Ga naar inhoud

Had jij je leven voorgesteld hoe jij nu je leven leeft?


Gast

Aanbevolen berichten

  • Reacties 166
  • Created
  • Laatste Reactie

Wauw mooie en heftige verhalen! Mijn moeder heeft 2 keer kanker moeten overwinnen en is er gelukkig nog steeds. Maar als kind bracht het veel angst met zich mee. Uiteindelijk door alle spanning heeft zij ook een psygosche gekregen. Ik weet niet of jullie wel eens iemand hebben meegemaakt die dat heeft gehad, maar ik kon er niet mee omgaan.(wie wel?) mijn ouders zijn hierna gaan scheiden en mijn vader heeft van ellende 4 keer een hartinfarct gehad. Hij was de laatste keer 10 minuten helemaal weg.

Klinkt heftig allemaal en dat was het ook. En ik ben er lange tijd niet zo goed mee omgegaan. Ging feesten, en veeeeel blowen. Tot op een dag ik besloot dat het klaar was. Dat er een heel mooi leven voor mij weg gegelegd was. Het leven dat ik nu heb is absoluut het leven waar ik van droomde. En zelfs meer dan dat. Door alles wat ik heb meegemaakt geniet ik nog meer van de kleine dingen. Mooie dingen, lachen met mij kinderen, dansen in de woonkamer, gezelligheid met vrienden noem het maar op! Ik leef met de dag, geniet van elke dag. Het leven is zo kort, te mooi om er niet van te genieten. Verlies is verdrietig maar dat is het leven. Liefs

Link naar reactie
Delen op andere sites

Wauw mooie en heftige verhalen! Mijn moeder heeft 2 keer kanker moeten overwinnen en is er gelukkig nog steeds. Maar als kind bracht het veel angst met zich mee. Uiteindelijk door alle spanning heeft zij ook een psygosche gekregen. Ik weet niet of jullie wel eens iemand hebben meegemaakt die dat heeft gehad, maar ik kon er niet mee omgaan.(wie wel?) mijn ouders zijn hierna gaan scheiden en mijn vader heeft van ellende 4 keer een hartinfarct gehad. Hij was de laatste keer 10 minuten helemaal weg.

Klinkt heftig allemaal en dat was het ook. En ik ben er lange tijd niet zo goed mee omgegaan. Ging feesten, en veeeeel blowen. Tot op een dag ik besloot dat het klaar was. Dat er een heel mooi leven voor mij weg gegelegd was. Het leven dat ik nu heb is absoluut het leven waar ik van droomde. En zelfs meer dan dat. Door alles wat ik heb meegemaakt geniet ik nog meer van de kleine dingen. Mooie dingen, lachen met mij kinderen, dansen in de woonkamer, gezelligheid met vrienden noem het maar op! Ik leef met de dag, geniet van elke dag. Het leven is zo kort, te mooi om er niet van te genieten. Verlies is verdrietig maar dat is het leven. Liefs

Soms moet je diep vallen om het geluk weer terug te vinden en meer dan dat!

I am happy for you girl! Xx

Link naar reactie
Delen op andere sites

Heb vertrouwen in je kind, ze heeft ook het recht om haar eigen fouten te maken en daar weer van te leren. Je kunt ze niet overal voor behoeden! Het lukt je niet! Door je eigen ervaringen heb je haar vast genoeg goede dingen geleerd om in dit leven mee te dealen! Ik weet het, het is een enge wereld... Ik hou ook mn hart vast....we hebben al zoveel gezien! Ik vind het ook moeilijk, loslaten.......maar ik moet wel, voor mijzelf en ook voor mijn kids. Angst is een slechte raadgever, het vertrouwen in haar en in jezelf moet daarboven staan! In ruil daarvoor krijgen we mooie dingen terug.....zo,werkt het nou eenmaal!

Helemaal mee eens.

