Gast Jennifer120884 Geplaatst augustus 29, 2014 Share Geplaatst augustus 29, 2014 Ik heb wel altijd geprobeerd om het beter te doen dan mijn eigen ouders, die er in mijn jeugd nooit voor mij zijn geweest, vader had het te druk met zichzelf en zn nwe leven en moeder is echt gek, niet vastgesteld maar ze heeft echt wel zware persoonlijkheidsstoornissen.Hierdoor heb ik ook al 14 jr geleden alle contact met haar verbroken, het is onmogelijk en het gaat nooit meer goedkomen. Het kan gewoonweg niet, is niet op te brengen. Dat vind ik hard om te zeggen terwijl een ander haar moeder heeft verloren...ik in weze ook..heb eigenlijk zolang ik me kan herinneren geen liefde voor haar gevoeld. En ik heb het nooit gekregen. Ik was altijd graag bij vriendinnetjes waar alles wel " normaal" was........Mijn vader doet nu zn best op zijn manier maar daar zal ik ook echt nooit aankloppen met mn problemen, die band is er niet. Te oppervlakkig. En toch heeft ook dit mij gevormd. En ik zal er alles aan doen om mijn kinderen wél lief te hebben en te leren liefhebben. Mijngrootste wens is dan ook dat zij later over mij zullen zeggen dat ik een goede moeder was. Denk wel dat dat lukt!Ik vind het geweldig om te lezen dat je het positief kunt draaien door voor jou kids een ander leven te kiezen! Je ziet zo vaak dat de appel niet ver van de boom valt en ik vind het heel knap als je uit die cirkel kunt stappen. Ik heb al heel lang voor mijzelf besloten dat ik geen kinderen wil. Sommige mensen vinden dit egoistisch. Voor mij is het risico te groot (ik zou dat geestelijk niet trekken) Link naar reactie Delen op andere sites More sharing options...
Nonky Geplaatst augustus 29, 2014 Share Geplaatst augustus 29, 2014 Vind ik niet hoor, alleen de maatschappij van nu he! Die druk die op mensen ligt is gigantisch....dat masker van ik kan alles aan is wel van mn bek getrokken een paar jaar terug. En ik laat het af want ik ben veel leuker zonder.... Link naar reactie Delen op andere sites More sharing options...
Nonky Geplaatst augustus 29, 2014 Share Geplaatst augustus 29, 2014 Ik kan het alleen maar respecteren Jennifer. Jij hebt er goed over nagedacht blijkbaar. Maakt je weer iets meer bijzonder.... Link naar reactie Delen op andere sites More sharing options...
Nonky Geplaatst augustus 29, 2014 Share Geplaatst augustus 29, 2014 Ik heb eens de nationale stresstest gezien op tv. Hierin kwam naar voren dat als je in de eerste drie levensjaren veel stress hebt ervaren de stresshormoon aanmaak voor de rest van je leven is bepaald. Veel stress toen = hoge hormoonaanmaak in latere situaties. En zo is dat met veel basisbehoeften. Bijv voeding is ook zo'n ding maar liefde en genegenheid, het je veilig voelen, zelfvertrouwen..allemaal in de eerste levensjaren. Link naar reactie Delen op andere sites More sharing options...
flow88 Geplaatst augustus 29, 2014 Share Geplaatst augustus 29, 2014 Jeetje wat een verhalen allemaal...En zo voel je weer even dat je er echt niet alleen voor staat.Ondertussen zijn wij allemaal compleet vreemden voor elkaar, maar dat je je toch zo fijn kan voelen blijft heel apart.Jullie zijn allemaal toppers Link naar reactie Delen op andere sites More sharing options...
