zijn vrouw ben geweest. Hij had zijn vorige leven nog niet goed afgesloten en kwam er mee in de knoei tijdens dit leven. Het heeft hem echt wat gebracht.

Mooie constateringen hè! Er is zoveel meer.....

Link naar reactie
Delen op andere sites

Dat gaat ook goedkomen Syl. Jullie komen terug bij elkaar.

Mijn man heeft ooit een regressietherapy gedaan bij Marianne Notschale in Zundert. Daar kwam uit dat ik in een vorig leven ook zijn vrouw ben geweest. Hij had zijn vorige leven nog niet goed afgesloten en kwam er mee in de knoei tijdens dit leven. Het heeft hem echt wat gebracht.

Mooie constateringen hè! Er is zoveel meer.....

Dat heb ik dus met de papa van mijn dochter. Wij zijn al zoveel bij ekaar geweest in vorige levens. De volgende x, als we willen blijven we ook samen. Of het nu boven is of hier beneden.

Ohh enne..dat ga ik ook eens doen bij haar....Ja! dat ga ik gewoon doen :1:

Link naar reactie
Delen op andere sites

Hoi Syl

Zie je de foto van je kleindochter op facebook plaats je dan ook een berichtje naar haar.

Ik moet er niet aan denken dat ik mijn 2 dochters en 4 kleinkinderen niet meer zou zien.

Liefs xxxx

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ja Ank, die zet ze dan op fb. Soms zet ze die ook met een reden. Als ik naar de foto kijk zit er soms een boodschap achter en dat zie ik direct.

En natuurlijk kan ik een bericht zetten, maar dat heeft geen zin. Ze moet het uit haarzelf willen.

Ze weet dat ik er ben als ze mij nodig hebt. Ze hoeft me maar te bellen, mailen etc..ik ben er.

Ik heb vorig jaar een filmpje gedeeld van haar met die kleine. Ze ziet dat ik dat gedaan hebt. Dus ze weet dat ik de foto's ook zie.

Ik heb vandaag weer een mail gestuurd naar haar sinds lange tijd. Open mail that's it.

Ze hoeft niet te antwoorden, maar ze weet wel dat ik er ben, haar mis, mijn kleindochter wil zien.

Voor haar is de stap veel groter dan voor mij.Dus ik begrijp haar angst heel goed.

Liefs mij

Link naar reactie
Delen op andere sites

Toen ik jong was dacht ik met 20 jaar het huis uit mooie woning vaste baan etc etc.

Ik ben op dit moment misschien niet helemaal waar ik zijn wil. Maar dan bedenk ik me dat ik wel echt gelukkig ben en een geweldige vriend heb. Ik heb een dak boven mijn hoofd, een (uitzend) baan, en mijn dromen, want als je geen dromen meer hebt dan is je leven wel erg saai. Ik ben dankbaar voor wat ik heb en leef heel positief. Voorbeeld, ik wilde mijn rijbewijs in 1x halen, theorie lukte in 1x en praktijk ook. Als ik iets wil dan ga ik ervoor. Niet om op te scheppen hoor! Ook in het algemeen, als je iets wilt dan lukt het ook, en altijd positief blijven dat scheelt enorm. En die borsten waarvoor ik spaar, die komen er echt wel.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Toen ik jong was dacht ik met 20 jaar het huis uit mooie woning vaste baan etc etc.

Ik ben op dit moment misschien niet helemaal waar ik zijn wil. Maar dan bedenk ik me dat ik wel echt gelukkig ben en een geweldige vriend heb. Ik heb een dak boven mijn hoofd, een (uitzend) baan, en mijn dromen, want als je geen dromen meer hebt dan is je leven wel erg saai. Ik ben dankbaar voor wat ik heb en leef heel positief. En die borsten waarvoor ik spaar, die komen er echt wel.

Kijk, die één nalaatste zin, die is het! Daar zit jou kracht! En daarmee worden dromen waarheid...... Xx

Link naar reactie
Delen op andere sites

Goed van je Syl dat je haar een mail hebt gestuurd zonder verwachtingen.....dat geeft weer aan hoeveel kracht en positieve energie je hebt.

Mooi!

Juist! ik vind dan ook dat het juist zonder de verwachtingen moet zijn. Anders leg ik toch weer de "druk" op haar en dat mag niet de bedoeling zijn he?

En idd..de positiviteit! Dat is het belangrijkste. Daar bereik je ook veel meer mee

Link naar reactie
Delen op andere sites

Wil ik het nu plaatsen zo laat dus toch maar.