Het is voor ons ouders ook een leerproces. Nu is natuurlijk iedere puber anders, maar met onze 2e die nu ook in de pubertijd zit gaat het al een stuk beter. Ik heb geleerd om er niet altijd meteen maar boven op te zitten of te reageren op dingen. Onze oudste is bijna 17 en merk dat dat pubergedrag echt al vele malen minder is en hij echt langzaam volwassen wordt.

Hou nog wel een beetje mijn hart vast voor als de jongste begint met puberen :D Hij is nu 12 en heeft al zo zijn puber trekjes. Het is een pittig ventje en denk dat we daar nog wel wat mee te stellen krijgen,maar ook daar komen we weer doorheen.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Lieve Barb, loslaten is een van de moeilijkste dingen in het leven. Je word er constant mee geconfronteerd. Of het nou gaat om boze gedachten, slechte ervaringen, je kinderen of angsten...allemaal even moeilijk. De kracht van het loslaten is hetgeen je ervoor terugkrijgt. Het geeft je meer als het je lukt! Vergeven is ook zoiets, je kan je er in trainen. Maar vergeten nooit he!

Heb vertrouwen in je kind, ze heeft ook het recht om haar eigen fouten te maken en daar weer van te leren. Je kunt ze niet overal voor behoeden! Het lukt je niet! Door je eigen ervaringen heb je haar vast genoeg goede dingen geleerd om in dit leven mee te dealen! Ik weet het, het is een enge wereld... Ik hou ook mn hart vast....we hebben al zoveel gezien! Ik vind het ook moeilijk, loslaten.......maar ik moet wel, voor mijzelf en ook voor mijn kids. Angst is een slechte raadgever, het vertrouwen in haar en in jezelf moet daarboven staan! In ruil daarvoor krijgen we mooie dingen terug.....zo,werkt het nou eenmaal!

No one told you life would be easy.....

Tgoh lieve Nonky jij hebt steeds zo'n mooie wijze woorden....en ik begrijp wat je wil zeggen en je hebt groot gelijk...alleen...het gaat zo verdomd moeilijk zijn...wetende wat er allemaal kan gaan gebeuren...mag er niet aan denken...

Maar het is waar wat je zegt...ze verdiend mijn vertrouwen en ik moet er maar in geloven dat ze haar mannetje wel zal kunnen gaan staan als het nodig is...

Blijft eng,maar het hoort er inderdaad allemaal bij...

Dankje voor je bemoedigende woorden...

:53:

Link naar reactie
Delen op andere sites

Het loslaten ken ik wel. Ook ik heb dat moeten doen bij mijn dochter. Toen ik wegging bij mijn ex, is zij daar gebleven. We hadden een cafe en woonde erboven. Ik wilde haar ook niet uit haar vertrouwde omgeving weg halen. Ze was wel al 19 jaar. Dus niet echt een klein meisje meer maar ze is en zal altijd mijn kleine meisje blijven. Ook al is ze nu zelf mama.

Maar in de tijd dat ik een eigen woning had woonde ze nog steeds bij mijn ex. Ze ging mij negeren en ik snapte er totaal niks van. Echt helemaal niks. En nog niet hoor. Ik vroeg mij elke dag af watik verkeerd zou hebben gedaan. En, ik weet het nog niet.

Mijn ex is dan wel iemand waar je zo voor valt en ook voor zijn praatjes. Hij is toen vreemd gegaan met mijn toenmalige vriendin. Ik heb haar er toen mee geconfronteerd. Ik ben gewoon naar haar huis gegaan. Walgelijk was het!

Maar ondertussen is mijn ex door de jaren heen zo op mijn meisje gaan inpraten dat ze alles is gaan geloven wat hij zei.

Wat hij heeft gezegd? dat ik het niet weet!! Dat wil ze ook niet vertellen. In het begin mailde ik haar steeds. Tot ik er zelf gek van werd. Toen maanden niks. Wel elk jaar kaartjes sturen naar haar voor de verjaardag, feestdagen, tot de dag van vandaag. Vorig jaar met de feestdagen een heel pakket voor de kleine opgestuurd. Ze heeft het aangenomen want ik kon het volgen via de post.