Francien Geplaatst augustus 29, 2014 Share Geplaatst augustus 29, 2014 Wat een boeiend onderwerp Sylleke!Tja...dit is geen grapje...ik heb altijd gedacht dat ik als zwerfstertje zou eindigen. Dood in de vaart, of in de berm. Dat ik een paria zou worden. En daar leek het ook op, toen ik heel jong was. Ik was angstig, dwangneurotisch en nou niet bepaald aantrekkelijk. En totaal niet weerbaar. Heel lang heb ik in de marge geleefd, alleen zag niemand dat, hoe ik moest strijden om in leven te blijven. Mijn leven begon toen ik kinderen kreeg, met de geboorte van mijn oudste voelde ik me meer nodig en waardevol, en puur voor mijn kinderen ging ik structuur aanbrengen. Met mijn kinderen voelde ik me veel gelukkiger.Aan mannen begin ik niet meer, ik kan ze niet goed inschatten en de vaders van mijn kinderen hebben me heel slecht behandeld. Niemand ziet het aan mij, ik ben afgestudeerd, we wonen leuk, ik zie er heel acceptabel uit en combineer gezin en werk in mijn eentje. Maar ik vind het leven ontzettend moeilijk. Mooi ook, maar vaak ook onvoorstelbaar wreed en afzichtelijk.Gek hè, als heel klein kind voelde ik al dat ik een het leven heel moeilijk zou gaan vinden. Dat is wel zo gebleven, veel dingen zijn voor mij een strijd, maar ik overleef wel.En dat had ik nooit gedacht, dat ik zou kunnen overleven... Link naar reactie Delen op andere sites More sharing options...
Francien Geplaatst augustus 29, 2014 Share Geplaatst augustus 29, 2014 Je hebt groot gelijk!En dat van dat zelf opvoeden klopt helemaal. Maar ik ben blij dat ik een vechtertje ben. Heb diepe dalen gekend, maar uiteindelijk klim ik overal wel weer uit en met een flinke dosis humor is het leven een stuk aangenamer.Ik heb respect voor je Jennifer, je hebt zo'n moeilijke start gehad...En humor, ja..daar kom je ver mee weet ik uit ervaring. Soms is het moeilijk die humor op te wekken, maar toch...lachen kleurt je leven, absoluut! Link naar reactie Delen op andere sites More sharing options...
Francien Geplaatst augustus 29, 2014 Share Geplaatst augustus 29, 2014 Dan kan ik alleen maar respect voor jou opbrengen als jij en werk en je gezinsleventje combineer. En je kinderen? Die zijn je alles. Ik weet er alles van. Door en voor hun kan je doorgaan...Je moet, je hebt geen keus. En het leven is ook niet makkelijk. Alleen jij kan het veranderen voor jezelf. Ik en iemand kan er niks aan doen. En wat je zegt. Het leven is idd overleven, en tegenwoordig helemaal. Het is niet altijd makkelijk. En nee, ik vind het helemaal niet gek dat hij dit als klein kind al aanvoelde ;-) En jij kan ook overleven, want zoals ik nu lees, heb jij al heel veel overleeft!! ThnXxx voor je openhartigheid Dank je wel Sylleke! Jij ook een dikke smakkerd, maar ik kan op dit tablet geen emoticons plaatsen! Op het ogenblik trek ik me het hele wereldgebeuren verschrikkelijk aan. Dat was altijd wel al zo, soms meed ik het nieuws zelfs om die reden. Er is zoveel ellende in de wereld en ik realiseer me dat we hier toch eigenlijk prinsen en prinsessen zijn, vergeleken met wat mensen in andere landen moeten meemaken. En ja..dat raakt me wel. Ik heb niet veel geld, ik moet het immers allemaal alleen ophoesten, maar als ik me ellendig voel kan ik bijv. wel een reep chocola kopen, of me met borsten, of kleding, of huisinrichting bezig houden. Als ik dat besef...dan schaam ik me diep dat ik me soms zo ongelukkig kan voelen. Als ik nog even spaar kan ik mijn borsten weer laten vergroten, mijn huis anders inrichten, een hond aanschaffen.. Mijn kinderen studeren of gaan naar school, ze leiden een redelijk veilig puber-leven, en vergelijk dat eens met andere landen? Ik ben scared to death voor geweld, extremisme, terrorisme, maar de kans dat je er hier mee te maken krijgt is toch vele malen kleiner dan elders in de wereld.... Link naar reactie Delen op andere sites More sharing options...
