Jolien93 : 16 juni 2014 : Prof. Dr. van der Lei : Bergman Kliniek

[Jolien93]

Bedankt meiden! Verslagje komt snel!

Begin nu wat pijn te krijgen. En lig alleen maar in bed.. Toen ik even beneden was voelde ik me super misselijk en duizelig.

Ben nu ook weer misselijk. En hartkloppingen van de spanning.

Vanmiddag zei de verpleging dat ik een zeer hoge hartslag had en daar even mee langs de huisarts moest.Pff..verontrustend.. Wekt paniek op.

Ik hoop dat ik me snel wat fitter voel. Maar al met al valt het me wel mee

Ben in ieder geval blij met mn borsten!! Maar merk nu al dat geduld een schone zaak is hihi

[24andcounting]

Even doorbijten Jolien! Al zal het inmiddels vast al stukken beter gaan!

[Jolien93]

Hoi dames!

Het heeft even geduurd, maar hier dan ook eindelijk mijn verslag van mijn borstvergroting op 16-06.
Ik zal alle details wel zo 1,2,3 niet meer weten.. maar het ging ook allemaal zo snel hihi.

Maandag 16 juni moest ik om 7:30 al in Heerenveen zijn in de Bergman Kliniek.
De rit er naar toe duurde een uur, en ik was om 4:45 al klaar wakker! Ik had eigenlijk wel goed geslapen en tijdens de rit was ik ook nog niet echt zenuwachtig.
Toen we eenmaal bij de kliniek aankwamen en ontvangen werden, begon ik te bibberen van de zenuwen. Ik kreeg het maar niet onder controle.. Ik zat nog geen 5 minuten, of ik werd al opgeroepen door de verpleegster.
Er mocht 1 iemand mee, ik koos voor mijn moeder. Ik gaf mijn vader en vriend een zoen, en daar ging ik dan.
Ik moest een rood operatie jasje aan, en mocht mijn spullen in een kast doen. Dit was mijn kamer voor deze dag. Wat spannend allemaal!
De anesthesist kwam langs, en probeerde een infuus in te brengen. Lucky als ik was, ging het de eerste keer mis. M'n hand is nu nog steeds blauw, haha.
Toen de verpleegster de antibiotica door het infuus gaf, vond ik dat best onprettig. Het prikkelde door mijn aderen, jakkes!
Ik lag lekker onder een warme deken, en kreeg meteen een bekertje pillen die ik mocht slikken.
Het rustgevende tabletje deed gelukkig ook zijn werk. Ik trilde nog net mijn bed niet uit, maar even daarna werd ik rustig.

Mijn plastisch chirurg Dr. van der Lei kwam langs, tekende nog de dingen af, en ik mocht weer in bed gaan liggen. Hij kneep in mijn voet en zei 'Ik ga mn uiterste best voor je doen'. Wat een fijne man, dat meen ik oprecht!

Toen was het zover. Het was 8:00 uur, en iedereen was er klaar voor. Ik nog niet echt, maar.. het was zo ver! Ik was ineens ZO nerveus. Mijn moeder zwaaide me uit, en ik ging met bed en al naar de operatie zaal. Het kalmeringstabletje werkte niet meer, ik rilde als een gek, zo zenuwachtig was ik. Iedereen vroeg of ik het koud had, en telkens moest ik uitleggen dat het door de zenuwen kwam, haha.

Toen ging het heel snel. Ze vroegen nog dingen over school, hoe oud ik was.. waar ik over ging dromen. Ik dacht jeetje, ik ben met hele andere dingen bezig haha. De assistente van Dr. van der Lei zei; ga maar lekker over leuke nieuwe bikini's dromen. Ze wreef over mijn benen en ik werd meteen wat rustiger.
De narcose vond ik spannend, maar heb er niks van gemerkt uiteindelijk. Ik ademde een stuk of 5 keer diep in en weg was ik. Ik hoopte dat ik een leuke droom zou krijgen, maar nee.. NIKS

Toen ik wakker werd, keek ik op de klok en had ik na de operatie nog een uur liggen slapen.
De verpleegster kwam langs en zei; hoe gaat het met je? Ik deed mijn deken omhoog, zag meteen dat ik tevreden was met mijn borsten en zei: Goed, en ging weer verder slapen.

Toen ik weer terug naar mijn kamer ging om naar mijn familie te gaan was het al wel een uur of 11:15.
Nog steeds was ik niet helemaal bij. Dus lieten ze me rustig liggen. Toen ik me een uurtje later wat beter voelde, kreeg ik een lekker broodje met thee. En ging de verpleging met me naar het toilet.
Omdat ik erg duizelig was moest ik daarna weer terug in bed, en kreeg ik opnieuw wat eten.
Van der Lei heb ik daarna nog heel even gezien. Hij had daarna een 4 uur durende operatie.
Hij heeft gekeken en was tevreden. Ik vroeg of het verschil nog zou wegtrekken, en of dat vocht was.. maar hij zei; verschil zal er altijd blijven. *Inmiddels trekt het wel steeds wat gelijker *

Het ging steeds wat beter. En ik mocht rond een uur of 15:15 naar huis. Ik kreeg een tasje met informatie voor de eerstvolgende week, littekenzalf en nog andere leuke dingetjes waaronder een kaartje van de verpleging.
De pijn viel me reuze mee. Ik was juist heel moe, misselijk en duizelig.. dat vond ik veel erger.
De autorit naar huis ging prima. Geen pijn. Wel geslapen.