Ik heb nog wel met mail kontact gehad, toen wilde ze een deurtje open houden en binnenkort iets gaan drinken. Later kreeg ik een mail terug, dat niet haar woorden waren. Het klonk als mijn ex!. Dus, toen was de deur weer dicht.

En dat is altijd zo gebleven. Ik heb haar 4 jaar geleden nog wel aan de telefoon gehad. Omda haar papa is overleden met een ongeluk op het werk. Of ze niet mee wilde naar de begrafenis. Dat willde ze niet. Begrijp ik, dus mij erbij neergelegd.

Toen ik ben gaan trouwen 8 jaar geleden gevraagd of ze ook wilde komen. Antwoord was nee. Begrijp ik ook.

Nu zijn we bijna 12 jaar verder, en ik hoor niks. Op facebook zet ze wel vaak foto´s van haar en de kleine, die kan ik dan pakken en print ik uit en mijn woonkamer is gevuld met foto´s van mijn kleindochter en met haar.

Ondanks dat we elkaar niet zien, de band is er. De navelstreng? Die is dan wel doorgeknipt maar dan nog, de band blijft. Altijd.

Zo wist ik dat ze zwanger was. Ik wist dat de papa van haar kleintje haar bedonderde en ze zijn dan ook uit elkaar gegaan. Ik wist het allemaal. Als ze verdrietig is heeft ze een bepaald trekje met haar keel. Ik ben dat de laatste jaren ook gaan doen, uit het niets. Dus, nu weet ik precies als er iets is dat ik dat dus aan het doen bent.

Nu heeft ze een mooie vriend, die lief voor haar is en ook voor de kleine. Ik kijk in zijn ogen op de foto en het klopt.

En het grappige van al is. Haar ex, de papa van de kleine? Die leek op mijn ex. De vriend die ze nu heeft? Die lijk op mijn hubbie. Ik heb een foto van ze samen, precies mijn hubbie en ik. Ze lijkt best wel op mij dus de vergelijking was niet moeilijk te zien.

Ik weet/voel dat ze nu gelukkig is.

Ik heb een paar weken geleden gedroomd dat de kleine bij ons thuis kwam. Mijn dochter stond buiten, maar de kleine kwam slapen bij ons. De logeerkamer heb ik al zo een beetje ingericht dat het dalijk haar kamertje kan worden. Ik ben daar zo van overtuigd dat ze ook komt. Ik blijf altijd vanuit mijn gevoel uitgaan.

Door de jaren heen heb ik geleerd sinds ik haar niet meer zie, dat ook zij inderdaad haar lessen moet leren. Daar kan ik haar niet mee helpen. Die zal zij moeten ondervinden. En dat zal haar wel lukken, dat weet ik zeker.

Ik laat haar nu verder met rust. Als de feestdagen komen gaan er weer kadootjes naar de kleine, de kaartjes zullen weer verstuurd worden. Dat zal ik altijd blijven doen. Want ze is en blijft mijn kind. En nu heb ik er een kleinkindje bij en ook zal zij haar kadootjes krijgen van mij. Ook al kent ze mij niet.

Ooit waren mijn dochter 2 handen op 1 buik. Er kwam echt nooit iemand tussen. En ik weet, ooit zal dat terug komen.

Maar nu even niet.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Lieve Nonky en lieve Barb , helemaal mee eens !

Ik heb één dochter voor mij is het denkelijk ook allemaal nieuw , gewoon weg een nieuwe ervaring .

Je lieve kleine meisje die je kon verwennen met speelgoed en nieuwe kleertjes , is nu een 'grote' meisje aan het worden.

Ja inderdaad met een eigen mening , en die nieuwe broek die ik had meegenomen van de week ... pfff.. stom zeg .