Francien Geplaatst augustus 29, 2014 Share Geplaatst augustus 29, 2014 Je kind niet zien is zo vreselijk. Mijn oudste studeert nu, en ik zie haar maar heel weinig. Er is geen ruzie, helemaal niets, we houden van elkaar, maar de dame wil haar eigen leven leiden. Ik verlang heel vaak naar de tijd dat de kinderen nog klein waren, ik was buiten mijn werk altijd met ze in de weer. Die tijd is voorbij. En dan voel je toch een leegte hè?Ps: Zo lief dat je nu iedereen helpt Sylleke! Ik probeer dat ook, ik kan het niet aanzien dat mensen in de ellende zitten. Link naar reactie Delen op andere sites More sharing options...
Spekkie Geplaatst augustus 29, 2014 Share Geplaatst augustus 29, 2014 Jeetje Syl, je dochter en kleindochter niet zien.....en dan zo positief zijn, knap!Ook heel lief zijn voor jezelf he, niet alleen voor anderen!! X Link naar reactie Delen op andere sites More sharing options...
Nonky Geplaatst augustus 29, 2014 Share Geplaatst augustus 29, 2014 Heftig topic dames.......Mensen helpen heb ik ook veel gedaan, te ver gegaan daarin ook. Alles boven mijzelf gesteld en uiteindelijk kwam ik bedrogen uit. Ik geef graag en veel, heb namelijk ook jaren lang met lege flessen lopen leuren om dan gebakken aardappels met sla te eten.....Nu is alles beter, en ja ik ben ook die vrouw die die zwerver of muzikant een eurootje geeft,gewoon omdat het kan, waarom niet. Elke donderdag ga ik inpakken bij de voedselbank, waarom niet? Leukste werk ooit! Oude kleren gaan naar kindjes die wel wat kunnen gebruiken..Maar mijn vriendschap geef ik niet meer zomaar, daar ben ik voorzichtig in geworden....@sylleke, ik hoop voor jou zo dat het goed komt met je dochter. Mijn zoon wil mij nu ook niet zien. Het gaat niet goed met hem, ik,wil m helpen, hij wil niet.....ik moet het laten gaan, hopen dat hij terugkomt naar me...dat doet pijn. Hooggevoelig ben ik, dus idd, dierenleed, iets met kinderen en ook het geweld in de wereld met alle enge ontwikkelingen, het hakt erin....ik mijd veel dingen. Heb geen krant meer en kijk geen journaal meer. Bewust. Gewoon omdat ik me wil focussen op de mooie dingen in het leven en daarmee mijzelf staande kan houden zodat ik een goede moeder vrouw en vriendin kan zijn voor de mensen die mij lief zijn. Link naar reactie Delen op andere sites More sharing options...
Barb wire Geplaatst augustus 29, 2014 Share Geplaatst augustus 29, 2014 Heerlijk als ik dit zo lees....ik ben nooit echt happy child geweest....viel altijd buiten de boot, gescheiden ouders, enig kind, voelde me erg onbegrepen en ongewenst. In de pubertijd zomogelijk nog erger. Tja dat geeft hobbels. Altijd op zoek naar....iets wat ik niet kende maar wist dat het er was!Tis dat ik toch ben blijven knokken en een onwijs leuke vent ben tegengekomen op mn 25e. Samen namen we de hobbels, 1+1=3. En dat maakt ook nu wie we zijn en hoe we in het leven staan!Pas op...begrijp me niet verkeerd,ik heb inderdaad een gelukkige jeugd gehad tot mijn elf jaar ongeveer...maarrrr...toen mijn mams scheidde van men stiefpa,gingen mijn broer zus en ikzelf ieder weekend nog naar hem toe...jong naief en enorm verlegen was ik toens...mijn stiefpa kon zijn handen niet thuis houden,iedere keer als men broer en zusje sliepen kwam hij naar mijn kamer en deed dingen bij me die je liever niet weet...dingen die je niet bij een kind van bijna 12 doet...en daarbij stopte het niet,als ik me ging wassen stond er een camera waarvan hij dacht dat ik niet wist..ook had hij gaten geboord onder de gootsteen die dan uitkwamen in een lager gelegen kamer,zo kon hij me dus bespieden terwijl ik me moest wassen...en zo waren er nog dingen maar die ga ik hier niet zomaar neer zetten...vreselijk...die nachtelijke escapades hebben uiteindelijk drie jaar geduurd...ik was