Mijn jeugd was tot mijn 13 jaar gewoon mijn moeder was gewoon thuis en mijn vader had een schoenmakerij wij hadden het goed.

Ik haalde mijn vader op van de zaak om na huis te lopen(mijn moeder zou als zij aangaf bij mijn broer zijn in hoevelaken)

Maar wij vonden haar met door gesneden polsen ik ben als een gek naar de huisarts gerend die heeft alles in het werk gesteld.

In het ziekenhuis kwam mijn moeder gelukkig weer bij maar daar was zij het niet mee eens.

Ik heb haar toen gevraagd waarom zij die poging heeft ondernomen ik heb daar nooit een antwoord van haar gekregen

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ja Nonky.

Dit staat ook in mijn geheugen gegrift.

Daarna een paar jaar nog gelukkig geweest tot dat mijn vader dat ik 17 jaar was kwam te overlijden,en mijn moeder dat ik 19 jaar was.

Ik heb veel last gehad van verlatingsangst en daar kwam weer onzekerheid uit voort.

Ik heb toen een bv overwogen maar van mij afgezet omdat ik nog kinderwens had.

Een forum als hier bestond toen nog niet in 1988 ik heb toen een oproep gedaan in een damesblad over ervaringen van dames die een bv waren ondergaan.

Daar een leuke reactie van ontvangen via briefwisseling deze dame heeft mij toen laten inzien dat ik voor een bv moest gaan.

En daar ben ik haar nog steeds heel dankbaar voor.

Liefs xx

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ja Nonky.

Dit staat ook in mijn geheugen gegrift.

Daarna een paar jaar nog gelukkig geweest tot dat mijn vader dat ik 17 jaar was kwam te overlijden,en mijn moeder dat ik 19 jaar was.

Ik heb veel last gehad van verlatingsangst en daar kwam weer onzekerheid uit voort.

Ik heb toen een bv overwogen maar van mij afgezet omdat ik nog kinderwens had.

Een forum als hier bestond toen nog niet in 1988 ik heb toen een oproep gedaan in een damesblad over ervaringen van dames die een bv waren ondergaan.

Daar een leuke reactie van ontvangen via briefwisseling deze dame heeft mij toen laten inzien dat ik voor een bv moest gaan.

En daar ben ik haar nog steeds heel dankbaar voor.

Liefs xx

Jeetje, dit begrijp ik helemaal!!!

Mijn vader overleed toen ik 12 jaar was en mijn mams toen ik 23 jaar was. Je staat daar in ineens in die hele grote wereld! Dat was eng.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Geloof jij in liefde op het 1e gezicht? Of misschien wel je Soulmate?

Ik wel.

Ik heb het mee mogen maken met de papa van onze dochter.

We zagen elkaar voor het eerst in het schipperscafe in Rotterdam. We keken elkaar aan, nog geen woord gezegd en BAM! Gebeurd.

Vanaf toen onafscheidelijk. Hij was wel ouder dan ik. Ik was 15 en hij 19 jaarDus ik mocht niet altiijd maar weg van mijn mams. Leek haar niet zo’n goed idee.

Door alle problemen thuis was ik al snel weg daar. Ik heb een tijdje bij mijn tante gewoond en kon tot rust komen.

Tot wij zelf een huisjs konden krijgen en dat deden we. We wilden een kindje. Gestopt met de pil en nog geen maand later al zwanger. Echt? Ja echt!! Onvoorstelbaar maar echt waar. We waren verloofd en zouden gaan trouwen.

Alleen dat liep een beetje raar. Heel raar. Ik weet dat alles met een reden gebeurt, maar met dit? wat ik allemaal heb meegemaakt, heftig en oneerlijk.

Nu is het zo dat ik altijd met zijn mama heel erg goed kon opschieten. Ik hield van haar. Zijn pa? Een dronkenlap en dat klikte absoluut niet. Zijn zus? Haat en nijd!

Nu was het zo dat hij heel vaak weg moest omdat hij schipper was. Er waren spanningen in onze relatie. Ook mede door zijn zus en vader.

Ik wist dat ik zwanger was, dus ik deed een test. Negatief en ik kreeg ook gewoon mijn menstruatie (maanstonden voor de Belgische meisjes hier) :D

Maar dat kon helemaal niet joh, ik was zwanger! Ik wist het zeker. Ik heb toen 4 testen gedaan, en alle waren negatief. Klopte gewoon niet!

Zelfs de papa van onze dochter werd gek van mij, de artsen en de mensen in het ziekenhuis. Die deden allemaal dat ik gek was. Ik voelde me toen zo alleen.

Onze relatie werd alleen maar slechter en we gingen uit elkaar. Niks geen trouwen meer. Heel mijn wereld storte in.