Geheimpjes met vriendinnetjes , je deelde toch alles met mij .?. Zo raar net of ik er niet meer bij hoor ..Ik moet het ook een beetje los laten ..

Thanks lady's voor jullie verhaal .

Link naar reactie
Delen op andere sites

Sylleke , je vecht , je vecht als een tijger ! Je doet alles voor je dochter , ze is helaas te lang

negatief beïnvloed geweest.

Laat het maar inderdaad , hoe moeilijk ook , even rusten .. Ze komt er op een dag achter wat ze

allemaal mist , en gemist heeft ..

Jou gevoel zit goed , het komt gewoon weer goed ,dat moet toch wel met z'n lieve moeder !

Sterkte :71:

Link naar reactie
Delen op andere sites

Sylleke , je vecht , je vecht als een tijger ! Je doet alles voor je dochter , ze is helaas te lang

negatief beïnvloed geweest.

Laat het maar inderdaad , hoe moeilijk ook , even rusten .. Ze komt er op een dag achter wat ze

allemaal mist , en gemist heeft ..

Jou gevoel zit goed , het komt gewoon weer goed ,dat moet toch wel met z'n lieve moeder !

Sterkte :71:

:-) je bent lief. En ja, het komt goed. Dat moet je altijd voor ogen houden. Ik weet dat ze van mij houdt en dat ze wel wil, maar voor nu? het is zo veilig nu he? Voor haar in haar leventje nu. En dat begrijp ik zo goed!

Ze woont op nog geen half uurtje rijden bij mij vandaan. Veel mensen zeggen, ik zou er naar toe gaan en haar confronteren. Ehh nee, juist niet. Ik heb haar ooit een belofte gedaan, dat ik niet zomaar bij haar aan de deur zal staan, en ik moet mij aan die belofte houden. Hoe moeilijk het soms ook is. Maar het moet!

Ik heb haar die vertrouwen gegeven en moet mij daar aan houden. Punt uit!

Link naar reactie
Delen op andere sites

:-) je bent lief. En ja, het komt goed. Dat moet je altijd voor ogen houden. Ik weet dat ze van mij houdt en dat ze wel wil, maar voor nu? het is zo veilig nu he? Voor haar in haar leventje nu. En dat begrijp ik zo goed!

Ze woont op nog geen half uurtje rijden bij mij vandaan. Veel mensen zeggen, ik zou er naar toe gaan en haar confronteren. Ehh nee, juist niet. Ik heb haar ooit een belofte gedaan, dat ik niet zomaar bij haar aan de deur zal staan, en ik moet mij aan die belofte houden. Hoe moeilijk het soms ook is. Maar het moet!

Ik heb haar die vertrouwen gegeven en moet mij daar aan houden. Punt uit!

Komt wel goed Syl, heeft tijd nodig..veel tijd....en het doet pijn...veel pijn..xxx

Link naar reactie
Delen op andere sites

Nee...ik ook niet hoor,chapeau voor hoe jij in het leven staat,de manier waarop jij omgaat met de dingen...en hoe jij je kan verplaatsen in iemand anders zijn situatie,jezelf wegcijfert en iemand de tijd geeft om zelf tot inzicht te komen...daar heb ik grote eerbied voor!!!

Jouw dochter zal hopelijk snel tot dat inzicht komen en dan staat ze in no time weer aan je deur!!!

:53:

Link naar reactie
Delen op andere sites

Jeetje Sylleke dat is niet niks zeg! Ik weet niet of ik zo sterk zou kunnen zijn als jij hiermee.

Weet je, in het begin was ik het ook niet hoor. Ik wilde echt met de auto tegen een boom aanrijden. Ik heb het niet gedaan. Kon op tijd stoppen. Wat heeft het voor zin om dat te doen?

Ik heb hier jarenlang last van gehad. Nog..natuurlijk wel. Maar dan besef je dat je door moet. Eerst alleen, en ik was eenzaam! Geloof me..zooo fucking eenzaam.