bang en schaamde me zo hard....dat wil je niet weten...op zekere dag heb ik dit eindelijk aan men mams durven vertellen...ze geloofde me direct,ze waren uit elkaar gegaan omdat hij mijn moeder bedroog met meisjes van amper 20...dus ze wist dat hij wel van een jong blaadje hield...hij is nooit veroordeeld geweest,maar familie vrienden kennisen,niemand moet nog wat van hem weten...en voor mij is dat voldoende...Ik ga wel tot op de dag van vandaag gebogen onder wat hij die drie jaar met mij deed...Ik ben verschrikkelijk onzeker over mezelf,complexen over alles en nog wat...en ik vertrouw geen één man....Mijn eigen man heeft Jaaaren geprobeerd mijn vertrouwen te winnen en men hart te veroveren,beetje bij beetje is hem dat gelukt...maar daar is veel water voor naar de zee gevloeid hoor...ik ben altijd zo bang geweest dat ook hij me zou kwetsen of pijn doen...nu weet ik dat ik hem kan vertrouwen voor 200%...Hiervoor had ik nog een relatie,daar zijn men oudste kids uit voort gekomen...maar die vent heeft me meer verdriet en pijn gedaan dan wat anders...hij zat aan de drugs en ging liever uit met zijn vrienden dan naar mij en de kids om te zien...meer malen heeft hij me bedrogen...en als hij thuis kwam van het uitgaan en zo onder de invloed was van drugs en alcohol mocht ik het uit zweten...hij sloeg me,stampte me,gooide dingen naar mij en vernederde me in bij zijn van vrienden...meerdere malen heeft mijn oudste dochter(toen bijna 3)gezien hoe haar papa mama pijn deed,achteraf kwam ze me altijd troosten.."Mama,ni wenen"....dat waren haar woorden,en daarbij aaide ze me over men hoofd...Op gegeven moment zijn we weg gegaan bij hem...hij heeft zich niet meer laten horen,niet achter zijn kinderen gevraagd,geen telefoontje...niets....Tgoooh...ik daver nog steeds als ik daar allemaal aan terug denk....doe ik ook liever niet...Ik ben blij dat ik nu getrouwd ben met een lieve betrouwbare man die mij doodgraag ziet en alles maar dan ook alles voor mij en de kids over heeft...en we hebben al obstakels(financieel,met de kinderen,enz) moeten overwinnen maar die hebben ons gemaakt tot wie we nu zijn...Ik ben er nog niet helemaal...die onzekerheid en altijd dat bange gevoel daar moet ik nog zien over te geraken..maar...de toekomst is hoopvol...ik durf weer een beetje te hopen en te denken dat het moeilijkste nu wel achter ons ligt...dat we onze portie wel gehad hebben...één ding is zeker..mijn kinderen zullen opgroeien in een liefdevol warm veilig nestje...ik zal alles doen om te voorkomen dat mijn kids hetzelfde mee maken als ik...mijn kinderen mogen kind zijn...en liefst nog zo lang mogelijk... Link naar reactie Delen op andere sites More sharing options...
Nonky Geplaatst augustus 29, 2014 Share Geplaatst augustus 29, 2014 Vreselijk zeg lieve Barb.....wat een leed is jou aangedaan. Echt een nachtmerrie. Onrecht. Ik haat het...Voor jou lieve Barb een gouden hart, die verdien je...voor alle goeds wat je er toch van maakt. Link naar reactie Delen op andere sites More sharing options...
Barb wire Geplaatst augustus 29, 2014 Share Geplaatst augustus 29, 2014 Ja Syl...jij weet al wat meer over mij he,privé dan...en je bent echt een lieve vrouw waar je alles aan kan zeggen...je bent er steeds weer met lieve opbouwende reacties en dat doet een mens echt goed...ben heel blij dat ik jou hier heb leren kennen... En zo zie je maar he...aan de buitenkant zie je niet wat de mensen hebben meegemaakt...maar eens dat je begint te luisteren... Doet wel wat met me,als ik jullie verhalen hier allemaal lees...respect voor iedere vrouw die hier haar verhaal al heeft gedaan...zeg nu nog maar eens dat vrouwen het zwakke geslacht zijn...wij weten wel beter he meiden... Link naar reactie Delen op andere sites More sharing options...