Toen ik thuis kwam ging ik nog even wat eten, maar de duizeligheid werd me te veel en ben toen snel mijn bed in gekropen. De 2 dagen daarop ben ik ook lekker in bed gebleven.

Alles werd me teveel. Ik was zo ontzettend moe. Die dinsdag wilde ik me al gaan douchen, maar dat was geen succes. Mijn moeder hielp me snel terug in bed, want m'n lippen werden wit en ik kon niet meer overeind blijven staan. Die avond moest ik ook overgeven.. ik was zo misselijk. Waarschijnlijk door de narcose. Ik had ook ontzettende paniekaanvallen.. ik vond het vreselijk.
Dit was eigenlijk de ergste dag. Woensdag nog een beetje.. Was steeds kortademig..
Maar hierna ging het iedere dag wat beter. Donderdag heb ik me gewoon lekker gewassen bij de wasbak, veel fijner dan dat benauwde hok, hihi.
Ik heb een week lekker rustig aangedaan, en me laten vertroetelen door alle lieve mensen om me heen die ik zo dankbaar ben.

Inmiddels gaat het goed! Nu 8 dagen po en ik heb nu alweer 2x zelf gedouched. Duurd allemaal wel eeuwen, maar dat geeft niet.
Gisteren zijn de hechtingen verwijderd. Dat ging allemaal super snel. Ik dacht dat het een soort controle was, maar heb mijn pc niet eens gezien. De verpleging verwijderde de hechtingen en na 5min. stond ik weer buiten.. ik heb mijn vragen niet eens kunnen stellen.. het ging een beetje opdringerig, dat vond ik wel jammer, na een uur rijden..

De ene kant doet nu nog best zeer.. af en toe steken bij het wondje, maar dat zal wel normaal zijn. M'n borsten zelf doen geen pijn, alleen onder m'n oksels. Ben steeds bang dat ik te veel doe.. maar niks doet verder zeer, dus dan zal het wel goed gaan denk ik.

Ik ben uiteindelijk heel blij dat ik het gedaan heb. Er zit wel veel verschil in borsten, ik hoop dat ik daar straks met BH's kopen geen hinder van heb.
Maar ik heb nu al het gevoel dat ze iedere dag mooier worden En groter, hihi.
De pijn is me zó meegevallen. Ik heb het amper gemerkt. En ik dacht van te voren dat ik de implantaten zou kunnen merken in m'n lichaam.. maar dat is totaal niet zo.

Ik kan niet wachten tot ik BH's mag kopen! Heb echt geen geduld merk ik nu.. maar het moet. hihi.
Ik ben heel gelukkig! XXX

[Jolien93]

Trouwens.. ik heb gisteren tijdens het verwijderen van mijn hechtingen mijn PC niet gezien. Ik hoef nu 28 augustus pas terug te komen.. over 8 weken dus.. is dat niet raar?

[nietepie]

Hoi Jolien, ik lees jouw verhaal nu pas. Ook ik heb een trechterborst, waardoor mijn borst rechts dieper ligt dan links en ik nooit een bh normaal kon dragen. En ook een kleine A/AA. Altijd vulling moeten gebruiken en dan nog schoot die er altijd uit. Mijn ouders en huisarts hebben mijn probleem heel serieus genomen. De plastische chirurg (een vrouw) ook, maar zij heeft de aanvraag voor mij gedaan op cosmetische basis en niet op medische. Dus mijn ziektekostenverzekering heeft niet betaald. Van een thorax-chirurg had ik (en ook mijn ouders) nog nooit gehoord, anders hadden wij het ook op die manier misschien wel vergoed gekregen.

Maar omdat wij het zelf moesten betalen zijn wij toch rond gaan kijken of het goedkoper maar toch ook veilig kon buiten het ziekenhuis om. Die waren wel erg duur! Ik ben in maart 18 geworden en ben 30 juni geopereerd bij ACCZ door dr. van Onselen. Door mijn borstkas moest hij mij ook zien bij het consult, zodat hij wist wat er ongeveer moest gebeuren. Ik lees nl. dat meerdere mensen hem pas op de dag van de operatie zagen. Hij is super aardig. Ik heb de silimed-protheses, maar vraag me niet naar de juiste cc. Volgens mij iets van 225 en 260? Ik wilde dan natuurlijk ook zo groot en natuurlijk mogelijk, wat past bij mijn bouw. Ik ben vandaag dus een week po en mijn borsten zien er voor het gezicht mooi en vrijwel symetrisch uit. Ik durf eigenlijk nog steeds mijn armen niet echt te bewegen en al helemaal niet als de band eraf is. 15 juli gaan de hechtingen er uit en dan vraag ik wel wat ik allemaal weer mag. Ik wil zo snel mogelijk weer kunnen skaten en uitgaan.

Maar...ik heb eindelijk (zo goed als gelijke) borsten

[Daanie]

Ik heb naar aanleiding van je foto's toch je topic eens goed gelezen, wat een verhaal!! Ik ben echt blij voor je dat het door middel van de bv allemaal toch nog 'goed' is gekomen en je op een mooie c-cup bent uitgekomen iets om ontzettend trots op te zijn!