Nu ben ik met mijn hubbie 10 jaar, en ik heb een leven met hem nu. maar dat betekend niet dat ik niet aan haar denk of mis, of er geen verdriet van heb, dat gaat nooit over. Maar ik moest wel voor mijn leven kiezen, anders ging ik er kapot aan.

Nu? Nu wacht ik totdat ze mij bel, mail of wat dan ook. Die hoop heb ik elke dag.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ja weet je, als mens ga je gewoon je grenzen aanpassen aan de situatie. Dat zit volgens mij in je overlevingsysteem.

De kracht is hoe je ermee wil omgaan uiteindelijk. Je hebt daar namelijk wel een keus in. Gevoelsmatig is het een ding, dat blijft. Maar hoe verder, dat kan je zelf wel beïnvloeden. Das heus niet zo 1 2 3 gedaan hoor. Je gaat eerst goed onderuit...

Boos en gefrustreerd blijven helpt je niet verder. Je zal vriendjes moeten worden met de pijn..bewust....en dan gaat het beter met je. Omarm het leven en heb je naaste lief. Je weet nooit wat de morgen brengt! En jij Syl hebt daar duidelijk je weg in gevonden. En dat is te bewonderen, is niet voor iedereen weggelegd! Xxx

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ja weet je, als mens ga je gewoon je grenzen aanpassen aan de situatie. Dat zit volgens mij in je overlevingsysteem.

De kracht is hoe je ermee wil omgaan uiteindelijk. Je hebt daar namelijk wel een keus in. Gevoelsmatig is het een ding, dat blijft. Maar hoe verder, dat kan je zelf wel beïnvloeden. Das heus niet zo 1 2 3 gedaan hoor. Je gaat eerst goed onderuit...

Boos en gefrustreerd blijven helpt je niet verder. Je zal vriendjes moeten worden met de pijn..bewust....en dan gaat het beter met je. Omarm het leven en heb je naaste lief. Je weet nooit wat de morgen brengt! En jij Syl hebt daar duidelijk je weg in gevonden. En dat is te bewonderen, is niet voor iedereen weggelegd! Xxx

Heel mooi omschreven ! zucht .... Ik heb de afgelopen half jaar in een bijzondere moeilijke situatie gezeten.

Vol verdriet ... pijn ..

Zo mooi om te lezen dan 'Omarm het leven en heb je naaste lief '

Jou woorden doen zo goed !

Link naar reactie
Delen op andere sites

Nee...ik ook niet hoor,chapeau voor hoe jij in het leven staat,de manier waarop jij omgaat met de dingen...en hoe jij je kan verplaatsen in iemand anders zijn situatie,jezelf wegcijfert en iemand de tijd geeft om zelf tot inzicht te komen...daar heb ik grote eerbied voor!!!

Jouw dochter zal hopelijk snel tot dat inzicht komen en dan staat ze in no time weer aan je deur!!!

:53:

Ook chapeau voor jou Barb , je hebt ook veel meegemaakt in jou jonge leventje .

Je kan alles ook zo goed en mooi omschrijven , ook jij slaat vaak de spijker op z'n kop ...

ook eerbied voor jou .

Link naar reactie
Delen op andere sites

Oh Caro, wat lief van je. Iedereen heeft zo zn eigen verhaal. Het doet mij goed als ik iets kan brengen waar je iets mee kan. Ookal ken je elkaar niet, de ups en downs kennen we allemaal.....xxxx

Link naar reactie
Delen op andere sites

Weet je, in het begin was ik het ook niet hoor. Ik wilde echt met de auto tegen een boom aanrijden. Ik heb het niet gedaan. Kon op tijd stoppen. Wat heeft het voor zin om dat te doen?

Ik heb hier jarenlang last van gehad. Nog..natuurlijk wel. Maar dan besef je dat je door moet. Eerst alleen, en ik was eenzaam! Geloof me..zooo fucking eenzaam.