Barb wire Geplaatst augustus 29, 2014 Share Geplaatst augustus 29, 2014 Vreselijk zeg lieve Barb.....wat een leed is jou aangedaan. Echt een nachtmerrie. Onrecht. Ik haat het... Voor jou lieve Barb een gouden hart, die verdien je...voor alle goeds wat je er toch van maakt. Ooooh dankje lieve Nonky...zo lief van je!! En ja...er lopen echt smeerlappen van mannen rond spijtig genoeg...maar we gaan er ons leven niet door laten leiden he!! Link naar reactie Delen op andere sites More sharing options...
Nonky Geplaatst augustus 29, 2014 Share Geplaatst augustus 29, 2014 Dat is het Syl, vergeven...als je het kan. Dat maakt jou zo,sterk en wijs! Wat een onrecht allemaal....... Link naar reactie Delen op andere sites More sharing options...
Barb wire Geplaatst augustus 29, 2014 Share Geplaatst augustus 29, 2014 Ja wat je zegt, waren ze nog maar klein he? Ik heb precies hetzelfde. Ook wij hebben geen ruzie..niet dat ik weet. Maar een ex he? Dit meisje weet, dat als er iets is dag en nacht? de deur staat open en als ik haar zou moeten ophalen? waar dan ook, al is het midden in de nacht? dan ga ik...Maar zij zal de stap moeten zetten. De drempel is hoor voor haar. Ik leef nu mijn leven na jarenlang ellende en verdriet daardoor. Dat kon niet meer doorgaan. Dus voor nu? Heb ik voor mijzelf gekozen. Want ook mijn leven gaat door, net als die van haar en zeker nu ze zelf mama is.Ik weet, ze komt terug. Je kind komt altijd terug. Daar moet ik ook in blijven geloven.Nee, die ellende van andere mensen....verschrikkelijk!!Sylleke hiervan ben ik geschrokken...dit wist ik niet over jou..moet zo erg zijn om je dochter niet te zien!!Ik hoop voor je dat daar snel verandering in komt...maar idd zo'n dingen kan je niet forceren...Tgoh...je hebt wat los gemaakt hier zeg...met dit topic... Link naar reactie Delen op andere sites More sharing options...
Barb wire Geplaatst augustus 29, 2014 Share Geplaatst augustus 29, 2014 Weet je wat ik gedaan heb Barb? Ik heb hem vergeven..duurde wel meer dan 30 jaar...Hij is al dood van 1979..maar ik heb hem vergeven.En sindsdien geen last meer.Ik weet, diegene die weg zijn..die moeten boeten...daar twijfel ik niet aan!Oei...vergeven...daar zal ik nog niet direct aan toe zijn...mischien ooit,op en dag...maar nu....nee...respect voor jou dat jij dat wel kan..Voor mezelf zal het nog even duren... Link naar reactie Delen op andere sites More sharing options...
Gast Geplaatst augustus 29, 2014 Share Geplaatst augustus 29, 2014 Ook mijn leven gaat toch heel anders als wat ik verwachtte. Ben met mijn 3 jaar uit huis geplaatst in een pleeggezin. Mijn vader is een alcoholist dus vandaar. Kreeg van de week te horen dat ie maximaal 3 maanden heeft nog.. Opzich ben ik wel fijn opgegroeid totdat ik op mijn 15e/16e mijn ex ontmoette en ik door mijn ouders het huis uit werd gezet. Ik dacht het bij hem beter te hebben maar mijn ouders probeerde er voor te behoeden. Ben bij hem gaan wonen en vanaf dag 1 werd ik door hem mishandeld, zowel geestelijk als lichamelijk. Ik durfde niet meer terug naar mijn pleegouders etc, en ben na 5 jaar bij hem weggegaan omdat ik een huisje voor mezelf kreeg. Diep in de schulden zat ik op dat moment maar ook daar weer uitgekropen. Ik woon nu samen met een super lieve jongen! En ik heb mijn boobies, wel gedroomd nooit gedacht heb ook altijd gezegd hoog opgeleid te willen zijn maar helaas is het anders gelopen en is het bij een niv 4 gebleven. Dat nemen we voor lief hoor haha en ik heb altijd geroepen rond mijn 22e een kindje te willen, dat gaat niet meer lukken, maar ook dat zal vast nog wel goed komen Link naar reactie Delen op andere sites More sharing options...