Ik werd wat dikker en bleef wel menstrueren. Ik ben toen naar een andere huisarts gegaan, Hij deed bij mij een onderzoek, en wat bleek? Ik was al iets meer dan 3 maanden zwanger en hij hoorde het hartje al kloppen. Alles zakte onder mij vandaan. Ik had wel al die tijd gelijk gehad.

Toen moest ik het hem wel vertellen. Ik ben toen naar zijn mama gegaan die in het ziekenhuis lag en ik heb het haar verteld. Zij geloofde mij gelukkig! En ook al die maanden dat ik het al zei.

Ik ben het daarna tegen hem gaan zeggen, en het enige wat hij zei, dan is het niet van mij. En weer een klap in mijn gezicht.

Vanaf die tijd alleen maar verdriet gehad. Voelde mij eenzaam. Dit had ik nooit zo gewild. Dit kindje was gepland, we zouden gaan trouwen maar ik bleef alleen achter.

Ik ben toen ik in het blijf van lijfhuis zat goed verzorggd en zij regelde dat ik een flatje kon krijgen. Mijn zwangerschap was super. Nergens geen last van, de baby groeide goed en ik ook.

Het was wel een hete zomer, dus het was soms niet makkelijk om buiten te komen, zelf schoenen kon ik niet meer aan.

Toen was de dag daar dat mijn meisje werd geboren. Weet je? Ik heb, toen ik 7 of 8 maanden zwanger was van haar gedroomd dat het een meisje was. Ze stond dan in de deuropening, en zei, “mama, ik wordt jou kindje”

Ik wist altijd al dat het een meisje was, net zoals ik wist dat ik zwanger was.

Ze was geboren, met haar voetjes, op 2 uurtjes. Een geweldig zwangerschap maar ook een geweldige bevalling. 06:00 uur water gebroken. Rond 09:00 uur in het ziekenhuis. Persen en om 11:08 is mijn meisje geboren.

Eenmaal thuis haar papa op de hoogte gebracht, stuurde foto’s, schreef brieven. En hoopte altijd maar dat het aan kwam.

Nooit iets gehoord, maar dan ook echt nooit. Dat vond ik wel raar, dit zou hij nooit doen. Na een tijdje ben ik ermee gestopt. Het was steeds weer een teleurstelling dat ik niks terug hoorde.

Je leef je leven, je dochter wordt groot, en nooit hoorde ik iets.

Later, toen mijn dochter oud genoeg was ben ik toch weer terug gaan zoeken naar hem, maar kom hem nooit vinden. Altijd maar dan altijd heb ik aan hem gedacht. Altijd van hem blijven houden. Dat is nooit gestopt, tot de dag van vandaag niet.

*Wordt vervolgd

Link naar reactie
Delen op andere sites

Mijn soulmate ligt boven in bed te snotteren, ziek. Ja echt want het is geen aansteller...sielug he?!

En ja, dat was BAM....1994....liefde op het eerste gezicht. Hij getrouwd, ik niet. Hij klein 173 en ik groot 185....de liefde bleek te sterk, we moesten samen verder....

Het heeft zo moeten zijn, al twintig jaar samen, als bekroning een prachtig mooie dochter gekregen. We houden nog heel veel van elkaar en natuurlijk ook wel es ruzie en door vele diepe dalen gegaan. Maar samen weer eruit geklommen....

Ik zou me niemand anders kunnen voorstellen in mijn leven. 1+1=3

Link naar reactie
Delen op andere sites

Hoi allemaal,

Zo, wat had ik veel bij te lezen over dit topic. Het brengt veel in mensen naar boven en zo lees je dat ieder een rugzak draagt met levenservaringen, die soms positief en soms ook negatief zijn (geweest).

Ik heb veel respect voor jullie verhalen en het delen ervan!!

Mijn jeugd is enerzijds heel fijn geweest met 2 lieve ouders die tot op heden nog steeds gelukkig met elkaar getrouwd zijn. In mijn kinderjaren heb ik toch ook wel het e.e.a. meegemaakt, wat je op die leeftijd niet zou moeten hoeven meemaken. Het heeft mijn leven een bepaalde periode niet rooskleurig maakte..Daar heb ik vele jaren mee geworsteld en de gevolgen ervan ook ervaren.

Uiteindelijk ben ik 9 jaar geleden zelf opnieuw een opleiding gaan doen en als psychiatrisch verpleegkundige gaan werken. Ik vroeg mezelf in het begin altijd af of ik dit deed om mezelf te kunnen begrijpen en helpen. Misschien deed ik dat ook wel, maar ik was wel geslepen voor dit vak.