Nu ben ik met mijn hubbie 10 jaar, en ik heb een leven met hem nu. maar dat betekend niet dat ik niet aan haar denk of mis, of er geen verdriet van heb, dat gaat nooit over. Maar ik moest wel voor mijn leven kiezen, anders ging ik er kapot aan.

Nu? Nu wacht ik totdat ze mij bel, mail of wat dan ook. Die hoop heb ik elke dag.

Sylleke je weet waar wij het over gehad hebben , het zesde zintuig , jou gevoel daar moet je echt vanuit gaan.

xxx :71:

Link naar reactie
Delen op andere sites

Oh Caro, wat lief van je. Iedereen heeft zo zn eigen verhaal. Het doet mij goed als ik iets kan brengen waar je iets mee kan. Ookal ken je elkaar niet, de ups en downs kennen we allemaal.....xxxx

Jouw woorden raken mij , en dit maakt mij ook weer sterk , ik moet elke dag even jullie wijze , lieve woorden

en vehalen lezen .. Het zet mij aan het denken .. Sinds ik jullie hier allemaal ken op dit forum gaat het zo stukken beter met mij :1: Raar he , jullie hebben ook het één en ander meegemaakt dat maakt ons één .

Dat voelt zo vertrouwd , ik omarm jullie ! :119:

Dank je Nonky xxx

Link naar reactie
Delen op andere sites

Sylleke je weet waar wij het over gehad hebben , het zesde zintuig , jou gevoel daar moet je echt vanuit gaan.

xxx :71:

Klopt helemaal, ik ga daar altijd vanuit, Het waarschuwt mij niet voor niks. Ik luister er altijd naar en het klopt ook altijd...Dat stemmetje in mij? I love her!

Link naar reactie
Delen op andere sites

  • 2 weeks later...

Ik zag vandaag weer een foto van min kleindochter die ik nog nog niet heb gezien. En altijd als ik weer een foto van haar zie wordt ik warm van binnen.

Zij is verbonden met mij, ondanks dat wij geen contact hebben.

Zij is een kindje van mijn kind. En als ik naar haar mooie gezichtje kijk, zie ik mijn kleine meisje erin. Als 2 druppels water. Zo mooi!

De guitige bruine oogjes en de mooie rode krullen.

Soms, heel soms is het slopend en zwaar. En dan pak ik weer mijn leven op. Ik moet wel!

Maar, diep in mijn hart weet ik ook, dat ik haar wel ooit ga zien.

Ik had een paar maanden geleden een droom dat die kleine pruts ineens in mijn keuken stond in het nieuwe huis. Ze was daar met haar vriendinnetje, en ze kwam slapen bij mij. Natuurlijk was ik door het dolle heen. Mijn dochter zag ik niet, zij stond buiten. Waarom weet ik nog niet, maar, ik heb zelf wel een vermoeden.

Ik heb zelf heel sterk het idee dat mijn kleindochter zelf bij is gekomen, zonder dat haar mama het weet. Ook in haar droom dus. Want ik weet dat zij absoluut wel contact met mij wil.

Ik heb ooit een reading gehad en weet dat mijn kleindochter ooit in een vorig leven mijn dochter is geweest. Dus, die band blijft altijd, ook al zie ik haar nu nog niet. Maar die dag gaat komen!!

Ik heb altijd gezegd tegen mijn hubbie, dat als zij en haar mama er eenmaal weer is ga ik ze verwennen en niet zo'n klein beetje ook.

Voor nu? Moet ik het doen met foto's waar ik al superblij mee ben!!

Liefs mij

Link naar reactie
Delen op andere sites

Gearchiveerd

Dit topic is nu gearchiveerd en gesloten voor verdere reacties.




×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Belangrijke informatie

We hebben cookiesop uw apparaat geplaatst om deze website te verbeteren. Je kunt je cookie instellingen aanpassen, anders nemen we aan dat je het goed vindt dat we verder gaan.