Nonky Geplaatst augustus 29, 2014 Share Geplaatst augustus 29, 2014 Iedereen is vrij om te kiezen of je hierin meepraat of het ontwijkt. Het brengt ook iets goeds denk ik, steun en herkenning. Je staat niet alleen. Ookal is het anoniem,,dat maakt mij persoonlijk niet uit. Het is wel gemeend...... Link naar reactie Delen op andere sites More sharing options...
Nonky Geplaatst augustus 29, 2014 Share Geplaatst augustus 29, 2014 Ook mijn leven gaat toch heel anders als wat ik verwachtte. Ben met mijn 3 jaar uit huis geplaatst in een pleeggezin. Mijn vader is een alcoholist dus vandaar. Kreeg van de week te horen dat ie maximaal 3 maanden heeft nog.. Opzich ben ik wel fijn opgegroeid totdat ik op mijn 15e/16e mijn ex ontmoette en ik door mijn ouders het huis uit werd gezet. Ik dacht het bij hem beter te hebben maar mijn ouders probeerde er voor te behoeden. Ben bij hem gaan wonen en vanaf dag 1 werd ik door hem mishandeld, zowel geestelijk als lichamelijk. Ik durfde niet meer terug naar mijn pleegouders etc, en ben na 5 jaar bij hem weggegaan omdat ik een huisje voor mezelf kreeg. Diep in de schulden zat ik op dat moment maar ook daar weer uitgekropen. Ik woon nu samen met een super lieve jongen! En ik heb mijn boobies, wel gedroomd nooit gedacht heb ook altijd gezegd hoog opgeleid te willen zijn maar helaas is het anders gelopen en is het bij een niv 4 gebleven. Dat nemen we voor lief hoor haha en ik heb altijd geroepen rond mijn 22e een kindje te willen, dat gaat niet meer lukken, maar ook dat zal vast nog wel goed komen Jij bent goed opweg! Ik hoop dat je nu wel weer een goede band hebt met je pleegouders. Enne niv 4 is prima! Je kan nog alle kanten op, je hebt nog tijd zat! Jij komt er wel! Link naar reactie Delen op andere sites More sharing options...
Nonky Geplaatst augustus 29, 2014 Share Geplaatst augustus 29, 2014 Wel heel klote van je vader...ik hoop dat je je er goed doorheen slaat, sterkte hoor..xx Link naar reactie Delen op andere sites More sharing options...
Gast Geplaatst augustus 29, 2014 Share Geplaatst augustus 29, 2014 Dank je nonky, lief van je! Link naar reactie Delen op andere sites More sharing options...
Barb wire Geplaatst augustus 29, 2014 Share Geplaatst augustus 29, 2014 Poehh ik wist ook niet dat dit zo heftig zou zijn! Echt niet. Dit heb ik niet gewild!! Als jullie er mee willen stoppen..zeggen aub!! Heeey wat nou stoppen?dit is juist goed...ik vindt het een opluchting om alles eens van me af te kunnen schrijven...ik kan er met zo goed als niemand over praten..dus dit doet me wel eens goed...Ook te lezen dat je niet alleen bent...iedereen heeft wat anders meegemaakt maar uiteindelijk komt het op één ding neer...in jezelf blijven geloven...knokken voor je plaatsje in de wereld... Link naar reactie Delen op andere sites More sharing options...
Barb wire Geplaatst augustus 29, 2014 Share Geplaatst augustus 29, 2014 Link naar reactie Delen op andere sites More sharing options...
Aanbevolen berichten
Gearchiveerd
Dit topic is nu gearchiveerd en gesloten voor verdere reacties.