Alle gebeurtenissen hebben mij gemaakt tot de persoon die ik nu ben en ik ben trots op mezelf dat ik sta waar ik nu sta.

Wat dat betreft, kijk ik niet bitter naar het verleden. Ook ik heb vergeven en dat brengt rust en ruimte voor mogelijkheden en positieve ervaringen.

De stabiele factor in mijn leven is mijn man...Wij zijn in november 20 jaar samen en hij is mijn soulmate...om gelijk maar even op Sylleke d'r laatste vraag terug te komen!!

Ik ben er van overtuigd dat hij mij de kans heeft gegeven om mezelf te kunnen ontplooien tot de vrouw die ik nu ben. Want oefff....ik ben niet makkelijk geweest.....Maar hij had zoveel liefde en geduld voor mij. Ik ben hem reuze dankbaar voor zijn steun en toeverlaat!!!

Samen hebben we nu een heerlijk gezin en we zijn ontzettend gelukkig samen!!

Dus had ik mijn leven voorgesteld zoals het nu was?? Geen idee...Mijn instelling is "heb geen verwachtingen en je kunt ook niet teleurgesteld worden"

Carpe Diem :116:

Voor ieder van jullie die worstelt met gebeurtenissen uit het verleden en de consequenties die dit met zich mee gebracht heeft....Heel veel sterkte & moed, maar vooral veel liefde & geluk toegewenst :D

Link naar reactie
Delen op andere sites

om gelijk maar even op Sylleke d'r laatste vraag terug te komen!!

Ik ben er van overtuigd dat hij mij de kans heeft gegeven om mezelf te kunnen ontplooien tot de vrouw die ik nu ben. Want oefff....ik ben niet makkelijk geweest.....Maar hij had zoveel liefde en geduld voor mij. Ik ben hem reuze dankbaar voor zijn steun en toeverlaat!!!

En dat heb ik nu precies hetzelfde. Door al deze levenslessen heb ik mijzelf zo gemaakt die ik wil zijn. Mezelf besschermd voor al die boze mensen in de grote wereld. Nu een man hebben die ook door het vuur gaat voor me en geloof me, ook ik ben niet makkelijk geweest.

Maar hij houdt van mij om wie ik ben, ook met mijn fouten.

We boffen!!

Xxx

Link naar reactie
Delen op andere sites

  • 2 weeks later...

Het leven is een strijd...continu wordt je geconfronteerd met situatie's waarin je dan keuze's moet maken...keer op keer...

Een mens zit eigenlijk nooit zonder zorgen,is het het 1 niet dan is het wel het andere...

Tuurlijk zijn er gelukkig ook mooie momenten,en die koester je dan...

Maar toch...soms krijg je toch teveel te verduren,een mens kan veel hebben,dat wel...maar dan vraag je je toch af...waarom?

Waarom gebeurd dit nu...waarom met mij...

Af en toe een adempauze...even genieten...van de kleine dingen in het leven...

Een kind dat naar je lacht,de zon voelen op je huid,de wind die door je haren waait,een knuffel van iemand die je graag ziet...

Daar word een mens echt gelukkig van...dat zijn de momenten waarop je weer weet waarvoor je het allemaal doet...die houden je recht...

Het leven kan hard zijn...

Dat weet iedereen,en geluk maak je voor een groot deel zelf...

Maar soms he..."zucht"

Link naar reactie
Delen op andere sites

Wat een prachtige verhalen allemaal ! En Barb jij slaat ook wel de spijker op z'n kop ...

Pfff... je weet het precies te verwoorden hoor ...Heel mooi .

Laat ik zeggen ( jou woorden Barb ) :

Het leven is een strijd...continu wordt je geconfronteerd met situatie's waarin je dan keuze's moet maken...keer op keer...

Maar toch...soms krijg je toch teveel te verduren,een mens kan veel hebben,dat wel...maar dan vraag je je toch af...waarom?
Waarom gebeurd dit nu...waarom met mij...

En dit heb ik het afgelopen jaar meegemaakt ... Veel verdriet waar ik gelukkig nu uit krabbel.

Ja ik sta weer in het leven ... met ups en downs maar het voelt weer goed .

Link naar reactie
Delen op andere sites

Gearchiveerd

Dit topic is nu gearchiveerd en gesloten voor verdere reacties.




×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Belangrijke informatie

We hebben cookiesop uw apparaat geplaatst om deze website te verbeteren. Je kunt je cookie instellingen aanpassen, anders nemen we aan dat je het goed vindt dat we verder gaan.